บทที่ 28

ตกดึก

เราแยกย้ายกันเข้านอนหลังจากกินเบียร์กันจนเต็มคราบหมดไปสามลัง ฉันก็เมาเหมือนเดิมนั่นแหละ ถ้าไม่เมาก็คงไม่ใช่อีพริกหรอก และรามก็เป็นคนแบกฉันมานอนเหมือนเดิม เรื่องแปลก ๆ ระหว่างเราสองคนไม่มีใครรู้เพราะฉันไม่พูด รามเองก็ไม่ได้ทำตัวผิดปกติไปจากที่เคย จะมีก็แค่สายตาของมันที่ดูแปลกไปตั้งแ