PAGKABABA ni Mia ng sasakyan, agad nang umalis si Martinez. Habang naglalakad si Mia papunta sa hotel, napatingala siya at nakita si Danny na nakatayo sa bintana ng opisina sa ikatlong palapag. Nakangiti itong kumaway sa kanya. Kumaway rin siya ng bahagya at ngumiti. Nang muli niyang tingnan ay wala na si Danny sa bintana.Bago pa man siya makarating sa pintuan ng hotel ay nakita niyang mabilis na bumaba ito mula sa hagdan ng lobby. Lumabas ito agad at masayang ngumiti sa kanya.“Kuya Danny!” Agad niyang bati. Sa tuwing nakikita niya ang masayang ngiti nito ay parang bigla na lamang nawawala ang lahat ng lungkot sa puso niya.Lumapit si Danny at hinawakan ang kamay niya, saka siya inakay papunta sa sasakyan. “Mamasyal tayo, tulad noon araw,” ani pa ni Danny sa kanya kung kaya napangiti siya. “Sige.”“Sa Antipolo tayo pupunta, masarap ang hangin doon,” ani pa ni Danny sa kanya kung kaya nakaramdam siya ng excitement. Mukhang kailangan niya nga makalanghap ng sariwang hangin.May mga
KINABUKASAN, pagkagising ni Mia, ang una niyang naramdaman ay ang matipunong dibdib ni Nicholas. Pero iba ito ngayon—naka-back hug siya. Nakaikot ang mga braso nito sa baywang niya, niyayakap siya ng mahigpit. Ramdam niya pa ang hininga ng lalaki sa kanyang buhok, mainit na sumisingaw sa balat niya.Sanay na siyang ginigising nito, pero sa pagkakataong ito, naalala niya ang halik na namagitan sa kanila kagabi—matagal, maalab. Namula ang kanyang pisngi.Ano bang nangyari sa'kin kahapon? Paanong pumayag siyang gawin 'yon? Hindi ba’t para lang ‘yon sa mga tunay na magkasintahan? Mia, baliw ka na ba?! Di ba’t nangako ka kay Danny na hindi mo hahayaang mahawakan ka ni Nicholas sa loob ng tatlong buwan?” tanong ni Mia sa kanyang sarili.Nagkamali ako. Pero nangyari na. Pinilit na lang niyang ipaalala sa sarili… Hindi na ito pwedeng maulit!"Mahimbing ba ang tulog mo kagabi?" tanong ni Nicholas nang mapansin niyang gumalaw siya. "Oo... okay naman..." sagot ni Mia, mahinahon.Ngumiti si Nich
SAMANTALA, si Gemma at si Sandra ay magkasamang naghatid kay Alonzo sa kanilang kwarto. Nakikinig sa kung anu-anong walang kwentang sinasabi ni Alonzo, hindi maipaliwanag ni Gemma ang pagkadismaya sa kanyang puso. Pero dahil andiyan ang biyenan niya ay wala siyang masabi. Tumulong na lang siyang ihiga ang lasing na asawa sa kama, saka naupo sa gilid nang pagod na pagod.Ayaw na niyang alagaan ang lalaki.. Hinaplos niya ang kanyang tiyan, at napangiwi sa konting sakit. Tumingin siya kay Sandra at nagkunwaring nahihirapan: “Ma medyo sumasakit po ang tiyan ko,” wika niyang napangiwi.Agad na nataranta si Sandra. Wala na siyang pakialam sa anak niyang lasing at agad na lumipat sa kabilang gilid para alalayan si Gemma. “Naku, anak! Dahan-dahan lang! Baka pagod na pagod ang apo ko sa loob ng tiyan mo. Gemma, matulog ka na muna o kung gusto mo ay magpatawag ako ng doctor.”Mabilis niya itong pinahiga ng kama. "Hindi naMa, ayos lang ako. Buong araw lang akong napagod kaya siguro sumakit ang
THERE was a gentleness in his eyes unlike anything before, at ang tinig niya ay tila may hindi matanggihan na pag-akit. Sa wakas, bumangon si Mia at lumibot sa kabilang panig ng kama, humiga, at ipinatong ang ulo sa kanyang mga hita. Hinayaan niyang haplusin ng malalaking kamay nito ang kanyang buhok habang ang mainit na hangin ay dumadampi sa kanyang pisngi. Dahan-dahan niyang ipinikit ang mga mata, ramdam ang malalaking kamay niyang gumagala sa kanyang buhok, at isang kakaibang init ang bumalot mula sa kanyang puso at unti-unting bumalot sa kanyang buong katawan. Paminsan-minsan ay dumadampi ang kanyang kamay sa pisngi niya, at ramdam niyang parang ayaw nitong tumigil, kaya’t hindi niya napigilang mamula.In Mia’s memories, back when her father was still alive, he would often do this very same thing for her mother. Though the details of those moments had faded with time, one image remained vivid—the radiant smile on her mother's face, a smile so full of joy it seemed as if she held
NANG makauwi sina Alonzo at Gemma sa villa ay gabi na. Dahil maraming kamag-anak si Gemma, at maraming kaibigang negosyante si Alonzo ay natuloy pa rin ang kasayahan hanggang gabi. Pagkatapos ng salu-salo, sina Sandra ang naghatid sa bagong kasal.Pagpasok ng tatlo sa sala ay naroon sina Mia, Nicholas, Lolo Nicanor, at Mike. Nakaupo sila sa sofa at nag-uusap. Amoy na amoy ang alak sa katawan ni Alonzo, habang nakasandal siya kina Gemma at Sandra. Malinaw na sobra ang nainom nito.“Mia,” tawag ni Alonzo. “Sabihin mo nga sa akin... Masaya ka ba... ha?” sabay tawa at kindat nito na ikinagulat ni Mia. Napatingin si Mia sa mga kasama sa sala. Nagulat siya sa tanong ni Alonzo.“Lasing na si Alonzo, iaakyat ko na siya,” mabilis na tugon ni Gemma. Alam niyang baka ano na naman ang masabi ng asawa kaya agad niyang inakay si Alonzo.“Mabuti pa nga, Gemma. Inaakyat na natin ang asawa mo…Alonzo, buntis si Gemma, mag-ingat ka nga!” ani Sandra habang inaakay ang anak. Pero inalis ni Alonzo ang kam
And once again—was that really the first time she had taken the initiative to kiss him back?Mia, nababaliw ka na ba?Mia, you must be losing your mind!Don’t you dislike him?Don’t you hate him?Then why did you willingly kiss him back when he kissed you just now?Ang puso niya ay parang nagkagulo dahil sa halik na namagitan sa kanila ni Nicholas.But before she could make sense of her emotions, the elevator stopped at the lounge floor, and she watched as the doors slowly opened. Namumula ang kanyang mukha habang tinutulungang hubarin ang pantalon ng lalaki, saka siya tumagilid at nakikinig sa tunog ng umaagos na tubig sa likuran. Sa muling pagbabalik ng eksena sa kanyang isipan, pakiramdam ni Mia ay tila tatalon palabas ng kanyang dibdib dahil sa sobrang kaba. Ilang sandali pa ay narinig niyang tapos na ito. "Umuwi na tayo..." ani Nicholas habang nakatingin sa kanyang namumulang mukha na tila pininturahan ng rosas, kaya't napakaganda niyang pagmasdan. May sumisibol na di-maipaliwana