Chapter 2

Makalipas ang tatlong taon…

Sa isang coffee shop...

Humahangos na pumasok mula sa backdoor si Roselle habang suklay-suklay ng mga daliri ang kanyang mahabang buhok. Palinga-linga na para bang may iniiwasan ito na may makahuli sa kanya ngunit nagulantang siya.

"You're late!" Bulalas ng isang lalaki na hindi niya napansing nakatayo na pala sa likuran niya.

Siya ang may-ari ng coffee shop na pinapasukan ng dalaga at ang pangalan nito ay Marco Castro. According to her knowledge, he is a bachelor and famous for being a jerk. Arrogant and self-centered asshole na walang ibang alam gawin kundi ang paglaruan ang puso ng mga kababaihan. She once witnessed her colleague crying her eyes out because she was dumped by him after taking her precious V. Right there and then she was also fired by him and even banned from entering the coffee shop.

Napapikit na lamang si Roselle habang tinapos ang pagtali sa buhok niya at dahan-dahan itong lumingon sabay sapilitang binanat ang kanyang mga labi upang magmukhang ngumiti. "Sorry, boss. Medyo, natagalan lang po ako sa pinakahuli kong inasikaso eh. Pasensya na…" Paliwanag niya ng malumanay sa binata.

"Lumang tugtugin na 'yan, Ventura." Singhal nito habang papalapit ng papalapit sa kanyang kinaroroonan. "Lagi ka na lang ganyan. If you keep on doing this, you leave me with no choice but to fire you and find someone else. Aba'y negosyo ang pinag-uusapan dito puwera nalang kung papayag ka na lumabas kasama ako kahit mahuli kapa ng kalahating oras araw-araw wala akong pakialam kasi kaya naman kitang parusahan privately and I love that." Payabang na sabi ng amo sa kanya habang naka-cross arms pa ito. Ang mga titig pa nito ay para bang kulang na lang ay lamunin siya ng buo mula sa kanyang kinatatayuan. Obviously, he was desperate to have his way to her.

Sino ba namang lalaki ang hindi makakapansin sa itsura niya? Simple at boyish man ang pananamit niya, kakaiba naman ang kaniyang angking ganda. She looks more like a European woman which she genetically harbored from her deceased mother than her Filipino father after living freely for 3 years. In short, may ganda siyang makalaglag panga. Rare and exquisite wika nga nila. Magandang lalaki naman din ang Don ngunit namumutawi pa rin sa itsura niya ang imahe ng kanyang ina. The elegance in her actions was evidently showing adding to her advantage.

Hindi maiwasang kumunot ang noo ni Roselle sa asta nito. Magandang lalaki naman itong boss niya, mayaman, macho, at matangkad pa. Lahat ng katangian na pinapangarap ng isang babae sa isang lalaki eh nasa kanya na sa pakiwari niya ngunit hindi niya tipo ang pag.uugali nito. He despised his kind and she swore that she would never fall for his stupid tricks. "Salamat na lang po sa offer ninyo boss. I promise to make it in time." Bulalas niya sabay ngiti pa ng maganda. Sinuot ang kanyang uniform ng walang pag-aalinlangan at nagpunta sa counter upang kumuha ng orders sa mga bagong panhik na mga customers.

Apat na oras lang ang duty niya sa coffee shop na ito at kung tutuusin, hindi naman ito kawalan sa kanya kapag sinisante siya ni Marco. Barya-barya lang ang kinikita nya rito ngunit ang nagugustuhan niya ay ang pagtimpla ng kape at ang kakaibang aroma na nalalanghap na mula sa sarili niya masterpieces. It helps her relax and feel better after her therapy sessions. Coffee lover kasi siya at ito ang namana niya sa kanyang ina kung kaya't nagpatuloy pa rin siya sa kabila ng pangha-harass sa kanya ng amo niya. She was patient enough to endure him as long as he wouldn't cross over her boundaries upang mapanatili lamang niya ang sarili sa trabahong ito.

***

"Me, I take your order please…" She said, sensing the person coming right across her.

"Miss, isang coffee amerikano at latte, please…" Magalang na saad ng lalaking costumer.

Nakayuko ang dalaga habang isinulat ang order ng lalaki. Makaraan ang ilang segundo, inangat ng bigla ang kanyang mukha at bigla siyang natigilan sa itsura nito. Tumalon ang kanyang puso sa hindi niya maipaliwanag na dahilan habang nakatitig siya rito. Tulala at para bang biglang tumigil ang kanyang mundo. Natameme ang dalaga ng ilang segundo habang pakiwari niya ay nag-freeze ang lahat sa paligid niya. She can't take her eyes off him at ganun din ang lalaki. Their stares collided and synchronized through their irises. Nakalaan ang ilang segundo, the man blinked and tore his gaze away from her face.

"Miss..? Miss..?" He snapped.

Roselle was completely in a trance. She looked at the man standing across her in a daze. She was mesmerized by his looks. Neatly trimmed haircut, thick brows, grayish eyes, high-bridge nose, firm jawlines and his lips that mostly distracted her attention. His crisped white shirt that neatly rolled up to his elbows added a massive amount of distraction in her mind. For a short while, she felt that her heart had stopped after skipping an odd beat.

"Sweetheart, what the hell are you doing?" Biglang lumapit sa tagiliran niya si Marco at bumulong ito sa tenga niya na para bang magkasintahan sila. "Get yourself together right now. Don't embarrass me in front of this big shot." He demanded at her in a gentle yet stern way habang nakangiti sa gwapong customer watching their interaction.

Natauhan bigla si Roselle sa ginawa ng amo niya na tampalasan. Huminga siya ng malalim at ngumiti professionally. "Sorry about that sir." She apologetically blurted. "Please wait for a very short moment and your order will be ready in 7 minutes." Saad niya ng mahinahon before she went to get his order ready.

Tumago ng marahan ang lalaki at tumalikod na. Naglalakad na ito papunta sa bakanteng upuan. He never cast another glance at her at halatang naiirita pa ito sa kanya.

7 minutes passed and the guy's order was done. Binalot niya ito at hinatid sa inuukupang pwesto sabay humingi ulit siya ng paumanhin sa kanyang inasta. "Pasensya na po kayo ulit sir. I sincerely apologized." She muttered softly habang nakayuko ang ulo.

"Staring at your customer is unprofessional but that's fine, my coffee matters to me the most. You're lucky that you're good at it." Having said that, tumayo na ang lalaki at umalis pag kapit ng paper bag na naglalaman ng order niya. The stranger left just like that.

Roselle bit her lips in annoyance habang nakatitig sa matipunong likuran ng lalaki. 'Huh! Arrogante! Masamid ka sana sa kape mo sir!' She thought at nagpatuloy na sa kanyang natitirang oras ng trabaho. She pushed aside the strange feeling that she had when she saw the man earlier. Pakiwari niya ay nagulantang lamang siya sa mala-anghel na itsura nito ngunit katulad lamang ito sa amo niya, iisa ang likaw ng mga bituka nila! Not worthy of her precious time and attention!

Makalaan pa ang apat na oras ay napangiti na siya. Paubos na ang mga customers and the shop was almost empty. It's time for her to end her shift at may aasikasuhin pa siya. Nakahanda na siyang umalis ngunit hinarang pa siya ng amo niya sa may counter.

"Oops… Teka, teka. Saan ka pupunta?" Bulalas ng binata habang nakangiti while he spread his arms wider in an attempt to engulf her into his embrace. "Ventura, I want you. Please give me a chance." He pleaded anxiously ngunit biglang umilag ang dalaga and she escaped successfully from his grasp.

Tinititigan niya si Marco ng matalim sabay tanong, "Boss, sigurado ka ba na gusto mo akong ilabas talaga?" Nakita niya na kasi na papasok ang girlfriend ng binata at masama man sa masama, gusto niya rin makaganti sa pangha-harass nito sa kanya kahit papaano.

"Yes. I want to start a serious relationship with you, please. Just give me a chance." May pa-puppy dog eyes pa ang binata totally unaware of the presence of her girlfriend behind him. Nanlilisik na ang mga mata nito habang papalapit sa kinatatayuan nilang dalawa. Mukhang umuusok pa ang ilong nito na para bang torong galit na galit at pula na lang ang nakikita sa paligid. She was obviously jealous of her and she found it irrelevant and unnecessary.

Uh-oh! Mukha yatang mapapasama pa yata ang lagay niya!

Ngumiti si Roselle na para bang nagustuhan nito ang walang kwentang pinagsasabi ng boss niya. "Paano naman ang girlfriend mo? Aber, sabihin mo nga. Hiwalay na ba kayo? Naku, malaking problema iyan, Marco. Ayaw ko na ako pa ang maging dahilan sa hiwalayan ninyo. I'm not a desperate bitch." Tugon niya sabay iling ng kanyang ulo in a firm refusal.

"Hiwalayan ko siya kung iyan ang nais mo. Bigyan mo lang ako ng chance. Please…" Pagmamakaawa pa nito na para bang sincere siya sa mga salita niya. Kung alam niya lang ang naghihintay sa kanya sa kabila ng pagsusumamo niya…

"Really? Are you serious?" She smirked deviously at him sabay snatch ng backpack niya sa may countertop. "Sabihin mo iyan sa kanya at ako'y lalayas na." Bulalas niya while pointing her finger towards behind him na may kasama pang exaggerated shocking gasp. "Oh, did I forgot to tell you na she's here listening to you the whole time?" Having said that, nanakbo na siya palabas ng backdoor upang tumakas sa gulo. There's no way na makikisali pa siya sa lover's quarrel nila and act as the villainess of their love story.

Makailang hakbang pa lamang mula sa PIXIE shop ay tumunog ang kanyang mobile phone sa loob ng backpack niya. Tumigil siya at inilabas ito bago tuluyang sinagot ang tawag sa pag-aakalang ang caller ay ang best friend niya dahil she recalled na may usapan silang manood ng horror movie. "Don't tell me that you're going out?" She sounds accusing.

"Ahem! Roselle Ventura, from BODY HEALTHCARE Services?" Tanong ng isang malamig na boses ng lalaki sa kanya sa kabilang linya.

"Oh." She gasped in shock and immediately peered on her phone screen to check on her caller's ID but she found it unknown. She frowned but nonetheless, she continued to speak professionally. "Yes, sir. What can I do for you?" Marahang tugon niya. Alas! Bigla siyang kinabahan at hindi niya maipaliwanag. She began to wonder when her personal contact number started scattering to any stranger's phonebooks.

"You are required to report for an immediate interview in OLYMPUS at 8 sharp in the morning." The man responded curtly before he cut off the call.

Beep! Beep! Beep!

Nagulantang na lamang siya nang biglang beep nalang ang narinig at pagtingin pa niya ay wala na ang caller niya. "OLYMPUS?" Her frown deepened. She never recalled herself applying for any company positions ever since but why was she called for an interview? She was both confused and curious about the call. Samo't saring ideya ang pumasok sa kanyang isipan at nagulat siya ng biglang tumalbog ang kanyang telepono sa kamay. Muntik pa itong humahis nuti na lamang at nasalo niya ito ng tama sa kanyang kalkulasyon.

Her mobile phone rang again and this time she was cautious enough to look into her screen before taking it. It was her best friend, Andrea, calling her this time.

"Andrea, please tell me that you're not gonna ditch me up…" Sambit niya na may halong pagmamakaawa.

"Bitch! Hurry up! Kanina pa kita inaantay. Gutom na ako at kung babagal-bagal ka, natatakot ako na baka masunog ko 'tong kusina mo." Andrea blurted out nonchalantly.

Roselle suddenly went alarmed and immediately strutted her heels out towards her apartment. "Get out of my kitchen right now woman! I warn you!" Mariin niyang utos habang nananakbo pauwi sa kanyang munting tahanan ngunit bigla siyang natigilan sa sumunod niyang narinig.

"Roselle! Help me!"