CHAPTER 91

CHAPTER 91

CALL ME, KUYA!”

“Ayos ka lang anak?" Tanong ni mama sa akin habang hinahaplos ang buhok ko. Nasa taxi kami ngayon pauwi ng bahay.

“Oo naman mama…” tumikhim ako dahil pakiramdam ko ay naipon ang bara sa lalamunan ko at ngayon lang nakaipon ng lakas para magsalita.

“Alam ko na hindi…hindi lang naman ikaw ang may dalawang mata para hindi makita ang nakita mo kanina kaya masasabi ko na iyon ang dahilan kung bakit ka na tahimik. Sabi ko nga di ba? Hindi kita iniluwal sa mundo pero nararamdaman kita dahil kasama kita mula baby at pagdadalaga. Kaya …wala kang maitago sa akin lalo na sa usapang pag-ibig,” mas lalo akong sumiksik kay mama dahil tama siya.

Ayokong umiyak lalo at nasa sasakyan kami, pero di ko mapigilan na lumuha dahil nga sa sariwa pa sa isip ko ang nangyari at nakita ko sa airport.

Saan kaya niya dadalhin ang babae niya? Sa penthouse niya kaya? O sa bahay mismo? Halos wala akong balita sa kanya dahil kapag kinukumusta niya ako ay pinapatayan ko siya ng tawag dah