Chapter 39

Hindi ko napigilan ang sarili ko't napa hagulgol na lang ako sa pag iyak nang malaman ko 'yon.

Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi niya. Kasi nakakatakot. Nakakatakot na malaman ang katotohanan na siya ang naging dahilan kung bakit nangyare ang aksidenteng 'yon.

Pero kung sakaling totoo man 'yon, mas pipiliin ko pa ring wag na lang marinig o malaman pa 'to kahit kelan. Kasi hindi ko 'yon matatanggap kahit kailan.

Pero ano pa bang magagawa ko? Ito na 'to eh, sinasabi na niya sa mismong harap ko na siya ang puno't dulo ng aksidenteng nangyare noon.

Papano naging siya at puno't dulo ng aksidenteng 'yon? Papano nangyare 'yon? 

Pinunasan ko ang mga luha ko at inangat ang ulo ko para tingnan siya.

"Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo." sabi ko.

Pilit kong itinayo ang sarili ko kahit wala akong lakas at muli siyang hinarap.

"Wesley, alam kong sinasabi mo lang 'to dahil—"

Napatigil ako nang bigla siyang mag