Habang pinagmamasdan kong umiikot sa gitna ng lamesa yong bote ay hinihiling ko na sana pag tumigil 'yon ay sakanya mismo tumutok.
Ayoko nang patagalin pa 'to. Gusto ko na agad malaman kung gusto nga ba niya ako o hindi.
Pero no'ng tumutok 'yon sakin ay na badtrip agad ako.
Bakit sakin pa? Bakit hindi na lang sakanya?! Ang daya!
"Okay, ako magtatanong." sabik na sabik na sabi ni Carla.
Hinanda ko naman ang sarili ko para sagutin 'yong kung ano man 'yong itatanong sakin ni Carla. Actually, hindi na kasi namin napag usapan pa 'yong kung ano 'yong itatanong namin sa isa't isa kung sakaling kami 'yong taya.
"Sabihin mo samin kung bakit mo gusto si Wesley."
Kita ko ang gulat sa mukha ni Wesley no'ng sinabi 'yon ni Carla gano'n din kay Russell. Ni hindi nga siya makapaniwala na gusto ko 'yong kaibigan niya.
Ngumiti ako kasi ang ganda ng tanong niya. Saktong sakto dahil kaharap ko siya ngayon.
Tinitigan si Wes
So ayon na nga, naging kami ni Wesley matapos ang araw na 'yon.Sa totoo lang, sobrang saya ko dahil gusto rin niya ako. Sinabi niya sakin na gusto niya ako.At siyempre masaya naman para sakin 'yong mga kaibigan ko dahil successful daw 'yong lahat ng efforts na ginawa ko.Na bilib sila sakin dahil napa amin ko rin siya sa wakas.Lumabas ako sa unit ko at umakyat kami sa rooftop tapos nakinig ng music ng naka earphone.Hindi ko maalis ang mga ngiti sa labi ko habang nakikinig ng kanta kasama siya.Tinext ko na rin sina Zaiden at Kevin. Sinabi ko sakanila na kami na ni Wesley.At siyempre, itong si Wesley parang timang. Ang sabi niya wag ko daw sabihin kay Kevin na kami na dahil baka mag wala 'yon do'n sa resort ngayon.Ito namang si Wesley kitang nananahimik 'yong eh.Pero siyempre alam ko naman na biro lang niya 'yon.No'ng sumunod na araw, nag punta kaming bookstore. Nag pa sama ako sakanya dahil bumili
Hindi ko napigilan ang sarili ko't napa hagulgol na lang ako sa pag iyak nang malaman ko 'yon.Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi niya. Kasi nakakatakot. Nakakatakot na malaman ang katotohanan na siya ang naging dahilan kung bakit nangyare ang aksidenteng 'yon.Pero kung sakaling totoo man 'yon, mas pipiliin ko pa ring wag na lang marinig o malaman pa 'to kahit kelan. Kasi hindi ko 'yon matatanggap kahit kailan.Pero ano pa bang magagawa ko? Ito na 'to eh, sinasabi na niya sa mismong harap ko na siya ang puno't dulo ng aksidenteng nangyare noon.Papano naging siya at puno't dulo ng aksidenteng 'yon? Papano nangyare 'yon?Pinunasan ko ang mga luha ko at inangat ang ulo ko para tingnan siya."Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo." sabi ko.Pilit kong itinayo ang sarili ko kahit wala akong lakas at muli siyang hinarap."Wesley, alam kong sinasabi mo lang 'to dahil—"Napatigil ako nang bigla siyang mag
Nag decide akong puntahan siya sa ospital. Ayokong gawin 'to pero kahit gano'n ka laki 'yong nagawa niyang kasalanan sakin, siya naman ang naging dahilan kung bakit naging masaya ako simula no'ng makilala ko siya.Tama, naging masaya lang ang buhay ko matapos ang aksidente na 'yon simula no'ng makilala ko siya. Inaamin ko no'ng una na naiinis ako sa pagmumukha niya noon, pero no'ng naging magkasundo kami naisip ko na ang saya saya pala na magkaroon ka ng totoong kaibigan.Totoong kaibigan lang ang nararamdaman ko sakanya sa simula, pero hindi ko akalain na mas higit pa pala do'n ang mararamdaman ko sakanya.Umaga pa lang no'ng umalis ako para puntahan siya.No'ng makarating ako sa ospital ayhinanap ko 'yong kuwarto niya kaya naman nagtanong ako sa registrar kung saan 'yong kuwarto ni Wesley Clemente.Pinuntahan ko 'yon no'ng malaman ko at no'ng nasa harap na ako ng pinto ng kuwarto niya ay hindi pa man ako tuluyang naka pasok ay bigla ito
Hindi ko maalis sa aking mga labi ang napakalawak at abot hanggang tenga kong ngiti habang naka sakay sa kotse kasama ang mga magulang ko at ang driver namin na nag mamaneho pa uwi. Galing kami sa isang resort para mag bakasyon ng mga ilang araw at ngayon pa lang kami uuwi. Napa yakap ako sa pareho kong mga magulang habang nakikinig ng kanta sa radyo. Aliw na aliw ako habang naka tingin sa labas ng bintana ng kotse at pinagmasdan ang napakaraming puno na nadadaanan namin dito sa mabubukid na lugar. No'ng nasa may bandang palikuan na kami malapit parin dito sa lugar kung saan kami nagbakasyon ay may isang truck na mabilis ang pagtakbo nito nang sa hindi namin inasahan ay mabilis itong lumipat sa kabilang lane ng daan na tila may iniiwasan itong kotse upang hindi mabangga at agad na sinalubong ang kotse namin. Masyadong mabilis ang pangyayare no'ng mga oras na 'yon. Minulat ko ang mga mata ko't napa hawak sa noo ko at gano'n na lam
"Callie!" Lumingon ako para tingnan kung sino 'yong tumawag sakin. Mula sa dulo ng hallway, nakita ko si Carlo–este Carla pala na tumatakbo papunta sakin.May hawak siyang mga hard copy na nakalagay sa isang folder na tila para yata 'yon sa research report nila.Hinintay ko lang siya hanggang sa makarating siya sa harap ko. "Uy kamusta? " tanong ko nang makalapit ito. Isang malalim na buntong hininga ang binungad niya bago Ito nag salita. “Ito, sobrang stress. Ang dami kong tinatapos ngayong semester." "Ako nga rin eh. Okay lang 'yan. Ganyan talaga ang buhay." sabi ko sabay tapik sakanya sa balikat. "Sinabi mo pa. Nga pala, may klase ka pa ba bakla?" dagdag pa niya. "Wala na bakla. Pero mamayang alas dos meron." sabi ko't napa tingin pa sa relo ko. Napatingin sa paligid si Carla na tila may hinahanap kaya nag taka ko siyang tiningnan. "Asan na pala sina Kaye at Sarah?" tanong niya. "Nasa Cafeteria. N
Ano 'yong ginawa ko? Kinuha ko lang naman 'yong cellphone number ni Zaiden sa cellphone ni Prince. Saktong pabalik na si Prince no'n at kakatapos ko lang i save 'yong cellphone number ni Zaiden sa cellphone ko. Binalik ko 'yong cellphone ni Prince sakanya and without any words, nag punta ako sa labas para mag pa hangin. Pero sana man lang hindi na halata ni Prince 'yong ginawa ko. Pag labas ko, Do'n ko nakita si Zaiden na naka tayo sa labas habang naka titig sa kalangitan. Napa ngiti na lang ako bigla, knowing na nandito siya ngayon. Sobrang dilim na ng paligid no’ng mga oras na 'yon dahil mag a-alas nuebe na ng Gabi.Napa yakap ako sa aking sarili at nagsimulang manginig dahil sa lamig ng simoy ng hangin na dumadampi sa aking katawan. Habang naglalakad ako patungo sa kinatatayuan niya, unti unti kong binabagalan ang bawat hakbang dahil sa nagdadalawang isip akong lapitan siya. Napatingin siya s
Napa mulat ako mula sa pagka pikit at dahan dahang nilingon si Zaiden. No'ng mga oras na 'yon, na ubusan na ako ng mga pwedeng i dahilan. Wala na akong ma isip na bagay para makapag deny. Wala na. Alam na niya. Buking na ako.Kilala na niya kung sino ‘yong Dweyne na ka text niya. Tiningnan ko siya sa mga mata niya. Alam kong naghihintay siya ng sagot ko.Di ko alam ang sasabihin sakanya. Ni ayaw ngang bumuka nitong mga bibig ko. Parang naka pause kaming tatlo no’ng mga oras na 'yon. Kahit itong lalakeng masungit gano’n din. Ni hindi na nga rin siya nag salita simula no’ng lumapit si Zaiden samin. Alam ko sa peripheral view ko na nakatingin lang siya sakin. Pinapanood ‘yong mga reaksyon ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Pero kung mag bibigay man ako ng sagot, 'yon ay masaya na may halong kaba. Masaya dahil sa wakas ay kilala na niya ako. Alam na niya kung sino ako. At kinakabahan dahil baka ma turn off si
Itinaas nito ang kaliwang kamay niya at bahagyang itinuro ako no'ng mapagtantong ako nga ang kaharap niya ngayon at naglabas siya ng isang nakakatakot na ngiti. "Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya at ibinaba na ang kamay nito na nakaturo sakin at muling ipinatong sa kabilang balikat ko. Agad naman akong napa iwas ng tingin at pilit sinasabi sa utak ko na sana panaginip lang 'to at hindi talaga kami nagkita ngayon dito. "Woi!" tawag niya ngunit 'di ko siya pinansin. Tanging sa Videoke lang ako nakatingin at pinagmamasdan ang kung ano mang lumalabas dito. Batid kong nakatingin siya sakin at hinihintay ang sagot ko sa tanong niyang 'yon ngunit nagpapanggap lamang ako na hindi ko 'yon narinig. Mas lalo niyang hinigpitan ang paghawak sakin sa magkabilang balikat ko at muling inulit ang tanong niya kanina. "Anong ginagawa mo dito?" pag uulit nito. Kagat