"Denrick ahm...may sasabihin ako sayo." Panimula ko at ramdam ko ang paglukob sa akin ng kaba. Agad ko namang ipinagsawalang bahala yun. Ang importante ay masabi ko na sa kanya ang totoo bago pa mahuli ang lahat.
Narinig ko naman ang pag alis ni dark sa garden kaya naiwan kaming dalawa na nakatayo doon. Maybe dark want to give us a privacy so he chose to leave. Rinig ko ang pagtikhim ni denrick bago ako tinanong. "Ano ang sasabihin mo?" Taka nitong tanong kaya naman wala sa sariling nakagat ko ang ibabang labi. Bigla ay naramdaman ko ang pamamawis ng mga kamay ko at ang pagbilis ng tibok ng puso ko. This is it maria. Kaya mo yan! "Ahm..denrick...k-kasi...y-yung nangyaring aksidente noon...y-yung kay d-deni---" "Iba nga talaga ang kapal ng mukha mo." Rinig kong tinig na nagmumula sa likuran namin. Kunot noo namang lumingon si denrick at kita ko ang inis na bumalatay sa mukha nito. Napalunok ako ng makitang si**CONTINUATION**Morning came and I readied myself for his possible actions. I also put a smile on my face. Even though it is not genuine.Lumabas ako ng guest room at naabutan ko sina gray na nagkakape na sa sala. Binati nila ako at binati ko naman sila pabalik. Nakangiti lang ako habang naglalakad papuntang kitchen. Naabutan ko si artemis na nagluluto ng ulam. Lumamlam naman ang mga mata ko habang nakatingin dito na nagluluto. I didn't know that she can cook.Siguro naramdaman nito ang presensya ko kaya naman agad itong lumingon bago nito pinatay ang stove at ilipat ang niluto sa pinggan. Ngumiti ako sa kanya pero tanging blankong mukha lamang ang binigay nito sakin."Kumain ka na po dyan tatawagin ko lang si kuya." She plainly said before she turned her back. My smile slowly vanish when she left me in the kitchen. Hindi maipaliwanag na bigat ang nararamdaman ko ngayon. Naramdaman ko din ang pagsipa ni baby kaya napangiwi ako. Sobrang sakit ng p
Maria"So, now that he hates you. Do you want to leave him?" Dark asked me but I shook my head. What ever happens I won't leave him. Nananalig ako na mawawala din ang galit nya. Na mananaig ang pagmamahal nya sakin. Dahil Alam ko. Hindi mababaw ang pagmamahal nya sa akin.He said he loves me so that's enough reason for me to stay. I won't leave him because I love him and I know he loves me too. Mawawala din ang galit nya sa akin."I won't leave him. I made a promise to you and to him. I made a vow that no matter happens I will stay by his side." Turan ko kaya tumango ito. Nakatingin kami ngayon sa mahimbing nyang pagtulog. Pagkatapos ng nangyari kanina ay agad itong umalis at nung umuwi ito ay lasing na lasing. Mabuti nalang at hindi umuwi sina gray kaya may tumulong sa akin."Kung yan ang gusto mo ay wala kaming magagawa. Basta nandito lang kami palagi sayo." Seryosong turan naman ni Gray. This is my first time seeing him like this. Being se
"Denrick ahm...may sasabihin ako sayo." Panimula ko at ramdam ko ang paglukob sa akin ng kaba. Agad ko namang ipinagsawalang bahala yun. Ang importante ay masabi ko na sa kanya ang totoo bago pa mahuli ang lahat. Narinig ko naman ang pag alis ni dark sa garden kaya naiwan kaming dalawa na nakatayo doon. Maybe dark want to give us a privacy so he chose to leave. Rinig ko ang pagtikhim ni denrick bago ako tinanong. "Ano ang sasabihin mo?" Taka nitong tanong kaya naman wala sa sariling nakagat ko ang ibabang labi. Bigla ay naramdaman ko ang pamamawis ng mga kamay ko at ang pagbilis ng tibok ng puso ko. This is it maria. Kaya mo yan! "Ahm..denrick...k-kasi...y-yung nangyaring aksidente noon...y-yung kay d-deni---" "Iba nga talaga ang kapal ng mukha mo." Rinig kong tinig na nagmumula sa likuran namin. Kunot noo namang lumingon si denrick at kita ko ang inis na bumalatay sa mukha nito. Napalunok ako ng makitang si
Maria Do I have a conscience? Paulit-ulit na tanong na gumugulo sa utak ko. Paano ko naatim na magtagal ng dalawang araw kasama sya? Na hindi man lang nya nalalaman ang totoo? Nakatingin sa masaya nyang mukha. Naririnig ang mga salitang gustong gusto kong marinig mula sa kanya. Kahit ilang oras ay palagi kong naririnig yun sa kanya. Ni hindi man lang ako tinubuan ng konsensya. But I need to do this. Not only for my sake but for the sake of my child also. Baka itakwil nya kami ng magiging anak nya pag nangyari yun. At yun ang hindi ko kaya. Hindi ko kayang mawalan ng ama ang anak ko. Ayaw ko syang lumaki na may kulang sa pagkatao nya. "Now that you already found out the truth. Will you leave him?" Seryosong tanong sakin ni dark. Nandito sila ngayon para dumalaw samin ni denrick. Sabi pa nga nina gray ay gusto nilang makisawsaw dito sa bahay. Ngumiti ako ng malungkot bago umiling. "Hindi. Hinding hindi ko sya i
"Now sweety. Can you come with me?" Tanong nito sakin at nilahad ang kamay sa harap ko. Agad naman akong ngumiti at pinatong ang kamay ko sa kamay nya. Iginiya ako nito palabas ng garden at nagulat ako ng makita ko ang desenyo nito. Petals are scattered in the ground and I can even smell the scented candles. Just then I saw a table in the center of the garden. With a very romantic song. Did he prepare all of this?Hindi ko alam pero mas lalong bumigat ang dibdib ko. Habang nakatingin ako sa nakangiti nyang mukha ay hindi ko maiwasan ang masaktan. Paano ko nagawang saktan ang lalaking to?"Ahm why did you prepare all of this?" Tanong ko at ngumiti naman ito bago lumamlam ang mga mata."Kasi gustong gusto mong malaman kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ko. So I prepared this because I want it to be special." Turan naman nito. Pasimple kong kinurot ang mga daliri ko na nasa ilalim ng mesa. Hindi ako pwedeng umiyak sa harap nya.
Maria's PovMy heart is beating so fast. I don't know what to feel right now. I have mix emotions. And so many questions are running in my mind. How?why? It is really that possible?These questions will remain unanswered if I will just gonna sit here and do nothing. I need to know the truth. I need them to answer my questions with honesty.I picked up my phone and dialed her number. Ilang rings lang ay sinagot na agad nito iyon. Rinig ko ang masayang tinig nito pero hindi niyon maalis ang kaba sa dibdib ko. Kasi pag nalaman ko ang totoo ay hindi ko alam ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon nya."Anak! Mabuti at napatawag ka!" Wika nito sa masayang tinig. Namiss ko ang boses nito at hindi ko maatim na magalit sa kanila. Kahit ano pa man ang nagawa nilang mali. "Anak? May problema ba?" Tanong nito ng ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa ako nagsasalita.Bumuntong-hininga ako bago kinagat ang ibabang lab