Mag-log inShare
2.2
Huling Na-update:
2025-07-29 13:40:44I frowned, pinasadahan ko siya ng tingin habang papalapit siya sakin, each step slow and steady.
T*ngina naman oh, I cursed silently. Bakit kailangan pa niya lumapit? Susuntukin niya 'ko 'pag jindi ako pumayag? Umupo ako ng maayos sa poolside, tinago ang kaba sa loob. Kung awkward sakaya 'to, pwes mas lalo naman sa'kin. Kasi sa totoo lang, hindi ko naman talaga siya kilala. Yeah, sure, kasal sila ng ate ko. Pero ako? I was never around. Hindi ako nakadalo sa engagement party nila kasi may barkada trip ako noon. Hindi rin ako present nung sinabihan ng family na engaged na sila. Hindi ako nagpakita. Hindi ako bumati. Kse wala akong pake. I was the rebel, remember? I was the disappointment. The runaway. Hindi rin kami nagkaroon ng kahit isang matinong conversation. Maybe a nod? A casual hi sa isang family dinner na hindi ko naman sineryoso? And That's it. Kaya ngayon, habang papalapit siya sa'kin, ramdam ko yung lamig at awkwardness sa hangin. I glanced at him under my lashes, trying not to be too obvious. He had that typical cold, calm demeanor na parang lagi siyang composed kahit siguro may sumabog na building sa harap niya. He's tall, lean but strong, has a sharp jawline, and neatly styled black hair. Eyes that looked like they could slice through your soul sa isang titigan. T*ngina, ayoko man aminin, I thought bitterly, pero maganda talaga gawa ng Diyos sa lalaking 'to. Hindi ako mahilig sa lalaki. Hindi ako yung tipo ng babae na titili kapag may gwapong dumaan. Pero hindi naman ako bulag. Hindi rin ako sinungaling. This man... This man had appeal. Dangerous kind of appeal. I gritted my teeth, annoyed at myself for even noticing. Come on, girl. Uminom ka pa nga ng isa para makalimutan mo yang kab*bohan mo, I scolded myself mentally. I shifted my gaze away, pretending na wala akong pake. Pero kahit hindi ko siya tingnan, ramdam ko yung presensya niya habang unti-unting lumalapit. Sa bawat hakbang niya papunta sa'kin, para bang mas lalo akong naiipit sa sarili kong mundo. He finally stopped a few feet away from me. I tilted my head back, sloppily smiling habang hawak pa rin yung baso ko. Bitter na bitter yung ngiti ko. "Yeah? What's up?" sabay kaway ko ng konti gamit yung kamay ko, parang lasing na magulo. He didn't even flinch. Hindi siya ngumiti. Hindi siya na-offend. Walang pagbabago sa expression niya. Hndi sya nagandahan sa'kin? T*ngina, nakakainis. Kaya hindi ko na napigilan. Diretsahan ko siyang tiningnan sa mata at inusisa. "Bakit ka pumayag sa kalokohan na 'to?" "Anong klaseng tao ka para pumayag sa ganun? Huwag mong sabihin na agree ka sa lagay natin?" Hinagis ko yung tingin ko sa baso ko, kita ko na nanginginig ng konti yung kamay ko pero pinilit kong hindi ipahalata. "Hindi ba parang pambabastos na satin to?" dagdag ko pa, halos pabulong pero sapat para marinig niya. I lifted my gaze back to him, studying his face carefully this time. There's no reaction from him. Napangisi ako sa sarili kong iniisip. Parang iniisip kung paano niya ako kakausapin. Hindi ko alam kung dahil ba lasing ako o dahil gusto ko lang talaga siyang mauna, pero hinintay ko siya. And then finally, he spoke. "I don't agree with this idea either," he said, his voice low, steady. Natawa ako ng mapait, kasi hindi ko napigilan. Nagtaas ako ng kilay, "Eh kung ayaw mo pala, bakit ako nadamay sa kalokohan niyo?!" He answered, still calm. "I don't want my wife to suffer," he said, looking straight into my eyes, hindi man lang nag-alinlangan. "I don't want her to go through that kind of extreme pain... just for the sake of giving birth." Napangisi lang ako, pinipigilan ko matawa sa irony. Eh hindi ba yun naman talaga ang pinili niya nung pinakasalan niya ang ate ko? Pero bago ko pa mabuksan ang bibig ko, nagsalita ulit siya. "I'm even fine without having a child," he added. "I told her that. But she..." He paused for a moment, like choosing his words carefully. "She cried. She cried so hard... because she wanted to be a mother so badly. Even if it's not by blood. Even if it's not her." Hindi ko alam kung dahil ba sa lasing ako o sa lamig ng hangin, pero parang may kung anong humigpit sa dibdib ko. Hindi dahil sa kanya. Hindi dahil sa ate ko. Kundi dahil sa katotohanang kahit gaano mo kamahal ang isang tao... minsan hindi mo pa rin kayang ibigay lahat ng gusto niya. "Hahahaha!" Tumawa ako, hindi dahil sa tuwa, kundi dahil sa kung gaano katawa-tawa ang lahat. Kung gaano kababa ang tingin nila sa'kin. "Nangg*go ka ba?" nilakasan ko ang boses ko, para ramdam niya ang bigat. "Talagang sinasabi mo sa'kin yan? Ayaw mong masaktan si ate?... Kaya ako nalang?" Napailing ako, napapikit sandali. Tsaka ko siya tiningnan nang diretso, nang buong buo. "Pwes, wala ka rin naman palang pinagkaiba sa kanila," bulong ko, pero tagos. "Pare-pareho lang kayo... kapag kailangan nyo ako, doon lang ako nagiging tao." 
Pinakabagong kabanata
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 10
Seraphina's povInakay ako ng nurse papunta sa isang maliit na kwarto. Hindi ko kayang makipagchikahan habang wala pa akong tulog at gutom pa 'ko."Okay, Miss Seraphina. I'll just draw your blood, is that okay?""Sure. Go ahead. Do whatever you must. Take it all, even my will to live."Napatingin siya sakin. Hindi ko alam kung na-offend ba siya o sanay na siyang may baliw na pasyente.Inilabas niya ang syringe at alcohol, at maya-maya pa'y naramdaman ko na ang malamig na cotton sa braso ko. Sinundan ito ng karayom. "Done," sabi niya, tapos iniabot sa isa pang staff para ibigay raw kay Doc.Ayun na, kaya balik na naman ako sa consultation room. Hindi pa ako nakakaupo ng maayos ay nagsimula na agad si Doctor Serious."We'll be testing your hormone levels today, estrogen, LH, progesterone, AMH, just to evaluate if your body is responding naturally. The results will help us determine your dosage for the stimulation phase.""Mhmm," sagot ko habang nag-aadju
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 9
Seraphina's povNakahiga na ako ngayon sa kama ng clinic. Literal with my legs bent, sheet over my lower body, habang si Doc ay abalang inaayos yung parang alien wand na balak nyang ipasok sakin. "Ready ka na?" tanong ni Doc."Ganyan ka ba talaga? Walang foreplay?" sagot ko agad, sabay irap. "Tsaka ano yan? Vibrator?" Tiningnan lang niya ako, "Miss Seraphina, this is a medical procedure. Not masturbation."Napakagat ako sa labi para hindi matawa. Syempre hindi ko rin alam kung paano ko naisip pasukan ng green joke ang sitwasyon na 'to. Pero come on. I mean, may tao bang hindi ma-ooff sa fact na may probe na ipapasok sayo? Wala kang pants? Tapos stranger pa 'yung tao? Well, technically not a stranger, pero still."Please, lie back." sabi nito kaya napalunok ako. Ang lalim ng boses niya dun! "D-doc?" tanong ko. "I said lie back." Hindi ko na kaya 'tong kahihiyan. Para akong mauubusan ng hangin. Sinunod ko yung utos niya at huminga ng
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 8
Seraphina's povNasa clinic na ako ngayon. At sa wakas, kung hindi lang ako tinext ng ate ko ng sunod-sunod at tinawagan pa ng tatlong beses, hindi talaga ako pupunta.Pag-upo ko sa loob ng consultation room, ayan na siya. The Doctor. In full white coat glory, looking all clean, calm, and collected parang galing sa sariling commercial ng vitamins.Ako? Buhaghag ang buhok. Wala akong makeup, yung damit ko parang ginamit panghampas ng alon. Ewan. Di ko alam kung bakit dumeretso ako dito galing sa bar kagabi. Pero sige. Ayan na eh.Nakita ko ang paraan ng tingin niya sa'kin. Yung tipong sinasabi ng mga mata niya na, "This girl is a mess." Nakaupo siya nang maayos habang binuksan ang folder na mukhang nagpapabigat ng katotohanan sa mundong 'to."Alright, Seraphina. This is going to be your first official consultation," aniya. "So let me walk you through the full IUI and surrogacy process. Since you've agreed to be the biological mother and the one t
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 7
Frown's povBitbit ko si Seraphina habang palabas kami ng bar. She's light, but man, the weight of whatever she's carrying inside? That's something else.I looked down at her, eyes closed, lips slightly parted, cheeks a little red, probably from the alcohol and the stress of life decisions she shouldn't even be dealing with at her age."She"s a mess," I whispered to myself, chuckling. "But she's my mess."Her head leaned slightly against my chest as I carefully adjusted her in my arms.Damn, girl. Why do you always end up in this state and still look so... ethereal?I sighed, shaking my head as I walked toward my motorcycle. "I swear, if I didn't know any better, I'd think the universe just threw you into my life para patayin ako."I placed her helmet on, gently adjusting the strap so it wouldn’t mess with her hair too much. Ang arte kasi ni Sera sa buhok. Even half-drunk, she'd throw a fit if I tangled it. Sampalin ko to eh. She shifted a little, mumblin
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 6.2
I slung my bag over my shoulder, ready to head out when suddenly, I heard a soft voice calling from behind me."Sera…"I turned around, and there she was, my sister, standing there looking at me with that look I couldn't quite decipher. Her face was a mix of gratitude and something else I couldn't put my finger on.She smiled faintly before speaking. "Thank you. I know this isn't easy for you, but I really appreciate it. You’re doing so much for us."I simply nodded. "Yeah... sure."Then, I gave her a small smile, more out of habit than anything else. I didn't know what to say. How could I explain that this wasn't just for her? That, in the end, I was doing this for me too? Or maybe, for the future I was trying to escape.With that, I turned around and walked away, leaving my sister standing there. I needed space, air, time to just breathe. As soon as I stepped out of the house, I felt the weight lift off my shoulders, even just for a moment.I was fin
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 6.1
Seraphina's povUmupo ako sa mahabang sofa, katapat nila. Tahimik ang paligid, pero parang ang ingay ng isip ko. They were all talking, agreeing, na itutuloy na namin ang surrogacy.Ako?Nakangiti lang at tumango-tango. Pero sa loob-loob ko, ang tanging sigurado lang ay ito na ang magiging dahilan para makaalis ako. Pagkatapos ko siyang ipanganak, ang batang iyon ay aalis na ako. Sa bahay na 'to. Sa bansang 'to. Sa lahat.Naputol ang sariling pag-iisip ko nang marinig ko ang boses ng doctor.Pumayag na ako. Wala akong ibang choice, at may mga plano na akong iniisip. Alam ko na pagkatapos ng lahat ng ito, aalis na ako sa bahay nila. I'd disappear from this mess. Maybe go somewhere else. As Doc continued to explain the process, parang wala akong naririnig. It felt like his voice was just a distant hum, isang bagay na hindi ko na kayang i-focus ang atensyon ko. Lahat ng iniisip ko ay ang mga hakbang na gagawin ko pagkatapos ng panganganak, kung paano ko aayusi
Maaari mong magustuhan
MY SON'S DADDY is a MAFIA
Siobelicious263.1K viewsWild feelings SPG
Aileen Bautista494.3K viewsHis Fake Wife
Purplexxen495.3K viewsHis Personal Maid
Zenshine364.3K viewsAlpha's Forbidden Mate
sofi_mym144 viewsPregnant with my Ruthless CEO Boss
Mr. Rams490 viewsMR SEA-MANLOLOKO
SHERYL FEE BAJO200 viewsMy Possessive Maniac Boss!
DayDreamerEscapist743 views
