LOGINShare
2.2
Last Updated:
2025-07-29 13:40:44I frowned, pinasadahan ko siya ng tingin habang papalapit siya sakin, each step slow and steady.
T*ngina naman oh, I cursed silently. Bakit kailangan pa niya lumapit? Susuntukin niya 'ko 'pag jindi ako pumayag? Umupo ako ng maayos sa poolside, tinago ang kaba sa loob. Kung awkward sakaya 'to, pwes mas lalo naman sa'kin. Kasi sa totoo lang, hindi ko naman talaga siya kilala. Yeah, sure, kasal sila ng ate ko. Pero ako? I was never around. Hindi ako nakadalo sa engagement party nila kasi may barkada trip ako noon. Hindi rin ako present nung sinabihan ng family na engaged na sila. Hindi ako nagpakita. Hindi ako bumati. Kse wala akong pake. I was the rebel, remember? I was the disappointment. The runaway. Hindi rin kami nagkaroon ng kahit isang matinong conversation. Maybe a nod? A casual hi sa isang family dinner na hindi ko naman sineryoso? And That's it. Kaya ngayon, habang papalapit siya sa'kin, ramdam ko yung lamig at awkwardness sa hangin. I glanced at him under my lashes, trying not to be too obvious. He had that typical cold, calm demeanor na parang lagi siyang composed kahit siguro may sumabog na building sa harap niya. He's tall, lean but strong, has a sharp jawline, and neatly styled black hair. Eyes that looked like they could slice through your soul sa isang titigan. T*ngina, ayoko man aminin, I thought bitterly, pero maganda talaga gawa ng Diyos sa lalaking 'to. Hindi ako mahilig sa lalaki. Hindi ako yung tipo ng babae na titili kapag may gwapong dumaan. Pero hindi naman ako bulag. Hindi rin ako sinungaling. This man... This man had appeal. Dangerous kind of appeal. I gritted my teeth, annoyed at myself for even noticing. Come on, girl. Uminom ka pa nga ng isa para makalimutan mo yang kab*bohan mo, I scolded myself mentally. I shifted my gaze away, pretending na wala akong pake. Pero kahit hindi ko siya tingnan, ramdam ko yung presensya niya habang unti-unting lumalapit. Sa bawat hakbang niya papunta sa'kin, para bang mas lalo akong naiipit sa sarili kong mundo. He finally stopped a few feet away from me. I tilted my head back, sloppily smiling habang hawak pa rin yung baso ko. Bitter na bitter yung ngiti ko. "Yeah? What's up?" sabay kaway ko ng konti gamit yung kamay ko, parang lasing na magulo. He didn't even flinch. Hindi siya ngumiti. Hindi siya na-offend. Walang pagbabago sa expression niya. Hndi sya nagandahan sa'kin? T*ngina, nakakainis. Kaya hindi ko na napigilan. Diretsahan ko siyang tiningnan sa mata at inusisa. "Bakit ka pumayag sa kalokohan na 'to?" "Anong klaseng tao ka para pumayag sa ganun? Huwag mong sabihin na agree ka sa lagay natin?" Hinagis ko yung tingin ko sa baso ko, kita ko na nanginginig ng konti yung kamay ko pero pinilit kong hindi ipahalata. "Hindi ba parang pambabastos na satin to?" dagdag ko pa, halos pabulong pero sapat para marinig niya. I lifted my gaze back to him, studying his face carefully this time. There's no reaction from him. Napangisi ako sa sarili kong iniisip. Parang iniisip kung paano niya ako kakausapin. Hindi ko alam kung dahil ba lasing ako o dahil gusto ko lang talaga siyang mauna, pero hinintay ko siya. And then finally, he spoke. "I don't agree with this idea either," he said, his voice low, steady. Natawa ako ng mapait, kasi hindi ko napigilan. Nagtaas ako ng kilay, "Eh kung ayaw mo pala, bakit ako nadamay sa kalokohan niyo?!" He answered, still calm. "I don't want my wife to suffer," he said, looking straight into my eyes, hindi man lang nag-alinlangan. "I don't want her to go through that kind of extreme pain... just for the sake of giving birth." Napangisi lang ako, pinipigilan ko matawa sa irony. Eh hindi ba yun naman talaga ang pinili niya nung pinakasalan niya ang ate ko? Pero bago ko pa mabuksan ang bibig ko, nagsalita ulit siya. "I'm even fine without having a child," he added. "I told her that. But she..." He paused for a moment, like choosing his words carefully. "She cried. She cried so hard... because she wanted to be a mother so badly. Even if it's not by blood. Even if it's not her." Hindi ko alam kung dahil ba sa lasing ako o sa lamig ng hangin, pero parang may kung anong humigpit sa dibdib ko. Hindi dahil sa kanya. Hindi dahil sa ate ko. Kundi dahil sa katotohanang kahit gaano mo kamahal ang isang tao... minsan hindi mo pa rin kayang ibigay lahat ng gusto niya. "Hahahaha!" Tumawa ako, hindi dahil sa tuwa, kundi dahil sa kung gaano katawa-tawa ang lahat. Kung gaano kababa ang tingin nila sa'kin. "Nangg*go ka ba?" nilakasan ko ang boses ko, para ramdam niya ang bigat. "Talagang sinasabi mo sa'kin yan? Ayaw mong masaktan si ate?... Kaya ako nalang?" Napailing ako, napapikit sandali. Tsaka ko siya tiningnan nang diretso, nang buong buo. "Pwes, wala ka rin naman palang pinagkaiba sa kanila," bulong ko, pero tagos. "Pare-pareho lang kayo... kapag kailangan nyo ako, doon lang ako nagiging tao." 
Latest chapter
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 5.3
Suot na niya ulit yung puting coat, maayos na ang buhok, hawak na yung stethoscope, at may bitbit pang ibang gamit. Professional na professional ang dating. Parang walang nangyari kagabi. Bigla ring natahimik si Frown sa tabi ko. Pero ang mas nakakainis?Napangiti siya. Yung tipong ngiti na nang-aasar. At hindi lang basta ngiti, kundi yung mabagal pa ang pagkakatingin niya sa amin ni Doc. Iniikot niya ang mata sa kanan at kaliwa kung nasaan kami. "Hmm," mahinang tunog niya. Napatingin ako kay Frown, irap ang binigay ko. "Don't. Even. F*cking. Say."Ngumisi pa lalo ang mokong. "I'm just saying… bagay naman pala kayo, eh.""Frown," banta ko."Subukan mo." sabay pinanlisikan siya ng mata. Shiniship ba naman ako sa kuya niya. Eh, hindi ko naman 'to type. Masyado syang kalmado. Feeling ko, lahat ng convo namin, para niya akong chine-check up. Pero imbes na matakot, tumawa lang siya at biglang tumayo. "Alright, I'll leave you two lovebirds. Kuya, ingat ka sa pasye
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 5.2
Ilang saglit pa lang, ay may pumasok na male version ng unggoy ko sa pintuan. Si Frown. At syempre, dala-dala niya na naman yung nakangiti niyang mukhang nang-aasar.Napailing na lang ako habang pinanood si Doc na tumayo at nag-ayos. Halatang paalis na, siguro papasok na sa trabaho. Hindi man lang ako tiningnan. Okay, fine. Deserve ko yata yon.Umupo si Frown sa tabi ko, dala-dala yung ngiting parang alam na alam niya ang sikreto ng buong mundo.Pinasadahan ko siya ng tingin. "Ano na naman 'to, Frown?" tanong ko, bahagyang iritado.Pero dahil wala na ang kuya niya sa dining area at pumasok na sa kwarto, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko. Lumapit ako ng kaunti at pabulong na tinanong, "Seryoso, Ano ba talaga nangyari kagabi?"Ngumisi lang siya, yung tipong sagad sa panga ang asar. "Wala naman ako kagabi," sabay kindat. "Ikaw lang 'yon. Ikaw at ang kabaliwan mo."Napamura ako sa isip. "Put—Frown! Tigilan mo ko ha. Sabihin mo na!"Pero tawa lang siya nang tawa.
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 5.1
Seraphina's pov Napapikit ako sandali. Ang sakit ng ulo ko, para akong binugbog ng limang araw na sunod-sunod."Put—" napamura ako, napabulong.Bumangon ako ng dahan-dahan, ramdam ko pa yung bigat ng katawan ko. Lasing pa ba 'to? O hangover na talaga? T*ngina, hindi ko na alam.Pagdilat ko nang maayos… teka lang.Where the h*ll am I?Napatingin ako sa paligid. Hindi 'to ang kwarto ko. Mas lalong hindi ito ang bahay namin. Masyadong maayos at tahimik. Hindi bagay sa bangayan namin ni Maria. "Wait—" napabulong ulit ako. "Where the f*ck am I?"Tumayo ako kahit medyo hilo pa. Tiningnan ko ang suot ko, okay pa naman. Wala namang scandalous na nangyari… I think?Lumakad ako papunta sa pintuan at binuksan 'to nang marahan. Tapos nagulat ako sa nakita ko, may lalaking nakatalikod sa kusina. Nakasuot ng simpleng gray shirt at pajama pants. Tapos nagkakape siya.Wait.Familiar yung likod niya. "Doc?!"Napahinto ako sa paglalakad nung bigla siyang lumingon
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 4.3
At ngayon ay nakarating na kami sa destination. Nasa clinic na kami. Wala akong kaalam-alam kung paano kami napunta dito. Ang mukha ko, parang wala na sa sarili at nasa kalagitnaan ng kalasingan ko. Malabo ang paningin ko habang nararamdaman ko pa rin ang lakas ng tama ng alak."Frown, bakit tayo nandito?" tanong ko na medyo malabo ang pagkakasabi. Pa-tingin-tingin ako sa paligid habang magulo ang pag-iisip ko. "Huwag mo sabihing nakabuntis ka?"Iniling nito ang ulo, "G*go."Kahit na lasing, ramdam ko ang isang bagay, ang pagkakaibang nararamdaman ko sa ngayon. Ang sakit ng ulo ko, pati na rin ang kalituhan sa kung anong nangyayari.Tinulungan ako ni Frown, hinawakan ako sa braso at inaalalayan ako habang papasok kami sa clinic. Nakaramdam ako ng pagkabigla, at parang may isang bahagi sa akin na gusto magtatanong pa, pero naiisip ko, baka hindi ko kayang intindihin ang sagot."So, bakit tayo nandito talaga?" tanong ko ulit, hindi ko pa rin matanggap na andito kami,
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 4.2
Pagdating ko sa bar, naghanap ako ng isang tao. Isang tao sa karamihan. Tapos nung nakita ko siya, tinungo ko agad.Si Frown. Yung tinext ko. Pero mukhang abala siya sa pang-aasar sa mga babae sa paligid. Wala akong pake, though.Lumapit ako sa kanya at binulungan siya, "Samahan mo ko."Pero hindi siya tumingin sa akin at tila nakangiti pa rin sa mga babae na kausap nya. Sabi pa niya, "Bakit ko iiwan 'tong magagandang babae na to? Istorbo ka."Wala akong reaction. Poker face lang ako. Kailangan ko talagang sabihin sakanya kung anong nangyari kahapon. Tungkol sa request ng ate ko. Tungkol sa nararamdaman ko. Pero 'tong si Frown, hindi pa rin tumitigil sa pang-iiwas.Muli ay sinabihan ko sya. "Samahan mo ko." Medyo may utos na sa boses. Wala pa rin siyang ginawa. Kaya tinawag ko siya ulit, "Frown."Napansin ko naman ang irap ng mga babae sa akin. Ngayon lang siya tumingin sa akin, pero sya pa ang mya mukhang naistorbo? "Ano ba? Iniistorbo mo kami."Wala
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 4.1
Seraphina's pov Present dayPagdilat pa lang ng mga mata ko, ramdam ko na agad ang sakit sa ulo ko. Parang binugbog yung utak ko, at ang bigat ng buong katawan ko sa kama. Hangover, obviously."Put—" napamura ako habang pilit na tumatayo, hawak-hawak ang kumot na nakabalot pa sa akin.Inis kong kinusot ang mata ko, hoping na somehow, mawala kahit konti ang hilo ko. Pero hindi eh, lalo lang sumakit. Hinawakan ko ang sentido ko at napairap sa sarili."D*mn it," bulong ko, habang pasuray-suray akong lumakad papunta sa bathroom.Pagpasok ko sa banyo, dumiretso ako sa lababo. Kumuha ng toothbrush, binuksan ang toothpaste, at habang ini-squeeze 'yon sa toothbrush, pabalik-balik sa isip ko lahat ng nangyari kagabi.Dami nangyari kagabi ah. Napapikit ako sandali habang nagsisipilyo, pilit na kinakalimutan ang lahat. Pero kahit anong pilit kong tanggalin sa sistema ko, nandun pa rin. Malinaw pa rin sa akin yung mga salitang binitiwan ko. Habang nagsisipilyo, napab
You may also like
Divorce by Mistake: Ex-husband CEO Started Chasing Her
Lirp49336.4K viewsMy Pleasure, Sir
MissLN331.2K viewsSecret Marriage With The Cold-hearted Billionaire
GennWrites1.2M viewsBURIED LOVE OUT OF FAITHFUL MISTAKE
Scorpion Queen243.5K viewsThe Disguised Billionaire
Innomexx44.1K viewsThe President's Duty Bride
NotSoGreatThinker18 viewsLoving Mr. Chavez
Yarnie330 viewsBeyond That One Night Mistake
Lazydaydreamer 498 views
