LOGINShare
2.3
Last Updated:
2025-07-29 13:41:02Tumayo ako at hinarap siya, "Kapag may kailangang isalba, ako ang unang itutulak." huminga ako nang malalim para pigilan ang panginginig ng boses ko. "Kapag may kailangang iwan, ako ang unang kakalimutan."
Pinikit ko ulit ang mata ko, pero tuloy tuloy ang mga salita. "Ako yung laging backup plan. Ako yung laging reserba. Ako yung madaling isakripisyo kasi... kasi wala namang mawawala kung mawala ako, diba?" Natawa ulit ako, pero ramdam ko na sobrang sakit na. "Pero put*ngina... kahit man lang ni-isa sa inyo walang nagtanong..." "Tinanong nyo ba ko kung kaya ko? Kung gusto ko? Kung kaya pa ng konsensya ko? Kung kaya pa ng puso ko?" "Pinag-usapan nyo. Pinagdesisyunan nyo. Para kay ate. Kasi mahalaga siya." tapos huminto ako para idiin sa kanya, "Kasi mas mahal niyo siya." Lumunok ako, pinipigilan ang luha, pero tumulo pa rin. "Alam mo ba kung ano pakiramdam ng palaging ikumpara? Yung hindi man lang mabigyan ng pagkakataon maging sapat sa sarili nyang paraan?" "Hindi ako kasing bait niya. Oo na, hindi ako kasing galing niya. Hindi ako kasing liwanag niya. Ako yung kontrabida sa buhay nya!" "Ako nalang ang laging mali, ako nalang lagi ang kailangan magsakripisyo, ako nalang lagi ang kailangan magparaya!" Halos mapasigaw na ako sa sakit. "Pero putangina! Tinanong nyo ba kung okay lang sakin?!" "Tinanong nyo ba kung magiging ayos lang para sakin?! Ako ba?! Inalala nyo ba kung anong mangyayari sakin?!" "Diba hindi!" tumulo ang mga luha ko pero hindi ko pinunasan. Hindi ko pwedeng itago ang galit ko. Hindi ko na alam kung kanino ako galit. Sa kanya? Sa ate ko? Sa sarili ko? Sa buong mundo? Basta gusto ko lang sumigaw. "Sinasakripisyo nyo ko para sa kanya!" halos mapasigaw ako sa bawat salita. "Lahat nalang para sa ate ko! Para sa ikabubuti niya! Para hindi siya mahirapan! Pero ako? Ako? Sino nagtanong kung kaya ko?" "Para kay ate, kailangan ko maging masama. Kailangan ko maging gago sa mata ng lahat. Para kay ate, kailangan ko magpakatanga. Kasi hindi nyo matanggap na siya yung mahihirapan. Pero ako? Hindi nyo ba naisip? Ako yung sinasaktan nyo. Ako yung sinasalaula nyo." "Alam mo bang buong buhay ko, ako nalang lagi ang mali? Ako nalang lagi yung black sheep? Yung walang kwenta sa mata ng lahat?!" Hinampas ko ang dibdib ko, hindi dahil sa drama kundi para makahinga. "Bakit para sa kanya, lahat ginagawa nyo, kahit wasakin ako? Bakit ako ang kailangang pumatay sa sarili ko para lang mapanatili niyo siyang buo?" Lumapit ako ng isang hakbang, halos marinig niya ang paghinga ko sa lapit. "Para sa kanya, kailangan kong mawala. Para sa kanya, kailangan kong magparaya. Para sa kanya, kailangan kong matutong mamatay nang hindi nyo man lang pinapansin." Tumingin ako sa kanya nang diretso. Hindi na galit ang nangingibabaw kundi isang malalim na lungkot. Isang uri ng sakit na walang gamot. "Sa mata nyo, kailanganan kong bayaran yung utang na loob ko. Sa mata nyo, ako ang problema. Sa mata nyo, ako ang kailangang alisin para sa ikakasaya niya." Hindi ko namalayan, nanginginig na yung kamay ko. At yung luha, tuloy-tuloy na, pero hindi ko pinunasan. "Tapos haharapin mo 'ko ngayon, g*go ka, sasabihin mo, ayaw mong masaktan siya?!" tumawa akong mapait. Tinakpan ko bibig ko saglit, pinipigilang humikbi. "Pwes... put*ngina." I turned around and ran. Hindi ko na siya tiningnan. Hindi ko na inisip kung naririnig niya akong humihingal, o kung nag-aalala siya sa galit ko. I didn't care anymore. Wala na akong pakialam kung may kasunod o wala, basta ang alam ko, I was done. I walked out, my footsteps echoing in the cold night air. I didn't even bother to look back, kahit na alam ko na nandiyan pa siya, nakatayo, at nakatingin sakin. I kept walking, faster now, as if running away from everything. The pain, the frustration, the tears and everything. And then, in that moment, a flash of memories hit me, uninvited. The image of her. Sahara Dianne Reeves. The golden child. Lagi siyang nandiyan, she was always perfect. She had everything that everyone wanted, everything that everyone admired. Maganda, matalino, mabait. She was everything I couldn't be. And then, there's me. Seraphina Deanna. The forgotten and left one. The black sheep of the family. I never realized how much I hated the fact that I was always in her shadow. Hindi ko alam kung anong nangyari, pero palagi na lang siyang nangunguna. Siya nalang lagi ang bida. Siya ang ideal na anak. At ako? I was just the other one. The side character, the one hidden behind the curtains. The one no one really saw. I paused for a moment, standing by the window, looking at my reflection. Seraphina Deanna. The name I was stuck with. The name that felt like a curse. The name that would always remind me that no matter how hard I tried, I was always going to be in her shadow. 
Latest chapter
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 5.3
Suot na niya ulit yung puting coat, maayos na ang buhok, hawak na yung stethoscope, at may bitbit pang ibang gamit. Professional na professional ang dating. Parang walang nangyari kagabi. Bigla ring natahimik si Frown sa tabi ko. Pero ang mas nakakainis?Napangiti siya. Yung tipong ngiti na nang-aasar. At hindi lang basta ngiti, kundi yung mabagal pa ang pagkakatingin niya sa amin ni Doc. Iniikot niya ang mata sa kanan at kaliwa kung nasaan kami. "Hmm," mahinang tunog niya. Napatingin ako kay Frown, irap ang binigay ko. "Don't. Even. F*cking. Say."Ngumisi pa lalo ang mokong. "I'm just saying… bagay naman pala kayo, eh.""Frown," banta ko."Subukan mo." sabay pinanlisikan siya ng mata. Shiniship ba naman ako sa kuya niya. Eh, hindi ko naman 'to type. Masyado syang kalmado. Feeling ko, lahat ng convo namin, para niya akong chine-check up. Pero imbes na matakot, tumawa lang siya at biglang tumayo. "Alright, I'll leave you two lovebirds. Kuya, ingat ka sa pasye
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 5.2
Ilang saglit pa lang, ay may pumasok na male version ng unggoy ko sa pintuan. Si Frown. At syempre, dala-dala niya na naman yung nakangiti niyang mukhang nang-aasar.Napailing na lang ako habang pinanood si Doc na tumayo at nag-ayos. Halatang paalis na, siguro papasok na sa trabaho. Hindi man lang ako tiningnan. Okay, fine. Deserve ko yata yon.Umupo si Frown sa tabi ko, dala-dala yung ngiting parang alam na alam niya ang sikreto ng buong mundo.Pinasadahan ko siya ng tingin. "Ano na naman 'to, Frown?" tanong ko, bahagyang iritado.Pero dahil wala na ang kuya niya sa dining area at pumasok na sa kwarto, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko. Lumapit ako ng kaunti at pabulong na tinanong, "Seryoso, Ano ba talaga nangyari kagabi?"Ngumisi lang siya, yung tipong sagad sa panga ang asar. "Wala naman ako kagabi," sabay kindat. "Ikaw lang 'yon. Ikaw at ang kabaliwan mo."Napamura ako sa isip. "Put—Frown! Tigilan mo ko ha. Sabihin mo na!"Pero tawa lang siya nang tawa.
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 5.1
Seraphina's pov Napapikit ako sandali. Ang sakit ng ulo ko, para akong binugbog ng limang araw na sunod-sunod."Put—" napamura ako, napabulong.Bumangon ako ng dahan-dahan, ramdam ko pa yung bigat ng katawan ko. Lasing pa ba 'to? O hangover na talaga? T*ngina, hindi ko na alam.Pagdilat ko nang maayos… teka lang.Where the h*ll am I?Napatingin ako sa paligid. Hindi 'to ang kwarto ko. Mas lalong hindi ito ang bahay namin. Masyadong maayos at tahimik. Hindi bagay sa bangayan namin ni Maria. "Wait—" napabulong ulit ako. "Where the f*ck am I?"Tumayo ako kahit medyo hilo pa. Tiningnan ko ang suot ko, okay pa naman. Wala namang scandalous na nangyari… I think?Lumakad ako papunta sa pintuan at binuksan 'to nang marahan. Tapos nagulat ako sa nakita ko, may lalaking nakatalikod sa kusina. Nakasuot ng simpleng gray shirt at pajama pants. Tapos nagkakape siya.Wait.Familiar yung likod niya. "Doc?!"Napahinto ako sa paglalakad nung bigla siyang lumingon
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 4.3
At ngayon ay nakarating na kami sa destination. Nasa clinic na kami. Wala akong kaalam-alam kung paano kami napunta dito. Ang mukha ko, parang wala na sa sarili at nasa kalagitnaan ng kalasingan ko. Malabo ang paningin ko habang nararamdaman ko pa rin ang lakas ng tama ng alak."Frown, bakit tayo nandito?" tanong ko na medyo malabo ang pagkakasabi. Pa-tingin-tingin ako sa paligid habang magulo ang pag-iisip ko. "Huwag mo sabihing nakabuntis ka?"Iniling nito ang ulo, "G*go."Kahit na lasing, ramdam ko ang isang bagay, ang pagkakaibang nararamdaman ko sa ngayon. Ang sakit ng ulo ko, pati na rin ang kalituhan sa kung anong nangyayari.Tinulungan ako ni Frown, hinawakan ako sa braso at inaalalayan ako habang papasok kami sa clinic. Nakaramdam ako ng pagkabigla, at parang may isang bahagi sa akin na gusto magtatanong pa, pero naiisip ko, baka hindi ko kayang intindihin ang sagot."So, bakit tayo nandito talaga?" tanong ko ulit, hindi ko pa rin matanggap na andito kami,
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 4.2
Pagdating ko sa bar, naghanap ako ng isang tao. Isang tao sa karamihan. Tapos nung nakita ko siya, tinungo ko agad.Si Frown. Yung tinext ko. Pero mukhang abala siya sa pang-aasar sa mga babae sa paligid. Wala akong pake, though.Lumapit ako sa kanya at binulungan siya, "Samahan mo ko."Pero hindi siya tumingin sa akin at tila nakangiti pa rin sa mga babae na kausap nya. Sabi pa niya, "Bakit ko iiwan 'tong magagandang babae na to? Istorbo ka."Wala akong reaction. Poker face lang ako. Kailangan ko talagang sabihin sakanya kung anong nangyari kahapon. Tungkol sa request ng ate ko. Tungkol sa nararamdaman ko. Pero 'tong si Frown, hindi pa rin tumitigil sa pang-iiwas.Muli ay sinabihan ko sya. "Samahan mo ko." Medyo may utos na sa boses. Wala pa rin siyang ginawa. Kaya tinawag ko siya ulit, "Frown."Napansin ko naman ang irap ng mga babae sa akin. Ngayon lang siya tumingin sa akin, pero sya pa ang mya mukhang naistorbo? "Ano ba? Iniistorbo mo kami."Wala
Carrying the Child of My Sister and Her Husband 4.1
Seraphina's pov Present dayPagdilat pa lang ng mga mata ko, ramdam ko na agad ang sakit sa ulo ko. Parang binugbog yung utak ko, at ang bigat ng buong katawan ko sa kama. Hangover, obviously."Put—" napamura ako habang pilit na tumatayo, hawak-hawak ang kumot na nakabalot pa sa akin.Inis kong kinusot ang mata ko, hoping na somehow, mawala kahit konti ang hilo ko. Pero hindi eh, lalo lang sumakit. Hinawakan ko ang sentido ko at napairap sa sarili."D*mn it," bulong ko, habang pasuray-suray akong lumakad papunta sa bathroom.Pagpasok ko sa banyo, dumiretso ako sa lababo. Kumuha ng toothbrush, binuksan ang toothpaste, at habang ini-squeeze 'yon sa toothbrush, pabalik-balik sa isip ko lahat ng nangyari kagabi.Dami nangyari kagabi ah. Napapikit ako sandali habang nagsisipilyo, pilit na kinakalimutan ang lahat. Pero kahit anong pilit kong tanggalin sa sistema ko, nandun pa rin. Malinaw pa rin sa akin yung mga salitang binitiwan ko. Habang nagsisipilyo, napab
You may also like
CHASING MY EX-WIFE
Cathy283.5K viewsChasing Dr. Billionaire
Kara Nobela355.0K viewsSecret Marriage With The Cold-hearted Billionaire
GennWrites1.2M viewsI SECRETLY WED the BOSS
Cristine Jade284.0K viewsMarried to a Hot-Tempered CEO
Queen Amore186 viewsHaplos Ng Kasalanan [ SPG ]
Chocolate4.6K viewsHacienda De Mario Series I. Dangerous Love[FILIPINO]
Ecrivain69 viewsSurrogate for the Tycoon
Feather Gaia115 views
