Chapter 6 (Part 2)

Kung hindi sila naghiwalay noon ni Giovanni, ganon din ba ang magiging pakikitungo nito kay Autumn?

            “You can sleep beside her.”

            Hindi niya pinansin si Giovanni na nakasunod pala sa kanya. Tuloy-tuloy siya palabas.

            May paparating na golf cart, sakay si Percival na kumakaway sa kanya.

            She was about to wave back when Giovanni grabbed her hand and made her face him.

            “You can’t leave Autumn here alone,” madilim nitong wika.

            “Problem?” si Civ nang tuluyan makalapit sa kanila.

            “Leave,” Giovanni warned.

            Subalit kinunotan lang ito ng noo ni Civ at tinanong siya. “Is he harassing you?”

            “Mind your d amn business!” Giovanni’s words were laced with venom.

            Civ was about to remove Giovanni’s hand when her ex-husband moved like a d amn lightning. Sa isang iglap ay naibalibag nito si Percival.

            “Civ!”

            Giovanni dragged her back before she could reach the man.

            “Try and I’ll put a d amn bullet between his eyes!” banta nito sa nakakapanlamig na tinig.

            Summer tried to throw a punch and kicks, but Giovanni skillfully blocked her attacks.

            Ikinulong nito ang kanyang mga kamay sa mga bisig nito at paharabas na kinaladkad siya papasok ulit ng villa.

            “D amn you!”

            Hindi siya pinansin ni Giovanni bagkus ay dinampot nito sa likod ng telibisyon ang kalibre kwarenta y singko.

            Hinila niya ito nang akmang babalikan si Civ.

            “Dito ka lang!”

            “Protecting him, huh? Nakakatawa na mas pinipili mong samahan siya kaysa kay Autumn.”

            “She’s safe with you,” halos pumiyok pa ang kanyang boses.

            “Trusting a stranger with your own niece,” buong sarkasmo nitong wika bago bahaw na natawa. “Or you trust me because she’s mine?!”

            Pinanlalamigan siya.

            “We grew up together, Summer Vesarius. Years passed, but I still clearly remember how you were when you were Autumn’s age. Now tell me, is she Rozens’ daughter?” Giovanni tilted his head, challenging her to tell a lie.

            Kumuyumos ang kamay niya sa laylayan ng suot na dress.

            “Because if she’s mine, I’ll take what’s rightfully mine.”

            A familiar anger sparked inside her. Saan ito kumukuha ng lakas ng loob na sabihin ang mga salitang iyon gayong nagtaksil ito sa kasal nila.

            “You have no right!”

            Bumangis ang mukha nito. “I signed the divorce papers. Don’t expect the same when it comes to my kid.

            Bakit sa tono ng pananalita nito ay parang binigyan pa siya nito ng pabor na makipaghiwalay siya?!

            “Unbelievable.” Summer scoffed.

            “You can’t stop me nor your family. I’m not the man who depended on his parents before.”

            Pumaling ang mukha nito nang lumagapak ang kamay niya sa pisngi nito.

            Giovanni laughed emptily and looked at her with those menacing eyes. “Is that all you got?”

            “Get out of our lives, Ivanovich!” gigil niyang sigaw rito.

            “I’ll d amn stay wherever my daughter is.”

            Maagap nitong sinalo ang kamay niyang sasampal sana ulit dito.

            She gasped when he pulled her closer ‘til their lips almost touched.

            Halos pangapusan siya ng hininga.

            “Hindi mo siya pwedeng ipagdamot sa akin.  Ako naman ngayon. Pinagbigyan ko na ang lahat. Ako naman!”

            Mainit ang gilid ng kanyang mga mata. Malakas ang kabog ng dibd ib dahil sa halu-halong emosyon.

            Gusto niya itong sumbatan ngunit para saan?

            Both of them knew they got married because of her father! Malinaw sa kanilang dalawa na may ibang babae sa puso nito.

            Tuluyan siyang naluha at sapilitan nilunok  ang kanyang mga sumbat.

            Lumambot ang tingin ni Giovanni.

            Tumunog ang kanyang cellphone kaya kinuha niya iyong pagkakataon para mabitawan siya nito. Marahas niyang pinunasan ang basang mga pisngi at sinagot ang tawag.

            “Ate Summer! Have you seen the news?!”

            “W-What news?”

            “Bumagsak ang eroplanong sinasakyan nina Daddy!”

              “H-HINDI pa sila patay, Rozen. Hindi pa!” panay ang iling ni Summer sa kapatid. Para siyang masisiraan ng ulo. 

            “Ate, please…” Katulad niya at tigmak din ng luha ang kapatid. Mahigpit siya nitong niyakap. “I need you too. I-I can’t do this alone. I need you s-sane. Please…”

            Napahagulgol siya.

            “I-Isang linggo pa lang nang umalis sila. N-Nakausap pa natin nang dumating sila sa Maldives d-di ba? Paanong…”

            Pauwi daw ng Pilipinas ang eroplanong bumagsak. Natagpuan iyon sa masukal na kagubatan ng China. Pinaghahanap pa ang katawan ng mga ito pati na rin sa mag-asawang El Greco na kasama raw sa eroplanong iyon.

            Their family friends helped by sending people to look for their parents. He and Rozen are thankful, but that didn’t ease their worries.

            Ilang araw magulo ang isip niya, walang pahinga at hindi makatulog.

            Akala niya ay iyon lang ang problema. May mas malala pa pala.

            Sunod-sunod na pinasabog ang ilang paliparan na pag-aari nila. Ilan ding mga eroplano ay bumagsak.

            It became a national news. Nakialam ang gobyerno dahil maraming nasugatan at ilan ang namatay.

            It was Vesarius’ airline downfall!