"Sa tingin mo ba na pipiliin ka ng CEO boss natin? Kagaya ng isang cheap na katulad mo... Na isang assistant lamang niya?" ani sa akin ng pinakamagandang babae sa department nung team dinner namin. Natahimik naman ako dahil sa sinabi nito sa akin at napayuko ako. Mabuti hindi pa dumadating ang asawa ko at hindi niya maririnig ang insulto na sinasabi sa akin. "Look at you. No fashion sense and also a nerd lady... So manang. Ang gusto ng boss natin ay ang mga kagaya namin na fresh at magaganda." Napakamao ako pero nananatili pa rin akong kalmado sa nangyayari ngayon. Hindi ko alam kung bakit ganito sila sa akin. Biglang natahimik ang lahat nang biglang bumukas ang pintuan at napatingin naman ako roon at nakita ko si Nando na kakarating lang. Umupo siya sa upuan niya at katabi niya ang babaeng yun na kinakunot ng noo niya. Napatingin naman siya sa babaeng nasa tabi niya. "Bakit ka nakaupo sa tabi ko?" Natigilan naman ang babae at parang namutla dahil sa malamig na sinabi ng asawa ko. Napatingin naman siya sa akin na kinagulat ko. "Come sit with your husband." Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa asawa ko at bigla namang natahimik ang buong kwarto dahil sa sinabi nito. What the... ****** LMCD22
View MoreDorryn's Point of View*
Nakatulala ako habang nakatingin sa dalawang guhit sa pregnancy test na hawak ko. Hindi ako makapaniwala na nabuntis agad ako sa isang gabing nangyari sa amin ng janitor doon sa bar. Napahawak na lang ako sa buhok ko habang nakatingin pa rin doon at napatingin na rin ako sa tiyan ko at dahan-dahan ko yung hinawakan. "Dorryn, dumating na ang bagong CEO. Dalian mo r'yan sa loob ng cubicle." Natigilan naman ako at agad akong tumayo at agad kong inilagay sa bag ko ang pregnancy test na hawak ko. Nagmamadali kaming nakarating sa department namin at nakikita ko pa rin ang mga tingin ng mga kasamahan ko dahil kalat na kalat ang tungkol sa paghihiwalay namin ng ex-boyfriend ko na si Jacob. May mga nagpapaganda rin habang nasa mesa nila dahil balitang balita na gwapo raw ang bagong boss namin. "Linya na kayo. Mamaya na yang chismisan ninyo diyan." Napatingin naman ako sa manager namin at umayos na lang ako sa pagtayo. "Nandidito na ang bagong CEO." Yumuko naman kami agad bilang paggalang sa kanya. "Welcome, sir," sabay bati naming lahat sa kanya. Tinaas naman agad namin ang tingin namin nang matigilan ako sa kinatatayuan ko nang makita ang mukha ng CEO na nasa harapan ko ngayon. "He's Nando Burge, your new CEO. Let's around applause." Hindi na agad akong naka-react habang nakatingin sa lalaking nasa harapan namin. Siya ang janitor na naka-one night stand ko nung gabing 'yun! ****** Masaya akong nakatingin sa labas ng bintana habang nakasakay ako sa taxi papunta sa apartment ng 5 year boyfriend ko na si Jacob. Gusto ko siyang supresahin lalo na ngayon ang ika-limang taon namin bilang magkasintahan. Nabalitaan ko sa kasamahan ko na nakita nila itong pumunta sa isang jewelry store para bumili ng singsing. Mukhang ito na ang hinihintay ko sa ilang taon naming pagsasama. Hindi na rin ako mape-pressure ng mga magulang ko sa pag-aasawa dahil ito na nga! Gusto naman kasi nila akong mag-asawa na at magkaroon na ng pamilya at mga anak. At mukhang ito na nga! Napatingin ako sa harapan ng makita ko na kakarating lang ng sasakyan. May nilakad atah si Jacob. "Kuya Driver, dito po muna ako mga 5 minutes." "Okay, miss." Baka nagpe-prepare pa siya kaya hihintayin ko muna siya. Kinuha ko ang phone ko at tiningnan ko kung may message ba siya pero wala. Baka na-busy lang iyon. Napansin ko na binuksan niya ang kabilang pintuan at may isang tao na lumabas sa passenger seat nito. Nanlalaki ang mga mata ko nang makita ko na babae ito at sa pagka-alala ko ay siya ang secretary nito. Niyakap siya nito at hinalikan sa labi si Jacob na kinalaki ng mga mata ko at pumasok na sila sa loob ng apartment. Ako naman ay nakatulala habang nakatingin sa nangyayari. "Miss..." Napatingin ako kay Kuya Driver na saksi rin sa nakikita. "Dito na po ako... may pag-uusapan po muna kami." Dahan-dahan naman siyang tumango at lumabas naman ako ng taxi habang dala dala ko ang hawak kong cake at flowers para sa anniversary namin. Ramdam ko ang nginig ng paa ko at ang luhang pinipigilan ko habang naglalakad ako. Di ko alam ang ire-react ko sa nakita ko kanina. Nakarating ako sa harapan ng pintuan ng apartment ni Jacob at dahil may susi ako ay madali kong yung nabuksan. Agad tumambad sa pagpasok ko ang sapatos at heels na galing sa dalawang tao na pumasok dito. Kahit nanghihina ay nagpapatuloy pa rin ako sa paglalakad hanggang makarating ako sa pintuan at nakabukas ito ng kaunti at rinig na rinig ko ang ungol na galing sa secretary nito na si Jeny. "I really want you, Jeny!" "Baka makita tayo ng girlfriend mo dito." "Ilang beses na nga natin itong nagawa na hindi tayo nahuhuli tapos natatakot ka pa? Mas masarap ka pa sa kanya. Yun? Hindi naman yun magaling sa kama." Napatakip ako sa bibig ko dahil sa narinig mula sa bibig ng nobyo ko. Nagsibagsakan ang mga luha na galing sa mga mata ko dahil sa narinig. Masakit dahil sa loob ng ilang taon. Simula't simula pa lang nung nasa baba pa si Jacob ay ako na ang tumutulong sa kanya hanggang makarating siya sa position niya ngayon. Pero ngayon matagal na pala niya akong niloloko patalikod. "Damn, ipasok mo na, Jacob!" Nanlalaki ang mga mata ko nang makita ko na nakatalikod na si Jeny at nasa likuran niya si Jacob at dahan-dahan nitong pinasok ang alaga nito. At di ko napigilan na buksan ang pintuan at doon nga tumambad ang hindi kaaya aya na tanawin habang nakatingin ako sa kanila. Nakikita ko na nagulat din sila na nakatingin sa akin at agad naman silang nag-ayos at ako naman ay walang emosyon na nakatingin sa kanila habang patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko. "Damn you, Jacob." "B-Bakit ka nandidito, Dorryn..." Dahan-dahan akong napatingin sa hawak kong cake at bulaklak. Lumapit ako sa kanila na kinaalerto naman nila habang nakatingin sa akin. "Happy 5th anniversary... pero mukhang ito na ang huli." Natahimik naman ito at magsasalita sana siya nang isang iglap ay isang malutong na sampal galing sa akin ang dumapo sa pisngi ni Jacob. "We're done." Tatalikod sana ako nang pigilan niya ako. "Dorryn, let me explain---" Sinampal ko sa kanila ang cake na hawak ko at pati na rin ang bulaklak na hawak ko ay pinalo ko sa kanilang dalawa. "Hey!" "Wag na wag kang lalapit sa akin tarantado ka!" Sinipa ko ang alaga niya na kinasigaw niya sa sakit at agad na akong umalis doon. Damn! Ang sakit ng ginawa nila sa akin! Di ko sila mapapatawad! ******* LMCD22Dorryn’s Point of ViewNapangiti na lang ako at dahan-dahan na napatango dahil sa sinabi ng mom ni Nando. Ang lambing ng boses niya, at para bang may bigat sa bawat salitang binibitawan niya. Hindi ito yung tipikal na papuri lang, kundi may kasamang init na bumabalot sa puso ko.“Alam mo iha, nung dumating ka dito sa mansion ay naging maliwanag na ngayon ang mansion.”Napakunot ang noo ko at napalinga sa paligid. Ang laki at ang lawak ng mansion na ito, kumikislap ang bawat chandelier na nakasabit sa kisame, at maliwanag naman talaga dahil sa dami ng ilaw na nakasindi.“Maliwanag naman po. Marami naman pong ilaw sa paligid at may malaking chandelier pa po,” inosente kong sagot habang pinagmamasdan ang ginintuan nitong mga bintana na nakabukas at tinatamaan ng sinag ng araw.Mahinang natawa ang ina ni Nando sa sinabi ko. Hindi ko alam kung anong nakakatawa roon, pero halatang may ibang kahulugan ang sinabi niya na hindi ko agad nakuha.“What I mean,” wika niya habang banayad na kuminda
Dorryn’s Point of ViewNakahawak ako sa braso ni Nando habang naglalakad pababa ng hagdan, dahan-dahan lang ang bawat hakbang ko na para bang ayaw kong mapahiya sa harap ng mga magulang niya. Ramdam ko ang init ng palad niya sa braso ko, at kahit pa medyo kinakabahan ako, may kakaibang kapanatagan akong nararamdaman kapag siya ang kasama ko.“Are you sure na hindi mo na kailangan buhatin?” malumanay niyang tanong, sabay sulyap sa akin na parang handang-handa siyang alalayan ako anumang oras.Ngumiti ako ng bahagya at bahagyang umiling. “Sure ako, hubby. Huwag kang mag-aalala sa akin,” sagot ko, pilit na pinapakita na kaya ko naman.Dahan-dahan siyang napatango, para bang ayaw niya akong kontrahin pa. Hanggang sa makarating na kami sa ibaba, napansin ko ang lawak at ganda ng paligid. Ang laki talaga ng lugar na ito—hindi ko masasabing bahay lang, dahil mansion talaga siya. Ang bawat sulok ay parang gawa para ipakita ang yaman at kapangyarihan ng pamilya niya.“Wife? Tumutulo na ang law
Dorryn’s Point of View*“Breakfast in bed.”Napalingon ako agad sa nagsalita, at halos mabitawan ko ang unan na yakap-yakap ko nang makita ko si Nando na may dalang maliit na table. Maingat niyang inilapag iyon sa harapan ko, parang isang waiter sa mamahaling hotel, pero mas nakaka-heart flutter dahil asawa ko mismo ang gumawa nito para sa akin.Kasabay ng paglapag niya ng tray, agad kong naamoy ang halimuyak ng niluto niya—sinigang na umuusok, pritong itlog na lutong-luto sa gilid, at tinapay na may halong amoy ng mantikilya. Ang bango ay pumuno sa buong silid, na para bang gusto kong lamunin na agad ang lahat.“Hubby, ginawan mo pa ako ng breakfast,” natatawa kong sabi, pilit na pinipigilan ang sarili ko na hindi matunaw sa kilig. “Ako dapat ang magluluto.”Umiling-iling siya agad, ang ekspresyon niya ay parang walang puwang para sa pagtutol.“No,” mariin pero may lambing ang tono niya, “ako muna ang mag-aalaga sa ’yo dahil pasyente ka pa.”Napahawak ako sa tiyan ko at mahina akong
Dorryn's point of viewPara bang saglit na nag-iba ang itsura ng opisina. Hindi na ito yung typical na malamig na kwarto na puno ng papeles, leather chairs, at saradong bintana. Sa paningin ko, parang naging isang kakaibang kwento ito—isang alamat kung saan ang mga dragon ay hindi gawa sa apoy kundi mula sa buntong-hininga at matitinding tingin ng pagsaway.Nando stood tall, his eyes sharp and commanding, habang si Sir Cloud naman ay parang batang nahuli sa kalokohan, nakatungo at hindi makatingin ng diretso. Ramdam ko ang tensyon sa pagitan nila, parang may apoy na sumisingaw mula sa bibig ni Nando sa bawat salitang binibitawan niya.At doon, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Kahit may kirot pa sa katawan ko na parang nananatiling alaala ng nakalipas na mga oras, tumakas pa rin ang isang maliit at mahina kong tawa. Parang ibong nagpakawala ng unang paglipad matapos ang ulan.“Waaa! Promise, kakatok na ako next time!” mahina ani ni Sir Cloud sabay pigil ng tawa. Naalala ko kasi kun
Dorryn’s Point of ViewNagising ako at ramdam ko ang bawat himaymay ng sakit na tila kumakapit sa buong katawan ko. Para bang dinurog ang lahat ng kalamnan ko at pinilit na muling buuin, kaya’t bawat galaw ko ay may kasamang ungol ng hapdi.Napalingon ako sa tabi ng kama, umaasang nandoon pa si Nando, pero agad kong napansin na wala siya roon. Ang malamig na parte ng kama ay nagsilbing paalala na kanina pa siya bumangon.Napabuntong-hininga ako, mahaba at mabigat, at napapikit na lang. Siguro bumalik na siya sa trabaho niya, gaya ng nakasanayan niyang gawin kapag may mga dokumento siyang kailangang asikasuhin. Ngunit hindi ko maiwasang mapangiti ng bahagya habang naaalala ang mga nangyari kagabi. Ikalawang beses na iyon—ikalawang pagkakataon na pinasok niya ako ng buo, ng hindi ko akalain na posible.Hindi ko tuloy alam kung paano ko masusukat ang bagay na iyon sa kanya. Basta’t ang alam ko, hindi iyon basta XL—mas higit pa roon, at ang epekto ay ramdam ko pa rin hanggang ngayon. An
Dorryn’s Point of ViewDi ko alam kung makakalakad pa ba ako nito o baka tuluyan na lang akong matumba kapag pinilit ko. Jusko, parang dinurog ang buong katawan ko. Ang bawat kalamnan ko ay sumisigaw ng sakit at hapdi, at ang ibabang parte ko ay tila binaha ng pamamanhid. Parang wala na akong pakiramdam sa kalahati ng katawan ko, at kung susubukan kong tumayo, baka magmistula akong basahan na bumagsak sa sahig.Nasa loob na kami ng malaking mansion ngayon, at heto ako, nakahilata pa rin sa malambot ngunit nakakabigat na kama. Para bang bawat hibla ng bedsheet ay kumakapit sa balat ko at ayaw akong pakawalan. Kahit gustuhin kong bumangon, hindi kaya ng katawan ko. Napapikit ako sandali at huminga nang malalim, pilit pinapakalma ang sarili.Kinuha ko ang cellphone na nasa gilid lang ng kama. Hawak ko ito habang naglalaban ang isip ko—iniisip ang mga nakaraan. Hindi ko naranasan ang ganito kay Jacob. Oo, naging mag-asawa kami, pero iba ang pakiramdam noon. Si
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments