Kabanata 3

CHAPTER 3

Tila kinumbulsyon siya sa kaluwalhatian na nadarama.

Hindi pa siya nakakabawi ng hininga ay naramdaman na niya ang tuluyang pagpasok ng kahabaan nito sa bukana niya.

“Oh, Giovanni. Hmn…Ah.” She felt so stretched with every thrust he made.

It was a hot and pleasurable night. But what made it really special for Summer was the way Giovanni made love to her. It was gentle and she wants to think that it’s not a pure s ex.

Simula ng gabing iyon ay naging maayos ang lahat sa kanila ng asawa. Mas naging malapit din sila ni Lucian at wala na siyang narinig na binabanggit ang Mommy nito.

Mabibilang na lang niya sa daliri kung ilang beses sa isang buwan ito umaalis ng bansa. Sa mga akto nila ay para na talaga silang totoong mag-asawa.

Mas napanatag pa siya nang malaman na may iba ng nobyo si Amber.

Sa kanya na talaga si Giovanni…

Iyon ang akala niya.

When Amber and her boyfriend broke up, Giovanni was with the woman again.

IT WAS THEIR FIRST WEDDING ANNIVERSARY.

Ilang oras ng naghihintay si Summer sa pagdating ng kanyang asawa. Ilang araw niya rin pinagplanuhan ang candlelight dinner. Subalit, halos makapangalahati na niya ang bote ng wine, ay wala pa rin Giovanni na sumusulpot sa kanyang harapan.

Her husband promised he would come.

Akala niya ay ayos na silang dalawa. Hindi naman sila nag-away.

Ilang beses niya itong tinawagan ngunit walang sumasagot. No’ng una ay sinabing male-late ito ng ilang minuto. Tinanggap niya ang dahilan na iyon.

“Hello?” Namumungay ang mga matang sinagot niya ang tawag ng nakababatang kapatid.

Banas ang boses nito. “Ate? Where are you?”

“Baby brother…”

“Are you drunk?”

“N-No.”

“Where are you?” ulit nitong tanong.

“H-Hotel.” Inalala niya kung ano nga ba ang ang pangalan ng hotel na ni-reserve niya. “Not Almeradez Hotel…”

“Where is that?”

“I don’t know.”

“We’re at the Southshire. Turn on your GPS. I’ll track you. Lasing ka na.”

“No!” matigas niyang pigil sa kapatid. “Hindi pwede! May dinner kami ni Van.”

“Susunduin kita! Dad bought just bought a house at the city. Dito ka matutulog.”

Iritadong tumaas na ang boses niya sa kakulitan ng kapatid. “Hindi nga pwede, Rozen Gil!”

“Stop crying.”

Humihikbi-hikbi siya.

“H-Hindi pwede. My husband will come. S-Sabi niya…sabi niya pupunta siya. Maayos naman kami kahapon. Hindi naman kami nag-away. Pupunta siya kasi…”

“Hindi iyon pupunta. You hear me? Hindi na iyon pupunta. Amber El Greco is in the country. Sean saw them. They’re having dinner at Almeradez Hotel. Kung hindi ka pa rin naniniwala, sabihin mo sa akin kung nasaan ka ngayon at ihahatid kita roon para makita mo.”

Giovanni never really loved her. Siya lang naman itong habol nang habol sa lalaki.

Akala niya ay kaya niyang paamuhin si Giovanni at mahalin siya nito. Ginawa niya naman ang lahat, alam niyang hindi siya nagkulang.

“Who’s that?” Summer heard Amber ask.

“No one. Come on, Lucian is waiting.”

Parang p inatay siya sa narinig. Mas hinawakan pa nito sa baywang si Amber.

Patagong sumunod siya sa dalawa hanggang sa pumasok ito sa isa sa mga suite. Hindi naka-lock ang pinto kaya pumasok na rin siya.

Nasa kwarto ang mga boses.

“Dad, do you love us?” tanong ni Lucian na iniwan niya kaninanh umaga sa mga magulang ni Giovanni.

Bakit nandito ito ngayon?

“Yes.”

“Can you leave Mama Sammy and marry my mom instead?”

Akala niya ay handa na siya sa maririnig na sagot ng asawa.

“Of course.”

Hindi pa pala! Dapat sana ay sanay na siya roon. Dahil dati pa naman ay alam niya na hindi magagawang mahalin ng asawa niya dahil may ibang nagmamay-ari ng puso nito.

It was always his first love. Amber El Greco.

“Ate!”

Malakas siyang napahikbi nang may humila sa kanya paalis ng palapag na iyon.

“F uck!” galit nitong mura nang humagulhol siya. “Stop crying! Daddy and Mommy won’t like it seeing you cry!”

“It hurts, Rozen,” parang bata na sumbong niya sa kapatid. “It hurts.”

Maingat siya nitong kinabig. His voice croaked when he speaks again. “T-Tama na, Ate. Let go.”

Tutol pa sana si Rozen nang sabihin niyang sa bahay siya nito ihatid. Subalit, wala rin itong nagawa nang nagpumilit siya.

Nanginginig ang mga kamay na kinuha niya ang brown envelope na may lamang divorce paper.

Drinaft iyon ng kaibigan niyang abogado na si Dhenaly.

Mariin niyang sinabi noon na hindi niya iyon kailangan. Pero, alam ni Summer…sa kaibuturan ng puso’t isip niya, ay sa hiwalayan din mauuwi ang kasal nila ni Giovanni. Masyado lang siyang in-denial dahil ang sakit-sakit.

“I’m freeing you now.”

She signed the divorce papers and removed her ring.

“Pupuntahan ka namin nina Daddy, Ate,” wika ni Rozen Gil sa kabilang linya nang tumawag ito sa kanya, isang oras ang nakalipas.

“Wala na ako sa bahay.”

“What? Where are you? Mom and Dad are worried.”

“Tell them I love them so much. I love you, Baby brother.”

Galit na si Rozen Gil nang sumagot. “I don’t like where this conversation is going. I don’t like your tone. Where the f uck are you, Ate Summer?”

“Pinipili ko ngayon ang sarili ko.”

Malulutong na mura ang narinig niya sa kabilang linya. Mahina siyang tumawa.

“Remember the offer before I got married? They contacted me again last month. Kelly was with them. Nakapasok na siya. They’re still recruiting me.”

“Mom will cry.”

Palagi naman. Kahit nga nang oras na papasok pa lang siya sa military school, parang mamamatay ang mommy niya sa pag-iyak.

“Tell her, I’m sorry.”

Humugot siya ng malalim na hininga.

“I have a failed marriage, Rozen. Dad will be more disappointed at me. Pero hindi pa naman huli ang lahat, di ba? I can still make him proud. Tell him, magiging Lieutenant General ako katulad niya. Tutuparin ko ang matagal ko ng pangarap. I will make him so proud of me this time.”

‘Calling all the boarding passengers. Please proceed to the…’

“I have to go.”

“What about Giovanni Ivanovich?”

Humigpit ang hawak niya sa cellphone. Malamig ang boses na sumagot.

“I don’t want to hear his name…ever again.”

Days after she settled at New York, Summer was vomiting. Ang pangarap niya ay naunsyami na naman.

Hawak-hawak ang sinapupunan, umiiyak na nakatingin siya sa tatlong pregnancy test na nasa harapan.

Lahat ay may dalawang kulay pula na mga guhit.

6 YEARS LATER

Giovanni Ivanovich blew a smoke after the call.

Kadarating niya pa lang sa Casa Amara para magbakasyon ngunit tinatambakan na siya agad ni Sevirious ng mga tatrabahuhin.

It was a piece of cake for him if he didn’t have cases to read.

Bukod sa pagiging ‘tracker’ ng illegal na grupo ng mga Funtellion, isa siyang international lawyer na nagtatrabaho sa prestihiyosong internasyonal na korte sa Netherland.

Masyado siyang abala nitong mga nakaraang taon na inaaway na siya ng sariling ina dahil ni minsan ay hindi siya tumapak pang muli sa Pilipinas.

He had no guts since the day he received the divorce papers.

When his ex-wife left the country, all his plans went up in ashes.

“Housekeeping!”

Nakaipit pa rin ang sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri nang binuksan niya ang pinto.

Nawala ang masayang bukas ng mukha ng staff nang makilala siya. Katulad ng pakikitungo niya sa nakararami, pinantayan niya ng lamig ang tingin nito.

“Bumili na sana ako ng lason kahapon.”

“Is that how you treat guest?” malamig niyang tanong.

“Baho usok! Yuck!”

Sabay silang napatingin sa batang babae na ngayon niya lang napansin.

Salubong ang kilay na nagtaas ito ng tingin sa kanya. Para siyang sinikmuraan.

“Don’t like the stick po, Sir na Mister.”

Wala sa loob na pinatay niya ang sindi ng sigarilyo kahit ayaw pa niya.

“What the f uck are you doing here?!”

“Papa, bad ang mouth mo po,” nagtataray na sita nito kay Rozen bago nakangiting binalingan ulit siya ng tingin,

Halos hindi siya makahinga sa ngiti nitong iyon.

“Sori pu, Sir. Papa will say sorry too.”

“I will not—”

“Gusto mo sumbong kita kay Mimila at kay Mommy ko pa? Sorry ka na po para bigyan niya tayo ng maraming money. Bili ako toy gun, eh. Ilan po ang bigay mo sa amin, Sir?”

Hindi siya agad nakasagot bagkus ay titig na titig siya rito.

Kamukha nito ang dati niyang asawa. Of course—d amn!

This little girl is Rozen Gil’s daughter—with a Vesarius’ face!

Hindi lihim na nakabuntis ito sa murang edad kaya todo kayod kahit pagmamay-ari ng pamilya nito ang malaking airline sa bansa.

Ngayon niya lang nakita ang bata.

The little girl’s innocent eyes remind him of those brave-angry eyes his ex-wife had when they were little—oh f uck!

Why is he reminiscing again?!

“Papa, bingi ba si Sir?”

“No, Baby. But a coward? Yes!”

Masamang tingin ang ibinigay sa kanya ni Rozen bago inakay ang naguguluhang bata palabas.

Umigting ang panga ni Giovanni subalit katulad ng dati, wala siyang karapatan magalit.

He saw the little girl again at the seaside. May kausap ito sa screen ng cellphone na nakasandig sa sand bucket.

“I will gawa castle po. I’ll show you po.”

He stopped in front of her.

Kumikinang ang kulot nitong buhok sa bawat pagtama ng sinag ng araw.

“Sir?” anito nang tumingala sa kanya. Kapagkuwan ay m aldita siyang inirapan at nagsumbong na. “My, he’s the Sir I’m talking about. Hindi bigay tip sa akin po.”

Sinulyapan niya ang kausap nito.

Giovanni almost stopped breathing when he saw his ex-wife on the screen.