Prologue

ILANG buwan na ang lumipas nang malaman kong malapit lang pala siya sa pinagtatrabahuan kong Cafe. Matapos ang ilang araw, buwan at taon na paghihintay at paghahanap sa lalaking kinababaliwan ko, ngayon, nahanap ko na siya.

He was standing infront of his classmates habang may salamin sa mata. Maputi ang suot niyang uniform at walang kusot. Base sa narinig ko sa kaibigan ko, graduating na siya at last year na niya ito sa college. Ang layo layo na niya sa lalaking gusgusin at mahiyain dati. Napakatangkad at maskulado na ng katawan niya. I wonder kung ano ang magiging reaksyon niya 'pag nakita ako.

"Hoy. Kailan ka matatapos diyan? Earlier, sa labas ka ng school nila at hinihintay siyang lumabas. Now, he's with his friends sa restau, nakasunod ka pa rin. Are you crazy or something?" I frowned when someone touched my back. Liningon ko si Emily at nakita ko siyang hindi makapaniwala ang ekspresyon. Bumuga ako ng hangin bago inalis ang kamay niya na naroon pa rin malapit sa balikat ko.

"Come on, Emily. Ngayon ko lang siya ulit nakita. Give me atleast a damn minute."

"A minute? Seryoso ka diyan? Haler, dalawang oras ka na kayang nakamasid sa kanya. Tatlong lugar na ang napuntahan niya plus pa sa lugar na 'to. Nakasunod ka palagi. Akala ko ba kaibigan mo siya? Why are you acting like a stalker now? Pwede mo naman siyang puntahan..." may panunuya roon sa boses niya dahilan para mataranta ako at maiwas sa kanya iyong paningin ko.

Nasa labas kami ng restau na kinakainan ngayon ni Zander kasama ang mga kaklase niya. Emily is right and I'm okay with her opinion, kaso kasi...masyado akong takot ngayon sa magiging reaksyon ng lalaking gusto ko.

Ni hindi ko nga alam kung naaalala niya pa ba ako. Ayaw kong mapahiya. I want us to be somewhere else, hindi sa lugar na 'to with his friends. Gusto ko siyang makausap pero...sa lugar ko.

"Para wala na siyang kawala? Crazy bitch." Napailing si Emily. I get it. She thought may gusto ako sa kaibigan ko. Well, totoo naman. Pero hindi naman ako gagawa ng ikakasama ng tingin niya sa akin. Gusto ko lang siya makausap at maibalik namin iyong dating nawasak. I want us to be friends again. Or...more than that.

"Oh, there they are..." biglang sabat ulit ni Emily nang matahimik na ako. Umayos ako ng upo sa loob ng kotse ko at napalunok. Agad akong luminga para makita ulit si Zander at ang mga kasama niya. Nakita kong papalabas na silang lahat ng restau at nagtatawanan sila except sa isang lalaki at babae. Zander with his girl friend. Babaeng kaibigan to clarify. They are talking something I don't know. Habang iyong mga kasama naman nila ay napakaingay.

"Girlfriend niya 'yon?" Napansin rin ni Emily. Agad akong umiling at naging seryoso.

"No. Wala siyang girlfriend ever since. Hindi niya girlfriend ang babaeng 'yan," sagot ko.

"How did you know? Sinabi niya ba sayo?" pansin ko ang pagpipigil ng ngiti ni Emily sa gilid ko. Pinanlisikan ko siya ng mata bago bumaling ulit sa lalaking masaya na kausap ang babaeng pinapaaral ngayon ng pamilya ko.

Easy for her to live like that. Kaya ko siyang gawing pobre 'pag nalaman kong may ginawa siya para mapalapit kay Zander. I know that girl very well. Na-check ko na lahat patungkol sa buhay niya. Nalaman kong nagpapaturo siya ng ilang subjects kay Zander dahil bobo siya. Sinasabi ko kung ano ang nakikita ko. She's a bully too 'pag nakatalikod ang lalaki.

"Hey? What now? Susundan na naman ba natin?" si Emily. Natahimik ang isip ko at ilang saglit na pinagmasdan ang lalaking kinababaliwan ko simula noong mga bata pa kami.

"No. Huwag na. May plano na ako mamaya para makausap siya." Tumango si Emily. Pinaandar niya ang kotse ko dahil nasa driver seat siya at nagsimulang magmaneho. Nakarating kami sa bahay ko matapos ang ilang minuto.

"Stay here first habang wala ako. Sinabi kanina ng isang kaibigang lalaki ni Zander, pupunta silang bar. That's my chance para makausap siya privately," sinabi ko nang makababa sa kotse. Tumango si Emily bago sumabay sa akin ng paglalakad papuntang loob ng bahay ko.

Siya ay dumiretso sa kusina para siguro magluto. Ako naman ay agad na pumuntang kuwarto para makapagbihis. Nang matapos, lumabas agad ako ng kuwarto at tinawagan si daddy tungkol sa pag aaral ko. Third year college ako ngayong taon at malayo layo iyong university ko sa ekswelahan ni Zander. Tatlong oras ang aabutin ko 'pag bumyahe pa ako para lang makita siya sa paglabas niya ng paaralan niya. Kailangan kong mabago iyong schedule ng mga subjects ko.

"You can't do that. Nagiging matigas na naman ang ulo mo. Ano ka, dean? You can't change your schedule that easily. Marami akong ginagawa, Nove. Huwag mo akong simulan!" the call ended. Napabuga ako ng hangin at walang nagawa.

Wala talaga akong magagawa. Bahala na. Sa weekend ko nalang siya bibisitahin. Or baka tatakas nalang ako sa school. I don't know why, but I badly want to see him every single day nang makita ko siya ulit. Para akong unti untong nababaliw sa kanya. Maybe this is normal sa miss na miss iyong tao.

"Bye for now!" paalam ko kay Emily. Tumango siya habang nagluluto. Lumabas ako ng bahay ko at binuksan ang gate para makalabas iyong kotse ko. Nang makapasok sa sasakyan at makalabas sa gate, agad akong kumaway sa bintana ng kotse dahil sa nakita ko na ang paglabas ni Emily.

Siya ang magsasarado ng gate. Well, thank her.

Nag-drive ako papalayo sa bahay ko. Alam ko kung saan ang punta ngayon ni Zander. Sa isang bar malapit sa hotel ng kapatid kong lalaki.

I wonder kung sasama siya mamaya. I mean, he didn't say anything earlier nang tanungin siya ng kaibigan niya. Well, about sa behaviour ko, I'm totally a pyscho now. Yes, alam ko ang usapan nila because of my friend, Agatha na nagt-trabaho pala roon sa restau na kinainan nila kanina. I didn't notice her earlier. Tinext niya nalang ako nang makita niya sa malayo layo iyong sasakyan namin. Thank her, too.

Nang makita ang malaking bar na pupuntahan ngayon ni Zander, agad akong bumaba ng kotse ko at naglakad papasok sa loob. I already made my face poker para walang kung sinong lumapit.

Luminga linga ako sa paligid at pinaiksi pa ang suot na dress. Kulay black na empire waist dress ang suot ng katawan ko.

Maraming tao ang nagsasayawan sa dance floor. Others are flirting habang nasa upuan. May mga umaalis na at dumadating. Everyone's cheering and having fun. Except for me. I'm not here for fun. I'm here because of someone.

"There you are..." naibulong ko bago napataas ang sulok ng labi. Kita ko si Zander na hindi komportable sa pagkakaupo. He's with his friends. Iyong mga kasama niyang lalaki ay may mga kausap na babae. He's all alone sa upuan niya at sa magkabilang gilid ay bakante. Good boy, then.

"Hi." Mabilsi akong umupo sa tabi niya at dumikit sa katawan niya. Nakita ng mga mata ko ang mabilis na pag iwas niya sa akin habang gulat ang ekspresyon.

"U-Um...miss, sorry, hindi ako—"

"Don't worry. I'm not here for that. Gusto kitang makausap," I said, full of confident. Ngunit, kabaliktaran iyon. I am actually surprise dahil hindi niya ako namukhaan. Well, ilang years na rin kasi. 

Napagmasdan ko ang itsura niya at ang suot niya. He's wearing simple clothes na nakapagpangiti sa akin. Kahit na ganoon lang ang suot niya, ang gwapo niya pa rin. Magulo ang buhok niyang maitim at pansin ko ang nakaawang niyang labi. Sandali na natigil roon ang paningin ko at napangiti ulit.

"Shall we go somewhere?"

"S-Saan? Um...sorry, pero hindi ako sumasama sa kung sino. Hindi kita kilala, miss. Pasensya na." Inayos niya ang salamin niya sa mata bago lumayo ng upo sa akin. Nanatiling nasa kanya ang mga mata ko, puno ng paghanga at pagtataka.

Hindi niya ako maalala. What should I do?

"Come on!" Tumayo ako at hinawakan siya sa braso. Pinatayo ko siya at nagawa ko naman iyon. Ngunit, patuloy pa rin siyang umaayaw.

"H-Hindi talaga pwede..." Nagdadalawang isip pa siyang kukunin sana ang kamay ko sa braso niya para maialis iyon, ngunit napatawa nalang ako.

"Don't worry. Hindi kita mamanyakin..." Tumawa ako ng pilit. Natahimik siya at wala ng nagawa.

This nerdy boy—mas lalo niya akong binabaliw. Hindi niya ako maalala. Pero, pagkatapos kaya ng gagawin ko ngayon, maalala niya na kaya ako?