Chapter 18

Sabay kaming bumaba ni Bryan. Napakalawak ng ngiti niya sa labi. Samantalang ako ay nahihiya dahil nakaabang pa pala ang mga ibang estudyante.

Sa malayo ay nakita ko ang aking mga kaibigan. Pawang mga naghihintay rin.

Bigla akong inakbayan ni Bryan. At sumenyas ng okay sign. Naghiyawan ang mga naghihintay ng resulta ng pag-uusap namin.

Kunot-noong napatingin ako sa kanya.

Tagilid siyang ngumiti pabalik.

"Can we let them think what they want please, ayaw kong mapahiya."

Napabuga ako ng hangin. Eh ano pa ba magagawa ko.

"Sige na, puntahan ko lang mga kaibigan ko." Mabilis akong lumayo sa kanya bago pa siya muling magsalita.

Tinungo ko ang kinaroroonan ng mga kaibigan ko. Nakahalukipkip si Mahinhin na nakatingin sa akin habang palapit.

"Ano ang ibig sabihin 'non? Sinagot mo ba agad?" ataray niyang tanong.

" Hindi..."