Nanlaki ang mata ni Fae. "I–ikaw… ikaw 'yong batang takot sa lollipop?"Hindi makapaniwala si Richard at agad na napangiti nang malaki. "Ikaw si Little Fairy?"At doon, parang isang lumang pelikula na muling pinaandar, bumalik sa kanila ang alaala ng nakaraan, sa Cézanne Royale Hotel—Isang batang babae ang lumapit. Mahaba at malambot ang buhok, nakasuot ng dilaw na dress, may malaking ribbon sa ulo. Hawak niya ang isang makintab na green apple lollipop. Nakangiti siya habang nakatitig sa batang lalaki na bahagyang nakatungo."Anong pangalan mo?" tanong niya, matamis ang boses."R–Richard," sagot ng batang lalaki, medyo nahihiya.Napakunot noo ang bata. "Ang haba! Richard? Hirap bigkasin! Chard na lang, ha?" sabay tawa, kitang-kita ang dimples niya.Tapos, iniabot niya ang hawak niyang lollipop. "Sa 'yo na 'to. Masarap 'to."Nagkibit-balikat si Richard. "Sabi ng lolo ko masama sa ngipin ang candy…"Ngunit bago pa siya makatanggi, mabilis na binuksan ng batang babae ang wrapper at isin
Huminga si Richard bago nagsalita. "Medyo mahuhuli siya ng dating dahil may nangyari sa opisina, pero sa tingin ko paparating na siya. Nauna lang ako dahil sinabi niya na dalhin ko agad ang mga prutas." Napakamot siya sa ulo na tila walang magawa.Sumimangot si Marcela. "Iyong batang iyon talaga. Kapapadala lang ng prutas, nagpadala na naman! Sinabi ko na ngang huwag akong tambakan nang tambakan ng prutas, hindi ko rin mauubos." Sabay turo sa isa pang fruit basket na halos may kalahati pang laman.Ngumiti si Richard. "Gusto lang ni Fae na fresh lagi ang kinakain mo, 'Nay," sabay ngisi."Fresh? Baka gusto lang akong purgahin ng batang iyon sa prutas!" sagot ni Marcela sabay tawa.Nagtawanan silang mag-biyenan at nagpatuloy pa sa kuwentuhan.Ilang sandali pa, muling bumukas ang pinto. Pumasok si Fae, nakasuot ng office suit na light pink, na tumugma sa mapupula niyang labi. Ang bagsak niyang itim na buhok ay nakakaakit, at sa kanyang paglalakad ay tila nagmistula siyang diwata na bumaba
St. Claire Medical HospitalSa pinakamataas na palapag ng ospital, naroon ang opisina ng chairman. Maluwang, malamig ang aircon, may mga painting ng mga lumang donor at malaking panoramic window na tanaw ang abalang kalsada ng Maynila. Sa gitna, nakaupo sa leather chair ng chairman ang isang lalaking naka-suit, preskong-presko, tuwid at maayos ang buhok na parang bagong gupit pa sa mamahaling barberya. Kumislap ang silver na relo sa kanyang pulso—isang limitadong edisyon na halatang hindi basta nabibili ng karaniwang tao. Nakalapat ang isang kamay niya sa mesa habang nilalaro ang daliri, samantalang sa harap niya ay nakatayo ang isang lalaki na halatang sabik at puno ng respeto."Not bad," mahinahong sambit ng nakaupo, habang nagbabasa ng isang makapal na report folder. Malinaw na siya si Richard Gold—ang bagong may hawak ng St. Claire.Lumapad ang ngiti ng nakatayo. "Mr. Gold, sinunod ko ang lahat ng bilin ninyo para sa ospital. Karamihan ng lumang kagamitan ay napalitan na. Nagdala
Sumimangot ang babaeng naka-red dress at tiningnan nang matalim ang batang babae sa tabi niya."Geraldine! Ano ba? Tumigil ka na sa kakalaro," singhal niya, sabay irap.Nalungkot si Geraldine at dahan-dahang ibinaba ang hawak na tablet. Tumingin siya kay Glenda na para bang batang pinagalitan ng ina."Mom… hindi pa ba tayo papasok? Nagugutom na ako," ani Geraldine sabay hawak sa tiyan, para bang wala siyang pakialam sa sitwasyong kinasasangkutan nila.Malinaw na ngayon—ang dalawang kontrabidang babae ay walang iba kundi ang mag-inang Glenda at Geraldine, na matagal nang walang balita kung saan nagtatago… at ngayon ay muling lumitaw sa piling ng mas malalaking pwersa.Hindi pinansin ni Glenda ang reklamo ng anak, bagkus ay mabilis na lumapit siya sa lalaking naka-dark suit. "Mr. Avila, nakuha na si Fae at success sa pagkakataong ito—"Hindi pa siya natatapos nang bigla siyang pinutol ng lalaki. Isang mamantika at matabang lalaki na halos puputok ang suot na suit sa sobrang sikip, pawis
St. Claire Medical HospitalMula sa malayo, tanaw ang matayog na gusali ng ospital. Puting-puti ang facade nito, at sa malalaking glass window ay makikita ang abalang paggalaw ng mga pasyente, nurse, at doktor. Sa labas ng main entrance, patuloy ang daloy ng tao—may mga nakangiting pamilya na sinusundo ang kaanak na gumaling na, kadalasan sakay ng mga mamahaling sasakyan. Sa kabilang banda naman, may mga dumadating na pamilya na bitbit ang bagong pasyente, bakas sa mukha ang kaba at lungkot.Sa loob ng ospital na ito nakaconfine si Marcela, hindi alam ng marami na may mas malalim na plano ang unti-unting nagaganap sa paligid.Samantala, sa parking lot sa likod ng ospital, huminto ang isang sleek na itim na kotse. Bumukas ang pinto, at mula rito ay bumaba ang isang babae. Hindi maitatanggi ang kanyang kariktan—ang kanyang office suit ay eleganteng nakatahi, sa kamay niya ay isang branded handbag, at nakasuot siya ng malapelikulang sunglasses. Sa unang tingin, mistulang isa siyang artis
Sa villa ng kabilang kampo Ang masayang halakhak nina Victor at Richmond kanina ay biglang naglaho. Ang sala na kanina'y puno ng tawanan at pagbubunyi ay nabalutan ng bigat at katahimikan. Nakatayo si Victor, hawak pa ang baso ng alak na hindi niya naituloy inumin, habang si Richmond naman ay nakaupo pa rin sa leather chair—pero ang mukha ay itim na itim ang ekspresyon, punong-puno ng pagkabigo at galit. "Hindi… hindi puwede ito," mariing bulong ni Richmond, halos bumaon ang daliri sa baso ng alak na hawak niya bago tuluyang ibagsak sa mesa. Ang tunog ng salamin ay tumama sa kahoy na mesa na may halong pwersa, dahilan para magulat si Victor. "Faerie White…" halos durugin ni Richmond ang pangalan habang nakatitig sa TV screen na kaka-patay lang niya. "Hindi ko man lang inisip na magiging banta siya. Mas nakatuon ako kay Richard…" Umiling si Victor, naglalakad paikot na para bang sinusubukang intindihin ang sitwasyon. "Mukhang nagkulang tayo ng pagsusuri. Inisip natin na wala s