At higit sa lahat, gagawin ko ang lahat para ako ang mahalin niya.What we have right now... it’s special. Hindi lang basta physical, alam kong may something sa pagitan namin. I can feel it in the way she looks at me sometimes, yung sandaling titig bago niya ibaling ang tingin. Yung mga ngiti niya k
ChancyUmalis na si Kuya Chanden, at naiwan akong tahimik sa loob ng opisina, nakatitig sa pintuan na nilabasan niya na tila ba may sagot ito sa tanong na pilit kong tinatakasan.May punto siya.Bakit nga ba kailangan pang sabihin iyon ng kapatid ni Drew kay Gianna?Para saan? Para pigilan siyang ma
ChancyAnim na araw na ang nakaraan simula ng gabing ‘yon nna nagpunta ako sa condo niya na puno ng pag-aalala. Para akong mababaliw dahil hindi niya sinasagot ang tawag ko. Ang dahilan?Si Drew.It was always him.Hindi ako mapalagay. Simula ng sabihin sa akin ni Gianna ang tungkol sa pamilya ng la
GiannaNaglakad si Chancy papunta sa kusina, hawak pa rin ang kamay ko, na para bang ayaw talagang pakawalan kahit isang segundo.“Hindi ka pa ba kumakain?” tanong ko habang binubuksan ko ang refrigerator.“Nope. Nawala ang gutom ko dahil sa pag-aalala,” aniya sabay upo sa counter chair at nanuklay
GiannaDinampot ko ang cellphone ko mula sa kitchen table. Napakunot ang noo ko nang makita ang pangalan ni Chancy na nagpa-flash sa screen at doon ko lang naalala na may video call nga pala kami dapat ngayong gabi.Pipindutin ko na sana ang answer button nang muling tumunog ang doorbell. Napatingin
Biglang tanong ni Tita, “May nobyo ka na ba ngayon, hija?” Natigilan ako. Bigla kong naisip si Chancy. Ang mga ngiti niya, ang kaswal naming ugnayan. Pero pagkatapos ng ilang segundo, binalikan ko ang katotohanang walang malinaw sa amin. Walang label. Walang katiyakan. Umiling ako. “Wala po.” Ngu
Gianna Nagsimula na akong magmaneho pauwi, ngunit bago pa man ako makarating sa bahay ay nagdesisyon akong dumaan muna sa isang supermarket na nakita ko. Naalala kong halos wala na pala akong groceries sa condo. Pati ref ko, malungkot na ulit ang itsura. Hindi ko talaga gusto ang nauubusan ng pagk
GiannaNang madala na sa ospital ang pasyenteng naaksidente, dumiretso ako sa Sarina’s. Hindi ko na rin inasahan na darating pa si Chancy, pero aaminin kong may kaunting lungkot na bumalot sa akin nang malamang wala siya roon.Tinawagan niya ako kanina pero ni hindi man lang nabanggit na hindi siya
ChancyTahimik pa rin ang conference room. Para kaming mga karakter sa isang sitcom na biglang naging drama.“Ay, grabe. Ang bigat bigla ng hangin,” biro ni Kuya Jerome habang inaalog ang collar niya. “Feeling ko kailangan natin ng background music na may violin at ulan.”“Shut up,” sabay-sabay nam