Dinala naman ni Lucian si Pickett sa library at dalawa lamang sila sa loob. Dahil pinagbawalan niya ang mga Knight na kasama nito na pumasok sa loob at sundan sila.
Lucian's face darkened as soon as he turns to Pickett, his eyebrows met, his aura is omitting a dangerous vibe, and his eyes are glaring at Pickett.
Pickett squinted his eyes at his master. Yes, master. Because Lucian taught him how to wield and use a sword since he was a child. Lucian stopped teaching him when he knows that Pickett can stand on his own. But Pickett can't satisfy himself with what knowledge and skills that he already has. He still wants more.
Although he seeks advice from Lucian. He's still greedy to be strong and surpass his master when it comes to using a sword.
"Pickett," Lucian called him as he glares at him. "Didn't I told you to stay away from my daughter?!" galit na saad nito rito. Pickett twitched his lips and glared at
*** Samantalang si Pickett naman ay napapikit ang mga mata at napasandal ang kaniyang ulo sa sandalan. Hindi niya mapigilang magbuntong hininga. Alam niyang mali ang ang sinabi niya kanina na ginagamit niya lamang ang dalaga para sa mga plano nila. Well, 50% of it is true, while the other half is not. He can't explain what's stopping him from telling the Duke, but he knows it's not the time yet. He's also unsure of his thoughts and feelings. Baka nagkakamali lamang siya at nao-overwhelm sa nangyayari sa kanilang dalaga ng dalaga. He already ended thing with her and his other persona, Moon. Because he thought it's the best thing for Moon not to show up anymore in front of her. It's just for a mean time, he still need to use 'Moon'
Pinapunta siya ng kaniyang Ama sa kaniyang kwarto upang magpahinga at sinuri siya ng isang manggagamot kanina. Pero wala itong nabigay sa kanilang tamang sagot. Pero inassure niya pa rin ang kaniyang lolo at tatay na hahanap ito ng solusyon sa makakaya nito. Iisa lamang ang naiisip kong gumawa nito sa akin at iyon ang babaeng nasa templo. Mukhang pagkabalik na pagkabalik namin sa aming tahanan, kailangan kong dumiretso sa kaniya para malaman kung ano ba talaga ang sinasabi niya sa akin. Tsaka nakapagtataka na alam niya na bumalik ako sa dating edad ko kahit na wala akong pinagsabihang ibang tao. Maaaring siya rin ang makasasagot sa lahat ng aking mga katanungan kung bakit ba talaga ako bumalik sa nakaraan. She also said that I am
"Your happiness is all I want in this world, Lacy. After your mother's death. I made a promise to your mother's grave that, whatever you decide and, you are happy doing it, and not regret it. Even if I don't want to, I have to support you because that's what I've promised," he said. That touched my heart and made me gasp for air. "Dad..." "Your mother will be happy too-- supporting you because you are only important to us. Just seeing you happy makes us happy too. I hope you know that." My lips trembled so, I bow down my head and cover my face with my hair. I also got tears in my eyes and fall like a waterfall. Father held my chin up and removed all the hair that is covering my face. He smiled at me and wiped all the tears that are coming down to my cheeks. "Whatever you do, just always remember that I have your back. So, if you don't want to get married, then don't. Your happiness is much more important than a political marriage, Lacy. You are import
The night came, I supposed it's already one in the morning. I pretended that I am in deep slumber earlier, para hindi malaman ni Aziz na nagpapanggap lang ako. Dahil paniguradong hindi naman non papayagan umalis nang basta-basta. I wore the cape that I saw in this room. It's long enough to hide my face and my feet. Siguro tumatakas rin ang nagmamay-ari ng kwartong ito, may mga nakita pa kasi akong mga lubid at iba't ibang gamit na nakatago sa isang part ng sahig. Hindi mo iyon masyadong mapapansin unless lalapitan mo talaga nang malapitan. Tsaka iba ang tunog niya kapag tintapakan mo. Dahil sa nalaman kong tagong parte na iyon, paniguradong meron ring sikretong daanan palabas. Binuksan ko ang closet rito at hinawi ang mga nakasampay na mga damit.
Hindi naman kasi ganoon ang ibig kong sabihin, hindi ko kilala kung ano siya. Ano naman ang gagawin ko sa pangalan niya?! Ni hindi ko nga alam kung paano niya nalaman itong secret passage na ito tapos gusto niya pagkatiwalaan ko lang siya nang ganoon. Ang tigas ng mukha eh. Hindi ko na siya pinansin pa at naglakad na lamang. Hinawi naman niya ang buhok niyang bahagyang mahaba. At parang may nakita akong tattoo sa kaniyang batok. At dahil, hanggang sa balikat niya ako, medyo abot ko ang kaniyang batok, kaagad kong hinawi ang batok niya at nakita ang pamilyar na tattoo rito. Then with a swift move, he's holding my wrist now and he's pinning me on the wall. I was startled with what he did, but I just kept a straight face and look at him coldly.
As I turned around, I saw a beautiful lady with a purple hair and golden eyes. She's always a beaut, nothing has changed. "It's been awhile, Queen Erich," I greeted back. She smiled at me, and the golden aura that is shining through her vanished in the thin air and she invited me to follow her. "Oh... actually I am with--" She held my shoulders, since she's taller than me. "I know. Luci has been coming here before. I'll tell you some details that you want," she said. All I can do is to look back and I saw Luci talking to some... creature? He's also looks at me for a minute before turning back his gaze at the person he's talking to. We went inside of a big tree and magically, lum
"They are. So you can now erase those doubts that you are feeling and ease your mind. Because you changed already, and the rest will also follow. You just have to follow the process of your desired destination, and eventually, you'll get there," she answered. Tumango naman ako roon, akala ko kasi nananaginip lamang ako at paggising ko nasa kulungan na ulit ako. The time when I was inisde the cellar, I often dreamt of having a normal and peaceful life with my family, the person that I loved the most and we're just happy and laughing with the other's joke. But then again, when I opened my eyes, it's all just dreams. Kaya hindi talaga kapani-paniwala na ganoon na lamang na bumalik ako para sumaya. Oo, marami akong regrets sa buhay ko noon, na sana ito na lang ang pinili ko o kaya naman, magiging iba ba ang kahihinatnan ko kapag ito ang p
Thirty minutes lamang ang tulog ko at paniguradong maeron akong eyebags at bangag na bangag ang itsura. Sinabihan pa naman ako ng ama ko na kakain kami nang sabay-sabay ngayong umagahan at haharap ako sa kanila na parang isang zombie, ika nga nila. Iyon bang mga patay na nabuhay ba, isa iyong myth dito sa amin at nakita ko na ang litrato nila noon sa isang libro. At wala akong balak na makita sila sa totoong buhay. Anyways, masama naman ang tingin sa akin ni Aziz dahil sa nangingitim na aking mata. "Aziz, you can cover it with make up," I excused, and looked at myself in the mirror. Napapadyak naman siya sa inis at huminga ng malalim. "My lady, where did you go? Your eyebags are