Only hours later, Ezaiyah managed to fly away from their house with the use of one of the spare cars found in the mansion's garage.
And just like her previous escapades, she chose not to tell anybody about where she would go or whom would she be with.
Besides, wala naman talagang may pakialam sa kanya. Sa kung saan siya pupunta, kung ano'ng gagawin niya. No one cares about her genuinely.
Well, aside from her mom who got her back as always. But that was before. Noong nabubuhay pa ito.
Pero magmula nang iwan sila ng mommy niya, at nagpakasal ang daddy niya sa pangalawang pagkakataon na kay Haydie nga, pakiramdam niya ay nasira na ang buong buhay niya. Lalo pa noong namatay ang ama niya nang hindi man lang niya nalalaman ang dahil sa likod niyon.
And since then, all that she feel is loneliness.
Her stepmom, Haydie, is living with her, yes. But she's not been close to her even once. And if you wanna know why? Simple lang. It is just because instead of taking care of her, Haydie prioritizes things that could make her happy. Wala itong pakialam sa kanya o sa kahit anong bagay na konektado sa kanya. Maliban siguro sa kayamanan ng daddy niya. At kapag may lumapit naman sa kanyang ibang tao, when she finally thought of being happy having her new-found friends, her crazy stepmom would suddenly jump in the act as if she is an overprotective mom who's afraid to get her hurt.
And oh, there's Zayne. Her stepmom's so-called 'nephew' who's living, too, under her roof. The guy is also extra-caring when it comes to her— with or without anyone aside from them. Which is better than Haydie, she must say. Only if he's not doing things that are beyond the limits. In short, he's making all things even more complicated for her. At first, he'll act like he's some sort of a cool boyfriend. 'Tapos, kapag nahulog na siya rito at sinubukan niya nang umamin ng tungkol sa nararamdaman niya? Bigla na lang itong lalayo sa kanya nang hindi sinasabi kung ano ang eksaktong dahilan. And that action of his made her feel even angrier at him. It is as if her mind is dictating her whole self not to give a damn trust him anymore.
Going back to her escapade— hindi rin nagtagal ang pananatili niya ng mag-isa sa isang malaking table sa bar na kinaroroonan niya. Because only few minutes passed and she found herself already with a bunch of her friends going crazy around her.
"Isn't it too early to lose ourselves again? We've been here just last night.” Trina, one of her closest friends said.
She just smiled at her as she shrug her shoulders.
"There's no early for me especially when all I want to do is to escape from that hell I live in. And to the demons I am with there, of course.” Ezaiyah said in a plain voice.
Wala nang nagtangka pang magsalita ulit matapos niyang sabihin iyon."Let's just get something to drink and let's just drown this unpleasant day away!” she prompted after some time of silence.
Sumang-ayon naman ang mga kaibigan niya at sabay-sabay pa itong kumaway para tawagin ang bawat waiter na dumaraan sa pwesto nila.
"One margarita, please,” nauna nang saad ni Trina bago pa man makapagsalita si Ezaiyah.
"A bottle of tequila for me. And bring some salt and lemon as well.”
Nanlaki ang mga mata ng mga kaibigan niya. Maging ang waiter ay halata ring na-shock sa mga sinabi niya.
"Sigurado na po ba kayo riyan, Ma'am? Masyado pong hard na inumin ang Tequila. Kung ako po ang tatanungin, hindi ko irerekomenda na inumin niyo iyon ng ganito kaaga at—"
"Well, sorry to say but I won't be needing your recommendation. You're being paid in here to do and give what your customers ask you to. I'm not— no, we're not paying for some dumb recommendations.” agad na putol ng dalaga sa kung ano pa mang 'walang kwenta' na sasabihin ng pakialamerong lalaki na iyon. Para kong nakilala si Zayne sa parallel universe. Tss.
The waiter on his early twenties seemed to be disappointed by her behavior that he just fell silent and leave no word until he left to get their orders.
"Oh, gosh, Ezaiyah. Bakit mo naman siya sinungitan? Poor waiter.” pagkumpronta sa kanya ni Trina na pinili niyang huwag na lang pansinin.
"We are not aware if this place is guarded with some cameras and such. You shouldn't have done that. We all have the possibility that that scene might leak and may cause your name to be ruined and you may suffer the consequences.” her gay friend said.
Tinitigan niya ito ng matalim.
"I don't care about that anymore, Chanel. All I want for this day is to escape this super exhausting life of mine. If they would be rich by spreading my negative side, then let them be. Good for them.”
Hindi naman na nakaangal pa ang mga kaibigan niya. Napabuntung-hininga na lang ang mga ito, nagkatinginan, at hindi makapaniwalang napailing.
There are just times wherein they can't understand Ezaiyah. Even though they're all eyeing to her as their real, true friend.
For them, Ezaiyah is just… uneasy to understand. She's not so transparent, nor visible. She's just… different.
Samantala, hindi naman mapigilan ni Ezaiyah na maya't-mayang i-check ang cell phone niya. Because even though she hated Zayne as much as she does with Haydie, she can't still defy the fact that she's still into him. She's still hoping that anytime from now, she'll be receiving a text message, or a call from him asking where she is. And when he finally found out that she's in a place like this, he'll immediately go to pick her up as if he is worried about her and is caring genuinely about her safety.
Pero lumipas na ang mga oras at wala pa rin siyang natatanggap na kahit anong tawag. Maski text message galing dito ay wala rin.
That's when she decided to turn her cell phone off and make herself focus on what is happening right now. Gusto niyang magpakasaya na para bang iyon na ang huling pagkakataon niya para gawin iyon.
And having fun, she realized something within herself— among her friends, it seems like she's the only one faking her happiness. Knowing the fact that among them all, she's the wealthiest and the most famous. But why is life isn't playing fair with her? Isn't she the one who is supposed to be happy? She got everything life could offer— especially those that probably every girl might ask for. But there she is, lonely and sad. She even became a rebel and a prisoner of her own cage.
After another hour, Ezaiyah already felt the alcohol kicking in. Her sight started to get blurry and everything around her seemed to spin. Even her stomach, too, is spinning. Causing her an urge to vomit.
"Hey, Ezaiyah, are you okay?” she heard one of her friends ask. Hindi na niya alam at hindi niya na matukoy kung sino ba sa mga kaibigan niya ang nagtanong niyon sa kanya.
Hindi na siya nag-abalang sumagot pa, sa halip ay inipon na lang niya ang natitira niyang lakas para tumayo. Kahit pa pakiramdam niya ay umuuga ang mundo niya. And when she finally managed to stand up, muntik naman siyang mabuwal na naman sa kinatatayuan niya. Good thing, Chanel was able to catch her up immediately. Si Chanel nga ba iyon?
"Look at you, girl! You're hella drunk! Dapat kasi, sinunod mo na lang 'yung advice ng waiter kanina—”
"S-Shut up…! I can… h-handle this s-situation m-my… m-myself!” she exclaimed as she freed herself from Chanel's arms.
She then started to walk slowly in no straight direction. There were so many times that she nearly had a very bad fall with the possibility of bumping herself on the floor or worst, getting even more severe injuries.
Instead of the comfort room where she first planned to go, she found herself walking out of the bar.
She went straight to cross the road— seemed to forget that she has a car with her.
And when her foot slipped out of the high-heeled stilettos she was wearing, she cuss.
She was still in the middle of the road, but she didn't hesitate to kneel a little bit despite her difficulty in balance. All that important to her is to remove those freaking stilettos off her feet.
But in the middle of removing those, she heard a sudden screeching sound. And when she lift her head to see what was that, her eyes automatically widen as she looked at a huge car out of motion only a few steps away from her. She was nearly caught an accident!
Her adrenaline immediately rushed to his whole body and she was able to stoop up straight as if she wasn't so drunk. And after that, she started running away from that road.
After reaching a nearby coffee shop, the pressure within her started to lessen as she was already able to relax a bit. And as her adrenaline goes down, she gently felt the effect of the alcohol she just drunk early this morning. Her world seemed to spin again, literally. And is being urged again by her mind to vomit.
She tried standing again, trying her luck to find the coffee shop's comfort room. She was planning to go get some cold water and splash them all over her face— hoping that it would somehow reduce the effect of the alcohol on her body.
But as she attempt to walk, she suddenly felt a huge hand gripping her left arm.
"Since when did you learn to drink this early?”
Her heart seemed to skip a beat after hearing that familiar voice.
She can't be mistaken. It is surely Zayne…
She closed her eyes shut while convincing herself that it is only minor hallucinations brought to her by too much alcohol in the beverage she had just drank.
Ignoring the familiar voice of Zayne which she didn't even know where it came from, Ezaiyah again made an attempt to walk straight. Yet, she was still unable to. And it's because 'Zayne' already carried her in a bridal style form.
"H-Hey. W-Who are you? W-Why are you… c-carrying me and—”
"It's me, Zayne. And I don't want to hear any questions from you. I'll be taking you home and I don't want any noisy stuff in my car. So, please, keep quiet and if you can't, I swear I would get something that would make you shut your mouth in the process.”
Instead of home, Zayne took Ezaiyah to his office. Matatagpuan iyon sa gusaling pag-aari rin ng pamilya nito. He works there as the acting CEO. But to set the record straight, hindi niya inagaw ang posisyon na iyon kay Ezaiyah o sa kahit kanino. Sure, she is the one who supposed to be in his position. Iyon nga lang ay hindi naman ito nagbibigay ng maski katiting na atensiyon sa negosyong naiwan ng mga magulang nito.Kung hindi kasi busy sa shooting o taping, nasa photoshoot ito. At kung magkaka-break time naman ay pawang mga kaibigan lang din nito ang hinaharap nito. He barely sees her in their house. Bagay na gustung-gusto niya mang itanong sa dalaga ay mas pinili na lang din niyang huwag alamin. Ayaw kasi niyang isipin nito na masyado siyang pakialamero. Besides, he already turned her down several times. Hindi dahil sa hindi niya ito gusto o kung ano pa man. Of course, he loves her! Hindi nga lang sa paraan na gusto nito.He was ten years old when he met Ezaiyah for the first time.
After conditioning herself, Ezaiyah managed to enter the house without anyone seeing her.Mukhang wala rin doon ang madrasta niya dahil kadalasan ay sa porch ng garden house na nasa harap lang din ng main house ang tambayan nito. At kahit kataka-taka na nasa receiving area na siya pero hindi pa rin niya namamataan si Haydie, ay lihim na lang siyang nagdiwang sa loob-loob niya.Mukhang wala nga ang bruha. Well, at least, matatahimik ang buhay ko kahit ngayon lang---"Kung iniisip mo na magagawa mong pumasok ng kwarto mo nang hindi ako hinaharap, nagkakamali ka. What took you so early?"Napapikit ng mariin ang dalaga nang marinig ang tinig na iyon ng kanyang madrasta. She's more than sure that it's Haydie's. Siya lang naman kasi ang may nakakairitang boses dito at wala nang iba.Dahan-dahan siyang pumihit patalikod, sa direksiyon kung saan nagmula ang boses nito. Hindi nga siya nagkamali dahil pagkaharap na pagkaharap niya ay bumungad agad sa kanya ang madrasta niya na salubong na naman
One week after she had that talk with a stranger, Ezaiyah is now fixing her luggage for tomorrow's trip. Dahil oo, buo na ang pasya niya na sundin ang suhestiyon ng estranghero.Upon surfing on the internet, she found this intriguing place— an island to be exact, which according to its description is an infamous and ultra-exclusive when it comes to entertaining guests. Isa lang sa kada booking ang pinapayagang makapagbakasyon sa isla na iyon. Weird, isn't it? Pero kabaliktaran ang naramdaman ni Ezaiyah nang malaman niya ang tungkol sa bagay na iyon. She felt the sudden rush of excitement. Pakiramdam niya ay isa muli siyang teenager na susubok lumabas sa comfort zone sa pinakaunang pagkakataon.The place's name is 'Isla Amore de Esperanza'. It is found somewhere in Visayas. At dahil nga 'exclusive' at 'isolated' ang nasabing area ay hindi pinapayagan ang pag-landing ng kahit ano'ng uri ng sasakyang panghimpapawid. Meaning, ang tanging paraan lang para makapunta sa islang iyon ay ang pa
Kinabukasan. Gaya ng inaasahan ay maagang nagising si Ezaiyah.Alas tres ang is-in-et niyang alarm, pero alas dos y medya pa lang ng madaling araw ay gising na siya. Well, she always have that 'advanced body clock'. Laging mas nauuna pa siyang magising kaysa sa pagtunog ng naka-set niya nang alarm. Lalo na kapag may importante siyang pupuntahan o alam niyang may masayang mangyayari sa kanya kinabukasan niyon.Pagkatapos ng ilang minuto ng pagmumuni-muni ay bumangon na siya. Kailangan niya nang magsimulang kumilos nang sa ganoon ay makaalis na siya habang tulog pa ang lahat.Bago maligo ay naisipan niyang bumaba sa kitchen para gumawa ng kape. Medyo malamig kasi ang panahon, idagdag na naka-airconditioned pa ang buong kwarto niya.Habang naglalakad pababa ay sinisiguro niyang hindi siya nakagagawa ng kahit anong ingay. She better not wake anybody. Dahil kung hindi ay malaki ang magiging tsansa na masira lahat ng pinaplano niya—"What are you doing here this late?""Ay, kabayo!"Pagkata
Pasado alas tres y medya na nang sa wakas ay magawa ni Ezaiyah na lumabas ng bahay. It is a good thing that she is so good at sneaking. Nagawa niyang makalabas nang hindi nakakalikha ng kahit ano'ng ingay na posibleng ikagising ng mga kasama niya sa bahay. Lalung-lalo na si Haydie na may sixth sense yata o kung anong radar na mabilis itong makarinig at makahalata ng mga bagay-bagay.Hindi na siya nagdala ng kahit ano pang sasakyan. She just walked away from their huge mansion and went straight to the road proper. Doon siya mag-aabang ng masasakyan. Hindi naman na siya nangangamba na baka may makakilala sa kanya dahil una sa lahat ay normal at kaswal na damit lang ang suot niya— plain hoodie na pinaresan niya ng leggings at rubber shoes. Isa pa, she has her mask on. Idagdag pa na gumawa siya ng kaunting disguise sa sarili niya para kahit papaano ay makadagdag sa kanya ng assurance na hindi talaga siya makikilala ng kahit sino.Alas singko pa naman ang nakatakdang pag-alis ng bangka na
Pasado alas singko na ng umaga nang mamataan niya ang pagdating ng isang may-katandaan nang lalaki. Sa tingin niya at kung hindi siya nagkakamali ay isa itong bangkero. Iyon nga lang, imbis na sa mga bangka ay sa kanila ito unang lumapit. Oo, sa kanila.Kanina kasi, wala pa halos sampung minuto pagkaupo niya sa waiting area ay may isa pang dumating na gaya niya ay mukhang may pupuntahan din. She easily sensed it because... nevermind. Lalaki iyon at matangkad, dahilan para pakiramdam niya ay biglang sumikip sa maliit na ngang waiting area na kinaroroonan niya. Idagdag pa na may dala rin itong malaking travelling bag."Kayo ho ba iyong bibiyahe pa- Isla Amore de Esperanza?" nakangiting usisa agad nang may-katandaang lalaki paglapit pa lang sa kanila.Kayo? Hindi niya na lang pinansin ang parte ng sinabing iyon ng lalaki at tumango na lang. She even smiled back at him, even a bit."Uhm, opo. I am heading to Isla Amore de Esperanza. Kayo po ba ang magdadala sa akin doon?" pagkumpirma at
Wala pang isang oras mula nang sumakay si Chase sa bangka pero ramdam na ramdam niya na ang pagkasagad ng pasensiya niya.At oo, ang babaeng kasama niya sa biyahe ang dahilan niyon.Wala naman talaga siyang balak na pansinin ito o tingnan man lang. Pero nang magsimula ito kanina sa pamamagitan ng pagtusok sa hita niya, hindi niya na alam kung paano pa aalisin sa utak niya ang imahe ng babaeng iyon. And every glimpse of her made his patience gradually disappear.Sinabayan pa ito ng bangkero na napagkamalan silang mag-asawa. Damn. What the heck with these two?!Sa kabila ng pangungulit ng nakakairitang babae ay pinanindigan niya pa rin ang hindi pagpansin dito. Well, not until she went beyond his tolerance."Isa pang hindi mo pagpansin sa akin, itatapon ko na talaga itong mga gamit mo. Plus, I'm gonna push you off to the waters!"Inis na binalingan niya ang babae. Hindi dahil sa natatakot na siya sa pagbabanta nito, kundi gusto niya lang na tumigil na ito sa pangungulit sa kanya. At kun
After Chase snapped at the girl, he can't help himself not to feel guilty even a bit.He didn't mean to be harsh on her. Iyon nga lang ay naiinis siya rito na imbis na mag-isip ito ng paraan kung paano makakatulong sa survival nila ay gumagawa pa ito ng rason para lalo pang pabigatin ang sitwasyon. And for him, that insane girl is big already and old for a crybaby.Lumipas pa ang ilang minuto at pinilit na lang niya na ituon ang pansin niya sa paglilimas ng tubig palabas sa bangka. Kahit pa alam niya na imposible namang maalis niya pa ang mga tubig at bumalik ulit sa normal ang paglalayag nila. It's just that... iyon na lang ang naiisip niyang paraan kahit papaano para mapabagal ang paglubog nila at ng bangka.Maging ang babae ay napansin niyang tumutulong na rin sa paglilimas. Bagaman umiiyak pa rin ito at nanginginig, kahit papaano ay nakikitaan niya na rin ito ng pagiging kalmado at tahimik. And that state of her touches his heart somehow.Shit. Am I really the one talking about 'h