LOGINCHAPTER 05: WORRIES AND A PROMISE
"Are you okay?" Pagmulat ng mga mata ko ay si daddy agad ang nakita ko. Inalalayan niya pa niya akong bumangon at hinaplos niya ang pisngi ko. Napatitig ako sa kanya dahil puno ng pag-aalala ang kulay abong nga mata niya. "Daddy? Nandito ka na po!" Napangiti ako at kaagad na niyakap siya. Nag-angat ako ulit ng tingin sa kanya nang itulak niya ako agad. "You okay now?" tanong niya ulit. Tumango-tango ako. "Okay lang naman po ako," medyo naguguluhang tanong ko. "Bakit po?" Kumunot naman ang noo niya. "You can't remember how you got drunk after finishing that beer?" Kumunot din ang noo ko at napatingin sa kisame para mag-isip. Naalala kong may ininom ako na mapait at nilagyan ko pa iyon ng gatas. Tapos sumakit ang ulo ko at naduwal ako. Napaawang ang labi ko at nanlaki ang mga mata habang nakatingin kay daddy. "Daddy, nasuka ako sa... sa damit mo!" bulalas ko at kaagad na napalayo sa kanya dahil sa matinding hiya. Napatakip pa ako ng bibig at kinagat iyon dahil sa pagsisisi. Narinig ko pa ang halakhak niya bago niya hinapit ang bewang ko at hinila ako ulit palapit sa kanya. "Now you remember what you've done!" may bahid iyon ng tukso at niyakap niya ako mula sa likuran. "Feeling better now?" Tumango-tango ako at hinawakan ang kamay niyang nasa tiyan ko. "Opo! Nagugutom na ako ulit!" sambit ko at lumayo bago ko siya nilingon. "Next time po, uwi ka agad, ha? Baka kasi kung ano na naman makain ko kapag gutom ako," paalala ko rin habang nakaluhod sa kama kaya pantay na ang mukha namin. Umangat ang sulok ng labi niya. "Yeah! I'll buy you a phone so you can talk to me when I'm working," paliwanag pa niya bago ako hinila at binuhat na parang bata. "Time to feed my hungry baby!" bulalas pa niya at parehas kaming natawa. Hindi ko alam pero parang may nagbago sa kanya. Hindi na siya masungit at nang-aasar na rin sa akin. Anong nakain niya? Parang bumait siya lalo sa akin! "Daddy, 'di ka po galit sa akin?" paninigurado ko dahil naguguluhan ako sa kilos niya. "Nalasing po ako tapos nasukahan kita at 'yong kama..." banggit ko pa at kaagad na inalis iyon sa isip ko dahil hindi ko kaya ang kahihiyan. "I'm more of worried," sagot niya habang nilalagyan ng sabaw ang mangkok na hawak niya. Nang matapos ay inilagay niya iyon sa ibabaw ng placemat na nasa harap ko. "I'll try not to leave you here alone for long hours." Napangiti ako at kaagad na kinuha ang kutsara para humigop ng sabaw dahil nagugutom na talaga ako! "And I'll also be enrolling you for the upcoming academic year. Gusto mo na bang pumasok?" Muli akong tumango at tinikman ang mushroom sa soup na ginawa niya. "Opo! Excited na po akong mag-aral ulit. Promise, gagalingan ko sa English para maintindihan na kita lalo! Nakaka-nosebleed ka kasi, e!" pagki-kwento ko pa at tumawa. Ngumisi lang naman siya at pinanood akong kumain. Pero 'di pala nagsisingaling si daddy dahil ilang araw lang ay sinamahan niya akong mag-enroll sa isang Private Basic Education School at binilhan ng uniporme na may hawig sa isang anime na napanood ko. Puting long sleeve iyon na may strips ng dark blue sa harap at sa ibaba ng manggas. Kulay red naman anv kulay ng ribbon sa may kwelyo at maikli ang palda. Kulay black ang sapatos at ang medyas na hanggang ss sa ibaba ng tuhod. "Here are your school supplies, baby. I'm sorry, my secretary kept on forgetting about buying your things," matamlay na paliwanag ni daddy pagkapasok na pagkapasok niya ng kwarto kung nasaan ako. Nagtutupi ako ng mga damit namin dahil kakatapos ko lang makuha ang lahat sa dryer. Bumaba ako sa kama para batiin siya at yakapin. "Okay lang po, daddy. Thank you po!" sagot ko at ngumiti. Halatang pagod siya at mukhang inaantok ang mga mata niya kaya hinawakan ko ang kamay niya. "Pahinga ka na po!" alok ko sa kanya. Kinuha ko ang shopping bag na hawak niya at inilagay iyon sa ibabaw ng sofa bago ako lumuhod sa harap niya at inalis ang medyas sa paa niya para maginhawaan siya. "Thanks. I'm so tired for today, baby..." inaantok na sambit niya at humilata sa kama. Inilagay ko iyon sa lagayan ng mga maruruming damit bago ko iniligpit ang mga natuping damit sa cabinet. Nang tignan ko ulit si daddy ay nasa gitna na siya ng kama at handa nang matulog. "Let's sleep," tawag niya sa akin at ibinato na lang niya bigla ang polo sa sahig matapos niyang hubarin iyon. Pinulot ko iyon bago kumuha ng sando sa damitan niya at ibinigay iyon sa kanya kaysa matulog siyang walang suot. "Damn! I feel cold..." bulalas niya at pilit na inabot ang controller sa ibabaw ng maliit na cabinet na nasa gilid ng kama. "Magdamit ka po kasi, daddy!" pangaral ko dahil pa'nong hindi siya lalamigin kung n*******d siya? Ang lakas pa naman ng aircon sa buong bahay kaya lagi akong naka-suot ng jacket. "I also feel hot!" namamaos na dagdag niya at nagtalukbong bigla ng kumot. Kumunot ang noo ko at umupo sa kama para tignan siya dahil ang wirdo niya! "Come here," tawag niya at bigla na lang akong hinila pahiga sa tabi niya. Ipinasok ko ang sarili sa ilalim ng kumot at hindi na gumalaw nang yakapin niya ako at nagsumiksik siya sa leeg ko na parang bata. Tumingala ako ng kaunti para nakahinga ng maayos at ipinalibot ang braso sa kanya para yakapin siya pabalik nang maramdaman ko kung gaano kainit ang katawan niya. Kumunot ang noo ko at sinubukan kong bumangon ng kaunti para tignan siya. "Daddy, nilalagnat ka po ba?" nag-aalalang tanong ko at hinipo ang noo niya gamit ang likuran ng palad. "Sobrang init mo po! Gusto mong uminom ng gamot?" alok ko dahil handa akong kunin iyon basta sabihin niya lang sa akin kung nasaan. "No, I just need to rest," namamaos ang boses na paliwanag niya habang nakapikit at sobrang liit ng mga mata niya nang dumilat siya at tinignan ako. "You need to sleep too," utos niya bago ako tinalikuran. Humarap siya sa kabilang dako at nakadapang natulog habang yakap ang unan. Kitang-kita ang likuran niyang makinis pero puno ng muscle dahil wala siyang suot pang-itaas. Napanguso tuloy ako. Mainit kasi talaga siya! Pero anong gagawin ko kung ayaw niya ng uminom ng gamot para gumaling siya o magdamit man lang para 'di lamigin? Ang kulit naman ni daddy! Paano bababa ang lagnat niya niyan? Sure pa naman akong may lagnat siya. Sobrang init niya! Bumuntong hininga na lang ako at piniling hayaan na lang siya. Matanda naman na siya, e! Mas alam niya ang gagawin kaysa sa akin. Pero kahit gaano katagal na akong nakapikit ay hindi ko magawang matulog dahil wala akong katabi. Malayo si daddy sa akin at wala akong kayakap na unan o kahit sandalan man lang. Hindi ko talaga kayang matulog ng walang katabi! Pakiramdam ko ay mag-isa lang ako at hindi ako safe. Humarap ako sa direksyon ni daddy at dahan-dahang ipinalibot ang braso ko sa kanya para yakapin siya. Kahit mainit ang balat niya at matigas ang katawan ay ayos na basta may katabi ako. Nakadilat pa rin ang dalawang mata ko nang bigla siyang humarap sa pwesto ko. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sobrang lapit niya ay nagtama ang tungki ng ilong namin. Nakapikit pa rin siya at parang mahimbing na sa pagtulog kaya dahan dahan akong umatras pero biglang humarang ang mahabang kamay niya sa bewang ko. Inangat ko ang tuhod para hindi magdikit ang pang-ibabang katawan namin dahil hindi ako komportableng nararamdaman ang matigas sa kanya. Napakurap ako ng dalawang beses at napayuko para ibaba ang mukha dahil sobrang lapit niya! Muli siyang gumalaw at niyakap ako. Napapikit ako nang maramdaman ang malambot na bagay sa noo ko. "D-daddy, doon na lang po ako sa sofa matutulog," paalam ko at inalis ang kamay niya sa katawan ko dahil hindi ko na kaya ang init. Bigla akong pinagpawisan at parang nahawa na ako sa lagnat niya! Nang hindi siya gumalaw ay umalis na ako at kinuha ang unan ko para yakapin iyon at matulog sa sofa. Nakaharap si daddy sa sofa kaya pinagmamasdan ko siyang matulog doon pero nakita kong gumalaw siya bigla at bumangon. Inangat ko ang mukha para panoorin ang ginagawa niya. Lumabas siya ng kwarto at nang muling bumukas ang pinto ay awtomatiko akong napapikit ng mariin para magkunwaring natutulog na. Narinig ko ang ingay ng pagbukas ng kung ano at nakita kong may ininom siya. Gamot kaya iyon para sa lagnat niya? Napakurap ako nang bigla siyang bumaling sa direksyon ko. Hindi bukas ang lamp sa malapit na sofa kung nasaan ako pero pakiramdam ko ay kitang-kita niya ako kahit sobrang kaunti lang ng liwanag sa kwarto niya ngayon. "I told you to sleep," walang emosyong aniya at kinuha niya ang makapal na kumot sa kama bago siya lumapit sa akin. "Okay lang po ako, daddy! Ikaw na lang ang magkumot para gumaling ka," pagtanggi ko at hinawakan ang kamay niya nang akmang ilalagay niya iyon para takpan ang katawan ko. "I'll just lower the AC. And this comforter is making me suffocated," paliwanag niya at kinumutan ang dibdib hanggang pang-ibabang katawan ko. Tunog nang-uutos pa iyon na huwag na akong tumanggi kaya hinayaan ko na lang siya. "Okay po. Thanks," simpleng saad ko at tiningala siya nang umupo siya sa harap ko imbes na lumayo na at bumalik sa kama para matulog. "May sasabihin ka pa po?" kuryosong tanong ko. Kahit medyo madilim ay nakita ko ang pag-ngiti niya. "I'll rest so I'll get well ASAP and take care of you better," pangako niya bago siya umahon at yumuko para halikan ang noo ko dahilan para mapapikit ako at matunaw ang pag-aalala ko sa kanya.CHAPTER 136: TEST Hindi ako mapakali habang naghihintay sa resulta ng mga test ni mama para mai-discharge siya. Marami siyang kailangang maipasa para ma-declare na stable na siya at hindi na magiging bayolente sa labas. Pati ako ay in-interview kung kaya ko siyang alagaan at kung ano ang gagawin kung sakaling atakehin ulit siya. Schizoaffective Disorder–Bipolar Type. Iyon ang diagnosis sa kanya ng Psychiatrist na naka-usap ko. Malamang, dahil sa hallucination niya na buhay pa raw si Daddy Dimitri. Bipolar din kasi paiba-iba ang mood niya at minsan, sobrang extreme ng emotion niya kaya hindi na ma-kontrol lalo na tuwing iritable siya. Si Tito Noel ang nagdala sa kanya rito. Nasa chart pa raw ni mama na may history siya ng pathological gambling at overspending kapag sobrang saya niya. Nagtangka rin daw siyang bawiin ang sarili niyang buhay dahil depress siya. At noong nagkasama kami sa Visitation Room, nakita ko nga ang mga symptomg ng pagiging Bipolar niya lalo na tuwing may trigge
CHAPTER 135: LAHI"Tara sa Acute Paid Ward," anunsyo ng clinical instructor naming si Ma'am Shiela. Sumunod ako at tumingin sa mga katabi kong ka-grupo na tuwang tuwa. "Yes, 'di na mabaho!" bulong ni Naomi dahilan kaya kumunot ang noo ko. Napaka-arte niya talaga. Nakakainis nga kasi ka-group ko na naman siya. Magkalapit lang ang apilyedo namin. S siya at V ako. At saktong may apat na kaklase namin ang nasa pagitan namin kaya no choice, magka-group na naman kami. "Sana, sa male tayo ma-assign. Baka may artista do'n!" hiling pa niya. Halatang 'di nakikinig! Bawal kami sa Acute Ward.Nagkaroon na kami ng tour noong isang araw sa Charity ward, ang government mismo ang nagbabayad para sa kanila. Nakapunta kami sa mga ward ng mga bata hanggang sa mga matatanda na karamihan, dementia patient. Masasabi kong may malaki ngang kaibahan sa mga kwarto lalo na mga gamit at sa kalinisan.Nandito sa Acute ward 'yong mga bagong admit. Sobrang aggressive daw nila kaya 'di kami pwedeng magtagal rito.
CHAPTER 134: 4 YEARSHuminto ako para sana batiin sila pero mabilis silang umiwas. "Excuse me po!" nakangiting ani Sandy."Sorry, miss!" si Lei na nakasunod sa kanya. Napahinto ako ng ilang segundo bago ako lumingon sa direksyon nila nang pumila sila roon sa counter para mag-order. Naka-puting nursing uniform pa si Sandy pero nakalugay ang hanggang sikong buhok niya. Si Lei, naka-casual na longsleeve top sa ibabaw ng puting t-shirt at pants. Suot pa niya sa magkabilang balikat ang pink na backpack. Malamang, kay Sandy iyon. Sila pa rin pala! Ang tagal na nila. Ang tagal ko na rin silang hindi nakita...Nanlabo ulit ang paningin ko dahil sa pangungulila sa dating mga kaibigan ko pero kaagad na naputol iyon nang mag-ring ang phone ko. Tumatawag si Francheska!Tumingala ako at kumurap ng ilang beses para tuyuin ang luha bago ko sinagot ang tawag niya. "Ate Reina! Anong suot mo ngayon? Ayun! Nakita na kita!" magkakasunod na aniya hanggang sa marinig ko mismo ang boses niya sa malapit.
CHAPTER 133: RESPONSIBILITY"Tama na, baby. Ang ganda mo na masyado..." bulong ni Vladimir mula sa likuran ko. Yumuko pa siya at niyakap ako mula sa leeg sabay sandal ng mukha niya sa balikat ko. Nanonod kasi siya habang nagmi-make up ako kaya awtimatiko akong napangiti at napahagikgik pa dahil sa kilig.Hinawakan ko ang maskuladong braso niyang nakapalibot sa akin bago ko iyon hinampas nang mahina. "'Wag ka nga d'yan, Vlad! Gusto mo na namang umisa, 'no?" nanunuksong pagtataray ko sa kanya bago ko ibinalik sa lagayan ang make up brush na ginamit ko sa powder blush. S'yempre, kinikilig ako sa puri niya. Pero dapat, cool lang at gusto ko rin siyang asarin."Nah-uh!" mabilis na tanggi niya at lumayo na habang malawak ang ngiti. "I just want to praise how gorgeous you are."Ngumuso ako nang humalakhak siya para tignan ang labi ko sa salamin. "Pero kulang pa sa lips ko, oh! Liner, lipstick at lipgloss pa," pagki-kwento ko sa kanya at binuksan ang drawer ng vanity cabinet ko para kunin ang
CHAPTER 132: BOYFRIENDInangat ko ang kamay para suklayin ang buhok niya at libangin ang kabadong sarili. "Attracted ako sa 'yo..." pagki-kwento ko sa kanya habang pinipigilang ngumiti sa kilig. "Ang pogi mo kasi! Tapos ang hot mo pa!" naiinis na reklamo ko.Tumawa na naman siya at gigil na pinisil ang bewang ko kaya nakiliti ako roon at umalis na sa ibabaw niya. Imbes na ibalik ako ay tumagilid siya ng higa. Itinungkod niya ang siko sa kama at ibinigay niya ang buong atensyon sa akin na parang gustong-gusto niyang makinig.Nahihiya akong nag-iwas ng tingin at humiga na lang sa unan imbes na harapin siya. "What else? I wanna hear more, baby," nanlalambing na dagdag niya kaya napatalikod ako at yumakap sa unan dahil sa kilig. Bakit ba gusto niyang malaman lahat?! Nakakahiya! Dumapa ako para umiwas nang yumakap siya sa bewang ko pero sumunod siya at pumaibabaw sa akin. "Vlad, please!" Itinulak ko siya dahil alam kong pulam-pula na ang mukha ko ngayon. Nagtago ako sa unan at hindi siya
CHAPTER 131: MILLIE"Is this enough for you?"Imbes na sumagot ay inirapan ko si Vladimir habang nagtatanong siya at naglalagay ng ulam na adobong chicken wings sa plato ko. Tatlong piraso na iyon at kahit nagugutom na dahil nakakatakam ang luto niya ay hindi ko pa rin siya pinapansin."Kukuha ako ng sa akin," pagtanggi ko at akmang tatayo pero sumunod siya at hinarangan ako."Ako na. Ano bang gusto mo?" mabilis na pigil niya sa akin. Kailangan ba talaga na ako ang magdesisyon sa lahat? "Just have a seat, please? Let me serve you," lumambot ang boses niya pero hindi ko magawang tumingin sa kanya.Naiinis ako kasi pakiramdam ko, na-basted ako kanina."Ayaw ko!" pagmamatigas ko.Narinig ko ang pag-ungol niya na parang nadismaya siya kaya ngumuso nang makatalikod sa kanya para itago ang ngisi. Bahala siyang mainis! Kanina kasi ang ganda-ganda ng mood ko, 'di siya gumanti. E 'di sana, bati na kami. E 'di sana, baka kami na ulit! Gano'n sana kabilis ang comeback namin! Pinutol pa kasi niy







