Daily update na po ito. Pasensya, naging busy lang talaga. Magbabagong buhay na po ako. Magiging masipag na ulit sa pagsusulat. 🥹
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Ha?” nalilitong tanong ko sa kaniya kahit naiintindihan ko naman ang kaniyang gustong sabihin.He wants me to join him in taking a shower. However, after what happened, I don’t think I can’t ignore everything. It’s now getting serious. Aminin ko man sa hindi, delikado na para sa akin ‘to. Kung puwede lang sabihin lahat sa mga kaibigan ko kung ano ang nangyayari, hindi puwede.I’ll be risking their life if that happens. Ayos na ‘yong ako lang ang nakaaalam ng mga ‘to. Hindi na sila puwedeng madamay pa. Hindi sila puwedeng idamay.“Shower?” ulit ni Saverio.Umiling naman ako, at ngumiti nang tipid. “Hindi na.”Hindi rin naman ako gaanong pinagpawisan. Wala naman akong ginawa rito buong maghapon, eh. Kaya parang hindi ko na kailangan pang mag-shower, dahil hindi naman malagkit ang balat ko. He nodded his head and starts walking. Napalingon naman ang aking mga mata sa kaniyang biceps nang hindi inaasahan. Sa dinami-daming puwedeng kumuha ng
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of ViewWala sa sarili kong naibaba ang aking mga mata sa pizza na nasa harapan ko. Tinamaan kasi ako nang hiya. Aminado akong mali talaga ang ginawa ni Saverio kung gayon na puwede namang siya ang mag-take over ng business ko para hindi lumala ang mga nangyayari.Ngunit tutuusin naman, hindi ko alam na ibinenta ako ni Daddy sa isang drug lord, at hindi rin naman nila alam ang bagay na ‘yon.“We don’t have any idea what was happening before. Now that we had the information we need, it’s time for us to make a move.”Napatingin ako kay Saverio nang sabihin niya ‘yon, at dahil katabi ko lang naman siya, napasulyap siya sa aking gawi. Siguro ay naramdaman niya ang aking mga mata, pero ang problema lang ay bumaba ang kaniyang tingin sa pizza na nasa aking harapan.Kumunot ang kaniyang noo, at parang nakalimutang nasa meeting siya. Maging ako rin ay parang hindi ko naramdaman ang mga presensya ng aming mga kasama ngayon.“How many slice of pizza have y
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Actually, I saw the laser. It was a bit weak, but still noticeable, because it was already dark. It was about two kilometers away from our headquarters. I wasn’t sure where did they point the sniper, so I tried to observe until the laser remained on the same spot,” Saverio said.Nasa isang emergency meeting kami ngayon. Since gusto ni Saverio na pag-usapan ang nangyari kanina, nagpunta kami sa isang conference room.“That’s when I realize that they point the sniper in my room,” Saverio added.Tumahimik ang paligid matapos niyang ikuwento ang nangyari. Ako naman ay hindi pa rin makapaniwala na ganoon ang mangyayari sa akin. Imagine, gusto ko lang naman na panoorin ang city lights, pero ganoon na kaagad ang nangyari?Idagdag pa ‘tong nakauwi na pala si Saverio, at hindi man lang nagpakita muna sa akin. Talagang hinintay muna niyang may mangyaring masama akin bago niya gawin ‘yon.“Our glass windows are bullet-resistant, and I’m also sure t
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of ViewNakatitig lamang ako sa magandang tanawin na makikita bintana, habang sumisimsim ng kape. Ganito na ang nakagawian ko sa ilang linggo ang lumipas since hindi naman puwedeng umalis. Mahigpit pa rin sila sa akin, dahil hinihintay nila ang pagbabalik ni Saverio.Kapag kasi nandito siya, hindi nila kaya kami kayang atakehin. Marahil ay takot sila kay Saverio, o hindi kaya ay humahanap lang talaga sila ng tiyempo. Kaagad ko namang nilingon ang earpiece na nasa ibabaw pa rin ng mini drawer na malapit sa kama. Huling pag-uusap namin ni Saverio ay no’ng kararating lang niya roon. Hindi na kailanman nasundan. Gusto ko nga sana siyang kausapin, pero ano ang sasabihin ko? Wala naman akong problema masiyado rito kung hindi ay ang pagka-bored lamang. Wala akong makausap, eh. Lahat naman sila ay busy, at hindi rin naman kami close para guluhin ko.Kung si Saverio naman ang kauusapin ko, baka makaistorbo pa ako. Business trip ang ipinunta niya, pero
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Bakit wala na silang natagpuan doon?” tanong ko kay Francesco.Nagkaroon kami ng kaunting kamustahan ni Persephone. Napag-alaman ko rin na busy si Nohaira. Kaya nga hindi ko siya nakausap, pero nag-reply naman siya sa message ko.Medyo may katagalan nga lang ang pag-uusap namin ni Persephone, dahil may mga itinanong lang ako tungkol sa business ko. Wala kasi akong masiyadong balita, pero thankfully, chini-check ni Persephone ang business ko kahit na busy naman siya sa sarili niyang business.“Ito ba ‘yong sinasabi mo sa akin na naayos na nila kaagad?” tanong ko sa kaniya.Nakatingin na siya ngayon sa akin, at madilim ang kaniyang mga mata. Hindi ko alam kung ano ang dahilan, pero hindi ako natatakot. Sanay na ako kay Saverio knowing na siya pa ang General nila, eh.“Yes,” sagot naman nito kaagad, at bigla na lang tumayo.Nakapamulsa siya, at nakatitig sa akin nang malamig. Ni hindi ko man lang mabasa sa kaniyang mga mata ang mga emosyon d
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Organization ba ang brotherhood niyo?” tanong ko kay Francesco.Nasa office ako ngayon ni Saverio, at kung gutom man ako, may nagbibigay naman ng pagkain. Hinahatid pa nga mismo rito sa office ni Saverio, eh.“Sort of.”Kumunot ang aking noo sa kaniyang naging sagot. Hindi ba siya sigurado?“Since we’re a large member group, yes.”“Bakit niyo ‘to binuo?” tanong ko sa kaniya.I honestly had an idea about it, pero hindi ako sigurado, at gusto kong marinig mismo sa kaniya ang bagay na ‘to. I know I shouldn’t be digging for information. Kung ayaw niyang sabihin sa akin, maiintindihan ko naman. It’s just that, hindi ko na kasi talaga mapigilang magtanong sa kaniya, dahil naguguluhan na ako.Ilang araw na akong nandito, at hindi na kami umaalis pa, dahil baka mamaya ay sugurin na naman daw ako. Mas mabuti raw na nandito ako sa headquarters nila para wala silang maging rason para sugurin ako lalo na ngayon na wala si Saverio.Kinailangan nilang