Kabanata 25

Maximaze Park

Humakbang muli ako upang makita ang aking ama. Huminga ako nang malalim habang pinagmamasdan ang isang bangkay—isang kalansay. Malamig ko itong tiningnan. Ito na naman, panibagong bangkay sa aking harapan, nagsasawa na akong makakita ng bangkay sapagkat pare-parehas lamang ito.

“Maaari bang . . . “ Ako'y bumuntonghininga at nanahimik saglit. Muli ko itong pinagmasdan at nagsalitang muli, “iwan niyo muna ako rito?”

“Masusunod.”   Rinig ko ang kanilang mga pagyapak nang iwan nila ako dito nang mag-isa.

Lumuhod ako at hinawakan ang kamay nito. Ito'y malamig, madumi, at mabaho. Hindi ko inaasahang ganito ang aming magiging pagkikita. Hindi ko man lang masilayan ang kaniyang wangis, ang kaniyang ngiti, at hindi ko man lang maramdaman ang kaniyang pagmamahal. Mukhang wala na akong hihintayin pa sa aming tahanan.

S-siya'y aking niyakap at ngayong siya'y nasa aking harapan na, umiyak ako hindi dahil sa saya, hindi rin dahil sa