Chapter 37

Kasalukuyan akong nakaupo sa pinakatuktok ng isang matarik na bundok. Napakatahimik ng paligid. Walang mga away ang nagaganap at ang lahat ng bagay ay naaayon sa panuntunan ng buhay na ginawa ni Ama. Napakaaliwalas at napakakalmadong tingnan ang mga nilalang na nilikha ni Ama sa planetang Earth. Ang mga tao, hayop, halaman, puno, mga hayop, ang tubig at ang lupa, hangin, ulap, apoy, at iba pa ay tamang-tama na nakapuwesto. Sa katotohanan ang lahat ng mga bagay na matatagpuan sa planetang Earth ay nagmula rin sa aming kaniyang mga anak. Pinagbasehan niya ang mga mahika at responsabilidad na naiatas sa amin. Ang kaibahan sa amin at pagdating sa mundo ng mga nilalang na kaniyang nilikha, may kakayahan kaming kontrolin ang mga bagay o ang mga mahika. Habang sa planetang Earth, walang may kakayahan kumontrol ng mga mahika. Ang tanging abilidad lang na ibinigay ni Ama sa kanila ay ang kakayahang mag-isip at magkaroon ng rasyonalidad.

"Devyani? Nandito ka na naman ulit?" tanong ng isang lal