CHAPTER 62 Nang magbigay ng cue ang coordinator ay nagsimula nang maglakad si Samantha habang naka-abrisiyete sa kaniyang Papa na kagaya niya ay very misty rin ang mga mata. “I am so happy for you, hija! I am very confident that Marco will be taking good care of you and your children kaya naman hindi ako nangangamba kahit pa nga ba alam kong right after the wedding, you will be occupying already the house that has been gifted to you by your beloved husband.” “Thank you very much, Papa. I am indeed very lucky to have a father like you. Thank you for not giving up on me kahit pa nga kung minsan ay alam kong umiiral ang katigasan ng aking ulo. Salamat sa walang sawa mong pag-intindi at pag-unawa sa akin. I am so grateful for the unconditional love that you have been giving me simula pa ng aking pagkabata hanggang ngayon na magkakaroon na rin ako ng sariling pamilya. I just didn’t know what could have happened to me kung wala ka, gayundin siyempre si Auntie Lor
CHAPTER 1“Excuse me, ma’am. Is there anything wrong?” nag-aalalang tanong ng stewardess. Marahan nitong tinapik ang balikat ni Samantha na hindi pa rin tumitinag sa kinatatayuan habang nakapila palabas ng eroplano. Napansin kasi nito na parang wala siya sa sarili, dahilan upang magpakita ng pagkayamot ang mga kapwa pasaherong nasa likuran niya dahil sa pagkaka-antala sa pagbaba. Kapansin-pansin din ang kawalan niya ng kasiglahan samantalang ang karamihan sa mga pasahero ay sobra ang excitement hindi pa man ganap na nakakalapag ang eroplano sa NAIA. “H-Ha? Ah, no, no! I’m so sorry. Everything is fine. Or should I say, I sincerely hope that everything would turn out just fine,” matamlay na sabi niya bago nagpatuloy sa paglalakad upang sumunod sa agos ng mga taong na
CHAPTER 5 Napabalikwas ng bangon si Samantha. Kasunod noon ay muling nanakit ang kaniyang ulo dahil sa biglaan niyang pagkilos. Ngunit sa halip na indahin ang sakit na nararamdaman ay ganoon na lamang ang panlalaki ng kaniyang mga mata nang makita ang malaking bulto ng kaibigan sa tabi niya. Himbing na himbing pa rin ang lalaki. Kagaya niya, wala rin itong anumang saplot sa katawan. Realization dawned at her, she doesn’t need to ask what happened. Ang pananakit ng bahaging iyon sa pagitan ng kaniyang mga hita ay patunay lamang na may nangyari sa kanila ni Marco. She tried to stand up but decided to pay the man beside her one last look. Nang mapagmasdan niya ang kabuuan ng mukha ng lalaki ay biglang nag-init ang sulok ng kaniyang mga mata.
CHAPTER 6Gulat na gulat ang hitsura ni Shiela nang mabungaran ang nakatayong si Samantha pagkabukas niya ng pinto.“S-Samantha…a-ano’ng…c’mon, halika sa loob,” hindi magkandatutong sabi nito habang hinihila ang kaibigan papasok sa loob ng bahay.“N-nagsadya ako rito to say I-I’m sorry—”“Shh…hindi mo kailangang…” putol ni Shiela sa sinasabi ni Samantha ngunit hindi siya pinansin nito at ipinagpatuloy ang pagsasalita.“—kung pinag-alala ko kayong lahat. It’s just that hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang lahat ng mga itinatanong ninyo at kung saan ako mag-uumpisa.”Hinawakan ni Shiela ang dalawang kamay ni Samantha bago seryosong tumingin sa mga mata nito. “Why don’t you start from the beginning?” usal nito sa tinig na punong-puno ng pang-unawa. Mahigpit din nitong pini
CHAPTER 7Magtatatlong linggo na halos si Samantha sa New York sa poder ng kaniyang Auntie Lorena pero hindi pa rin siya nakakakilos ng normal. Para lamang siyang isang robot na kung hindi pipindutin ang remote control upang ito’y mapagalaw ay hindi talaga ito kikilos. Ganoon din si Samantha, kakain lamang kapag pinilit ng tiyahin, tutulog lamang pagsapit ng gabi pero sa tuwina ay palagi lamang itong nakatulala kung hindi man nakatanaw sa malayo.At nagsisimula ng mag-alala para sa kaniya ang tiyahin. Nalulungkot siya sa tuwing nakikita ang pamangkin na parang laging wala sa sarili, hindi lamang dahil sa anak ito ng kaniyang Kuya Nanding kung hindi dahil ang turing niya dito ay para na ring anak.Noong siya ay nasa Pilipinas sa piling ng mag-ama, sanay siyang nakikita ang noon ay nagdadalaga pa lamang na si Samantha na punong-puno ng sigla. Masayahin at marami laging kuwento kaya naman kahit sila lamang tatlo sa malaki nilang ancestr
CHAPTER 8Biglang ipinilig ni Samantha ang ulo sa bahaging iyon ng nakaraan. Nang magtama ang kanilang mga mata’y agad na iniiwas ni Samantha ang kaniyang paningin. Kung nakamamatay ang mga titig na iyon ng lalaki’y kanina pa siya marahil bumulagta.“Bakit hindi ka makasagot, Sam? Did I hit home?” marahas na tanong ni Marco kasabay ng mahinang pagyugyog sa kaniyang balikat.“I-I don’t know what you’re saying! At puwede ba, let go of me! You’re hurting me…”“At ako, Sam? Sa palagay mo ba ay hindi ako nasasaktan? Did you ever think how I felt nang hindi na kita nagisnan paggising ko that morning? Damn it, you were a virgin! I hated myself then dahil alam kong pinagsisisihan mo ang nangyari sa atin. Inisip kong…baka nasaktan kita, kaya ka biglang umalis…”Sunod-sunod ang ginawang pag-iling ni Samantha. “I-I don’t want to talk about it an
CHAPTER 9 “Narito na po tayo, Senyorita,” pukaw ni Mang Gusting na siyang ikinagising ni Samantha.“Tiyak na matutuwa ang inyong papa. Sige na po, ako na po ang bahala sa lahat ng gamit ninyo.” Hindi maikakaila ang kasiglahan sa tinig ng matanda kaya naman kahit hirap na hirap ay pinilit ng dalaga na ngumiti, pagkatapos umusal ng mahinang pasasalamat. Pagkababa ng sasakyan ay gustong mapaiyak ni Samantha dahil sa pamilyar na tanawin na sumalubong sa kaniya, gayundin sa mga kasambahay na isa’t-isa’y nagpahayag ng kagalakan sa muli niyang pagbabalik. Kinamusta din niya ang mga ito at sinabihang lubos ang kaniyang kasiyahan ng mga oras na iyon.Habang papasok sa loob ng kabahayan ay minsan pa niyang pinasadahan ng tingin ang kabuuan ng paligid na kaniyang
CHAPTER 10 Napabalikwas ng bangon si Samantha nang magkaroon ng pakiramdam na may nagmamasid sa kaniya. Naningkit ang kaniyang mga mata nang mabuglawan kung sino ang prenteng nakaupo sa gilid ng kama at nakatunghay sa kaniya habang siya ay natutulog. “A-ano’ng ginagawa mo rito? Hindi ka ba marunong kumatok?” aniya sa pagalit na tinig. “How’s your sleep, sweetheart? Hindi ka pa rin nagbabago. Napakaganda mo pa rin even in your sleep,” nakangiting turan ni Marco na hindi pinansin ang tanong ng dalaga. “At kailan pa nangyari na kumatok ako sa silid mo? Hindi ba’t maging ikaw ay sanay ring maglabas-masok sa aking kuwarto.” Nanunuksong ngumiti it