Kabanata 6

Parehong tahimik sa loob ng sasakyan sina Lia at Leon.

‘I can't believe na hanggang dulo, si Kiana pa rin ang papaburan ni daddy. He handed her the company without a second thought. He still believes all the words that came out of her mouth. Maybe, Kia lied to me. Hindi naman niya siguro lalasunin si daddy dahil hindi ito sagabal sa mga plano niya at sumusunod ito sa mga gusto niya. Maybe, she told me that because she wants to torture me even more. Daddy, how can you believe a stranger over your own daughter? Bakit ang lambot ng puso mo pagdating kay Kiana? Bakit hindi mo pinapakinggan ang mga paliwanag ko bago ka mamili ng kakampihan sa aming dalawa ni Kiana? Bakit…B-bakit mas mahal mo pa ang ampong babaeng ‘yon kaysa sa tunay mong anak?’

Pasulyap-sulyap si Leon sa tahimik na si Lia. Sigurado siyang malalim ang iniisip nito. Nais niya sanang basagin ang katahimikan pero mas pinili na lamang niyang mag focus sa pagmamaneho.

‘Bakit ba si mommy pa ang nawala? Napaka-unfair ng mundo sa akin.’ Agad na tinuyo ni Lia ang kaniyang mga pisngi. ‘I already lost everything but I will not allow myself to lose over Kiana. I will make her pay ten times the casualties and chaos that she brought me into.’

Nagbalik ang wisyo ni Lia nang buksan ni Leon ang pinto ng sasakyan para sa kaniya, bagay na kailanman ay hindi nagawa ni Owen.

“We're here." Napalunok si Leon nang mapatitig siya sa mga mata ni Lia. It's like she's drawing him closer.

“I—I’m sorry. Hindi ko na napansing huminto na pala ang sasakyan. Maraming salamat sa pagbubukas ng pinto para sa akin,” nakangiting turan ni Lia.

‘Her smile is not enough to hide her pain. Still, she's gorgeous.’ Ngumiti pabalik si Leon at saka inilahad ang kaniyang kamay. “Let's go—Shít!” Napahawak siya sa kaniyang ulo nang bigla na lamang siyang hampasin ng kung sino.

"Ikaw na bata ka! Kanina pa akong tawag nang tawag sa'yo. Hindi mo sinasagot ang mga tawag ko! Sinadya mo, ano? Mamamatay ako ng maaga dahil sa ginagawa mo! Mag—”

"Lola, anong ginagawa mo rito? Aray!” Napangiwi si Leon nang muling kumirot ang ulo niyang hinampas ng baston ng kaniyang lola.

"Ano pa? Eh ‘di nag-aabang sa kasal mo! Halos araw-araw na akong naririto. Hindi ka pa ba magdadala ng babae para pakas—” Natigilan si Donya Rehina nang makita niya ang babaeng nakasakay sa sasakyan ng kaniyang apo. Kumunot ang kaniyang noo. "Sino siya?” Itinuro niya ang babae gamit ang kaniyang baston.

Napakamot sa kaniyang ulo si Leon. Sasagot na sana siya nang bigla na naman siyang hinampas ng baston ng kaniyang Lola Rehina sa binti! "Lola!” sigaw ni Leon habang nagtatatalon hawak ang isa niyang binti.

“Babatiin ko po sana kayo ng magandang umaga kaso bigla po akong natulala sa inyong ganda. Hindi ko po akalain na lola na po pala kayo ni Leon. Mukha pa rin po kayong bata," nakangiting sabi ni Lia.

Umaliwalas ang mukha ni Donya Rehina. Hindi niya mawari pero unang tingin pa lamang niya sa babae ay napakagaan na agad ng loob niya rito. “Magaling kang humusga, hija. Anong pangalan mo?" nakangiti niyang tanong.

“Li—" Biglang huminto si Lia. “Ria po. Ria Collins."

Napahinto sa pagtalon si Leon nang marinig niya ang sinabi ni Lia. Pinandilatan niya ito ng mga mata.

“Nice to meet you, Ria. Girlfriend ka ba ng apo ko?" diretsahang tanong ni Donya Rehina.

“O-opo. Matagal na po kaming magkasintahan ni Leon. Hindi ba, Leon?" Nginitian niya si Leon na ngayon ay gulong-gulo na sa nangyayari.

“O-opo, lola. L-long time g-girlfriend ko si Li—Ria,” nauutal na sabi ni Leon.

Lumapit si Donya Rehina kay Leon at saka it9 kinurot sa tagiliran. "Ikaw ha. Kaya pala ayaw mong makipag blind date at makipag arrange marriage o flash marriage ay dahil may itinatago kang girlfriend na ubod ng ganda. Bakit hindi mo agad siya ipinakilala sa akin, ha? Eh ‘di sana, hindi na tayo parehong na stress,” bulong niya habang nakangiti kay Lia.

"L-lola, gusto ka kasi sana naming surpresahin eh kaso kami ang nasurpresa sa'yo. Magpapakasal na kami ni Ria ngayon kaya kami naririto,” palusot ni Leon.

"Kung gano'n, huwag na nating patagalin ito!” Hinawakan ni Donya Rehina ang kamay nina Lia at Leon at saka naglakad patungo sa loob ng city hall. “Magpakasal na kayo at bigyan niyo na agad ako ng mga apo!"

Parehong nasamid sina Leon at Lia sa sinabi ng matanda.

“L-lola, apo po agad? Hindi po ba p'wedeng enjoyin muna po namin ni Leon ang married life. Hindi ba Leon?" Sinenyasan ni Lia si Leon na wala iyon sa kanilang usapan.

"Don't worry, lola. Kahit ilang apo pa ang gusto mo. Basta, huwag ka nang magpapasaway at alagaan ang inyong sarili para matagal niyo pa kaming makasama…para matagal niyo pang makalaro ang mga magiging anak namin ni Ria.” Kinindatan ni Leon si Lia na ngayon ay pulang-pula na ang mukha sa inis.

‘Ano bang pinagsasasabi ng isang ‘to? Wala nga sa napagkasunduan ang séx eh tapos isisingit niya ang pagkakaroon ng anak, nahihibang na ba siya?’ sigaw ng isip ni Lia.

“Ria, maraming salamat, hija. Akala ko talaga ay bakla ang apo kong ito—”

"LOLA!” pagtutol ni Leon.

Napatawa si Lia. Saglit na nawala sa isip niya ang tungkol sa hinihinging apo ni Donya Rehina.

"Bakit? Ang tagal mong nawala! Gumawa ka pa ng pekeng identidad para lang matakasan ako. Hoy Leon, hindi purket pagpupulis ang pinasok mo eh makukumbinsi mo na akong isa kang tunay na lalaki! May mga nagpasok sa pagpupulis dahil gusto lang makakita at makasama ng maraming lalaki, ano!” Patuloy pa rin sa paglakad si Donya Rehina. Akay pa rin niya ang kaniyang apo at ang mapapangasawa nito.

"Lola, hinaan mo naman ang boses mo. Baka isipin nga ng mga makakarinig na binabae ako,” nahihiyang sambit ni Leon habang nakatakip ang isa niyang kamay sa kaniyang mukha. Napalingon siya kay Lia. Tila huminto ang oras nang masilayan niya ang napakagandang ngiti nito. Wala na siyang marinig kung hindi ang tawa nito. Wala na siyang makita kung hindi si Lia! ‘Napakaganda niya. She's still the same five years ago. I'm glad that we met again, Lia. In just a couple of minutes, you will be my wife and no one in Riverdale will be able to hurt you…as long as I am around…’