CHAPTER 2

Nayien

PAGKAGISING KO kinaumagahan ay nagpunta ako sa training room para mag jogging at mag-practice. I need to enhance my skills for me to win. I don't want to marry him just for his own benefits. I know na may hidden agenda siya at kung ano man iyon ay hindi ko siya hahayaang gawin ang binabalak niya. I made some research last night about him and I discovered something. He is a champion in underground fighting for five times and he don't have any lose in his fights. I need to get serious about this fight cause this is not just a simple game. But I am confident enough to win over him. I am older than him and I have more experiences than him. 

Pawis na pawis na ako pero hindi parin ako tumitigil sa pagsuntok sa hard punching bag tapos sinipa ito ng buong lakas. Nong nauhaw ako ay tumigil ako at uminom ng tubig. Tinanggal ko yung tela na nakabalot sa kamay ko at sumandal sa dingding. Pinahid ko yung pawis na naglalandas pababa mula sa noo ko.

Tiningnan ko yung orasan at nakita kong alas otso na pala. Mag apat na oras na pala ako rito. Lumabas ako sa training room at bumalik sa kwarto. Naligo ako at nagbihis tapos ay bumaba para kumain ng umagahan.

Naabutan ko si Mommy sa sala na nagbabasa ng magazine na tungkol sa fashion week na gaganapin next month sa Rome. 

"Good morning Mommy!" bati ko sa kanya. Kahit palagi kaming hindi magkasundo ay ina ko parin siya at kailangan kong respituhin siya. 

Tiningnan niya lang ako at binalik rin agad ang tingin sa magazine. I shrugged my shoulders and go to the dining hall.

"Good morning Manang!" bati ko sa kusinera namin. Ngumiti naman siya.

"Good morning din Nayien!" ganti niya.

"Ahmm. Ano pong niluto niyo?" tanong ko sa kanya kasi ang bango ng niluluto niya. Nakakatakam. 

"Sinigang na baboy, Nayien. Gusto mo?" 

Napatalon ako sa tuwa. " Sige po." umupo agad ako sa bar stool at pinaghain naman ako ni Manang. Tinikman ko yung sabaw at grabe ang sarap. 

"Manang ang sarap!!" komento ko at nilantakan yung luto niya konti nga lang yung rice ko eh.

"Totoo bang may laban ka sa makalawa Nayien?" tanong niya at humarap sakin.

Tumango ako habang humihigop ng sabaw. 

"Opo. Ewan ko basta ipapanalo ko yung laban para hindi ako maikasal sa kanya." 

"Oo nga. Sana nga manalo ka Nayien. Naku kung ano man ang nakain niya ay ewan ko nalang sa kanya." 

"Baliw siguro siya Manang." sabi ko at inubos yung kahuli-hulihang patak ng sabaw ng sinigang.

"Gusto mo pa?" tanong niya at kinuha yung mangkok para sidlan ulit pero umiling na ako kasi busog na busog na ako. 

"Wag na Manang! Busog na ako....Burp! Ay! Ayan na nga Manang. Hahaha" natatawa kong sabi.

"Hahaha. Busog!" sabi ni Manang at nilagay yung mangkok sa sink pati yung pinggan ko.

"Nandyan pa ba ang Mommy mo, Nayien?" maya mayang tanong ni Manang na ikinataka ko.

"Opo nasa sala. Bakit po?" tugon ko.

"Mukhang nag-away sila ng Daddy mo kanina." 

"Bakit naman po? I've never heard them fighting." 

"Ewan anong dahilan." sagot niya at nagpatuloy sa pagluluto.

Ako naman ay nagpunas ng labi at uminom ng tubig. Pagkatapos ay nagpa-alam na ako kay Manang.

Pagkalabas ko sa dining hall ay wala na roon si Mommy. Hindi ko nalang pinansin. Kung ano man yung away nila I'm sure may dahilan iyon at malulutas nila iyon.

Lumabas ako ng bahay at sumakay sa kotse ko. Wala naman akong pupuntahan I just want to stroll around the city. Nagdrive lang ako ng nagdrive paikot ikot sa city ng may mapansin akong puting BMW na nakasunod sa'kin. Akala ko iba yung pupuntahan niya at nagkataon lang na magkasunod kami pero kanina pa to nakasunod sa'kin. Binagalan ko yung pagpapatakbo ko at ganun rin siya. Nong binilisan ko yung pagpapatakbo ko ay ganun rin ang ginawa niya. Iba na ito. Itinodo ko yung pagpapatakbo ko at lumiko agad ako sa may eskinita na nakita ko. Hininto ko yung kotse at tiningnan kong dadaan ba siya. Ilang minuto na ang nakalipas at wala parin. I sighed in relief. Baka napagkamalan lang ako. I started my engine again and go back to the national road. Nagdrive ako papunta sa fast food chain na bagong bukas last week.

I parked my car in front of the fastfood at pumasok sa loob.  I ordered a spaghetti and a coke and after I got my order, I walked towards the window side and put my tray in the table and sit. I was eating peacefully when I heard a man's voice asking if it's okay kung makikishare siya ng table. Wala naman masyadong customer bakit siya makikishare? 

I lift up my head and my eyes got wider. What the Hell! What on earth is he doing here? 

He smiled at me but I just glared him.

"Hi!" bati niya at nilapag yung tray sa table ko. "Would you mind?" 

"No, the table doesn't have my name so basically its not mine." I said coldly and started eating again. Umupo siya sa tapat ko at nagsimula narin siyang kumain.

"Ahm... What's your name again?" tanong niya habang nakangiti.  I looked his features and yeah. I'm right. He is in his late twenties. I tore my eyes from him and answered his question.

"I thought you knew? You were the one who challenge me, right?" 

"You're so fierce." sabi niya at nangalumbaba habang nakatingin sa'kin.

"I don't care." sagot ko at uminom ng coke.

"I never thought you're this beautiful in person." sambit niya. I rolled my eyes and ignored him. "Do you already know—" 

Before he finish his statement I already cut him off.

"Will you please shut the hell up?! You are ruining my lunch." inis kong sabi at tiningnan siya ng masama.

"Whoa! Whoa! Calm down, baby! We are not fighting yet." sabi niya at sumenyas na parang sumusuko.

Nong natapos na ako ay tumayo na ako.

"Wait, you're done?" tanong niya at aligagang tumayo.

Hindi ko siya  pinansin sa halip ay lumabas ako ng fastfood at naglakad papunta sa kotse ko. I click my car key and opened the door pero bago ako makasakay sa kotse ay  may humawak sa kamay ko. I grab his hand using my free hand and twisted it but what I didn't expect is that I was the one who got cornered which is my main purpose—to corner him.  He pushed me against the door of my car and he lean forward that made my eyes wider than usual.

"Hmm...plan to break my bones?" nakangisi niyang tanong habang nakatingin sa labi ko tapos tumingin ulit sa mata ko. 

"Back off!" matigas kong saad at tiningnan siya ng pagkasama-sama. He just smiled boyishly and leaned for another inch.  

"Why? I know what you're thinking. Hmm...you are planning to kick my balls." sabi niya at bigla nalang niyang hinugpong yung mga paa ko na handa na sana para sipain siya.

He smirked.

He let go of my other hand at yung isa ay dinala niya ito sa  mga labi niya at hinalikan ito habang nakatingin sa'kin. Habang ginagawa niya iyon ay parang may kung ano akong naramdaman na dumaloy sa mga ugat ko kaya hinila ko agad yung kamay ko at itinago ito sa likod ko. His hand was left hanging. Umiwas ako ng tingin at binaling ito sa likod niya at ganun nalang yung panlalaki ng mata ko dahil may lalaki roon na nakabonet at may dala siyang baril na nakatutok kay Sam. Bago pa maiputok ng lalaki ang baril niya ay hinila ko na siya padapa. At kahit galit ako sa kanya ay ayaw ko namang makakita ng taong biglang binaril at wala man lang akong nagawa. Kargo de konsensya ko pa yon knowing na may magagawa sana ako pero hindi ko ginawa. 

May narinig akong putok pero mahina lang dahil tinakpan pala ni Sam ang tenga ko. He also covered me with his huge body. 

"Are you okay?" tanong niya at tiningnan ako na puno ng pag-alala. 

Tumango ako habang tinutulungan niya akong makatayo. Inilibot ko yung paningin ko sa paligid na nagkagulo dahil sa putok. The man was nowhere to be found because of the people around screaming and panicking.

"Come on." sabi niya at binuksan yung pinto ng kotse ko at tinulak ako papasok. Nagtataka man ay sinaksak ko yung susi sa ignition. Siya naman ay umikot sa kabila at sumakay sa passenger seat.

"Drive." he said seriously and I can sense a danger in his aura. I shivered when I saw him pull a gun from his side and crack it.

"Drive Nayien. Let's get out of here." he said again and I immediately started the engine and drove away. 

"Saan tayo pupunta?" tanong ko nong nasa  highway kami habang nakikipagpatentero kami sa mga humahabol sa'min na hindi ko kilala.

"What the hell is going on!?" 

"Just drive Nayien." he answered at nilabas yung ulo niya. Nakikipagbarilan na siya mga humahabol sa'min. Panay naman yung yuko ko baka bigla nalang may maligaw na bala.

Hindi ko alam kung ilang minuto o umabot ba kami ng oras na ganun lang yung ginagawa namin. Patentero habang nag-gyera sa kalsada. Daig pa namin ang may shooting sa pelikula.

Bumalik sa pagkaka-upo si Sam habang may ngiti sa labi niya. 

I looked at him for a second and my eyes went back to the road. "Is it done?" I asked him kasi parang mauubusan na kami ng gasolina dahil sa nangyari. 

"Yeah. They can't kill me with their stupid people." sagot niya at tinago ulit yung baril niya.

"Who are they, by the way?" I asked as I parked my car in front of  the gasoline station.

He looked away and sighed. "It's not the right time for you to know. You will know sooner or later and I hope you will accept me no matter what." he said and look at me then he smiled. I was about to answer when the gasoline boy approach me.

" Ma'am, ilang litro po?" tanong nong gasoline boy.

"Full tank, please." sagot ko at  tumango naman yung gasoline boy.

"Are they aiming you?" tanong ko ulit. Hindi kasi matahimik yung bibig ko knowing na may gustong pumatay sa kanya at may posibilidad na madamay ako kasi nakita nila akong kasama niya.

"Yes. They've always wanted to kill me." sagot niya. 

"Why? You are not a bad person, right?" I asked which made his smile turn into a wide smile.

"I'm not good like what you are thinking, Nayien. I can be an evil too if I have to but for you I will do my best to be a good man for your sake." he said and look at me intently.

Iniwas ko yung tingin ko sa kanya kasi pakiramdam ko nag-iinit yung pisngi ko.

"Ma'am? Three hundred thirty-six po." sabi nong gasoline boy.

"Ah oo. Wait," sabi ko at kinuha yung wallet ko para kumuha sana ng pera pero naunahan na ako ni Sam na magbayad. Binigay niya na yung credit card niya.

"Thank you Sir," 

"I can pay naman." sabi ko baka isipin niya na wala akong pera.

"Alam ko. Ako yung may kasalanan kong bakit naubos yung gasolina mo, so dapat lang na ako ang magbayad." nakangiti niyang sabi.

"Paubos na din naman yung gasolina ko kanina pa." 

"Hayaan mo nalang ako Nayien. Kahit ito lang." 

"Okay." sumusuko kong sabi. Bumalik na yung gasoline boy at binigay ulit yung credit card ni Sam.

Pina-andar ko yung kotse at nagdrive. 

"Saan ang kotse mo?" tanong ko habang naka-stuck kami sa traffic.

"Just headed straight to your house. I'm fine." sagot niya at prenteng umupo. 

Tahimik akong nag-drive nang bigla siyang magsalita.

"I never thought our first meeting would be like this. Worst." he said calmly.

"Yeah. Which never cross my mind that we'll meet today. I thought we will meet the day after tommorow." I answered. 

"Are you mad?" tanong niya.

"Yes. Very mad. What on earth did you eat to come up with your decision to marry me through game. Do you know that I am older than you?" 

"Why? Ilang taon ka na ba?" 

"I'm thirty-one." I answered honestly hoping that he would be turned off because I am older than him and that we are not a match.

And if ever I would get married I want my husband older than me not me who's older than him.

"I don't care whether you're older than me, Nayien. What I want is you, to be my wife."

I parked my car in front of our house before I answer his statement.

"You don't know what you are asking, Sam." 

"I know Nayien. Do you think I didn't plan this carefully? Tingin mo ba hihingin ko ang ganito kung wala akong rason?" 

"Fuck up your reason, Sam. I don't have a plan on getting married." 

"Why don't you try. Let's give it a try. Let's work it out." 

"No, it's not that easy." 

"Then let's just see who wins. And let's just be fair. If I win you will marry me and lets get married. If you win, then I will let you go, though it's hard for me." iyon ang huli niyang salita bago siya lumabas sa kotse ko. 

I saw him walking on the gutter. He's heading the outside of the village.

Bumusina ako at automatic na bumukas yung gate namin. Pinapasok ko yung kotse at pagkatapos kong i-park ay dumiretso ako sa kwarto ko. 

Why? What's his reason that he'd really want to marry me? And sino yung mga humahabol sa kanya? Anong dahilan bakit siya hinahabol ng mga iyon at gusto siyang patayin? Did he do something illegal or...

Arggg!!? Mababaliw na ako! Bakit ko ba yon iniisip? Syempre iniisip mo siya kasi siya lang naman ang mapapangasawa mo diba? 

sagot ng isip ko. Eh hindi pa naman sure na mapapangasawa ko nga siya. Maglalaban pa kami. 

I need to sleep now. Tomorrow is another day and I need to gain more energy.

—HoneylynBlue