Share

CHAPTER 3

Author: HoneylynBlue
last update Last Updated: 2021-11-04 14:49:26

NAYIEN

I WOKE UP EARLIER than usual. I ready myself for this day and after I take a bath I go to the kitchen to have my coffee and a breakfast also. Naabutan ko si Manang na naghuhugas ng gulay para sa umagahan namin.

"Good morning Manang!" bati ko kay Manang na nakatalikod. Humarap siya sakin at ngumiti.

"Good morning din, Nayien! Ang aga mong nagising ah?" 

Lumapit ako sa coffee maker at nagsalin ng kape.

"Opo. Napa-aga." sagot ko at kumuha ng tinapay at nilagyan ng butter.

"Oh sige mag kape ka muna dyan at magluluto ako rito." sabi niya at isinalang yung kawali sa stove.

"Opo Manang. Mamaya na po siguro ako kakain ng breakfast, practice muna ako." sabi ko at tumayo. Binitbit ko yung tasa at yung tinapay ko.

"Oh sige Nayien bukas na pala yung laban mo ano?" she said and I just smile. 

"Opo. He didn't know that I have  more experiences than him."  I said confidently. 

"Ay oo nga. Marami ka ng napanalunan noong contest." 

"Exactly Manang kaya he better ready himself to accept his defeat." sabi ko at ngumiti ng mayabang.

"I hope so Nayien pero I'm sure na ikaw ang mananalo." sabi niya.

Yeah of coarse! I should be the one who will win even though I felt something I cannot name towards him after what happened yesterday. 

Naglakad ako papunta sa training room at doon ko tinapos ang pagkakape ko. Pagkatapos kong magkape ay nagpahinga muna ako at pagkatapos kong magpahinga saglit ay nagsimula na akong mag ensayo. Tamang praktis lang kasi hindi pa naman ako ganun ka tanda para maging lampa ako at bukod pa doon kahit hindi ako sumasali sa mga contest ay active parin naman ako sa martial arts hindi ko nakakalimutan kong ano ang mga dapat gawin.

I will make sure that I will be the winner of the game he started of. I will show on his face that he's wrong in challenging me as his opponent. I am Nayien Chao the champion for many times in the history of this field. 

I don't care about his reason. Fuck up his damn reason. Whatever it is he will not be successful because I will not let him. Hindi ko hahayaang mangyari iyon lalo pa at may naghahabol sa kanyang mga armadong tao at gusto siyang patayin. And I'm bothered about what he said yesterday, that he is not a good person like what I think though I didn't think that he is really a good person. 

What I think is that how come that I was the one he chose when there's a lot of goodlooking woman that has everything out there? I mean I was just a simple daughter of a business man. Nothing special about me aside from being a martial artist and money. But looks? I'm failed in that matter. I don't know why I didn't inherit my parents genes. They're both handsome and beautiful while me, I don't know.

I was on my depth thought when I heard a voice comes from the door. I throw my gaze there and I saw my Dad standing at the side of the door with a small smile crept on his lips.

" You are already good enough to fight Nayien, but don't be too confident cause he's not just a simple fighter. He is also like you, remember that." 

I stopped throwing hard punches to the punching bag  and I faced my father. 

"Daddy, even if we are on the same level of this category, I know I will be the one to win  because I will make sure of it." I said with a smile.

He just creased his forehead. "Okay. Then be the winner." 

I clapped my hands and answered him."Of coarse Dad. Just wait and see." I said and continue my practice. I throw a job straight and followed up by uppercut which made the punching bag to lose its grip.

I smiled widely and  stop for a while. Lumingon ako sa likod at nakita ko si Daddy na nakaupo.

"No work Dad?" I asked and walked  towards him.

"Meron naman. I just want to rest for a little while. I've been working too much." sabi niya at tumingin sa mga gamit sa loob ng training room.

"Ahm. Nag-away ba kayo ni Mommy?" I asked as I sat next to him.

"Just a misunderstanding. Nothing serious."

he answered and I just nod.

Hindi ko kasi naalala na nag-away sila. Sa loob ng seventeen years kong pananatili dito sa bahay ay hindi ko sila narinig na nag-away. Lalo na nong umalis na ako ng bahay. When I reach my legal age I asked my father to buy me a condo and he did. I want to be independent so I live in my condo alone though bumibisita naman sila sakin doon lalo na si Mommy na sumusulpot lang.

"Then, where is Mommy now Dad?" tanong ko ulit. Kinuha ko yung tasa ng kape ko kanina.

"I don't know. Umalis yon kanina." sagot niya at tumayo.

"Dad, baka gusto niyang pumunta sa fashion week next month? Nakita ko siyang nagbabasa non kahapon. Payagan nyo na Dad. Baka nababagot dito si Mommy." sabi ko.

"Hindi naman siya nagsabi." sagot niya at nagbuntong-hininga.

"Dad, baka nahihiya lang yong si Mommy. Ask her kasi." sabi ko. "Come on, let's find Mommy." hinila ko siya patayo at lumabas kami sa training room.

He just snorted and let me drag him.

"Mommy!" sigaw ko.

Nong walang sumagot ay pinaghintay ko muna si Daddy sa sala dahil maliligo muna ako. Sa restaurant nalang ako mag-be-breakfast. Mabilis akong naligo at nagbihis agad ng romper suit. I tied my hair into ponytail and put some light pink lipgloss. 

"Dad? Let's go." sabi ko at hinila si Daddy na nakatingin sa mga pictures na nakahanger sa dingding namin. He's looking my mother's solo picture. Mommy was smiling very sweetly in her white button red long sleeve dress. 

"Come on Dad. We all know that Mommy is beautiful." sabi ko habang naglalakad kami palabas ng bahay. 

Lumapit sa'min yung driver ni Daddy na agad kong tinanggihan. 

"I will drive Manong. Don't worry." nakangiti kong sabi at sumakay sa driver seat. Si Daddy naman ay sumakay sa passenger seat. 

"Okay po Ma'am. Ingat po kayo!" 

"Thank you Manong. Dad? Ready?" tanong ko at pina-andar yung kotse.

He just smiled.

I smiled and drove away to find Mommy.

I will treat them today for their date. I giggled while thinking that they're going in a date.

"What's with the giggle, Nayien?" biglang tanong ni Daddy kasi kinikilig ako knowing that after so many years  they will have their date.

"Dad, I was just happy." I answered.

"For what? Because you're getting married?" tanong niya which made me step on the break.

"Dad! I will not get married, okay. I will win." I said and rolled my eyes. I don't feel on getting married to him. I don't see myself getting married.

"Hay! Why don't you just marry him and let him do the rest. Let him do what is the best for everything in the world he is right now." he said. I looked at my Dad and he is looking outside. What does he mean by what he just said earlier? 

Nakarating kami sa bahay ng kaibigan ni Mommy na si Tita Joyce. I just assumed that she's here.  Dito lang naman siya madalas pumupunta.

Nagdoor bell ako at hinintay na pagbuksan.

"Nayien, I think she's not here..." sabi ni Daddy.

"Daddy dito lang siya madalas pumupunta tsaka saan naman siya pupunta eh wala naman kasi yung kamag-anak niya ay nasa abroad." sagot ko at pinindot ulit yung doorbell. Kainis naman! Bakit ang tagal naman atang pagbuksan nito.

"Nayien let's just go. She will come home before this day ends, trust me." Dad said. I can sense something on his words today. It's weird. I saw him murmured but I didn't hear it. Aalis na sana ako pero bumukas na yung gate nila Tita Joyce at bumungad sa'kin ang mukha ng kasambahay nila.

"Ano pong kailangan nila, Ma'am?" tanong ng unipormadong kasambahay.

"Ah, magandang umaga po. Nandyan ba si Mommy Elizabeth sa loob?" tanong ko.

"Wala po. Wala po dito yung amo ko kami lang mga kasambahay ang nandito sa bahay Ma'am. Nag out of the country sila Ma'am Joyce." sagot niya.

"Ah, okay. Thank you po, sorry sa abala." sabi ko at bumalik sa kotse.

"I told you Nayien. She's not here. Just let her be with herself for a while, she cannot survive a day without coming back home." he said as I sit back in the driver seat.

I looked at my Dad who's looking at the outside of the car but I immediately went back my eyes on the road. What's wrong with him and Mom? It seems like they have a big misunderstanding.

I parked my car in a French restaurant and we both entered there.

We sat next to the window and the waiter come to get our order. I ordered a breakfast meal and Daddy too.

"Nayien, are you..." he uttered slowly. I almost didn't hear it.

"What is it Dad?

"Are you not attracted to Sam?..." tanong ni Daddy na nakapag-palaki ng mata ko.

"What? Daddy I'm not. I am older than him. My God!" sagot ko at uminom ng tubig kasi parang bigla akong nauhaw.

"Why? Age doesn't matter naman diba?" tanong niya. Agad akong umiling.

"No thanks, Dad. I don't even know him." I answered.

"You have a lot of time to get to know him, Nayien." sabi niya.

"Hindi ganun yon Dad." 

Dumating yung order namin at kumain na kami. Nasa kalagitnaan kami ng pagkain namin ng magtanong si Daddy.

"Nayien, what happened yesterday?" tanong ni Daddy na nakapatigil sa pag-nguya ko. How did he know about it? I didn't tell him because I don't want him to get worried about me. 

"We...ahm...Sam and I accidentally met yesterday and when we're already in the parking, there's a man who wants to shoot him but it didn't happen because I pulled him downward and after that we got inside the car and ayun nakikipag-patentero kami sa mga humahabol sa kanya which is I don't know why? Seriously Daddy, what is his work aside from your business partner. I'm sure na hindi siya hahabolin ng mga iyon kung walang rason." 

Daddy just looked at me but he didn't answer. He just continued eating.  I confused what's happening? Hindi ko nalang iyon pinansin at nagpatuloy narin ako sa pagkain. After we ate in the restaurant we go back to our house and sleep. When I woke in the afternoon, I practiced again. I will make sure that I will win tomorrow.

—HoneylynBlue

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Desperate Marriage Proposal   Special Chapter (His POV)

    His POV Samier Hieze I WAS IN a hurry for my flight to France when someone bumped me. Inis akong tumingin sa bumangga sa akin. I was about to confront her but I was amazed by her beauty. Parang tumigil ang mundo ko ng magkasalubong ang mga tingin namin. "Oh! I'm sorry Sir!" She said and then handed me my backpack which was on the floor because of her. Wala sa sarili kong tinanggap ang backpack ko at sinundan siya ng tingin na bigla nalang nawala sa dagat ng mga tao. I put my hand on my chest where my heart is, that was beating so fast. I glanced again where she was earlier before she disappeared in the sea of people in the airport. That was the first time I felt of what they called love at first sight. Years had passed and my feelings for that beautiful girl became worst. I fell inlove hard for her. I

  • Desperate Marriage Proposal   Chapter 70

    Nayien AGAD KAMING pumunta sa sinasabi ng police. Ayaw sana akong isama ni Sam pero nagpumilit ako na sumama. Nakarating kami sa isang maliit at liblib na isla na malayo sa kabihasnan. At kung titingnan ito sa ibabaw ay parang walang kahit na ano na nakatira rito. Bumaba ang chopper sa isang malapad na damuhan. May mga nauna ng mga police kaysa sa amin kanina. Pagkababa namin sa chopper ay may narinig kaming mga putok na hula ko ay mga putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko na tumingin kay Sam. Namilog rin ang mga mata niya at halatang halata na kinabahan din siya pero pilit niyang itinago iyon. "Sam..." Humawak ako sa kamay niya na nanlalamig. "Let's calm down first. Hindi nakakatulong ang pagpa-panick." Sabi niya at pinisil ang kamay ko. Hawak kamay kami na sumunod sa mga police na kasama naming pumunta rito. Parami ng parami ang putok ng baril na naririnig namin habang papalapit kami sa area. 'Lord ili

  • Desperate Marriage Proposal   Chapter 69.2

    Nayien NAGISING AKO na maputi ang paligid ko.Bumangon agad ako at tinanggal ang dextrose ko. Kahit masakit ay ininda ko iyon at nagmamadali akong lumabas ng kwarto. Wala akong suot sa paa at kahit malamig ang sahig ay tinakbo ko ang emergency pero wala na daw roon ang anak ko kaya nagtanong ako sa nurse na nakita ko. Sabi niya ay nasa ICU daw ang anak ko tsaka niya ako pinilit na bumalik sa kwarto ko pero iniwan ko siya roon na tinatawag ako. Tumakbo ako papunta sa ICU. Nang makarating ako roon ay nakita ko si Daddy at si Sam at si Yaya. Nang makita nila ako ay nanlaki ang mata nila. Sinalubong ako ni Sam. "Why are you here? You should be resting your body!" Sabi niya pero wala akong paki-alam sa tanong niya. "Ang anak ko? Nasaan ang anak ko?" Tanong ko habang pilit na kinakalma ang sarili dahil ang huling naalala ko ay nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko. Lumapit ako sa glass window at nakita ko roon ang

  • Desperate Marriage Proposal   Chapter 69.1

    Nayien ISANG LINGGO AKONG busy sa trabaho at isang hapon ay tumawag ang yaya ni Inah habang papunta ako sa isang restaurant para i-meet ang isang writer na nagpa-set up pa talaga ng afternoon meeting. "Hello? Yaya? What is it?" Sagot ko at sumakay sa kotse. Matagal bago sumagot ang babae kaya nagsalita ako agad. "Hello yaya? Are you there? Bakit hindi ka nagsasalita?" Tanong ko ulit habang nagda-drive na ako. Narinig kong humikbi siya. Kinabahan agad ako. "Yaya? Bakit? Anong nangyari?" Pinilit kong huminahon kahit may nararamdaman akong kaba but I disregard the feeling. "M-ma'am.... S-sorry p-po ta-talaga..." Humihikbi niyang sabi. Naguguluhan ako. "Yaya? Ano bang meron? Bakit ka umiiyak? Nasaan ka ba? Ang anak ko nasaan?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya kasi sa mga oras na ito ay nasa school pa si Inah. "M-ma'am s-si Inah p-po ka-kasi..." Kinabahan agad ako ng todo!&n

  • Desperate Marriage Proposal   Chapter 68

    Nayien GABI NA NG MAKARATING ako sa Pilipinas. Nag-taxi ako pauwi. Pagkarating ko sa harap ng bahay ay ibinaba ng driver ang mga bagahe ko at nagbayad ako ng pamasahe. Pumasok ako sa bahay at tinawag ko ang kasambahay na nasa hardin. May katawag sa phone niya at ng makita ako ay nagpa-alam agad ito sa kausap. "Magandang gabi Ma'am Nayien. Nakauwi na pala kayo." Sabi niya at tumango naman ako. "Magtawag ka ng kasama. Pakipasok yung mga gamit ko sa labas, please." Sabi ko at tumuloy na sa front door. Ngumiti ako ng marinig ko ang tawa ng anak ko. Ah, how I miss her voice. Kahit pa tatlong araw lang naman ang inilagi ko roon sa Amsterdam pero miss na miss ko parin siya. Nakangiti ako ng binuksan ko ang front door pero nawala ang ngiti ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sala namin. Lumingon sila sa akin at ng makita ako ng anak ko ay mabilis siyang tumakbo papunta sa akin. "Mama!"

  • Desperate Marriage Proposal   Chapter 67

    Nayien HINDI AKO MAKAPAG-CONCENTRATE dahil sa pinag-usapan namin ni Sam kahapon. Nag-alala ako baka sinabi ni Sam na siya ang Ama ni Inah. Sinubukan kong tawagan si Daddy pero hindi ko siya makontak. Impossible namang walang signal sa amin. Nasa meeting kami ngayon pero wala sa meeting ang utak ko. "Harry, excuse me." Bulong ko sa kanya. Tumango siya at nakinig ulit sa nagpe-present. Lumabas ako sa meeting room at huminga ng malalim bago ako nag-dial ulit sa numero ni Daddy. Nasaanba sila? Bakit ang tagal sagutin? Nag-alala na ako! Nagri-ring lang ang phone ni Daddy. Sagutin mo Dad! Please! Naka-tatlong dial ako bago sinagot ni Daddy. Maingay ang paligid parang may nagkakantahan. "Hello Daddy? Nasaan kayo?" Tanong ko agad. Maingay talaga ang background ni Daddy. "Hello Nayien? Ikaw ba ito?" boses na galing sa kabilang linya. "Sam? Saan si Daddy?" Tanong ko pero hindi ko na marinig ang sagot

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status