Chapter 4

Nagkunwari akong tulog kahit na ang totoo ay hindi talaga ako makatulog. Nararamdaman ko na hindi rin makatulog si Esther sa sahig na hinihigaan niya dahil naririnig ko ang malalakas niyang buntung-hininga.

Iniisip ko kung paano ko sisimulan ang mamuhay na mag-isa. Kaya ko ba? Tawagan ko na lang siguro si Lola Aurora para humingi ng tulong. Kailangan kong maipaayos ang kotse ko na regalo pa naman sa akin ni papa noong birthday ko. Wala pang dalawang buwan nasira ko na.

"Uuwi na lang siguro ako sa bahay ni Lola. Pwede naman sana akong dumeretso doon pero bakit dito ko pa naisip pumunta," sabi ng right side ng utak ko.

"Kasi si Esther lang ang nasa isip mo," sabi naman ng left side ng utak ko.

Nababaliw na ako. Hindi ko namamalayang napapangiti na ako sa mga iniisip ko.

"Alam kong gising ka pa. Pwede ba tayong mag-usap?" tanong sa akin ni Esther na ikinagulat ko.

Hindi ako agad nakapagsalita.

Bumangon siya at umupo sa dulo ng kama na hinihigaan ko kaya agad din akong bumangon at tumabi sa kanya. Ngunit nagsisi ako sa pagtabi sa kanya dahil paghawak ko sa kama ay kamay niya ang nahawakan ko. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko at para akong napaso sa pagdampi ng kamay naming dalawa. Agad kong itinaas ang kamay ko at nagkunwaring kinamot ang batok ko kahit hindi naman ito makati.

"Pwede mo bang ikuwento sa akin ang lahat para maintindihan ko?" sabi niya habang nakatingin sa akin.

Tumango lang ako at hindi makatingin sa kanya ng diretso.

Noong gabing nasa bar ako, iyon ang gabing nahuli ko ang girlfriend ko na nakikipaghalikan sa best friend ko kaya nabugbog ko ang bestfriend ko at nagpakalasing ako sa bar hanggang sa wala na akong maalala sa ginawa ko. Pag-uwi ko sa bahay binatukan ako at sinampal ni papa dahil sa pangbubugbog ko sa bestfriend ko at kung hindi ako nakatakbo baka hindi lang iyon ang inabot ko sa kamay ni papa. Kilala ko si papa. Hangga't hindi kami nagsisisi at mangangakong hindi na kami uulit sa kasalanang nagawa namin hindi siya titigil sa pananakit. Kaya tinakbuhan ko na lang siya at tinakasan dahil mayroon pa akong isang kasalanan sa kanya na hindi pa niya alam," kuwento ko kay Esther habang nakatingin ako sa bintana na para bang naroon ang kausap ko.

"Bakit ano pa ba ang isang kasalanan mo bukod sa pananakit sa bestfriend mo?" tanong niya sa akin na nakapangalumbaba na pala at nakaharap na sa akin. Nagkatinginan kami ngunit agad din akong yumuko para iwasan ang nangungusap niyang mga mata.

"Nabasag ang dalawang side mirror ng kotse ko at butas din ang apat na gulong. Alam kong isisisi niya ulit ito sa akin kahit na hindi ko naman sinadya iyon," sagot ko habang nanatili akong nakayuko.

Nagulat ako ng bigla niyang ipatong sa kamay ko ang dalawa niyang kamay kaya lumipat dito ang aking paningin. Napalunok ako at biglang nanlamig ang mga kamay ko ngunit pinagpapawisan naman ako.

Nagsasabi ka ba ng totoo? Bukod kasi sa hindi ka makatingin sa akin ng diretso, parang natataranta ka pa. Ok ka lang ba?"

kunot-noong tanong niya.

Tumango ako sa kanya at pilit na ngumiti. Tumingin ako sa kanya at tinanggal ko muna ang bara sa aking lalamunan bago nagsalita.

"Hindi ako nagsisinungaling, kung ayaw mong maniwala sa akin di kita pipilitin," seryosong sabi ko na ipinagpasalamat ko dahil hindi ako nautal sa pagsasalita.

Hinila ko ang kamay kong hawak niya at tumayo ako para kumuha ng tubig sa kusina dahil pakiramdam ko ay natutuyuan na ako ng laway dahil sa bilis ng tibok ng puso ko. Nakakadalawang hakbang palang ako nang magsalita siya.

"Napakaduwag mo pala."

"What?" I asked and turn to her.

Narinig mo ako di'ba? Kailangan ko pa bang ulitin? seryosong tanong niya.

"I'm not. I mean hindi ako duwag."

"Really? So anong tawag mo sa pagtakbo mo?" seryosong tanong niya.

Hindi ako nakasagot dahil narealized kong tama nga siya.Tumalikod ako sa kanya at dumeretso sa kusina at nagsalin ng tubig sa baso. Pagkatapos kong uminom ng tubig ay naupo muna ako sa mono block na nasa tabi ng lutuan niya dahil gusto kong pakalmahin muna ang puso ko. Kinuha ko ang cell phone ko sa bulsa upang tingnan kung anong oras na. Alas-tres na pala ng madaling araw ngunit wala pa rin akong tulog. Ibabalik ko na sana sa bulsa ang cell phone ko nang bigla itong magring. Tiningnan ko ang caller at nakita kong si kuya Daniel ang tumatawag. Sinagot ko agad ang tawag niya dahil ayaw ko din naman na mag-alala sila sa akin.

"Where are you?" bungad niya sa akin.

"Nandito ako sa bahay ng kaibigan ko kuya," sagot ko sa malumanay na boses.

"Umuwi ka na dito sa bahay. We need to talk," ma-authoridad niyang sabi.

"Ayaw ko," sagot ko.

"Umuwi ka dito or else ipapahuli kita sa mga pulis at ipapakulong," galit niyang sabi.

"Magagawa mo talaga akong ipakulong kuya nang walang kasalanan?" di makapaniwalang tanong ko.

"Wala ka ba talagang kasalanan?Huwag mo akong subukan Paul dahil kayang-kaya kitang ipakulong kahit na kapatid pa kita," galit na sagot niya.

Huminga muna ako ng malalim at ipinikit ang aking mga mata bago sumagot sa kabilang linya.

"Ok, uuwi na ako," sagot ko at pinatay na agad ang tawag niya.

Sumandal muna ako sa upuan at pumikit habang nag-iisip bago pumasok sa kuwarto ni Esther.

Nadatnan ko si Esther na nakahiga na at mahimbing nang natutulog.

Bumalik na rin ako sa kama at nahiga. Pinilit kong matulog ngunit hindi talaga ako dalawin ng antok hanggang sa naalala ko ang sinabi sa akin ni Kuya Daniel kanina. May kasalanan ba akong hindi ko alam? Ang alam ko lang naman ay ang pagkasira ng kotse ko pero pwede ba akong makulong dahil dun? Kinuha ko agad ang cell phone ko at nagtipa ng mensahe para kay Kuya Daniel.

To kuya Daniel:

Kuya, anong kasalanan ko bakit parang galit ka sa akin?

Pagkatapos ko nagtipa ng message ko para kay kuya ay sinend ko na ito. Bigla akong kinabahan nang tumunog ang cellphone ko hudyat na may nagtext sa akin. Agad ko itong binuksan nang makitang si kuya ang nagreply.

From kuya Daniel:

"Basta umuwi ka na dito. Hindi mo malalaman kapag di ka umuwi."

Kumunot ang noo ko dahil sa reply ni kuya. Rereplayan ko sana siya ngunit may dumating ulit na mensahe galing sa kanya.

"Pwede rin naman na dumeretso ka nalang sa presinto at sumuko baka sakaling gumaan ang sintensya sa'yo," kinakabahan ako kaya muli aking nagreply.

To Kuya Daniel:

"Seriously kuya? Wala akong pinatay o ginahasa o ano pa man para sintesyahan."

Naghintay ako ng reply ni kuya ngunit hindi na siya nagreply. Hindi ako mapakali dahil alam kong hindi mapagbiro si kuya Daniel. Siya yung tipo ng lalake na seryoso sa buhay at lahat ng lumalabas sa bunganga niya ay pawang katotohanan lamang.

Ngunit wala akong maalala na ginawa kong masama bukod sa pangbubugbog ko kay Mark. Impossibleng ang mga magulang niya ang may pakana nito dahil hindi naman napuruhan si Mark para humantong sa pagpapakulong sa akin.

Napagdesisyonan kong umuwi na lang sa bahay kesa maghintay pa ng reply ni Kuya na malabo naman ng mangyari. Bumangon ako sa kama at kinuha ang maleta ko sa ilalim nito.

Tumayo na ako at dahan-dahang naglakad ngunit tumigil ako sa kinahihigaan ni Esther. Huminga muna ako ng malalim bago umupo sa tabi niya at tumingin sa inosente niyang mukha. Hinawi ko ang mga buhok na tumatabing sa maganda niyang mukha. Napangiti pa ako nang maalala ko ang itsura niya noong una kaming nagkita na kung saan ang uling na nasa mukha niya ang una kong napansin sa kanya na pinagtawanan ko pa. Pero ngayong wala ng uling sa kanyang mukha, hindi na ako napapatawa kundi napapangiti naman ako.

"I hate this feeling. You know that?" bulong ko habang nakatitig sa maamong mukha ni Esther.

Hindi na ito basta-basta. Kapag ipinagpatuloy ko ito, masasaktan na naman akong muli.

"Gustung-gusto kitang maging kaibigan ngunit natatakot ako. Natatakot ako na baka mahulog ang loob ko sa'yo tapos masasaktan na naman ako. Ayaw ko nang masaktan muli kaya habang maaga pa ay layuan na lang kita. Ayaw kong madamay ka sa kamalasan ko. Salamat sa pagtulong mo sa akin. Kung sakaling pagtagpuin pa tayo ng tadhana, sana hindi sa pagkakataong nasa gitna ako ng problema para hindi mo iisiping naduduwag ako. Pero salamat at ipinamukha mo ito sa akin. Kaya ngayon, magpapakatapang na ako. Salamat sa lahat," sabi ko na para bang kausap ko si Esther habang gising.

Hinaplos ko ang kanyang mukha hanggang sa napadpad ang aking hinlalaki sa kanyang mapulang labi na para bang tinutukso akong halikan ito. Unti-unti kong inilalapit ang aking mukha sa kanya ngunit gumalaw siya kaya napatayo ako agad at bumalik sa kama at isiniksik muli sa ilalim ng kama ang aking maleta. Nahiga akong muli at nagkunwaring tulog. Pinakiramdaman ko kung magigising siya ngunit hindi naman siya tuluyang nagising kaya bumangon akong muli at dahan-dahang lumabas sa kuwarto ni Esther dala ang mga gamit ko.