LOGINShare
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 7
Last Updated:
2025-10-21 11:10:04Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 7
“กินข้าวหรือยังคะเนี่ย” เมื่อเปิดประตูร้านเครื่องหอมเข้าไปก็ไม่ลืมเอ่ยถามพนักงานทั้งสองคนที่กำลังยืนเช็ดตู้โชว์เครื่องหอมและนั่งแพ็กออร์เดอร์สินค้าอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน
“เรียบร้อยค่ะคุณกัลป์”
“โอเคค่ะ แล้วนี่พี่นิดาอยู่ไหนคะเนี่ย?”
“พี่นิดากำลังโทร. สัมภาษณ์พนักงานอยู่ค่ะ” พี่จิ๊บตอบพร้อมหันไปส่งยิ้มและทักทายลูกค้าที่เปิดประตูร้านเข้ามาอย่างรู้จังหวะ
ฉันพยักหน้ารับคำตอบนั้น ก่อนจะหันไปยิ้มให้ลูกค้าแล้วส่งซิกให้พี่จิ๊บเข้าไปดูแล จากนั้นเดินไปเช็กออร์เดอร์ที่ลูกค้าสั่งซื้อออนไลน์เข้ามาและช่วยแพ็กของใส่กล่องพัสดุอย่างแน่นหนา เตรียมส่งให้ลูกค้า วันนี้มีเกือบสี่สิบกล่องเลยทีเดียว ระหว่างที่นั่งแพ็กของก็ยังมีออร์เดอร์เข้ามาไม่ขาดสาย
“อ้าว กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะคุณกัลป์” นั่งแพ็กของอยู่นานเกือบหนึ่งชั่วโมง เสียงพี่นิดาก็ดังขึ้นจากด้านหลัง และคงจะตกใจที่เห็นฉันนั่งอยู่ตรงนี้
“สักพักใหญ่แล้วค่ะ พี่นิดาสัมภาษณ์พนักงานใหม่อยู่ไง หนูเลยไม่ขึ้นไป กลัวเขินอะ” บอกพี่ผู้ช่วยอย่างเขินอาย คนที่ได้ยินคำตอบนั้นถึงกับหัวเราะออกมาเบา ๆ
“อายอะไรกันคะ แล้วนี่กินข้าวมาหรือยังให้พี่สั่งให้ไหม?” ผู้ช่วยที่เหมือนพี่สาวของฉันเอ่ยถามอย่างใส่ใจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ได้รับการดูแลจากพี่นิดาอย่างดีเลยสินะ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ นี่ว่าจะเคลียร์ออร์เดอร์ไปพลาง ๆ”
“โอเคค่ะ แต่พี่นี่แหละที่ยังไม่ได้กิน ยังไงเดี๋ยวพี่กลับมาช่วยนะคะ” พี่นิดาตอบรับด้วยรอยยิ้มแล้วเดินออกห่างไปยังโซนด้านหลังร้าน
“จ๊ะเอ๋!” เสียงทุ้มเอ่ยทักพร้อมกับชะโงกหน้าเข้ามาตรงหน้า ทำเอาฉันสะดุ้งเอนหลังหลบทันที ท่าทางขี้ตกใจของฉัน ทำให้น้องชายหัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อแกล้งพี่สาวได้สำเร็จ
“ตกใจหมดเลย มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ฉันรีบถามเขาอย่างตกใจ ไหนบอกจะเข้ามาเย็น ๆ นี่ยังไม่บ่ายสามเลยนี่?
“เรียนเสร็จเร็วครับเลยมาก่อน เดี๋ยวห้าโมงเย็นเพื่อนจะตามมาครับ” น้องชายเอ่ยบอกก่อนจะเดินอ้อมมานั่งข้างฉันที่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน เมื่อเห็นฉันกำลังแพ็กของ ก็นั่งลงช่วยทำโดยไม่ต้องรอให้ฉันร้องขอความช่วยเหลือ
“หยุดไปทำงานกันกี่วันล่ะ?” ฉันถามเขาขณะที่มือยังแพ็กของอยู่
“สองสามวันเลยครับ มีเรียนวันอังคารอะ แต่คงจะรีบทำให้เสร็จแล้วค่อยกลับคอนโดฯ กันครับ” คาร์โลว์หนุ่มนักศึกษาวัยยี่สิบสองปีกับโพรเจกต์จบของเขานั้นดูหนักหนาอยู่ไม่น้อยเลย
“ไหวหรือเปล่าล่ะ ฮึ?” ระหว่างที่หยิบกล่องก้านไม้หอมพันใส่แผ่นกันกระแทกเตรียมแพ็กใส่กล่อง ก็ไม่ลืมเอ่ยถามน้องชายด้วยความเป็นห่วง
“ไหวครับ แต่อีกนิดจะเป็นบ้าแล้ว”
“แน่ะ พูดไปเรื่อยเลย”
“ก็จริงอะ แล้วของนี่เอาไปส่งที่ร้านตรงมุมอาคารใช่ไหมครับ?”
“ใช่ค่ะ”
“โอเค เดี๋ยวผมขนไปให้เอง”
“ขอบใจนะ ใจดีจริง ๆ” เราสองพี่น้องนั่งแพ็กของสักพักจนถึงเวลาปิดร้าน ทุกคนช่วยกันทำความสะอาด และคาร์โลว์ก็ขนพัสดุไปยังร้านขนส่งที่เช่าอาคารของฉันบริเวณห้องแรกสุด ระหว่างนั้นฉันก็บอกให้พนักงานกลับไปพักผ่อนหลังจากทำงานหนักกันมาทั้งวัน ถึงแม้ทุกคนจะเกรงใจมาก แต่ฉันก็ยังยืนยันว่าให้ทุกคนกลับบ้านก่อนได้เลย
Latest chapter
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก SP. Diffuser Love 3.3 จบตอนพิเศษ
SP. Diffuser Love 3.3 จบตอนพิเศษ“ที่รัก กลับบ้านกันครับ” แต่นั่งคุยได้ไม่นาน สามีสุดหล่อก็เดินข้ามถนนมาตามถึงบ้านพ่อเลย“โห ห่างกันบ้างเถอะครับ ให้ผมอยู่กับคนสวยบ้าง” คาร์โลว์รีบแกล้งพี่คริสติน แล้วพออีกฝ่ายนั่งลงบนเก้าอี้ว่างข้าง ๆ ฉัน น้องชายยิ่งส่ายหน้าเอือมระอากับท่าทางไม่ยี่หระจากคนมาใหม่“ไม่เอา เมียพี่ พี่หวง”“เฮ้อ ไม่เคยชินสักทีเวลาพี่เป็นแบบนี้” คาร์โลว์แซวทั้งยังหัวเราะอย่างสนุกที่ได้แกล้งพี่คริสแบบนี้ณ สนามแข่งรถเสียงเพลง เสียงร้องเชียร์ เสียงโห่ร้องชอบใจดังกระหึ่มไปทั่วทุกสารทิศ ภายในห้องรับรอง VVIP ถูกจับจองด้วยกลุ่มของญาตินักแข่ง ทั้งฉัน พ่อ สามี และน้องอลิซกับครอบครัว เราพักอยู่ที่ห้องนี้ระหว่างดูการแข่ง กล้องถ่ายรูปตัวใหญ่ถูกยกขึ้นมารัวชัตเตอร์ถ่ายรูปน้องชายไว้ตั้งแต่ที่เดินออกมาเตรียมตัวต่าง ๆ กระทั่งน้องก้าวขึ้นรถในจังหวะที่เปลี่ยนตัวนักแข่ง ภาพเหล่านั้นฉันไม่ลืมที่จะบันทึกไว้ถ้าจำไม่ผิด สามีเล่าให้ฟังคร่าว ๆ ว่าในหนึ่งรอบจะมีนักแข่งสองคนเปลี่ยนกันขับคนละครึ่งของระยะทาง ในวันนี้ที่เป็นการแข่งขันวันแรก คาร์โลว์ขับเป็นคนที่สอง เมื่อน้องสับเปลี่ยนตัวกับรุ่นพี่นักแข
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก SP. Diffuser Love 3.2
SP. Diffuser Love 3.2ใช้เวลาสักพักก็กลับมาถึงบ้านหลังใหญ่ บ้านที่เมื่อก่อนมีแค่ฉันกับน้องชายอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ที่บ้านขยายใหญ่ขึ้น พร้อมกับคนงานภายในบ้านที่เข้ามาอยู่ เพื่อทำให้การใช้ชีวิตของฉันสะดวกสบายขึ้น ทุกการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ล้วนเกิดจากสามีของฉันที่คอยเอื้ออำนวยความสะดวกสบายให้“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ?” รีบถามคนรักเมื่อเราทั้งคู่เดินกลับเข้ามาที่ห้องนอนส่วนตัว“พี่เวียนหัวทั้งวันเลย ลืมผ้าห่มหนู”“คิกคิก ติดกลิ่นมากเลยเหรอคะ?” หัวเราะคิกคักยามได้แซวสามี ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ยกมือประคองใบหน้าของสามีให้โน้มต่ำลง แล้วจูบที่ริมฝีปากเบา ๆ เป็นการปลอบโยนคนลืมผ้าห่ม“ติดมากเลยครับ อยากพาไปทำงานด้วยเลย” คนตัวโตเอ่ยอ้อนเสียงแผ่ว ทั้งยังยกแขนโอบรอบเอวฉันไว้หลวม ๆ เพื่อออดอ้อน“ไม่ได้ค่ะ หนูมีงานต้องทำเหมือนกันนะ”“รู้ครับ งั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดกัน อยากกอดจะแย่แล้ว” คนตัวสูงรีบบอกพร้อมกับประคองฉันให้เข้าห้องน้ำเพื่อช่วยอาบน้ำแต่งตัวให้ ช่วงนี้ฉันหลับเร็วมาก ยังไม่ทันจะสามทุ่มก็หลับป๊อกแล้ว ดังนั้นสามีเลยต้องรีบอาบน้ำให้ตั้งแต่หกโมงเย็น ป้องกันฉันหลับไปก่อนที่จะได้อาบน้ำ“ท้องโตขึ้นไหม?
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก SP. Diffuser Love 3
SP. Diffuser Love 3ครอบครัว...ใครจะไปคิดว่าทันทีที่รู้ว่าท้อง ทั้งคนรักและน้องชายจะเล่นใหญ่ขนาดนี้ ทำห้องเด็กไว้ตั้งสามห้อง อีกทั้งยังสั่งของใช้เด็กเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน ฉันเหนื่อยใจจริง ๆ นะ ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่น้องชายไปอยู่ต่างประเทศ เวลาว่างก็ยังโทร. มาหาเพื่อขอดูพุงกลม ๆ ของฉัน แม้อายุครรภ์จะย่างเข้าสัปดาห์ที่ยี่สิบเอ็ดพุงก็ยังยื่นออกมาไม่มาก แต่คุณสามีกลับชื่นชอบที่จะซื้อชุดคลุมท้องมาให้ บอกว่าฉันใส่แล้วน่ารัก ส่วนคาร์โลว์ที่โทร. มาขอดูพุงก็ชมไม่ขาดปากหลังจากที่จัดงานแต่งไปทั้งสองประเทศ ตอนนี้ทั้งฉันและพี่คริสติน เราจดทะเบียนสมรสกันแล้วนะคะ ทั้งของไทยและของอิตาลี มีคนมาร่วมยินดีกับเราเยอะมากและส่วนใหญ่จะเป็นคนสนิทกันเท่านั้น“อ้าว คุณกัลป์อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ประตูร้านก้านไม้หอมถูกผลักเข้าไปก็ได้ยินเสียงพนักงานที่น่ารักส่งเสียงทักทายมาทันที“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ร้านพร้อมเปิดหรือยังคะ?” เอ่ยถามพนักงานพร้อมกับรอยยิ้มสดใส ตั้งแต่ตั้งครรภ์มาจนเข้าไตรมาสที่สอง ฉันไม่มีอาการแพ้ท้องเลยสักอย่าง เจ้าตัวเล็กเป็นเด็กดีมาก ส่วนคนที่มีอาการคล้ายคนแพ้ท้องและติดกลิ่นฉันหนักกว่าเมื่อก่อนคือคุณสามีฉันเอง
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก SP. Diffuser Love 2.4
SP. Diffuser Love 2.4“อยากให้กูทำยังไงกับไอ้เหี้ยนี่ดี?” ทวนถามรอนทั้งยังจ้องตามันนิ่ง ๆ“กะ กูไม่เกี่ยว” มอลเลปฏิเสธเสียงกระท่อนกระแท่น ทั้งยังกระถดถอยออกห่างจากผม แต่ก็ไม่สามารถทำได้ดังใจคิด เมื่อผมใช้เชือกเส้นหนึ่งรัดเข้าที่คอของมันจนแน่นทั้งมือทั้งขาดีดดิ้นไปมาเมื่อใกล้ขาดอากาศหายใจ ขณะที่ทำผมยังแสยะยิ้มจ้องรอนอีเนียไปด้วย จ้องพร้อมกับรอยยิ้มไม่ได้สนใจคนที่ดีดดิ้นอยู่ข้างผมเลย“เฮือก!” เสียงสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ดังจากมอลเล เมื่อผมยอมคลายเชือกที่รัดคอมันออก“คุ้นไหม? เหมือนกับที่พวกมึงทำกับคนรักกูหรือยัง?” ครั้งนี้ตวัดสายตามองริตาสลับกับไอ้เหี้ยเวล มันคงจะชื่อเวลมั้ง แต่ก็มีนิกเนมที่คาร์โลว์ตั้งให้มัน ซึ่งผมก็คิดว่าเหมาะกับมันดีเหมือนกัน“พี่ครับ”“หือ?” ลืมไปเลยว่าครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ผม แต่มีน้องชายของแฟนมาด้วย น้องจะตกใจกลัวผมไหม ที่ได้เห็นผมในมุมนี้“ผมขอคุยกับไอ้เหี้ยเวลได้ไหมครับ?”“เอาสิ” พยักหน้าส่งให้น้อง ก่อนจะลากคอเสื้อไอ้มอลเลไปมุมด้านหนึ่ง ท่าทางอ่อนปวกเปียกของมันทำเอาผมหงุดหงิดชะมัด ไม่ปากเก่งเหมือนตอนที่มันรวมกลุ่มคนเพื่อตลบหลังแด๊ดผมเลย“เดี๋ยวกูกลับมาจัดการมึงเอง ไม่ส
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก SP. Diffuser Love 2.3
SP. Diffuser Love 2.3“คาร์ล กัลป์ฟื้นแล้วเหรอ?” ช่วงเวลาสิบโมงเช้าผมรีบโทร. หาคาร์โลว์ทันทีหลังจากได้เห็นข้อความจากน้องพร้อมกับรูปถ่ายคนเจ็บ ที่กำลังนั่งทำหน้าบึ้งจ้องมองถาดอาหาร(ตื่นแล้วครับพี่ คุณหมอส่งเข้าตรวจร่างกายแล้วก็สแกนสมองอีกครั้ง)“แล้วทำไมทำหน้างอแงแบบนั้นล่ะ” รีบเซ็นเอกสารเล่มสุดท้ายจากนั้นก็คว้าเสื้อสูทตัวเองมาถือไว้ แล้วเดินออกจากห้องทำงานด้วยความรีบร้อน(ไม่อยากกินข้าวต้มน่ะครับ)“บอกกัลป์ว่าเดี๋ยวพี่ซื้ออาหารเข้าไปให้”(ครับ อ้อ พี่คริสฝากซื้อนมสดคาราเมลมาให้ด้วยนะครับ สองแก้ว ๆ)“ได้ครับ พี่จัดการให้” ตอบรับอย่างง่ายดาย ระหว่างที่เดินเข้าลิฟต์ก็มีผู้ช่วยทั้งสองคนรีบเดินตามเข้ามาประกบ ก่อนจะพาแวะซื้อของที่ต้องการแล้วมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาล เพื่อเฝ้าและดูแลคนรักที่บาดเจ็บหลายส่วน รอยแผลที่ไม่ว่าจะมองเห็นกี่ครั้งก็ยังสร้างความหงุดหงิดใจให้ผมได้อย่างดีเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด“ไม่ทำหน้าแบบนั้นสิคะ” คนที่บาดเจ็บต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปลอบให้ใจเย็น มือข้างหนึ่งจับมือคนเจ็บไว้หลวม ๆ เพื่อเตือนตัวเองว่าผมยังมีกัลป์อยู่ข้าง ๆ แม้ภายในใจจะร้อนรุ่มด้วยไฟแค้นก็ตาม“ขอโทษที่ทำให้เจ็บค
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก SP. Diffuser Love 2.2
SP. Diffuser Love 2.2ระยะเวลาที่ได้อยู่กับกัลป์ เราสนิทกันมากขึ้น คุยกันมากขึ้น และผมก็ตีเนียนย้ายตัวเองไปค้างกับเธอแต่กว่าจะผ่านด่านเจ้าเด็กคาร์โลว์ได้ก็แทบแย่ ยากกว่าจัดการพวกหนอนบ่อนไส้ที่จะเข้ามาทำร้ายผมอีก แต่สุดท้ายก็ได้อยู่ใกล้กลิ่นหอม ๆ และหลับด้วยความรู้สึกสบายใจในรอบหลายปีแต่วันหนึ่งที่มีคนขอนัดคุยเรื่องงาน ทั้งยังนัดไปที่โรงแรมอื่น ไม่ใช่โรงแรมผมเหมือนอย่างคนอื่น ๆ นัดในช่วงเวลาสองทุ่ม แต่พอไปถึงแล้วรอสักพักคนที่นัดก็ยังไม่ยอมมา พร้อมกับใจผมที่เริ่มรู้สึกแปลก ๆ มันทั้งหวิวและสั่นไหวอย่างไม่น่าให้อภัย“นายจะไปไหนครับ?” ตัดสินใจลุกขึ้นยืน จัดชุดให้เข้าที่ เพราะการเจรจางานบางงานผมดูแลด้วยตัวเองสำหรับการเจรจาครั้งใหญ่ แต่เนื่องจากไม่รู้ว่าจะมีการตลบหลังไหม ทั้งมือซ้ายและมือขวาถึงได้ตามมาด้วย และครั้งนี้มันแปลกเกินไป“กลับ”“ครับนาย” คนที่นัดมาช้าไปยี่สิบนาทีแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องรอ“กลับบ้านของกัลป์ ด่วนที่สุด” จิตใจที่กระสับกระส่าย ทำให้ผมรู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย ระหว่างนั่งรถก็พยายามส่งข้อความหาคนรักเพื่อบอกว่าจะกำลังจะกลับ แต่ข้อความที่ส่งเข้ามานั้นทำให้ผมถึงกับต้อง
You may also like
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่203.7K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C331.8K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้251.3K viewsรักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี
ในน้ำมีปลา44.1K viewsโปรเจคต์ลับฉบับเด็กฝึกงาน
เฮียกังฟู122 viewsหวนคืนรัก หัวใจดวงเดิม
ปทุมวดี51 viewsพันธะร้ายพ่ายรักภรรยาสมรส
Duangkwan292 viewsตีตราจอง น้องบุญธรรม
โอชิม่อน1.1K views
