All Chapters of Diffuser Love หอมกลิ่นรัก: Chapter 1 - Chapter 10

Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 1ณ ร้านเครื่องหอมขนาดเล็ก ผลิตภัณฑ์ก้านไม้หอมหลากหลายกลิ่นถูกจัดเรียงให้ลูกค้าเลือกซื้อ บรรยากาศภายในอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ สร้างความผ่อนคลาย หลายคนเดินเลือกสินค้าอย่างใจเย็น เพราะต่างถูกใจในกลิ่นก้านไม้หอมที่มีให้เลือกละลานตาระหว่างที่ฉันกวาดตามองไปรอบ ๆ ร้านด้วยความเพลิดเพลิน ก็เช็กออร์เดอร์ออนไลน์ที่ทยอยเข้ามา และเตรียมแพ็กสินค้าเพื่อส่งให้ลูกค้า ขณะเดียวกัน พนักงานในร้านก็ยืนสแตนด์บายพร้อมให้บริการ หากลูกค้าต้องการคำแนะนำ ส่วนอีกคนกำลังจัดของและเคลียร์พื้นที่ในคลังพัสดุ“ขอโทษนะคะ” นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงินนานสักพัก จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเบา ๆ ฉันละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์และหันไปมองเจ้าของเสียง พร้อมส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?” ขณะที่ถามก็ส่งยิ้มให้ลูกคนตรงหน้าไปพลาง“พอดีอยากได้กลิ่นที่ช่วยทำให้นอนหลับง่ายขึ้น แล้วก็รู้สึกสงบค่ะ พอจะแนะนำได้ไหมคะ?” ลูกค้าเอ่ยถามอย่างเกรงใจ แต่อยากจะบอกเหลือเกินว่าฉันชอบมากที่จะได้แนะนำกลิ่นก้านไม้หอมให้ตรงตามความต้องการของคนที่มีความหลงใหลเหมือนกันน่ะ“ยินดีค่ะ ตอนนี้กลิ่นที

Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 3“กลิ่นเท่ ๆ เหรอคะ? แนะนำเป็นกลิ่นสปอร์ตดีกว่าค่ะ จะมีเป็นกลิ่นซีมอสอันนี้ค่ะ” หยิบจับสินค้ามาโชว์ลูกค้าโดยไม่ลืมแจ้งกลิ่นไปด้วย“กลิ่นหวาน ๆ ตอนนี้แนะนำมาการองค่ะ หอมหวานกลิ่นไม่ฉุนไม่แรงจนเกินไปค่ะ แล้วก็จะมีกลิ่นแคนตาลูป สองกลิ่นนี้นิยมวางที่ห้องนั่งเล่นและห้องครัวมากเลยนะคะ แต่จะวางที่ห้องนอนก็ได้เหมือนกันค่ะ แต่วางแล้วจะหิวหรือเปล่าก็อีกเรื่องหนึ่งนะคะ” แกล้งแซวลูกค้าทั้งยังหัวเราะออกมาเบา ๆ“อ่า มีอะไรเหลือบ้าง? เหลือทุกกลิ่นค่ะคุณลูกค้า สนใจกลิ่นไหนเป็นพิเศษสามารถแจ้งได้นะคะ” ก็มีสต๊อกเยอะอะ สินค้าต้องเหลือเยอะเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“...และสเปเชียลของเราวันนี้ น้องสวีตเลิฟค่ะ มีแค่ 99 ขวดเท่านั้นน้า ถ้าหมดต้องรออีกเดือนหนึ่งเลยนะคะ สินค้าถึงจะเข้ามาอีกรอบ รหัส SL ค่ะ พิมพ์ ‘SL’ ส่งเข้ามาได้เลย หรือถ้าต้องการหลายขวด พิมพ์ ‘SL’ ตามด้วยเครื่องหมายเท่ากับและจำนวนได้เลยค่ะ”“อู้ว!” เสียงอุทานจากพนักงานหลังโทรศัพท์เรียกความสนใจให้ฉันชะเง้อคอมองอย่างตกใจ กลัวว่าน้องจะเป็นอะไรไป แต่พอเห็นทุกคนทำตาโตด้วยท่าทางแปลก ๆ ก็เลยได้แต่ขมวดคิ้วสงสัย ยังไม่ทันจะถามอะไร คอม

Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 5“คุณกัลป์อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ?” พี่นิดามองกันด้วยรอยยิ้มขณะที่เห็นฉันเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงข้าง ๆ เจ้าตัว“อืม หนูอยากกินแกงเห็ดรวมกับต้มแซ่บหมูค่ะ” บอกผู้ช่วยมือก็ยื่นไปรับแก้วน้ำที่จุ๊บรินมาให้ ฉันนั่งข้างพี่นิดาส่วนพี่จิ๊บกับจุ๊บรวมถึงนนท์นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม แม้จะทำงานด้วยกันมาหลายปี แต่ทุกคนก็ยังเกรงใจฉันเหมือนเดิม หรือฉันเผลอทำหน้าดุกันนะ?“ไม่กินน้ำอัดลมกันเหรอคะ?” เอ่ยถามพนักงานอย่างข้องใจ ที่วันนี้ไม่มีน้ำอัดลมเลยปกติจะชื่นชอบกัน ฉันสังเกตเห็นว่าชอบก็มักจะซื้อมาใส่ตู้เย็นที่ร้านให้ตลอดเลยละ แต่ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนซื้อมาเพราะพนักงานเกรงใจฉันมากจนไม่กล้าหยิบจับอะไร แต่ทุกคนทำงานเก่งนะ ทั้งสามคนเลยเหตุเป็นเพราะพี่จิ๊บกับจุ๊บเคยโดนไล่ออกจากงาน แล้วสองพี่น้องมีวุฒิการศึกษาแค่มัธยมต้น ทำให้หางานใหม่ค่อนข้างยาก ยิ่งมาโดนไล่ออกแบบนี้ยิ่งทำให้เครียดกันหลายทาง ช่วงนั้นฉันเปิดร้านและดูแลร้านเองคนเดียว ส่วนพี่นิดาก็จะคอยช่วยดูเรื่องเอกสาร และบางวันที่ว่างก็จะมาช่วยดูแลหน้าร้านด้วย วันนั้นถ้าจำไม่ผิด สองพี่น้องเดินมานั่งที่หน้าร้านแล้วร้องไห้ไปพร้อมกั

Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 7“กินข้าวหรือยังคะเนี่ย” เมื่อเปิดประตูร้านเครื่องหอมเข้าไปก็ไม่ลืมเอ่ยถามพนักงานทั้งสองคนที่กำลังยืนเช็ดตู้โชว์เครื่องหอมและนั่งแพ็กออร์เดอร์สินค้าอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน“เรียบร้อยค่ะคุณกัลป์”“โอเคค่ะ แล้วนี่พี่นิดาอยู่ไหนคะเนี่ย?”“พี่นิดากำลังโทร. สัมภาษณ์พนักงานอยู่ค่ะ” พี่จิ๊บตอบพร้อมหันไปส่งยิ้มและทักทายลูกค้าที่เปิดประตูร้านเข้ามาอย่างรู้จังหวะฉันพยักหน้ารับคำตอบนั้น ก่อนจะหันไปยิ้มให้ลูกค้าแล้วส่งซิกให้พี่จิ๊บเข้าไปดูแล จากนั้นเดินไปเช็กออร์เดอร์ที่ลูกค้าสั่งซื้อออนไลน์เข้ามาและช่วยแพ็กของใส่กล่องพัสดุอย่างแน่นหนา เตรียมส่งให้ลูกค้า วันนี้มีเกือบสี่สิบกล่องเลยทีเดียว ระหว่างที่นั่งแพ็กของก็ยังมีออร์เดอร์เข้ามาไม่ขาดสาย“อ้าว กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะคุณกัลป์” นั่งแพ็กของอยู่นานเกือบหนึ่งชั่วโมง เสียงพี่นิดาก็ดังขึ้นจากด้านหลัง และคงจะตกใจที่เห็นฉันนั่งอยู่ตรงนี้“สักพักใหญ่แล้วค่ะ พี่นิดาสัมภาษณ์พนักงานใหม่อยู่ไง หนูเลยไม่ขึ้นไป กลัวเขินอะ” บอกพี่ผู้ช่วยอย่างเขินอาย คนที่ได้ยินคำตอบนั้นถึงกับหัวเราะออกมาเบา ๆ“อายอะไรกันคะ แล้วนี่กินข้าวมาหรือยัง

Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 9เรื่องเข้าใจผิดเมื่อช่วงเย็นทำให้ฉันต้องพาน้องชายไปตรวจที่โรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนด้วยความเป็นห่วง โชคดีที่ผลออกมาว่าไม่มีอะไรน่าเป็นกังวล ได้ยาแล้วก็กลับบ้านกัน ส่วนเพื่อนของน้องก็รออยู่ที่บ้านกับแม่บ้านแล้ว ทีแรกเพื่อนน้องจะมาด้วย แต่เพราะไม่อยากให้เด็ก ๆ ขับรถไปมา ฉันเลยขอให้รอที่บ้านแทน“อยากกินก๋วยเตี๋ยวจังครับ” คนเจ็บอ้อนขอเสียงเบา ขณะที่ฉันกำลังตั้งใจขับรถอยู่“โทร. ไปสั่งป้าเลย กี่ถุงก็สั่งเดี๋ยวแวะเอาก่อนเข้าบ้าน”“ครับ” คนเจ็บขานรับ จากนั้นถึงได้โทร. ไปสั่งก๋วยเตี๋ยวกับร้านหน้าทางเข้าหมู่บ้าน ก็อยากจะบ่นน้องอยู่หรอกเรื่องความใจร้อนแต่ก็เข้าใจที่น้องวู่วาม มองเผิน ๆ ฉันก็คิดว่าผู้ชายคนนั้นคือคนร้ายเหมือนกันถึงแม้จะใส่เสื้อสูทกางเกงสแล็กส์ก็เถอะ เดี๋ยวนี้คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจไง มิหนำซ้ำยังมาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่อย่างนั้น เป็นใครก็ต้องมองแง่ร้ายไว้ก่อนอยู่แล้วไหม“จะทำโพรเจกต์กับเพื่อนไหวไหมเนี่ย” ลอบมองน้องชายที่ซี้ดปากเจ็บเบา ๆ“ไหวครับ แต่เขาหมัดหนักชะมัดเลยอะ”“ก็ไปต่อยเขาก่อนเองนี่นา แต่ดูแล้วเขาน่าจะออมแรงให้นะ เพราะถ้าตั้งใจต่อยจริง ๆ น้องชายพี่คงได้