“Coffee shop at this point of time? Nakahithit ka ba, Zalaria?” “I'm craving, Sever.” Nang masiguradong maayos na ang buhok ko ay agad kong pinatungan ang sando na suot ko ng isang kulay blue na hoodie. Umabot 'yon lagpas sa kalahati ng aking mga hita, dahilan upang maitago ang kulay puti na shorts na suot ko. I paired it with my white sneakers to be comfortable. “I'm going. Babalik din ako agad.” “Sasama ako—” “No need, Sever. Bibili lang naman ako ng kape. Do you want something? I can buy for you.” Umiling ang lalaki. “I'll go with—” “Alright! Bye!” Lumabas na ako agad dahilan upang hindi na ako mahabol pa ng lalaki. I looked like a normal person who suddenly craved for coffee in the middle of the night, kahit may iba naman talaga akong plano. To buy a coffee wasn't my intention for going out this late. Ang mensahe na natanggap ko mula sa Supremo kanina ay naglalaman ng address na siyang pupuntahan ko ngayon. Nang i-check ko ang lugar online ay nakita ko na isa ito
“Let's not talk about this through call. Are you in your condo? I'll fetch you.”Bigla akong kinabahan. Oo nga pala at alam na ng lalaki kung saan ang condo na tinutuluyan ko. Ngunit bukod sa wala ako ro'n ngayon, nandoon din si Sever. They couldn't see each other!“Nasa labas ako ngayon, Sir.”“Saan?” may diing tanong ng lalaki. Nakarinig ako ng tunog ng mga yapak sa kabilang linya, maging ang pagbukas at pagsara ng pinto, hanggang sa tunog ng kaniyang susi.“Give me your location.”“I-I thought you are out of the country?” Hindi ko alam kung tama ba na tinanong ko 'yon, pero nais kong malaman kung nasaan ang lalaki. “I just arrived at my condo from my flight.”Kaya pala mukhang pagod ang lalaki dahil sa boses nito.“You better rest first, Sir Ruan. Hindi naman natin kailangang magkita agad para pag-usapan ang pag-alis ko sa trabaho.”“It's not about it.”Kumunot ang noo ko. “Then, what?” Biglang natigil ang ingay sa kabilang linya. Narinig ko ang malalim na paghinga ng lalaki.“Gu
“Mawawala ako ng dalawang linggo, Asteon. I'll miss two reports.”“As long as you'll be gone for your mission, there will be no problem. Puwede mo namang ihabol ang reports.”Tumango ako. “Also, can I request for a new gun with silencer? And a katana,” I casually asked. I crossed my legs and leaned at the back of the couch where I was sitting. Nasa loob ako ng opisina ngayon ni Asteon upang bumisita at ipaalam na rin sa kaniya ang magiging pagkawala ko.Mula sa pagtitipa sa kaniyang computer ay napunta sa akin ang atensyon niya. “You'll be gone for a fight?”Ngumisi ako. “Nope, but, it's always better to be ready.”Tumango siya sa akin bago tumayo. “Follow me. Ikaw na ang pumili kung ano ang gusto mong kunin.”Gaya ng utos niya ay masunurin ko siyang sinundan. From the tenth floor, I followed him to the basement. Dalawang kuwarto ang nadatnan namin doon at sa kaliwang silid kami pumasok.It wasn't my first time to enter here, ngunit hindi pa ako nakakapasok sa kanang silid. Wala akong
Kinailangan kong lumabas sa balcony upang makausap ang mga anak ko. Halos dalawang oras ang inabot para makuntento sila sa mga narinig mula sa akin.I watched them eat their breakfast through the screen of my iPad. Kung dati ay ako pa ang nagsusubo sa kanila, ngayon ay hanggang nood nalang ako. Naramdaman ko ang pangungulila sa kulay abo nilang mga mata habang nakatitig sa akin. Halatang iyak sila nang iyak dahil sa lagay ng mga mata nila.Nahirapan akong ibaba ang tawag ngunit kailangan. Nangako akong tatawag ulit ako bukas sa kanila dahil paiyak na ulit ang dalawa nang puputulin na namin ang tawag.Pagbalik ko sa loob ng kuwarto ay wala na ang lalaki. Paniguradong nagsimula na ang ribbon cutting ceremony sa baba at iniwan nalang niya ako rito. Lalabas na sana ako ng kuwarto upang puntahan siya sa baba nang biglang bumukas ang pinto. The door revealed the man— Ruan. I noticed how his jaw clenched while loosening the necktie around his neck. “I-I'm sorry. Hindi ako nakababa.”Tumang
“Let's go. The helicopter has arrived.”“Saan tayo susunod na pupunta?” “I want a break.”Sinabayan ko ang paglalakad ng lalaki palabas ng kuwarto. Hindi na namin kailangan pa na hintayin ang paghupa ng mga tao sa labas dahil ipinatawag na ng lalaki ang helicopter nito. Tama ang hinala ko na pagkatapos ng araw na 'to ay wala na itong balak na puntahan ang mga susunod na grand openings ng kaniyang mga bagong hotels sa iba't ibang lugar dito sa loob ng Pilipinas. He hates socializing so much. Sa totoo lang, kinausap lang siya ng mga secretaries niya at pinilit na puntahan sana ang mga openings dahil mas maganda naman talaga kung ang mismong may-ari ang nandoon. I was there when three of his secretaries talked to him, pero sadyang hindi talaga kinakaya ng lalaki. Dahil doon, ang mga napiling representative na lamang niya ang dadalo sa mga 'yon. Imbes na sa iba't ibang araw magaganap ang grand openings, inutos ng lalaki na pagsabay-sabayin na ang mga ito. Dahil doon, siyam na repres
Agad tinuro sa akin ni Ruan kung saan ang magiging kuwarto ko, at sa third floor 'yon, katapat lang ng kuwarto niya. Balak akong samahan ng lalaki sa pag-aayos ng mga gamit ko nang tawagin siya ng lima niyang kaibigan sa ibaba upang uminom at magkasiyahan. Pinuntahan siya ni Solene sa loob ng kuwarto ko. “Kaya na 'yan ng assistant mo!” Tumingin sa akin ang babae nang may mawalak na ngiti. “Right? What's your name again?”Sinuklian ko ang ngiti niya. “Elora.”“Elora! Right! So, ano? Come with me now, Ruan!” pagpipilit niya kay Ruan na nanatiling nakaupo sa kama ng kuwarto ko habang nakatingin sa akin. Nang akmang uupo na rin si Solene sa tabi ni Ruan ay doon lang lumingon sa kaniya ang lalaki. “I'll follow you downstairs, Solene. I just have something to tell to Elora.”Ngumuso ang babae. “Tell it to her now so we can go downstairs together!” Ruan shook his head firmly with a smile. “Susunod ako agad, Solene.” His voice became more serious. “They're waiting downstairs, you better go
Paggising ko ay madilim na sa labas at wala na si Ruan sa tabi ko. Nang tumingin ako sa orasan na nakasabit sa pader na katapat lamang ng kama ko, I saw that it was already eight in the evening.Nag-inat ako ng katawan ko nang makatayo. Hindi ko ikakailang napasarap ang tulog ko at maganda ang pakiramdam ko paggising.Nasaan kaya si Ruan? Anong oras naman kaya ito nagising?Hindi muna ako lumabas ng kuwarto. Itinuloy ko ang pag-aayos ng mga gamit ko na naudlot kanina. Kalahati lamang ng mga damit ko ang inilabas ko at inayos sa loob ng cabinet. Ang iba ay iniwan ko sa loob ng maleta upang matabunan ang mga bagay na tinatago ko.Hindi ko 'yon ilalabas kung hindi kailangan.After fixing my clothes, agad akong naligo. May sariling bathroom sa kuwarto ko kaya naman hindi ko na kailangan pang lumabas upang maligo. It took me an hour to finish bathing. Simpleng kulay grey na sweatshirt at puting maong shorts lamang ang sinuot ko dahil malamig ngunit hindi ko rin naman gusto kapag masiyado a
Ilang araw ko na iniiwasan si Ruan. Hindi ko siya pinapansin at nilalayuan sa tuwing lalapit siya sa akin. I would even lock the door of my room para hindi siya makapasok. I decided that I will continue acting like this until Solene finally leave. Putangina naman kasi. Ilang araw na rin akong naiinis sa kaniya. Pagkatapos lumabas ni Solene sa kuwarto ni Ruan noong umaga na 'yon, plinano kong kausapin si Ruan paggising niya. However, pagbalik ko, Solene was inside his room again. They left the door open that's why I saw it. Tutuloy pa ba ako kung alam kong baka sumabog lang ako dahil sa kanila? Baka nga may ginagawa pa sila sa loob dahil hindi sila nakontento sa ginawa nila noong gabi. Bakit ko naman iistorbohin? Kasalanan ko pa kapag nabitin sila. And I would look stupid if ever I entered the room. Hindi naman ako girlfriend o asawa ng lalaki para umakto nang gano'n. This was my third day on ignoring Ruan. After spending my time all alone inside my room, nilakasan ko ang loob ko