Chapter 4

Ilang minuto pa ay narinig niyang nag-park sa harapan ng mansion ng mga Peters ang kotse na kanina pa niya hinihintay. Isa ‘tong kotse na ang brand ay Pagani, kulay purple ang kulay noon at ang ganda-ganda.

Paglabas niya ng mansion ay agad niyang nakita ang isang lalaki ang bumaba mula roon sa kotse. Nag-joke pa nga ito sa kanya. “Miss Yllana, handa ka na ba talagang alisan ang impyernong lugar na ito?”

Tumawa lang noon si Celestine pagkatapos ay nagsalita. “Oo, ang bilis mo ngang dumating eh.”

Nang lumapit siya sa kotse ay agad siyang umupo sa driver’s seat.

Si Vernard ay kababata ni Celestine na naging kanang kamay na rin niya dahil noong bata sila ay muntik nang malunod si Vernard dahil sa likot at kakulitan niya. Buti na lang talaga at nandoon si Celestine para sagipin siya.

Simula noon, naging matalik na silang magkaibigan at kung nasaan si Celestine ay nandoon din siya. Kahit anong iutos ni Celestine ay agad na sinusunod ni Vernard.

“Oo naman, ang tagal ko kayang hinintay na mangyari na ang araw na ito. Tatlong taon pa nga eh,” sagot naman ni Vernard.

Nalungkot si Celestine nang marinig iyon mula sa kababata habang siya ay nag-aayos ng kanyang seatbelt. “Talaga bang akala mo noon ay matatalo ako sa relasyon na ito?”

Nabalot ng katahimikan ang buong kotse kaya hindi na hinintay pa ni Celestine kung ano ang sagot ng kanyang kaibigan. Tinitigan na lang niyang mabuti si Vernard.

‘Benjamin, lahat pala ng tao ay sinasabihan na akong huwag kang mahalin pero nanatili pa rin ako sa iyo, sa pag-aakala na mamahalin mo pa rin ako pabalik.’ Sabi ni Celestine sa kanyang isip.

Dahil doon ay nakaramdam ng lungkot sa puso si Celestine. Kaya, minabuti niyang ilagay na lang ang isang kamay sa steering wheel at ‘yong isa naman ay sa gear. Agad niya nang pinaktabo ang Pagani car.

Ang bilis na napatakbo ni Celestine iyong kotse. Hanggang sa nakita na lang nila ni Vernard ang kanilang mga sarili na nasa tapat na pala sila ng isang tattoo parlor.

Bumaba si Celestine at kasunod naman niya agad si Vernard.

“Archie, paki-tattoo na lang ito sa akin,” sabi ni Celestine pagkatapos ay binigay ‘yong kopya ng design na gusto niyang ipagawa roon sa lalaki.

Ang design ng tattoo ay napakaganda. Isa itong butterfly na sobrang puno ng buhay.

“O, ang ganda naman nito. Saan mo ba gusto na i-tattoo ko ‘to sa iyo?” tanong ni Archie.

Agad na tinanggal ni Celestine ang isang jacket na kanina niya pa suot. Nagulat si Archie sa pinakita ni Celestine sa kanya. Sobrang malalim na sugat iyon sa kanang braso niya.

“Ito ‘yong ano, ah..” sabi ni Archie.

“Matagal na niyang nakuha ‘yang sugat na iyan. Gusto niya kasing tulungan ‘yong loko-lokong iyon. ‘Yan tuloy ang napala niya,” si Vernard na ang sumagot para kay Celestine.

Agad na naintindihan ni Archie na si Benjamin ang tinutukoy ni Vernard sa kanyang sinasabi. Tumahimik na lang siya.

Mahal na mahal kasi talaga ni Celestine si Benjamin at ang buong mundo’y alam iyon. Todo-todo iyon at totoo. Bukod kay Benjamin ay wala na siyang inalayan ng kanyang buhay.

Humiga na si Celestine sa kama kung saan gagawin ni Archie ‘yong pagta-tattoo. “Huwag ka nang maglagay ng anesthesia. Umpishan mo na lang.”

Sinubukan ni Archie na buksan ang kanyang mga bibig para sana sabihin kay Celestine na masakit iyon kapag walang anesthesia pero wala na siyang sinabi pa. Sinunod na lang niya ang utos ng babae.

Matigas kasi talaga ang ulo ni Celestine noon pa. Kapag may gusto siyang isang bagay ay gagawin talaga niya iyon at walang makakapigil sa kanya. Isa na roon ang makasal sa isang katulad ni Benjamin Peters.

“Ang lalim pala ng sugat na ‘to, ah?” puna ni Archie habang ginagawa ‘yong tattoo.

“Hindi ko alam na may sugat ka sa likod mo noon. Grabe talaga ang pagmamahal mo sa lalaking iyon ‘no? Pero, anong nakuha mo pabalik?” dagdag pa ni Archie, may lungkot sa boses niya noong sinabi niya iyon.

Hindi na sumagot noon si Celestine. Pinikit na lang niya ang kanyang mga mata at nagbalik tanaw siya sa nangyari sa kanya apat na taon na ang nakakalipas.

Na-kidnap noon si Benjamin at gusto siyang patayin ng mga ito. Mag-isa namang sinundan iyon ni Celestine para masagip niya si Benjamin.

Nang makita siya ng mga kidnappers ay agad na nagandahan ang mga ito sa kanya at ang gusto nila ay palalayain nila si Benjamin kapalit ni Celestine. Dahil nga mahal na mahal niya ang lalaki ay pumayag siya.

Nilabanan niya ang mga kidnappers nang mapalaya na nila si Benjamin, kaya naman, sinaksak siya sa likod ng isa sa mga ito. Dahil alam ng mga kidnappers na panganay na anak siya ng mga Yllana ay ayaw siyang pakawalan ng mga ito. Oras kasi na makalaya siya ay tiyak na ipapapatay sila ng pamilya ni Celestine.

Kaya, gusto siyang patayin ng kidnappers. Itinali pa nga siya sa mabatong lugar pagkatapos ay tinapon sa dagat ang kanyang katawan.

Dahil sa nalunod at sobrang dami rin ng tubig na kanyang nainom sa dagat ay hindi na siya makahinga. Simula noon ay takot na si Celestine sa tubig.

Dahil nararamdaman na ni Celestine ang sakit sa kanyang likod ay hindi niya naiwasan na mapakagat labi. Pero, alam niyang hindi na siya pwedeng umatras para matakpan na rin ang proweba ng pagmamahal niya kay Benjamin.

Kaya pala hindi niya pinalagyan ng anesthesia ‘yon ay dahil gusto niyang maalala kung gaano kasakit noong sugat. Simula ngayon ay gusto na lang niya mabuhay para sa sarili niya at hindi para sa iba.