Chapter 6

Lanie

Hindi agad umuwi si Lanie. Kung sakali mawawala ang Verde Hills sa kanya, alam naman niyang may isa pa siyang pwedeng gawin. Sa harap ng isang computer, doon siya magaling. 

Sa isang link, kalmadong pumasok si Lanie sa dark web. Kung may makakita man sa kanyang gingagawa ngayon, siguro irereport siya. She swiftly made her way through the dark web. 

Lumipas na ang isang oras at patuloy lang si Lanie sa gingagawa niya. Ayaw niyang umuwi na walang nagagawa man lang. Sa ganitong paraan, at least, secured siya. Nakatuon lang siya sa mga transactions habang pinapaikot niya ang maliit na perang pinasok niya doon. 

Halos limang oras siyang nakatambay sa internet cafe bago umuwi. Minabuti ni Lanie na sa lahat ng mga transactions niya, hindi siya mabubuking. Gamit ang ibang pangalan naging successful ang halos lahat na exchanges niya doon. 

...

Sa mansyon naman ay alalang-alala sina Garyo at Mary dahil hindi parin umuuwi ang kanilang amo. Gabi na at hindi naman siguro ganoon katagal ang magiging meeting nila. Hindi mapakali si Garyo habang nakatingin lang sa malaking pintuan. 

"Papayag kaya si Sir Ivo?" Tanong ni Mary. 

Umiling agad si Garyo. 

"Hindi 'yon papayag. Hindi ko alam kung bakit pinapunta ko pa si Lanie doon. Baka kung ano na ang nangyari sa kanya."

"Hindi naman siguro ganoon kalupit si Sir Ivo."

"Wala kang alam, Mary."

May sasabihin pa sana si Mary nang bumukas ang pintuan. Lanie entered the mansion with a tired look. Agad napatayo si Garyo at Mary at dali-daling binati si Lanie. 

"Ma'am? Kumusta po?" Mary's voice was laced with concern. 

Bumuntong hininga lang ang amo nila bago ngumiti nang hilaw. 

"Okay naman."

"Si Ivo? Pumayag ba?" Kinakaban na tumanong ni Garyo. 

Umiling lamang ito. She walked past them and headed to the stairs. Parehos na nagkatingingin sina Garyo at Mary. Sumunod naman ang dalawa kay Lanie na parang buntot. 

"Huwag kang mag-alala, hija. Hahanap ako ng bagong solusyon."

Lanie turned her head to their direction. She smiled faintly, her exhaustion evident. Sino naman ang hindi mapapagod kung nakaupo lang sa internet cafe ng limang oras? 

"Hindi siya pumayag pero may plano naman ako."

"Kain muna kayo, Ma'am. May hinanda po akong pagkain para sa'yo."

Lanie shook her head politely. 

"Salamat, Mary. Pero sa ngayon, gusto ko munang magpahinga. Marami pa tayong gagawin bukas."

Tumalikod na siya at umaykat na sa hagdan. She headed straight to her room and as soon as she slumped her body on the bed, she went into a deep slumber. Mapayapa sana ang pagtulog ni Lanie nang narinig niyang may tumatawag sa kanya. 

Ngunit hindi pangalan niya ngayon ang gamit. Gusto niyang gumising pero hindi kaya ng katawan niya. May malakas na puwersa ang humahawak sa katawan niya. Para siyang nasa isang panaginip pero hindi man lang siya makagalaw. 

"Thalia!" 

Natigilin siya. Alam nito kung ano ang totoong pangalan niya. Paulit-ulit nitong tinatawag ang pangalan niya pero hindi naman ito nagpapakita. Kahit pabaling-baling na ang tingin niya, wala parin siyang nakikita. 

"Sino ka?" 

"Kilala mo ako."

Kunot-noo siyang tumingin sa kawalan. Napagtanto na lamang niya kung sino ang kanyang kausap. 

"Ikaw ba ang totoong may-ari ng katawan na ito?" 

"Oo."

"Anong nangyayari? Bakit nakakausap kita?" Litong tanong niya. 

"Patay na ako, Thalia. Subalit, hindi ako makaalis sa mundong ito."

Unti-unit ay nakikita na niya ang totoong may-ari ng katawan, si Lanie. Nasa harap niya ngayon ito. She's beautiful, but the scars and bruises on her body is evident. 

"Bakit? At bakit nandito ako sa katawan mo?" 

"Hindi ko rin alam, Thalia. Namatay ako dahil naoverdose ako sa sleeping pills na pinainom ni Ashreen. She planned on sleeping with Ivo after I drank the sleeping pills. At para maging matagumpay siya, she tricked Ivo on drinking aphrodisiac. Pero nalaman ko ang plano niya at bago niya mapagsamantalahan si Ivo, inunahan ko siya."

"What do you mean?" 

"I went to Ivo's bed, dying because I was allergic to sleeping pills. Akala ni Ivo nandon ako para mapagsamantalahan siya kaya nauwi sa divorce. Ang lalaking iyon, hinding hindi ako mamahalin."

A flash of sorrow glimmered in her eyes. Akala niya si Ivo ang may dahilan kung bakit namatay si Lanie. Buong akala niya, ganon kalupit ang lalaki. 

"Hindi ko ginusto ang pagsanib sa katawan mo, Lanie."

Tumango lamang ito. 

"Naintindihan ko. Pasensya na, Thalia. Pero mukhang hindi ako makaalis sa mundong ito hangga't hindi ako tuluyang makawala kay Ivo. Mahal ko parin siya." 

Hindi alam niya alam kung ano ang sasabihin. Kahit na ibang katawan ang bumubuhay sa kaluluwa niya, nasa kanya ang lahat na alaala ni Lanie. But Lanie's feelings went with her even after death. 

"Anong gusto mong gawin ko?" Determinadong tanong niya kay Lanie, ang tunay na may-ari ng katawan. 

"Gusto kong bigyan mo ako ng hustisya. Iwanan mo si Ivo at bawiin mo lahat nang ninakaw ng aking pamilya sa akin."

Her shoulders dropped. Kung alam lang sana ni Lanie ang nangyari sa mga minana niya galing sa kanyang ina. Walang ibang rason si Thalia para hindi iyon sabihin kay Lanie.

"Your mother's company will be liquidated. Ivo is planning to file it for bankruptcy, Lanie. Malaki din ang utang niyo dahil sa pamamahala ng iyong step-mother. Kung babayaran lahat ng utang, walang matitira sayo, Lanie."

"Alam kong kaya mong bawiin ang ninakaw sa akin, Thalia. Kaya magmamakaawa ako. Please, tulongan mo ako."

May saaabihin pa sana siya nang biglang lumaho na si Lanie. Nawala na lamang ito na parang bula at kahit paulit-ulit niya itong tawagin, hindi na ito muling bumalik. 

Sinubukan niyang habulin ang lumalahong imahe ni Lanie pero naglaho na ito sa dilim. She only woke up catching her breath as if she ran a marathon. Hawak ang kanyang dibdib, palalim na palalim ang hininga niya. Lahat na memorya ni Lanie ay tuluyan nang bumuhos sa kanyang isipan. 

Akala niya hindi na niya maririnig ulit ang kanyang pangalan. Matagal na rin noong huling tinawag siya gamit ang totoong pangalan niya. Lito parin siya kung ano dapat ang sundin niya. She wants to give justice to Lanie pero paano? Gusto din naman niyang maging Thalia nalang. Naputol lamang ang kanyang pag-iisip nang may kumatok sa pintuan. Mary then opened the door slightly. 

"Ma'am Lanie?" 

Hindi niya alam kung anong sign ang pinadala ng diyos sa kanya pero mukhang iyon na yon.