Chapter 7

Elevator

Isa lang ang nasa isipan niya ngayon. Ang bilin ni Lanie sa kanya. Kahit patay na ito, ramdam parin niya ang pighati dala ng napakasakit na mga memorya nito. Despite her death, the pain didn't die with her. 

It stayed with her body. At isa lang ang paraan upang mawala iyon, ang paglaya kay Lanie. Tanggap niya na siya ay si Lanie. At kahit kailanman, hindi na niya magagamit ang kanyang tunay na pangalan. 

She wore a sweet pink fleur halter top and paired it with a white fitted long skirt. Hindi gaano katangkad si Lanie pero dahil sa suot niya, mukha siyang tumangkad ng ilang pulgada. Isang white stiletto ang sinuot habang simple naman na accessories ang suot niya. 

She looked at herself on a full body mirror and felt satisfied. With a light make up on, she looked like an effortless beauty queen. Pababa na siya sa hagdan nang natigilin sina Mary at Garyo nang makita siya. Mary's jaw dropped while Garyo smiled like he just saw victory in her. Biglang nakaramdam ng hiya si Thalia kaya namula ang mukha nito. 

"May mali po ba sa suot ko? Yong make-up po ba, okay lang?" Sunod-sunod ang tanong niya. 

Umiling lamang si Mary na malaki ang ngiti. 

"Ang ganda mo, Ma'am. Sobra."

"Nakita ko ang ina mo sa iyo, hija. Para lang noong unang panahon."

Thalia stifled a heartily laugh and even blushed more. 

"Nag-ayos lang naman ako, ano ba kayo."

"Naninibago ako, ma'am. Noon, ang hilig mo sa makapal na make-up at revealing na damit. Ngayon, iba naman ang trip mo. Pero mas gusto ko ngayon. Mas lalo kang gumanda."

Napaisip si Thalia. Iyon siguro ang ginagawa ng tunay na may-ari ng katawan para mapansin ni Ivo. At dahil binago niya ang kanyang style, lumakas ang loob niya. Baka ngayon, mapapansin na siya ni Ivo. 

Simple lang naman ang suot niya pero panay papuri ang binibigay ng dalawa sa kanya. 

"There needs to be changes for a new branding. I'm a different person now. Kailangan ko maging matapang na ngayon."

"Para ka nang ibang tao, ma'am. Hindi ako makapaniwala."

"Nagmana sa mama niya," biglang wika ni Garyo sa likod lang ni Mary. 

He smiled dearly at her. Binigyan niya nang mahigpit na yakap si Thalia. Parang bumalik siya sa panahon at nakita muli ang ina ng dalaga. 

"Babalik ako kay Ivo. Susubok ako muli."

Concern laced every corner of Garyo's face. 

"Hija, huwag na nating pilitin baka kung ano pa ang mangyari sayo. Mali ako na pinilit kitang puntahan siya."

"Kailangan kong gawin 'to. Para sa kompanya. Para kay mama."

It felt weird saying those words. But she felt it was the right words to say. Iyon ang misyon niya. Gusto niyang bigyan hustisya ang pagkamatay ni Lanie. 

Umalis siya sa kanyang mansyon na determinadong makita si Ivo. Alam naman niya na ayaw ng lalaki sa kanya subalit hindi iyon hahadlang sa kanyang plano. Kahit anong mangyari, she needs to convince Ivo from liquidating the company. 

Nasa high tower na ng penthouse si Thalia. Agad siyang dumiretso sa elevator. Alam niya kung anong floor si Ivo. Sa mga naiwan na alaala ni Lanie, alam niyang dito nakatira si Ivo palagi upang maiwasan si Lanie sa kanilang mansyon noon. 

Nang nasa tamang palapag na siya, unang bumungad sa kanya ang modern style nitong interior. Isang beses lamang si Lanie nakapunta dito at iyon ay noong pinakilala siya kay Ivo. 

She took the first step inside and the sound of her heels on marble floors echoed in the living room. Napalunok si Thalia sa kaba. Madilim ang silid. Walang kahit anong ilaw man lang sa loob. Slowly, she entered the living room. Her steady steps were only halted when she heard heavy footsteps nearing her. 

Bumilis ang tibok ng kanyang puso nang makita niyang papalapit na ang isang anino. She couldn't run! Baka marinig pa siya! Pero bakit naman siya tatago? Nandito siya para kausapin si Ivo at dapat lang na magpakita siya. 

Nakatayo lamang siya sa sala nang matigilin si Ivo. Hindi niya makita nang maayos ang anyo nito dahil madilim pero ramdam niya agad ang galit nito. 

"What the hell are you doing here, Lanie?!" His voice thundered. 

Magsasalita sana si Thalia nang makita niyang papalapit si Ivo sa telephone. She immediately sprinted to his direction without a thought and grabbed his hand preventing him from making a call. 

"May sasabihin muna ako," kalmado niyang sagot. 

Winakli naman ni Ivo ang kanyang kamay nakahawak sa braso niya. It was too late for Thalia to realize their distance was so close she can now see him clearly. At ngayon na ilang pulgada lang ang distansya nila, nakatowel lang pala ito! 

"Get the hell out of here."

Umiling lamang si Thalia kahit lumalakas ang tibok ng puso sa hindi malamang dahilan. 

"I need to talk to you."

She heard him scoff. 

"Are you really this desperate? Hanggang ngayon ba naman, Lanie?" 

"Ivo—"

"Get out of here or I'll drag you myself."

Aamba na sana si Ivo na hilahin ang kanyang kamay nang umiwas siya. She took a few steps back. Dahil doon, hindi niya namalayan na pader na pala ang nasa likuran niya. Her elbow hit the light switch and ultimately, the lights turned on. 

She saw the seething anger from Ivo just by looking at his hateful eyes. Mas lalo siyang kinabahan nang makita ang katawan nitong towel lang ang nakabitay sa balakang nito. 

"I want to make a deal."

His brow shot up. He tilted his head as he looked at her from head to toe. He swallowed hard seeing her look simple yet elegant. Pati ang make-up nito, mas lalo siyang pinaganda. He snapped himself back to reality after spacing out for a while. 

"No." 

"I'll buy the remaining shares of Verde Hills."

A sly smirk made its way to Ivo's lips. 

"Do you really think you can buy them?" 

"Binilin 'yon ng aking ina, Ivo. Kailangan ko iyon."

"The company is useless already. Wala nang pera ang kompanya mo. It's better to let go of it."

"I don't care what you say. Babawiin ko ang kompanya, Ivo."

He took a small step forward. If he took another step, baka maghalikan na sila. Hindi parin mawala sa isipan ni Ivo kung gaano kaganda ngayon si Thalia. 

"Huwag mo nang pahirapan ang sarili mo. You have nothing, Lanie."

"Ivo, makinig ka muna—" 

Hindi na niya natapos ang sasabihin nang biglaan na lamang siyang hinila ni Ivo papunta sa elevator. She tried to pull her hand but his grip was stronger. Nang nasa loob na sila sila sa elevator, aamba na sananh pindutin ni Ivo ang basement nang hinila din niya ang lalaki papasok sa loob bago masarado ang elevator. 

The door was already closed and it was too late for the both of them to realize they're in one confined space. 

"Bibilhin ko ang shares," hindi nagpatinag si Thalia sa malakas na tibok ng kanyang puso. 

Ivo looked in wrath. Matulis niyang tinitigan si Thalia. His brows were in one line as his eyes called for danger. 

"Get the hell out of here, bitch. I don't want any of your attention."

"Huwag kang mag-alala, titigilan din kita kapag umoo ka na sa gusto ko."

His brow perked up in an interested manner. Napahakbag ito papalapit kay Thalia. She took a step back and again, her back hit the elevator wall. Napalunok na lamang siya sa kaba ulit. 

"Anong gusto mo?" 

Tila nawala sa pasig ang tamang pag-iisip ni Thalia nang mapagmasdan niya ang guwapo nitong anyo. One of his hand was above her head, leaning his body closer to her. His scent immediately invaded her nostrils making her heart flutter even more. 

Hindi dapat ganito ang nararamdaman niya! She opened her mouth to speak pero napasigaw na lamang siya nang bumukas ang elevator. Dahil doon, wala nang suporta ang likod niya. She thought she would slam on the floor. 

Pumikit na siya para naramdaman ang malamig na sahig. But strong arms were wrapped around her waist tightly. When she opened her eyes, it was him she first saw. 

Si Ivo na mahigpit ang hawak sa kanya.