(Secretary POV)
Kaya pumasok mag-isa sa silid si Master Cedrick at sinara ang pinto.
Nagbilang ako kung ilang putok ng baril. Pangatlo…
Ano na nga ba ang nangyayari sa kanila? Talaga bang gusto nilang may mamatay? Napapikit na lamang ako.
Si Butler Cheng di na makahinga. Itinuring ng matanda ang dalawa na parang mga anak. Sa tingin ba nila matutuwa ang mga magulang nila sa ginagawang ito?
Napahilot ako ng leeg. Ipinikit ang mga mata. Hangang sa …
“Ouch!” nagulat ako dahil may sumipa ng tuhod ko.
“Tuhod lang yan Mike! Anong nangyayari?!” Si Miss Monina. Napapilipit ako sa sakit.
“Ah di ka magsasalita.” Hawak niya sa doorknob. Na siyang ikinaharang ni Rhio.
“Wag kang makikisali dito!” Pagbabanta niya kay Rhio. “Porque ba napabisita ako, hahayaan niyong pumatay ang sira ulo niyong boss?! Ako pa ang pagbintangan! Alis!” Giit ni Miss Mo
(Monina POV)Natigilan na lamang ako ng maglaro ang laser sa katawan ko.Hahaha. Mga snipper pala ito. Anong kalokohan ba ang ginagawa ko? Para akong bata? Ang lakas ng loob ko na maging effective ang ginagawa kong pananakot sa mga chanaks. Nakalimutan ko halimaw pala itong si Cedrick.Nabitawan ko na ang kandilang hawak ko. Nabasag pa nga sa paanan ko at itinaas ang kamay ko.“Suko na po ako!” sigaw ko. Kesa nga si Zengki ang tawagin ko. Umilaw ang boung silid.Nice! Napaka timing ni Secretary Lee. Dahil siguro di na pinatapos ang isang minuto, alam niyang kalokohan ang gagawin ko. Mapapatay nila ako ng dis-oras.Monina, may maiiwan ka sa mundong ito.Tumampad nga ang paningin ko kay halimaw. Halos binato sa sahig ang baril. Halos mabasag ang eardrums ko. Inalis ni Secretary Lee ang ginawa ko ngang costume sa katawan ko.“Monina?” boses na minsan ko na ngang narinig. Napalingon ak
(Monina POV)Nakatayo din ang kawawa niyang secretarya na wala na atang oras para manuklay ng buhok. Sakit din ata sa ulo si Dominic.“Sabihin niyo sa akin, ano ang pinag-aawayan ninyo?” Sa parang walang referee o judge ang dalawa.“Tsk.” Ngumisi si Cedrick. “Bakit namin sasabihin?”“Sa di na kayo matigil eh. Nagkalapit lang kayo manununtok na kaagad! Asaan ba magulang niyo?!”“Miss Monina.” si Secretary Lee.“Wag kang makikisali dito. Dinala ako ng boss mo para ito nga ang gawin ko. Alangan naman maupo lang ako dito diba? Asaan magulang nila?”“Monina, patay na ang mga magulang namin.” si Dominick na itong sumagot. At naging abala na nga sa harapan rubic cubes na stress reliever ata nito.Patay na?“Wag kang magmamagaling Ms. Alvarez.”“Hoy Cedrick. Kala mo ikaw lang ang maaring magmagaling? Sigu
(Monina POV)Nakaktitig sa kapatid na alam kong kokontra sanasa kanya. Kahit si Dominic natigilan. Sino naman ang di matitigilan? Ako itong mamatay eh!Di ba Joke ang baril niyang hawak? Bakit meron siya niyan? Talaga bang nakakuha siya ng lesensya?Walang kumilos. Saka magugulat ka na lang ng mahulog ang mga bala sa sahig.Jusko po. Nakakatakot ang mga taong to? Next time talaga ayoko nang makita pa“Butler Cheng, you know what to do.” Sa akin talaga napako ang titig niyang nakakamatay. Di ako makahinga. Kinakabahan ako na parang ewan. Natatakot siguro. Pero ang takot ko never kong ginagawang priority sa mindset.Dinaanan ako ni Cedrick. Sinundan ko na lang siya ng paningin na parang di nga ako natinag. Sinundan siya ni Secretary Lee na ang titig ko nagtatanong sa kanya kung paano ba ako magigising sa bangungot. Ayoko na nito. Gusto ko nang bumalik sa normal kong buhay.Naiwan ang lalakingmata
(Monina POV)Dumaan na ito sa akin. Malulungkot ang mga mata niya. Gaya ng mga matang unang ipinukol nito sa akin. Puso ko, kumakabog na parang ewan.Thank you na lang Dominic. Kung ako sayo, dadalhin ko na si Cedrick sa hospital ng mga baliw.Ayoko na maging concern dahil wala naman akong magagawa. Sorry kung ayoko makigulo sa inyo. Sadyang may sarili din akong problema. Di ako single.Nang mawala na siya sa paningin ko, ngiti naman ng butler ang sumalubong sa akin.“This way madam.” Sumunod na lang ako sa Butler.Maganda nga ang boung paligid. Malulungkot naman ang nakatira. Napatitig ako sa larawan na sabi nga, patay na ang magulang nila. Ito ba ang gustong mangyari ng magulang nila?Sino naman ang may gusto? Natitiyak ko ang lungkot ng mag-asawa ngayon.Sorry po kung gusto ko nga kumawala sa bangungot. Di ko po kaya na pumagitna sa mga anak niyo. Di ko nga alam ang history ninyo kung bakit sila
(Secretary Lee POV)Nasa loob ng pagpupulong si Master Cedrick na nakatitig lang sa mga tauhan niyang nagpapatakbo ng kompanya. Natatakot silang magkamali sa sasabihin. Mabuti nga ako naka-adjust na sa panginginig ko kay Master Cedrick, sa tuwing nagsasalita ako sa harapan niya.Thanks to Monina na ipinakita sa akin na meron din namang sinasabing pasensya itong Boss namin.Nakikinig din ako sa mga pinagsasabi nila. Dini-discuss sa kanya ang panibagong gamit sa mga taong sumasa-ilalim sa sakit na Alzheimer.“Sinasabi niyo na ang target audience ng gamot na yan ay mga matatanda?” puna kaagad ni Dra. Oh.“We need a medicine kung paano ma-eenchance ang memory ng tao. Avoid Alzheimer and improve how human think at any age.”Naghihintay ng sagot si Master Cedrick. Dapat lang na di negative ang sagot nila. Kung hindi, lahat ito mawawalan ng trabaho.“Exactly Ma'am. We aim for all ages use. This
(Monina POV)“Kailangan ko ng mag-aasist sa akin. Ikaw ba?”“Alam mo Monina, wala akong oras na paglingkuran ang isang hampas lupa. Ang kapal naman para pumasok dito. Shu! Alis!”“Binabalaan kita Stella. May bibilhin ako. O kung hindi tatawagin ko yung manager mo.”“Ano naman ang mabibili ng isang kagaya mo sa ganitong Boutique Monina?”Ang ganda nga ng uniform nila. Kaysa naman sa akin. Paano nakapasok dito si Stella? Haist. Sabagay baka may backer.“Ituro mo kung alin ang bibilhin mo. Dali!”Kung wala lang akong awa talaga, nag-skandalo na ako dito. Kung bakit di marunong rumespeto ang babaing to sa customer nila. O baka ako lang. Sa talaga atang kumukulo ang dugo niya kahit wala naman akong ginagawang masama sa kanya.Hay naku Stella, aminin, insecure ka lang ata sa akin.Naglakad na ako papunta kung saan naka-display yung
(Monina POV)Di makapagsalita si Stella dahil nga mala-adonis din ang kagandahang pagkalalaki ni Mike. Mga produkto ko na mismo ang lumalapit sa akin. Naks Monina.Inabot ni Mike ang Card niya. Nanlaki ang mga mata ko.“Hindi!”“Swipe it Miss.” utos ni Mike kay Stella.Hala. Ayoko magkaroon ng utang. Bakit kasi di ako marunong tumingin ng kaibahan nang Off saka percent discount. Gusto ko pa naman makita ang mga chanak na masaya sa bag nila.Napasiko ako kay Mike.“Babayaran na lang kita, ng paunti-unti. Basta babayaran kita.” Mahina kong sabi. Ako yung napapatameme dito.Napakindat sa akin si Mike. Ano nga pala ang ginagawa nito dito?“Mahilig ka pala sa mga bagay na yan.”“Ay hindi. Regalo ko sa mga kapatid ko. Tig-iisa sila, kaya napamahal talaga. Di man lang Buy 2, take One. Or Buy One take two. Haist.”“Oh! Kailan ang kaa
(Monina POV)“Since andito ka na, pili ka ng damit mo.”“Birthday ni Dominick ang pupuntahan namin diba?”“Oo.”“Bakit puro itim?” dahil nga itim lang na mga dress ang andito. Saka di ako nagsusuot ng kulay itim na damit. Dahil sabi ni Papa, ang dalaga daw di nagsusuot ng ganyang kulay na damit.“Yan ang gusto ni Master Cedrick.”“Haist. Di ako nagsusuot niyan. Dalaga pa ako Rhoa.” Napangisi ito sa akin. Di makapaniwala sa sinabi ko. Di talaga ako magsusuot noon. Ako na nga ang kinaladkad nila dito.Dinismiss niya ang kausap niya. Saka hinila ako sa isang walk in closet. Di ko alam to ah? Sa loob ng kwarto ko nga sa pamamahay na ito.Yung lighting… ang elegante. Yung totoo kanino ba talaga ang mga gamit na narito?“Maghanap ka ng damit mo. Wala na tayong oras, bilisan mo.”Kaya naman naglakad n