Kabanata 2: He Caught Her

AIRISH

Kinagabihan, pagtapos kong maligo ay may inutos si lola sa 'kin.

"Apo, pakibukas naman yung TV oh? Gusto kong manood ng balita," sabi nito kaya kaagad ko itong binuksan.

Nang mailipat ko ang channel ng tv sa balita ay kaagad kong tinuon ang sarili ko para sa pag-aayos. Papasok na naman ako mamaya sa club.

"Kasalukuyang hinahanap ng pulisya ang lalaking most wanted sa buong bansa na si Dean Amresel matapos nitong magsagawa ng eksena sa tapat ng camp crame. Ayon sa mga nakatunghay ng pangyayari ay nagwala ito sa nasabing lugar at nagpasabog ng bomba ng iilang mga dumaraang sasakyan..."

"Grabe naman itong taong 'to! Ano ba ang nangyayari sa bansa natin? Bakit nila hinahayaan ang gan'yang klaseng tao?" sambit na lamang ni lola dahil sa pinapanood niya sa balita. "Hija, magdodoble ingat ka, ha? Marami na ang mga kriminal sa paligid."

Tumingin na lamang ako kay lola at ngumiti. Akmang ibabalik ko ang sarili ko sa pag-aayos ngunit napukaw sa pansin ko ang lalaking pinaghahahanap sa balita.

"Ayon kay Inspector Jake Warren ay nakakuha na sila ng lead kung saan matatagpuan ang mga ito ngunit hindi nila natitiyak ang balak nilang pag-aresto dahil sa dami ng kasama sa grupo ni Dean Amresel..."

Napako ang tingin ko sa litrato ng wanted na lalaking nasa balita. Kahit wala siyang pintura sa mukha ay tandang-tanda ko ang buong hulma ng hitsura niya.

Siya ang lalaking tumambang sa 'kin kagabi.

"Hindi kami titigil sa pagtugis kay Amresel dahil halos bawat bayan ay pinuntahan niya at nagkalat ng bala at bomba. Kinailangan din naming maghigpit sa bawat lugar na maaaring pagdaanan ng grupo ni Amresel para mahuli ito kaagad..."

Nakaramdam na lamang ako ng malalakas na pagtibok ng puso ko sa kaba at takot. Kung gano'n, ang lalaking iyon ay hindi lang basta kriminal. Isa siyang most wanted criminal sa bansa.

"Apo, bakit nakatulala ka pa r'yan? Akala ko ba na nagmamadali ka?" tanong na lamang ni lola kaya't nagising ang natatakot kong pakiramdam. Kaagad akong nag-ayos at minadali ko iyon para makaalis kaagad. "Apo, bakit mo naman pinatay ang TV?" takang tanong ni lola dahil sa ginawa ko. Sa sobrang takot ko sa napanood ay pinatay ko kaagad ang telebisyon.

"B-Basta po, lola. I-I-lock niyo po 'tong bahay, ha? Huwag na huwag po kayong lalabas," sabi ko na lamang kay lola.

"H-Ha? Ano bang--"

"Basta po, lola," mabilis kong sabi dahilan at mabilis din siyang natigilan.

"S-Sige," sagot na lang nito kahit nagtataka siya sa kinikilos ko.

NAGPAALAM na 'ko kay manager na agahan ang performance ko para makauwi rin ako kaagad. Hindi ko alam pero dahil sa nalaman ko ay hindi na ako naging komportable.

Nang mag-play na ang sexy dance music, lumabas na kaming mga sumasayaw at nag-umpisang gumiling-giling sa harap ng maraming customers. Kaagad naghiyawan ang mga iyon at nagsipaglabas ng pera para sa amin.

"AHHH!" Napasigaw na lang kaming mga nasa club at napadapa nang may magpaputok ng barıl. Habang nakapikit akoc't nakabaluktot sa takot ay naramdaman ko na may naglalakad papunta sa kinaroroonan ko.

"Halika rito!"

"'Yan! Damputin 'yan!" sabi sa 'kin ng dalawang lalaking may pintura sa mukha at dinala ako palabas ng club. Pinipilit kong magpumiglas sa kanila ngunit mas malalakas sila sa 'kin.

"Ano ba?! Bitiwan ninyo ako! Mga hayop! Tulong! Tulong!" sigaw ko ngunit parang walang nakakarinig sa 'kin.

Nakita ko na lang ang tatlong sasakyan at maraming nakasakay ro'n na mga may pintura rin ang mukha. At dahil do'n, nagsunod-sunod ang pagtibok ng puso ko sa takot.

Ang grupo ng mga kriminal!

Pilit nila akong isinakay sa sasakyan habang hawak-hawak ang magkabilang braso ko. Halos sigaw pa rin ako nang sigaw para humingi ng tulong kaya't ginawa ng mga ito ay kaagad nilang sinarado ang pinto.

"Dali! Bilis!" sabi na lamang ng isa dahilan at pinaharurot na nila ang sasakyan.

"Hmm!..." daing ko nang may maglagay ng panyo sa ilong ko. May naamoy akong kakaiba at nakapagbigay iyon sa 'kin ng panghihina. Tila umiikot ang buong paligid ko kaya't pilit ko 'yon nilabanan. Unti-unti na lang akong nawalan ng malay hanggang sa dumilim ang paligid ko.

NARAMDAMAN ko na lang ang paggising ng aking diwa kaya't unti-unti akong nagkaroon ng malay. Naramdaman kong nakahiga ako sa isang malakahoy na kama dahilan at mas lalong nagising ang diwa ko.

Nakita ko ang paligid. Para akong nasa isang loob ng bahay na hindi pinturado. Dahil sa naramdamang takot ay iginalaw ko nang bahagya ang kamay ko at ulo.

Teka? Gabi pa rin ba?

Dahan-dahan din akong umupo at nakita ang maraming lalaking may pintura sa mukha habang may hawak na mga armas. Halos mahinto ako sa kinaroroonan ko dahil sa mga ito.

"S-Sino ba kayo?! N-Nasa'n ako?!" tanong ko sa kanila ngunit nakakalokong pagtawa lamang nila ang tanging narinig ko.

"Nasa pwader ko."

Kaagad kong tinignan ang direksyon ng pinanggagalingan ng boses na iyon. Hindi ko siya makita dahil nasa pwesto ko lang ang liwanag.

Narinig ko na lamang ang unti-unti nitong paghakbang patungo sa kinaroroonan ko kaya't nakita ko na naman muli ang mukha ng lalaki.

Siya ang most wanted criminal.

"D-Dean?" tawag ko rito.

"Kilala mo na pala 'ko?" tanong niya at natatawang tumingin ito sa mga mata ko. "Siguro'y dahil sa balita."

"A-Ano'ng kailangan mo sa 'kin? Bakit mo 'ko dinala rito?!" taka kong tanong sa kaniya at hindi inintindi ang sinabi niya. Pinilit ko na lamang ang sarili kong magtapang-tapangan sa harapan niya.

"Dahil gusto kitang makita. Hindi ka ba natutuwa?" sagot nito na mas lalo ko pang ikinatakot.

"I-Ibalik mo 'ko sa pinanggalingan ko. Hindi ka ba naaawa? Mag-aalala ang lola ko sa 'kin at tiyak na kapag nalaman ng pulis kung nasa saan ka, makukulong ka sa bilangguan!" sigaw ko sa kaniya ngunit ngumiti siya sa 'kin nang nakakaloko.

"D-Dean..." sambit kong muli sa pangalan niya ngunit kaagad na lang akong nakaramdam ng gulat nang hawakan niya nang mahigpit ang magkabilang pisngi ko at itinapat ang mukha ko sa kaniya.

Ramdam na ramdam ko ang init ng hininga niya na dumadapo sa pisngi ko.

"Sa tingin mo ba gano'n ako katanga para magpahuli sa mga pulis?" pabulong niyang tanong sa 'kin at narinig ko ang kaniyang pagngisi.

"H-Hindi ako magsasalita. Pakawalan mo lang ako at walang makakarating sa mga pulis. K-Kakalimutan kong nangyari 'to," naluluhang pakiusap ko sa pagiging desperadang gusto kong makatakas.

"Matagal ko ng hinintay na mangyari 'to. Binaliw mo ako ng ilang taon sa pagkawala mo. Hindi mo alam kung ilang araw at gabi akong hindi makakain at hindi makatulog sa imposibleng pag-asang bumalik ka sa 'kin."

Napapakunot na lamang ang noo ko sa pagtataka. Hindi ko siya maintindihan. Hindi ko alam ang ipinupunto ng sinasabi niya sa 'kin.

"Hmm!..." Bigla niyang binitiwan ang pisngi ko kaya't nakahinga ako nang maluwag. Naramdaman ko na lang ang paghaplos niya sa buhok ko na parang isang bata.

"Uuwi na tayo. Hindi na tayo magkakahiwalay pa," Nakangiti niyang saad sa 'kin habang patuloy sa ginagawa. Kaagad kong iniwas ang ulo ko at sinamaan siya ng tingin.

"Hinding-hindi ako sasama sa 'yo! Isauli mo na ako sa lola ko, Dean. Nakikiusap ako sa 'yo," pakikiusap kong muli sa kaniya.

Tumayo siyang bigla at napalundag ako sa gulat nang sipain niya ang mga bagay sa daraanan niya.

"MAS IMPORTANTE PA BA SA 'YO ANG IBANG TAO KAYSA SA 'KIN?!"

Halos bumuntong hininga na ako nang malalalim sa tindi ng sigaw niya.

Hindi ko siya maintindihan.

"Balikan niyo ang matanda at tapusin niyo ang buhay niya ngayon din."

Walang kaamok-amok na tumayo ang isa niyang tauhan upang sundin siya kaya't kaagad akong gumapang patungo sa kaniya. Hinawakan at halos yakapin ko ang binti niya habang naluluhang nagmamakaawa sa kaniya.

"H'wag mong gawin 'yan sa lola ko! Please! G-Gagawin ko lahat ng ipag-uutos mo sa 'kin basta't h'wag mo lang idamay ang lola ko!..."

Nakita ko ang paghinto ng inutusan niya habang ako ay patuloy sa pagmamakaawa. Ilang sandali lang ang itinagal ay nakaramdam ako ng paghaplos sa buhok ko.

"Hindi ko gagawin 'to kung sasama ka sa 'kin. Iiwan natin ang lugar na 'to."

Naramdaman ko na lang ang paghaplos niya sa aking pisngi at ang pagyakap niya sa 'kin.

Hindi na ako nakaimik pa sa kaniya sa takot na baka ituloy niya ang pagpatay kay lola.

"Ihanda niyo ang sasakyan. Mamaya-maya lang din ay aalis na tayo," sabi niya sa mga tauhan kaya't sumunod ito sa kaniya.

Humarap siya sa 'kin at itinangad ang mukha ko sa kaniya.

"Anong gusto mong laro? Langit-lupa? Patintero? Taya-tayaan? O tagu-taguan?" tanong na lamang niyang bigla sa 'kin sa malumanay na pananalita.

Ano'ng pinagsasasabi niya?

"SAGOT!"

"K-Kahit ano!... K-Kahit ano," sagot ko namang bigla dahil sa gulat sa kaniya.

Wala akong narinig sa kaniya na mahinang pagtawa. Hindi ko maintindihan ang emosyon niya. Pabago-bago pati ang kilos niya.

"'Yan ang gusto ko," pabulong nitong s sabi sa 'kin at ipinagpatuloy ang pagyakap at paghaplos niya sa buhok ko.