KABANAT 18

Sa kanilang pagpunta patungo sa kuwarto ng kanilang mga anak, kitang kita nila ang buong pangyayari, hawak hawak pabaligtad ang kaawa-awang nilang bunsong anak, Ang ulo nito ay nasa paibaba at mga paa nito ay paitaas ang posisyon at sila'y nakalutang sa hangin habang ang iba niyang mga anak ay parang mga istatwang nakahanay na nakatayo sa paligid ng kuwartong kanilang pinupuwestuhan.

“ Pakiusap, Bitawan mo ang anak ko, hindi siya ang dapat tumanggap ng kaparusahan mo kundi ako, ako ang may kasalanan.” Sabi ng nagmamakaawang si Rafael.

“ Huwag mong idamay ang mga anak namin ni Rafael, kami na lang ang parusahan mo.” Dugtong na sabi ni Rosalia.

“ Hahaha… nakakaawa Ang inyong mga itsura, punong puno kayo ng pagmamakaawa, ganyan, ganyan nga gusto kong makita na umiiyak kayo at nagdurusa tulad ng ginagawa nyo sa akin, ngayon matitikman nyo kung gaano ako kalupit, papatayin ko kayong lahat at magsasama sama tayo sa isang lugar na puno ng pagdurusa, panghihinagpis at walang katapusang paghih