Chapter 3

Formula

‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎

"Sige, upo ka na," sabi ng teacher sa isang kaklase ko pagkatapos niya ma-recite ng tama ang isa sa multiplication table. "Next.. Delfin, Lana.."

Mahina akong suminghap ng marinig ang pangalan ko. Tumayo na ako at pumunta sa harapan kung saan nakapatong ang isang bowl sa ibabaw ng mesa at doon ay bubunot kami ng number na irerecite namin.

This should be easy. I shouldn't be nervous because I know every number in the multiplication table. Pero pakiramdam ko nablangko ang utak ko ngayong araw na 'to.

Binuksan ko ang papel na nakuha ko. It's easy. Maliit na number lang ito.

"Four," anunsyo ko sa kung anong nakasulat sa papel.

"Okay, go." Sabi ng teacher.

Tinitigan ko ang papel at inisip ang mga sagot sa multiplication table pero ilang minuto na ang lumipas ay walang lumabas na kahit anong salita o numbers sa bibig ko. Hindi ako makapag-isip! Wala akong maisip na kahit ano!

"Kaya mo bang irecite?" Tanong ng teacher nang magtagal na ako sa harap at wala pa rin akong nasasabing kahit ano.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko upang pigilan ang pagtulo ng luha ko dahil sa labis na inis sa sarili at sa pagkapahiya. I know this! Kabisado ko 'to, e. Hanggang 20 pa nga!

But why?

"Hindi po," mahinang sagot ko sa tanong ng teacher.

"Sige, bumunot ka na lang ng bago. Ibalik mo iyang papel sa bowl," Bumuga ako ng hangin at ginawa ang sinabi niya.

"Ang dali lang no'n, ah,"

Natigilan ako nang marinig iyon. Hindi man ako mag-angat ng tingin ay alam ko kung kanino galing iyon. And I couldn't even argue kasi kahit ako alam ko na madali lang iyon!

Binuksan ko ang pangalawang papel na nabunot ko. "Eight,"

Humugot ako ng hangin at binuga iyon upang pakalmahin ang sarili ko. Bakit nga ba ako kinakabahan ng ganito? Madali lang naman para sa akin ang ganitong recitation kaya wala dapat akong ikabahala.

"Eight times one is equal to eight..." pagsisimula ko habang nakatuon ang mga mata sa bakanteng upuan na nasa harap ko at binanggit bawat number at ang equivalent na sagot noon. Nang matapos ay sumulyap ako kay Krypt na pinanonood lang ako. Umalis na ako sa harap at naupo.

"Next time, sasama ka na sa akin sa bahay para mag-aral." Bulong sa akin ni Baron na siyang katabi ko ngayon.

Nang tumuntong kami sa sumunod na grade level ay mas lalo umiwas si Krypt na kausapin ako. Kung may mga pagkakataon man na kakausapin niya ako ay palaging sarkasmo iyon.

Ah, he found a new girl to pay attention with. I'm out now.

Nakanguso lang ako habang nakatingin sa notebook ko. I was already holding my pen and was about to start answering the math questions pero bigla akong tinamad. Basic math lang iyon na tungkol sa multiplication and such.

Nandito kasi ako sa bahay nina Baron ngayon para mag-aral. Niyaya niya ako kasi pupunta rin naman daw ang iba namin kaklase. Dahil bahay naman nila iyon ay pumayag na rin ako kahit na tinatamad talaga ako. Nakanguso pa rin na nag-angat ako ng tingin sa entrance dito sa may garden nang may marinig na nag-uusap doon at papasok na dito. Ang sabi ni Baron ay parating na daw sila kaya lumabas muna siya saglit.

Umawang ang bibig ko nang agad na makita kung sino-sino ang mga kasama ng pinsan ko. At mas kinabahan pa ako lalo nang dumapo ang mga mata ko kay Krypt. Nasa akin din ang atensyon niya pero agad niya ring inalis iyon nang makita akong nakatingin na sa kaniya.

"Lana!" Masiglang tawag sa akin ni Sharlene at agad na naupo sa tabi ko. "Mabuti at nandito ka rin!"

Binitawan ko ang pen na hawak ko at binaba ang mga kamay ko sa lap ko tsaka ko siya tipid na nginitian. "Mabuti nakarating na kayo!"

"Nag-aaral ka na?" Si Raija naman ang naupo sa kabilang side ko. "Oh, assignment ba natin yan? Sinasagutan mo na? Pakopya napang ako, please?"

Ngumuso ako. "Pero wala pa akong sagot."

"Si Krypt meron na 'yan! Sinagutan na niya 'yan agad kahapon, e!" Natatawang aniya ni Sharlene.

Naoabaling ako kay Krypt na naupo na rin katabi ni Baron. Nilabas niya ang notebook niya at nilapag iyon sa gitna ng mesa. Mabilis na kinuha iyon ni Sharlene.

"See? Kopya na lang tayo sa kaniya!" Natutuwang sabi nito at binasa ang laman ng notebook. "Ang pangit pa rin ng sulat kamay mo pero okay na rin naman."

"Patingin din, napapagot na talaga ako sa math na 'to, eh." Reklamo na rin ni Raija. Bahagya akong umatras sa upuan ko para mas makalapit siya kay Sharlene.

"Ikaw, Lana?"

Marahang umiling ako. "Sasagutan ko na lang mamaya 'yung sakin,"

Nagsimula na lang sila na gawin ang mga assignments nila habang ang iba naman ay nagkukwentuhan ng kung ano. Nanatili lang akong nakikinig sa kanila at minsan at kumakain sa meryendang dinala ni Manang Nena kanina. Wala sa sariling nag-angat ako ng tingin kay Krypt nang marinig ko silang nagtatawanan. He's laughing at what Louie said.

"Gago," narinig kong aniya.

Saglit na natigil ako sa pagnguya sa sandwich at nananatiling nakatingin lang sa kaniya. Nang mapansin niya iyon ay agad nawala ang ngiti sa mga labi niya at tumahimik na lang.

I wonder why. Does he hate me? But why?

"Nagkagusto ka talaga kay Krypt?" Hindi makapaniwalang sabi ni Jannah nang mahuli niya akong nakatingin sa lalaki.

It's unintentional though. Nagkataon lang talaga na nakita niya ako noong saktong lumingon ako kay Krypt. It's nothing but a glance.

"Sinabi ko naman sa 'yo na hindi ka talaga magugustuhan no'n. Tingnan mo 'yung type niya ngayon, si Marla," kumento niya pa na hindi na hinintay ang sagot ko at sinulyapan si Marla na abalang nakikipag-usap sa mga kaibigan niya.

Confident si Marla, maganda at matangkad. Matalino rin siya kaya naman hindi na nakakagulat na magkagusto sa kaniya ang mga kaklase naming lalaki.

I looked at Krypt to see any sign about him being attracted to the girl. Pero busy lang siyang nakikipag-usap sa iba pang lalaki at paminsan-minsan ay nagtatawanan pa sila. Hindi man lang siya lumingon sa pwesto nina Marla.

Paano nga ba kumalat na gusto niya si Marla? And why just now? Matagal na silang magkakaklase.

"Tigilan mo na nga ang katitingin sa kaniya!" Saway sa akin ni Jannah.

Napakurap-kurap ako. "Okay, sorry.."

Hindi na niya ako inaaway sa paraang magpaparinig siya sa akin o 'di kaya ay pakikielaman ang gamit ko. Sadyang masakit lang siya magsalita kaya hinayaan ko na lang. Mas madalas ko na rin siyang makasama ngayon kumpara kina Sharlene.

"Tara na lang sa canteen," pag-aaya niya hinila ako palabas ng room.

"Saan kayo pupunta?" Tanong ni Cherry na nakasalubong namin sa labas kasama si Raija.

May bitbit silang pagkain kaya malamang ay galing silang canteen.

"Sa canteen," sagot ni Jannah.

"Sama!" Sabi ni Raija. Nakatanggap naman siya ng masamang tingin mula kay Cherry.

"Ikaw na lang, ang init init do'n!" Nakasimangit na reklamo ni Cherry at maglalakad na sana papasok ng room nang huminto siya at lumingon kay Raija. "Huwag ka nang sumama, intayin na lang natin sila dito," hinila niya si Raija papasok sa loob.

Sa lahat ng kaklase ko ay sila ang hindi ko inaasahang makakausap ko ng ganito. Noong lumipat ako rito at pumasok ay hindi man nila ako kinausap. Jannah has this bitchy attitude na sa hindi ko malamang dahilan ay sa akin niya lang pinakikita. I also know Cherry from our previous year but she has this high class aura na parang kapwa niya lang may confidence at maganda ang pwedeng kumausap sa kaniya just like Marla. And I am completely unaware of Raija's existence until this year.

"Doon na lang tayo sa bahay niyo kasi!" Inis na bulong ni Cherry kay Raija.

"Hindi nga pwede!" Mahinang sagot naman ni Raija.

"Ayaw ko nga sa bahay namin kasi nandoon 'yung kapatid ko," nalukot ang mukha ni Cherry pagkatapos banggitin ang tungkol sa kapatid niya.

Nagtatalo silang dalawa kung saan pwedeng pumunta mamaya pag-uwi para sa mga assignments na sabay raw nilang gagawin. At ngayon pa talagang sa oras ng klase nila naisip na pag-awayan iyon. Ang masaklap pa ay nasa gitna lang nila ako.

"Lana, bumalik ka sa upuan mo." Huminto ang teacher namin sa pagkaklase para lang sabihin iyon.

Napabuntong hininga na lamang ako at tumayo para makabalik sa upuan ko. Unang beses kong lumipat ng upuan sa oras ng klase dahil absent ang nakaupo sa tabi nina Raija at Cherry tapos ganito pa talaga ang mangyayari? Hindi naman ako ang nag-iingay, e!

"Lipat pa kasi nang lipat," bulong ni Baron nang makabalik ako sa upuan ko.

Nakasimangot na pinukol ko siya ng tingin at inusog ang upuan ko palayo sa kaniya. Napagalitan na nga sa harap ng klase tapos mang-aasar pa siya.

"Alright, minsan kapag memorized mo ang bilang ng sides ng bawat polygons malalaman mo agad kung anong formula ang gagamitin," Bumalik ang tingin ko sa harap ng magsalita ulit si Ma'am. "For example,"

Nag-drawing siya sa board ng triangle at naglagay ng numbers sa guhit na naka-slant pati sa base. 6 cm para sa height at 8 cm naman sa base. Alam kong height and base iyon. Pero nakalimutan ko na ang formula!

"Anong polygon shape ito?" Tanong ni Ma'am.

"Triangle!"

"Given the measurements, anong magiging area?" Tanong niya ulit.

Nagtaas ng kamay si Baron. "24 cm."

"Yes," tumango-tango si Ma'am at muling nagdrawing ng shape sa board. Parang rectangle iyon pero naka-slant. Nakalimutan ko ang tawag. "How about this one?" Tanong niya at wala sa amin ang nagtaas ng kamay o sumagot.

20 cm and base habang 12 cm naman ang height. And again, hindi ko na naman alam ang formula!

"Hindi mo ba alam?" Bulong ko kay Baron.

"Nakalimutan ko," simpleng sagot niya.

"Krypt, saan ka galing?" Natigil ang tangka kong pagtatanong ulit kay Baron nang marinig iyon mula kay Ma'am.

Lumingon ako sa likod at nakita si Krypt na nakatayo habang nagpupunas ng kamay niya.

"Sa CR lang po," sagot niya.

"Solve this one." Sabi ni Ma'am at minuwestra ang sinulat niya sa board.

Imbes na tumingin sa harap ay kay Krypt nakatuon ang paningin, hinihintay ang sagot niya. Nanatili lang siyang makatitig sa board at hindi man lang kumuha ng papel para mag-solve.

"240," maya-maya ay sagot niya.

"Anong polygon shape ito?"

"Parallelogram,"

"Formula?"

"Base times height,"

"Okay, sitdown."

So, that's a parallelogram. I could answer that too if I just know the shape and the formula. But he's not using a calculator or pen to write down the solutions. And he memorized the formulas. That was nice!