NoWhen the doctor finally finished examining my condition she instructed the nurse to list down all the medication I needed for my surgeries. Nang matapos ito ay lumabas na agad ang mga ito at naiwan kaming tatlong magkakaibigan sa loob."M-Mart," Julia immediately went near me with Cristel."D-dahil sa kapabayaan ko at dahil sa kanya, n-nawalan ako ng anak..." I started to sob. "I... I lost my baby. How I hate myself so much! How I hate Alex so much..." My tears fall down my cheeks.Agad akong dinaluhan nilang dalawa. They comfort me and they convince me that it was an accident and no one to be blamed.I don't speak and look at them. Patuloy lang ako sa pagluha ko sa pagkawala ng anak ko. Hindi ko sila kinakausap hanggang sa napagod ako at nakatulog na lang sa aking pagdadalamhati.Sa aking paggising ay napapaluha na naman ako. I just can't move on from what happened in just one day. Mabuti at hindi pa rin ako iniiwan ng aking kaibigan, lalo na si Cristel.Alex tried to talk to me,
Like BeforeMaaga akong bumangon sa araw ng Lunes na iyon at nakahanda na rin ako sa aking pagbabalik sa trabaho ko. One month is enough to mourn for my unborn child. Hindi na rin ako nagpaalam pa kay Alex dahil sa wala pa rin naman kasi kaming kibuan hanggang sa ngayon.He doesn't try to talk to me again after that night. I want us to be free from each other, but he doesn't want my idea. Hindi niya ako pinapansin sa tuwing kinakausap ko siya tungkol sa bagay na iyon.He was completely avoiding me.Gusto ko nang makipaghiwalay dahil sa wala na talaga 'yong dating kami ng asawa ko. Naguguluhan na rin ako sa sitwasyon naming dalawa. Minsan, naiisip ko kung tama pa bang magpatuloy kami, dahil ganito pa rin naman ang nararamdaman ko. I am guilty and yet I am angry because of all that happened.I admit that sometimes, Alex is still there. He still affects me when he's around and near me. Ngunit ayoko nang mas lalo pang umusbong ang nararamdaman ko sa kanya. Nagloko siya at nagsinungaling n
[ ALEX P.O.V. ]Pagkalabas na pagkalabas ni Martelle ay agad kong nilabas ang aking pinipigilang hininga.God! She's still so very hot. If I didn't stop myself, baka ikinulong ko na lang ito sa mga bisig ko at hindi ko na bibitawan pa.Nagpipigil lang talaga ako kanina sa aking sarili ng makita itong naka-roba lang at nakalantad pa ng kaunti ang kanyang dibdib. Hindi ako halos makagalaw sa aking kinatatayuan kanina. Titig na titig lang ako dito, lalo na noong dumaan ito sa aking harapan palabas ng dressing room.Kung hindi lang agad ako pumasok ng banyo, tiyak na makakabig ko talaga ito palapit sa aking katawan.I find myself speechless when I came out of the shower room. She is so lovely in front of the mirror. And again, nag-init na naman ang aking pakiramdam na nawala na sana sa pagbababad ko sa cold shower. Sa totoo lang, sabik na sabik na akong kausapin siya at yakapin sa tuwing gabi hanggang sa aming pagtulog.I want to go near her and pull her head against mine. But I have no s
Isn't WorkingNatutulala pa rin ako habang nagtatrabaho sa mga oras na iyon. Hindi ko pa kasi makalimutan ang paggawad ng halik ni Alex sa akin. Kung hindi pa ako kinalabit ni Cristel kanina sa may parking area sa labas ng building ay hindi pa ako matitinag sa aking kinatatayuan habang tinatanaw ang papalayong kotse ng asawa ko.Gusto ko man ikaila sa sarili ko, pero hindi e. And yeah, may naramdaman akong pagnanais na yakapin siya.Naiiling na lang ako habang nagtrabaho. Sinubukan kong mag-focus sa aking mga ginagawa dahil sa daming nakatambak agad na trabaho sa aking pagbabalik opisina. Medyo naninibago ako ngunit pinilit ko pa rin na makatapos kahit ilang paperwork lang.Ayaw ko muna sanang pansinin ang tumutunog na cellphone dahil sa abala ako. Ngunit sadyang makulit talaga itong tumatawag sa akin. Kumunot ang aking noo nang isang hindi pamilyar sa akin ang numero ang tumatawag. Nagtataka man ay inabot ko pa rin iyon at sinagot"Hello, sino ho sila?"["Well, guess who this is, Mar
ChequeBigla akong napalingon sa umagaw ng aking pansin sa pagtitig sa mga larawan ni Alex. Nakita kong nasa huling baitang na pala ng hagdan ang ginang."Yeah, I am here. Now, ano ho ang kailangan mo sa akin?" diretsong tanong ko rito.Lumapit ito sa may direksyon ko. "Maupo ka."Agad din naman akong umupo pati na rin ito. Maya-maya ay may inilapag itong maliit na white envelope sa magarang lamisita nito."Hindi na ako magpapaligoy pa, Martelle. Buksan mo iyan." Ininguso nito ang envelope na naroon."A-Ano ho—""Don't ask me what's inside. Just open it!" mataray nitong putol sa pagtatanong ko.Napapalunok ako habang dinampot ko iyon at saka binuksan. Nanlaki agad ang aking mga mata sa nabasa ko roon. It is a cheque with a FIVE MILLION PESO, written on it. Napakurap-kurap ang mga mata ko.Nagtataka akong tumingin rito. "Para saan ho ito?""Para iyan sa'yo. At para na rin sa bagong sisimulan mong buhay," derekta nito.Tumigas ang aking anyo at tinitigan ulit ang tsekeng iyon. "Hindi ko
PROLOGUE"Ugh…"Naalimpungatan ang diwa ko nang may mapusok na labing humalik sa aking buong bibig at may mga kamay na lumalakbay sa magkabilang dibdib ko.Patuloy pa rin akong nakapikit dahil ang diwa ko ay antok na antok pa rin dahil sa alak na nainom ko kanina.It's my childhood best friend's third wedding anniversary. Nagkayayaang uminom at nalasing ako kaya hindi na nila ako pinayagang umuwi sa aking tinutuluyan at pinatulog na lang sa spare guest room ng bahay nila."Uhmm… Ughh..."In this dream, I can feel someone caressing my breasts and I moan in response. Patuloy ko kasing nararamdaman sa panaginip ko na may mga kamay pa rin na naglalakbay at masuyong humahaplos sa akin ngayon, pati sa gitna ng pagkababae ko.Ramdam ko rin sa panaginip ko na unti-unti akong tumutugon sa mga haplos at halik ng isang istranghero. And it feels really good.Hibang na ang aking diwa sa mga nangyayari sa panaginip kong iyon. Patuloy akong napapaungol sa mga kiliting ginagawa ng mga mapanudyo na ka
Request "Congratulations to the newly weds, Mr. & Mrs. Montecillo!" Ang sabay na pagbati ng mag-asawang Jovel at Julia sa amin. Isa kasi ang mga ito na sumaksi sa kasalang naganap sa kanila ni Alex."Thank you," Alex answers them habang ako ay walang ganang tumango lang sa mga ito."Finally, sa simbahan din pala ang bagsak n'yong dalawa." May halong panunudyo ang tinig ni Jovel. Nakita kong siniko ito ni Julia at sinamaan ng tingin."Yes, dahil may dahilan ang lahat at kung bakit kami humantong sa ganito, you know what is that reason, right?" nakataas ang kilay at seryosong saad ko sa asawa ni Julia."Yeah, you are right, Martelle. Ginawa natin ito because this is the right thing to do. Hindi naman tayo hahantong sa ganito kung wala tayong mabigat na dahilan," dugtong naman ni Alex na sa akin mariin na nakatingin.Matalim ko itong tinitigan. "Yeah, and this is all your fault. Kung hindi mo sana ginawa 'yon sa akin— uhff, wala lang talaga akong choice kundi ang magpakasal sa'yo ngayon
ElusiveAfter a few minutes ay dumating din ang gusto kong kainin na in-order pa ni Alex sa naturang hotel."T-Thank you." Tumingin ako dito at nagpasalamat nang ilagay nito sa harap ng mesa ko ang pagkain."Welcome."Nagsimula na akong kumain matapos kong ihalo ang yogurt sa mga prutas. It feels like heaven. Napapapikit pa ako sa sobrang sarap at nginunguya ko iyon ng dahan-dahan. Ang alam ko ay busy rin sila sa mga pagkain nila ngunit nang pagdilat ko ay napahinto ako at nagtaas ng kilay ko. Paano ba naman, sa akin sila nakatinging lahat, even Alex."What?" I frown at them."Pwede bang tumikim niyan kung anong lasa?" Julia grimaces while pointing at my made fruit salad."Sweetheart, para kay Martelle iyan. Huwag mo nang hingan ang kaibigan mo," pagsaway ni Joven sa asawa."No, sweetheart. I just want to taste her weird salad. Baka kasi masira ang tiyan ng kaibigan ko at magwala ang baby sa tiyan niyan.""Yeah, she's right. Martelle, okay ka lang ba talaga diyan sa pagkaing iyan? You