Chapter 1

SHEVAYA

"Move, pig. You're too big." napa-yuko na lang ako dahil sa hiya, lalo na nang mag-tawanan pa iyong mga nakarinig kay Stacy.

Agad kong pinulot ang mga papel na nahulog dahil sa pag bangga nito sa'kin.

Nang makuha ko na lahat ay dali-dali akong tumakbo palayo sa mga mapang husgang titig nila.

A teardrop fell onto the hallways floor. Why am I crying? I should not feel affected by a mere insult, I'm use to it. Second year na ako, simula first year ay pinag-iinitan na nila ako pero mas lumala lang ng harap-harapan kong i-turn down ang pag-aaya sa'kin ni Kevin ng dinner date.

If I didn't hear them talking about me, having a bet sa kung mapapapayag ba ako ni Kevin sa date na inaalok niya, I could've been say yes. Dahil kahit papaano ay may lihim akong pag-tingin rito.

Just a little crush, na pinagsisihan ko rin naman. After all, ang pangit niya. Mas matangkad pa ako ng ilang inches sa lalaking 'yon e'.

But it change now, lalo na ng malaman ko kung gaano kasama ang ugali nito. May itsura lang siya pero gago siya. And funny on me, for having a little crush on him.

Kaka-lakad ko nang mabilis ay hindi ko na namalayang nakarating ako sa Arki building.  Mukhang sabay-sabay ang schedule nila dahil wala man lang katao-tao sa hallway.

Nakakahiyang patuloy pa rin akong umiiyak, kaya naman yumuko ako para punasan ang mga matang basa na ng luha.

Saktong pag angat ko ng tingin ay siya namang pag dating ni Professor Salvidar, our eyes met. Nakaramdam ako ng pan-lalamig sa buong katawan ng sa kauna-unahang pag kakataon ay naka-titigan ko ito.

She raised her natural perfectly crafted eyebrows, looks at me from head to toe then rolled her eyes.

I mentally chuckle, ano pa bang aasahan ko? Bali-balita sa buong campus ang sama ng ugali nito. Nag iwas lang ako ng tingin at hindi na nag abala pang batiin ito.

I made sure that there's enough space between us. And I subconsciously inhale deeply, amoy na amoy ko ang bango ng perfume niya.

"Disheveled," she flatly utter, rinig ko iyon kahit na medyo may kalayuan na kaming dalawa.

Mas lalo lang akong nang liit sa sarili ko. She's a professor, hindi dapat siya basta-basta na lang nang lalait.

Pagak akong natawa, I feel like giving up anytime soon. It's hard to achieve your dreams, lalo na kapag ang mga nasa paligid mo na ang humihila sa'yo pababa.

Sobrang hirap, but there's this someone na naniniwala na kakayanin ko. My lola, she's all I've got. I can still carry this kind of burden, their pangbu-bully, as long as I'll make it through.

Tatlo at kalahating taon na lang, Aya. Kaya mo yan.

Tumuloy ako sa pinaka malapit na restroom, bigla akong nahiya ng makita ang itsura ko. Tama nga naman ang sinabi ni Professor Salvidar, ang dugyot ko.

Kung hindi lang sa height ko, baka nag mukha na akong sobrang taba. Thanks to my father's genes. Kahit na malalaki silang tao, matatangkad naman. But still, this isn't the beauty standard of the society. Lalo na sa paaralang pina-pasukan ko. Tangkad nga lang yata ang nakuha ko sa Tatay, kasi kahit ang Mama ay hindi ko kamukha.

Inayos ko ang buhok na gulo-gulo, bakas pa ng pag-iyak ang mga mata ko. Kinuha ko ang pulbos sa bag saka nag apply ng kaunti, I am naturally born with light color. Hindi maitim, hindi rin naman sobrang puti. Sakto lang para makita 'yung ugat kong kulay berde sa katawan.

Good thing I am 5'9, dahil kung hindi baka nag mukha akong si Dora jan. Kahit ano naman kasing gawin ko ay hindi ako pumapayat. Parati akong nabu-bully noong high school, some of my so called friends before are making jokes about my physical appearance.

Sabi nila ganon lang daw nila ako kamahal, at ang totoong kaibigan daw ay lalaitin ka and eventually ay ibo-boost ang confidence mo. But wrong, they never complimented me. Madalas pa ang pag papahiya nila sa'kin in public para lang may mapag-tawanan sila.

There's this time that they'll make a sound like a pig, and every time that we'll try to eat outside, I can't eat as much as I want kasi sasabihin nilang kaya hindi ako pumapayat dahil ang takaw takaw ko.

Nang masigurong ayos na ang itsura ko ay lumabas na ako ng banyo, nag hanap ako ng pwedeng mapag tambayan. Alas singko pa kasi ang sunod kong klase at may pasok pa ako ng 8 pm sa restaurant na pinagta-trabauhan ko.

Habang nag iisip ng mapag-tatambayan ay nakita kong muli na naman kaming magkaka-salubong ni Miss Salvidar. I'm way taller than her, she's 5'7 or 5'8 I guess, pero hindi mo mahahalata dahil sa suot nitong high heels.

Bago niya pa ako makita ay tumalikod na ako. Halos tumakbo na nga ako para lang hindi niya maabutan.

Halos naman yata lahat ng student dito ay kilala siya, lalo na at siya rin ang susunod na presidente ng skwelahan. Inuna niya lang ang pag tu-turo, never niya pa kaming na under-an, pero according to our instructor baka raw next school year ay may schedule na kami kay Miss Salvidar.

Sana naman wala, sobrang higpit daw kasi talaga niya at sobrang sama ng ugali. Ipapahiya ang gustong ipahiya, lalo na kapag may ginawang hindi niya nagustuhan.

Sabi rin ng ibang senior dati, hindi nag re-remind si Miss Salvidar ng mga dapat ipasa sa subject niya, sasabihin niya lang ng isang beses at kailangan mo itong ma-ipasa on time. Dahil kung hindi, makikita mo na lang ang bagsak na grade sa report card mo. Mas acceptable na raw kung maglalagay ito ng INC.

Never kong pinangarap ang tres sa report card ko, baka i-pull out pa ng sponsor ko ang scholarship, ito na nga lang ang inaasahan ko lalo na at kaming dalawa na lang sa buhay ni lola.

Wala akong pinsan both side, wala na rin namang kamag anak si lola, at matagal ng wala ang mga magulang ko. Nag iisang anak lang ako, kaya nga madalas akong ma-bully dito dahil bukod sa pangit ako, mahirap lang din.

Sobrang big deal talaga sa kanila ang status ko, porque pinanganak silang pinag pala sa mga magulang.

Napag disisyunan kong sa library na lang tumambay, para na rin makakuha ng reference sa subject namin sa Rizal dahil wala akong phone para gumamit ng Internet. Sapat na ang tatlong oras na tambay sa library para mapag-aralan ko ang topic namin at nang makapag advance reading na rin.

Sumakay ako ng elevator dahil nasa 15th floor rin ang library na balak kong puntahan. Akmang sasara na ang elevator ng muli itong bumukas at bumungad sa'kin ang babaeng kanina lang ay iniiwasan ko.

Tangina naman.

Napakagat ako sa ibabang labi bago nagsumiksik sa gilid.

Tumaas na naman ang kilay niya at parang inip na inip na nag hihintay sa tapat ng elevator.

Maya-maya pa ay itinaas nito ang kamay, she snap her fingers and motion me to come out of the elevator.

"M-miss?" kinakabahan kong tawag dito. Sinamaan ako nito ng tingin.

"I don't like sharing the elevator to anyone. Step outside and let me in, daft." my heart hurt a little.

Nakikita ko kaya siyang nakiki-sabay sa ibang students minsan, pero kapag siksikan na ay talagang pinalalabas niya iyong iba.

Tapos ngayong kaming dalawa lang naman ay ayaw niya. Ang laki-laki pa ng space. Hindi ko naman siya hahawakan or kung ano man.

Baka natatandaan niyang ako iyong sinabihan niya'ng madungis kanina kaya ayaw niya akong kasabay.

Naka-yukong lumabas ako ng elevator, parang may bumabarang kung ano sa lalamunan ko. Katatapos ko lang umiyak, maiiyak na naman ba ako? Ang simple-simple'ng bagay lang noon. Hindi worth it iyakan. I heaved a deep sigh, saka nag simulang mag lakad papunta sa hagdan.

Susubukan ko na lang ulit mamaya, kapag wala na siya. Kaysa sa mag hintay ay mas mabuting mag lakad na.

Nasa ikalawang palapag pa lang ako ng makaramdam ako ng pagod.

Kainis.

I hate this body.

I hate everything about me.

Nakaka-inis.

I won't suffer this much kung maganda lang ako, kung kaaya aya ako sa tingin ng iba.

I'll get the same treatment kung hindi ganito ang itsura ko.

I hate their beauty standards. Fuck those standards, pantay pantay lang din naman tayong nabubuhay dito, pero bakit ang unfair ng karamihan?

Nakakainis talaga.

Nasa tabi ako ng elevator, nag hahabol ng hininga, may iilang students na napapadaan sa banda ko saka ako ngingisihan ng maloko.

Bigla akong napa-ayos ng tayo ng makita kong lumabas si Miss Salvidar sa dulong room nitong building.

Tangina, sa second floor lang naman pala ang punta niya tapos---kingina talaga.

Dali-dali kong pinindot ang elevator para mag bukas, luckily walang sakay kaya sumakay na ako agad at agad itong ni-press para sumara bago pa man ako maabutan no'ng prof na ayaw kunong makipag share ng elevator sa iba.

Edi sana pina-billboard niya.