CHAPTER 9 – NEXT ROOM

NAGING maayos naman ang takbo ng lunch meeting. Magaling na host si Clive at siniguro nitong nag-eenjoy ang mga guest na imbitado nito. Kaunting formalities na lang ang nangyari at mas nakatuon ang lahat sa pagkain. It seemed that Clive was just giving back for getting the contract. Hindi naman ito masisisi ni Nikole, the contract involved multi-millions of moneys.

Tahimik si Nikole habang kumakain ng wagyu steak. May kung anong tumatakbo sa isip niya pero pinag-iisipan pa niya kung gagawin o hindi. She had to weigh the situation, kailangang magmukhang aksidente ang lahat lalo pa at kaharap niya ang kanyang ama.

Naiinis kasi siya kay Cross. Hanggang ngayon para siyang batang pinagkaitan ng paborito niyang candy. Hindi pa rin siya pinapansin ng lalaki. Ganito ba siya ka-worthless sa paningin nito?

It’s now or never.

Pasimple siyang huminga nang malalim at ‘aksidenteng’ natabig ang wine glass at gumulong iyon sa mesa. Saktong tumapon ang laman niyon sa hita ni Cross. Nikole’s calculation was perfect. The red wine stained his pants—in between his legs.

Perfect!

“Oh, my! Sorry!” tarantang wika ni Nikole. Tila wala sa sariling pinagpag ang pantalon ni Cross pero agad din naman siyang natigilan. She could not overdo her pretensions.

“It’s okay.” Biglang napatayo si Cross at gulat na napatingin sa matsa sa kanyang pantalon.

“I’m really sorry.” She sounded apologetic.

“It’s all right. Excuse me.” Bahagyang yumuko si Cross sa presensya ng kanyang ama bago tumalikod sa kanila.

Bigla namang naramdaman ni Nikole ang malakas na pagsipa ni Kaden sa kanyang paa sa ilalim ng mesa.

Nilingon niya ito at makahulugang ngumiti. Patuloy siyang humiwa ng steak at tahimik na ipinagpatuloy ang pagkain.

She was right. Cross’ manhood was something to be proud of. Lalo tuloy siyang na-excite sa kanyang mga binabalak.

Mabuti na lang at saktong paparating si Clive sa gawi ng ama nang mangyari ang ‘aksidenteng’ natapunan niya ng wine si Cross, kaya hindi nakita ng ama ang pasimple niyang paghipo sa pagitan ng hita ng binata. However, Clive had seen it all and his lips curved a playful smile.

“Let’s go home after this. I’m feeling dizzy,” seryosong wika ng ama na nagpabalik sa katinuan ng dalaga dahil bigla siyang nag-alala.

“Are you okay, Dad?” Agad na tumayo si Nikole at lumapit sa tabi ng ama na hinihilot ang sentido.

Maging si Kaden ay bigla ring nabahala. At mula sa hindi kalayuan, patakbong lumapit sa kanila si Julian.

“We need to go home.” Tumingin si Nikole ay Julian, “Call Doctor Ruiz. He needs to examine my dad.”

“I’m all right. Maybe I have eaten a lot.” Nakuha pang ngumiti si Vicente.

Maagap naman si Clive at inalalayan silang lahat na makabalik sa kanilang mga sasakyan. He was even apologetic for what happened.

“Thanks for the lunch, Architect,” seryosong saad ng dalaga bago siya pumasok sa loob ng sasakyan na pinagbukas ni Julian.

“I’ll see you around. Be careful.” Ngumiti si Clive at agad na tumalikod nang makapasok na siya sa loob ng kotse.

“ARE you really serious about giving me this project, Dad? You could lose billions if I mess this up!” Agad na kumpronta ni Nikole sa kanyang ama nang naging mainam na ang pakiramdam nito bandang takipslim. Kasalukuyan silang nasa living room ng bahay.

She was really worried earlier. Akala niya may malubhang dindaramdam ang ama. May ilang activity silang na-cancel dahil sa nangyari kaya ni-reschedule na lang.

Na-check naman ito ng kanilang private doctor, saka lang naibsan ang pag-aalala ni Nikole ng sabihin ni Doctor Ruiz na maayos naman ang lagay ng ama. Medyo tumaas lang daw nang kaunti ang sugar level nito.

“I trust in your skills, darling. Besides, this is the best time for you to get serious about life. You’re not getting any younger, and I feel my body is going to give up due to stress.” Nagpakawala ito ng marahas na buntong-hininga.

“Dad! Don’t say that.” Bigla siyang nabahala sa klase ng pananalita ng ama. Iniisip pa lang niyang magkakasakit ito ay nag-o-overthink na siya sa mga maaaring mangyari.

“Nikole, you’re not young forever. Panahon na para maging responsible ka. Think about our thousand employees who might lose a job if you mess this up.”

“That is unfair, Dad. I am not a business-minded person. I only care about art. And that is what I do best.”

“I’m proud of that, sweetheart. But I hope you know what I’m trying to say. Ikaw ang nag-iisa kong tagapagmana. Ayokong basta ipagkatiwala sa iba ang negosyo natin kapag wala na ako.”

“Huwag mo naman akong tinatakot nang ganyan, Daddy.” Nasapo niya ang noo. Mukhang hindi pa yata maayos ang pakiramdam ng ama dahil kung anu-ano ang pinagsasabi.

“I’m serious. Check your schedule tomorrow. Jules will accompany you on the site inspection.”

“Julian is my bodyguard, not my secretary!” reklamo niya.

“You won’t need a secretary. You will work directly with Architect Clivenson. He personally asked me this, and I trust him.”

“What do you mean?” Her forehead creased.

“I told him this is your first time handling a huge project like this, and he is willing to be your mentor.”

“What?!” Nanlalaki ang matang bulalas ni Nikole. Mukhang may pinaplano si Clive na hindi niya alam.

Pero hindi pa naman yata siya nito pinagkanulo sa kanyang ama tungkol sa pinaplano niyang harem. Dahil kapag nagkataon, baka tuluyan nang atakehin sa puso ang daddy niya dahil sa kalokohang pinaggagagawa niya.

“And speaking of Jules, he’ll stay with us now. I gave him the guest room next to yours.”

Nikole stared at her father in disbelief. “Dad, no! You’re trusting him so much!”

“I know him, and I don’t easily trust someone. You know that.”

Para namang nananadya ang sitwasyon dahil papasok sa bahay si Julian habang hila ang isang itim na maleta. 

“Sorry to interrupt.” Bahagyang yumuko ang binata nang makita silang mag-ama. 

Pinaikot na lang ni Nikole ang mata. Masyado yatang nananamantala ang lalaking ito porke pinagkakatiwaan nang husto ng ama. Kailangan niyang makagawa ng paraan para maidispatsa ito sa lalong madaling panahon. 

“Go upstairs, Jules. My daughter and I need to discuss something important,” ani Vicente. 

Tumango naman si Julian. “Yes, sir.”

Pinalipas muna ni Nikole ang ilang sandali bago muling nagsalita. Siniguro muna niyang hindi maririning ng kanyang bodyguard ang mga sasabihin. 

“I don’t trust him, Dad. What if he does something bad to me? Like when I’m asleep?” 

Natawa nang pagak ang matanda ng lalaki. “He won’t do that. You’re just too paranoid. He is too handsome to be a rapist.”

“If that’s the case, I will have to stay at my town house. Hindi ako kumportableng pati dito sa bahay nakasunod palagi ang Julian na ‘yan.”

Nagkibit ng balikat ang ama. “Then I’ll have to make him stay with you. Hmm, you have three rooms there, right?”

“No way!” Nagpupuyos na wika ng dalaga. 

Lalong natawa si Vicente sa inasal ng anak. “This is not even a big issue. Why do you hate Jules? He is just doing his job. Anyway, prepare for the inspections tomorrow.”

Mariing napapikit na lang si Nikole para kontrolin ang sarili. Mukhang mahihirapan talaga siyang idispatsa ang bodyguard. 

Isa pang problema niya si Clive. Sana lang hindi talaga siya nito ipahamak sa ama. Hindi pa nga nagsisimula ang plano niya mukhang namemeligro pa na hindi matuloy. 

“Go to bed and rest,” anang kanyang ama matapos ang sandaling katahimikan. 

“All right, Dad. Ikaw din.”

NIKOLE took a warm bath when she went back to her room. Kahit paano ay naibsan ang nararamdaman niyang pagkabalisa. Lalo pa at nasa kabilang kuwarto lang ang kanyang bodyguard. 

Kung nakuha agad nito ang loob ng kanyang ama, puwes hindi siya. She had always been wary of strangers. Lalo pa at maraming nagtatangka sa buhay nila. 

Tahimik niyang pinapatuyo ang buhok gamit ang blower nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. 

It was Kaden. 

“Yes, Kade? What’s up?” tanong niya sa kabilang linya.

“How’s your dad?” tanong nito na bakas ang pag-aalala. 

“He’s fine now. Baka napagod lang siya kanina. Maayos naman ang lagay niya according to Doctor Ruiz.”

“It’s good to hear that. I’ll hang up now—”

“Kade, wait! Did Cross ever mention me to you?” Lihim siyang napangiti nang maalala ang kalokohan ginagawa sa lunch meeting. 

Dinig na dinig niya ang pag buntong hininga ni Kaden sa kabilang linya. 

“Niki, not again. Masyado ka nang obvious.”

“Relax, I haven’t even started yet. Just watch. I’ll get him sooner than you think.”

“Whatever. Just be careful. I’m busy today. I’ll catch up with you soon.”

“Did I tell you that Dad let my bodyguard stay at home? I can’t believe it. He’s staying beside my room!” Mabilis na wika ng dalaga kaya nanatili si Kaden sa kabilang linya. 

“And so? I don’t see a problem with that.” Kaden sounded bored. 

“Aren’t you bothered? What if he does something to me? Dad is trusting him so much!”

“Niki, come on! Huwag kang masyadong feeling d’yan. Your dad can easily cut off his head if he touches you.” 

Kung nakikita lang ni Nikole ang nanggagalaiting ekspresyon ni Kaden baka lalo niya itong asarin. Gustong-gusto pa naman niyang pinipikon ito.

“What if he kills us?”

“Ewan ko sa ’yo. Your dad wouldn’t be this successful if he couldn’t distinguish people’s character. Kaya siya itinalaga sa ’yo dahil maaasahan siya. You should get some sleep. I guess you’re just tired.”

“Whatever.” Namilog ang mata ng dalaga. 

“You’re just too bored to overthink. Mabuti na lang talaga magsimula ka nang magtrabaho.”

“Sige na. I need to start my skincare routine. See you around. Bye!”

“’ Kay, bye!”

The line went dead. 

She glared at her wall. Iniisip siya ang nagpapasarap sa buhay niyang bodyguard. Wala naman siyang magawa kundi maghimutok sa sarili. That Julian was really getting on her nerves!