Chapter 2 : The Boy

PRESENT

He’s so warm. I love the heat of his body and the warmth he gives me. I want him. I want to touch him now.

“T-Teka lang, miss.” Hinuli niya ang kamay ko bago pa man ito makarating sa loob ng boxer niya.

“Ayaw mo ba?” tanong ko kay Reiner, bahagyang nakakunot ang noo. Napansin ko yung pagtaas-baba ng Adam’s apple niya, at lihim akong napangisi dahil alam kong may epekto ako sa kanya.

“I-I don’t even know you. Hindi ko alam kung paano ka nakapasok dito sa kwarto ko. If my mom finds out there’s a girl here, she’d freak out. Sorry, but you have to leave, miss."

How dare he refuse me!

“I’m Fana, and I’m a vampire.” I said it without hesitation. “There—you know me now.”

I ripped his t-shirt, and he gasped in surprise. Before I could touch him again or steal a kiss, he shoved me hard and wrapped his entire body in the blanket, hiding himself completely.

I’m 100% sure na virgin pa rin siya. Interesting.

“Nababaliw ka na ba?!” asik niya. “Pwede bang umalis ka na? Trespassing ‘tong ginagawa mo.”

Ouch!

Maraming lalaki ang nakapila para maikama ako, tapos papalayasin niya lang ako? Ang lakas ng loob ng mortal na ‘to! Kahit kailan, walang lalaki ang umayaw sa tukso na dala ko… pero for the first time in my life, siya lang itong tumanggi at nagtaboy sa akin.

“Huh? A… vampire, huh?” I heard him murmur under his breath, his tone edged with disbelief and hesitation.

“I’m telling the truth,” I said firmly, my voice low but unwavering.

With a surge of strength, I pushed him back onto the bed again, straddling him so I was hovering over him. “Aren’t my eyes proof enough?” I asked, letting the unmistakable glow and intensity of my gaze speak for itself.

"G-Get o-off me! Hindi ako makahinga."

Opps. Nasobrahan ata ako sa pagdiin sa dibdib n'ya.

"What do you want from me? Bakit ka ba talaga pumunta rito?" Masama ang tingin n'ya sa akin. Mukhang napuno na s'ya sa pagiging persistent and stubborn ko.

“I want you,” I whispered, leaning closer so that the heat of my presence pressed against him. His thick brows knitted in surprise, but I didn’t give him a chance to react. “I want you to be my toy,” I added, my voice a low, dangerous growl. Every word carried a claim, a hunger that promised he could run—but he wouldn’t escape me.

"T-Toy? Laruan lang ba ang tingin mo sa aming mga lalaki?"

"You can say that."

“Tsk. I should’ve just left you in that man’s hands. I’m sure you would’ve enjoyed being used by him,” Reiner said, his words immediately sending a sharp sting through my chest.

I pushed myself off him and sat on the edge of his bed, my gaze drifting to the half-moon hanging in the night sky, its pale light casting a quiet glow over the room.

"I'll wait for you tomorrow at my bar. Kapag hindi ka pumunta ay uubusin ko ang dugo mo hanggang sa huling patak nito. Mark my word, Reiner," seryosong saad ko.

Tumayo ako, binuksan ang bintana ng kwarto niya, at saka tumalon. I can’t fly, pero malakas ang legs ko para kayanin ang impact kapag bumagsak ako sa lupa. Nasa pangatlong palapag lang ang kwarto ni Reiner, kaya para sa akin, parang sisiw lang ang lundag na ‘to.

"NAPADALAW ka Fana," saad sa akin ni Rosalie.

She’s my mortal bestfriend. 70 years na kaming magkaibigan, at sa lahat ng taon na ‘yun, nasaksihan ko lahat ng pinagdaanan ni Rosalie sa buhay. She’s the strongest woman I know.

I don’t want to imagine life without her.

“I just miss you,” nakangiti kong sagot, saka ko itinulak ang wheelchair na kinauupuan niya.

Hindi na siya makapaglakad dahil sa katandaan. Kung minsan ang anak niyang si Thana na nakabantay sa kanya, pero madalas ay ang caregiver n’ya ang nag-aalaga sa kanya dahil abala din sa pagtuturo si Thana.

"Miss me? Sus! Alam ko namang may gumugulo na naman d'yan sa isip mo at nandito ka para maglabas ng hinanaing sa akin. You can't fool me, my friend."

“You really know me. What will happen to me when you’re gone?” I asked Rosalie, struggling to hold back the tears welling in my eyes.

Rosalie is eighty years old. I could feel her heartbeat growing weaker by the moment, and I knew her time was running out. My heart ached for her, breaking with the thought of losing her.

"Fana, 'wag mong ituring na parang laro ang buhay at laruan ang mga lalaking nakikilala mo."

Here we go again. Ang payo ni lola Rosalie. Well, isa 'to sa mga dahilan kung bakit mahal na mahal ko ang babaing 'to. She wanted the best for me. Ako lang talaga ang matigas ang ulo.

“Sa tingin ko, oras na para maghanap ka ng taong magiging katuwang mo. You’ve witnessed my life. Nakita mo ang pagmamahalan namin ni William. We were so happy. Kahit pa may mga problema na sumubok sa aming dalawa, magkahawak-kamay pa rin kami na hinarap ang lahat ng ‘yon.”

"I'm a vampire Rosalie. Ayokong ibigay ang puso ko sa taong mamatay din sa huli."

"Mamamatay na ako pero kahit isang beses ay hindi pa kita nakitang nag-seryoso sa isang lalaki."

"Marami akong lalaki," pagmamalaki ko.

"Oo pero nagkaroon ka ba ng pagtingin sa kanila?"

"Magaling sila sa kama."

"Jusko mahabagin."

"What?"

“Bago ako mamaalam sa mundong ibabaw, gusto kong makita kang masaya, Fana. Iyon ang gabi-gabi kong ipinagdarasal sa Diyos, at sana’y masaksihan ko ‘yon,” malumanay niyang sabi, may kirot at pagmamahal na halatang nagmumula sa puso.

"D-Don't say that. Hindi ka pa mamamatay."

“Hahaha. Don’t worry. Hindi pa ako aalis, pero magiging masaya ako kung magagawa mo ang last wish ko. I want you to fall in love. Hindi ‘yong hanggang kama lang kayo, kundi ‘yong may kahulugang pagmamahalan.”

“It’s not that easy, Rosalie. ‘Ni hindi ko nga alam kung ano ang pakiramdam ng ma-in love at kung paano masasabing in love ako sa specific na lalaking ‘yon,” sagot ko.

“Ayokong mag-explain. Mag-research ka na lang sa G****e, Fana,” natatawang pahayag ni Rosalie.

"Ewan ko sa'yo."

"Kapag may naramdaman kang kakaiba sa dibdib mo na bago para sa'yo ay 'yon na iyon Fana."

Mabilis akong napatigil sa paglalakad nang maalala ko ang nangyari namin ni Reiner. I just remembered the first time I felt those tingling sensations sa dibdib ko. Paano kumabog ng sobrang bilis ang puso ko—akala ko nga ay magma-malfunction sa mga oras na ‘yon ang puso ko.

"May problema ba Fana?" tanong ni Rosalie nang iangat n'ya ang tingin sa akin.

Ngumiti ako sa kanya at umiling bilang sagot.

“SINO ba ang hinihintay mo? Humahaba na ang leeg mo sa ginagawa mo,” natatawang sabi ni Toby, isa sa mga bartender ko. Just like me, pureblood vampire rin siya.

“Magtrabaho ka na nga lang d’yan,” inis kong sabi. “Don’t mind me,” dugtong ko pa habang nililibot ang tingin sa paligid, pero mas naka-focus pa rin ang atensyon ko sa entrance ng bar.

Tatlong oras na ang nakalipas nang magbukas ang bar ko at kanina ko pa hinihintay ang pagdating ni Reiner.

Did he ghost me?

Malilintikan talaga s'ya sa akin kapag hindi s'ya nagpakita ngayon.

"Woahhh yes! Break his limbs bro!" sigaw ng isang lalaki na umagaw sa atensyon ko.

"What's happening?" tanong ko kay Melissa na isa sa mga lady bouncer ko.

"May binubugbog na naman ang grupo nina Mateo," sagot n'ya.

Haist. That kid again.

Malalaki ang hakbang niyang tinungo ang nangyayaring gulo, kaya sumunod ako sa kanya.

“Ang lakas ng loob mong landiin ang girlfriend ko. Sisiguraduhin kong basag ang mukha mo paglabas mo sa bar na ‘to,” galit niyang bulyaw.

“Try it, and I’ll make sure you walk out of my bar with a broken spine,” I said, my voice low and dangerous.

The words cut through the chatter, and instantly, every head in the room turned toward us, eyes wide with surprise—and maybe a little fear.

The sudden silence made the air feel heavier, as if everyone was holding their breath, waiting to see what would happen next.

Naglakad ako papalapit kay Reiner at tinulungan siyang makatayo. Nakapikit na ang isa niyang mata dahil sa bugbog, samantalang may mga galos at pasa naman siya sa ibang bahagi ng mukha niya.

"Does it hurt?" tanong ko kay Reiner habang maingat na hinahaplos ang pisngi n'ya.

"F-Fana," tawag sa akin ni Mateo.

Isa s'ya sa mga loyal customer ko rito sa bar pero nitong mga nakaraang buwan ay parating gulo ang dala n'ya rito at hindi na ako nakakatuwa.

“Do you know this loser?” he asked, clenching his fists.

“You’re the loser here, scumbag. What do you think you’re doing? And in my bar, of all places,” I snapped, my anger coiling tight inside me.

"Baby, he started it. Nilalandi n'ya ang girlfriend ko," giit n'ya na nagpataas ng kilay ko. Lumapit ako kay Mateo at kinuwelyuhan s'ya. Napatingkayad s'ya at napakapit sa braso ko dahil sa higpit nang pagkakahawak ko sa kanya.

"Don't call me baby. Gusto mo bang basagin ko 'yang adams apple mo?"

"E-Easy baby. Bakit ba ang init ng ulo mo?"

"I said don't call me baby." Mas hinigpitan ko pa ang pagkakahawak sa kwelyo n'ya dahilan para mas lalo pa s'yang masakal.

"I-I can't breath," reklamo n'ya.

"That's my plan."

"Fana, stop," sita sa akin ni Reiner kaya naman kaagad kong binitawan si Mateo pero bago ko talikuran ang tukmol ay sinikmuraan ko muna s'ya at tinuhod sa precious junior n'ya.

"Let's go." Hinawakan ko ang kamay ni Reiner at hinila s'ya palabas ng bar. Dinala ko s'ya sa place ko at sinimulang gamutin ang mga sugat n'ya.

"Did you really flirt with his girlfriend?" tanong ko habang nilalagyan ng band aid ang mga sugat n'ya.

"N-No. Why would I do that?" depensa n'ya.

Once again, my gaze was drawn to his face, unable to look away. And now that I think about it… why on earth did I even listen to this mortal earlier?

In all my centuries of roaming among humans, bending them to my will, obeying none, no one has ever had the power to sway me… until him.

For the first time in my long, endless existence, it was him alone who could command my attention—and stir something I didn’t fully understand.