Chapter 3 : Her Condition

REINE

I met a real-life vampire. Sinampal ko ang sarili ko para maibalik sa tamang katinuan. Bampira ba talaga siya? Well, she jumped out of my window, at walang normal na babae ang makaka-survive—depende na lang kung pinagkalooban ka ng kakaibang kapangyarihan.

She’s a vampire. Everything about her—her eyes, the way she moves, the aura around her—gives it away. But… I haven’t seen her fangs yet. I’ll only believe it for sure when I see those fangs. Until then, it’s just instinct and suspicion, sharp and insistent.

"Anak, ayos ka lang ba?" tanong ni mama nang ipatong n'ya sa harap ko ang gatas na tinimpla n'ya para sa akin.

"Mom, I'm not a kid anymore. Bakit gatas?"

"Anak, mas masustansya 'yan kesa sa kape."

Napabuntonghininga na lang ako. Kung makikipagtalo pa ako kay mama, baka mauwi na naman sa sermon niya—simula nung ipinanganak niya ako, hanggang sa lahat ng hinanaing niya ngayon na parang hindi na matatapos.

Wala akong nagawa kundi ang inumin ang gatas na nasa harapan ko.

Yum–uckkk!

“Are you sure you don’t want to come with me, son?” my mom asked.

She’s flying to the States next week, the place she’s decided to spend her retirement.

"May pasok pa ako, ma. Bibisitahin na lang kita 'ron kapag bakasyon ko na."

"Pwede ka naman mag-transfer na lang 'don anak. Maraming magagandang university sa state."

"Ma, we talked about this. Dito ko gustong tapusin ang pag-aaral ko. Isang taon na lang naman."

“I know, I know. Just promise me—once you graduate here, you’ll come live in the States with me.”

“And that’s my promise to you.”

“Yes… but promises always seem to let me down in the end.”

“Not this one, Ma. I’m your son, and I swear I’ll make sure this promise keeps.”

My mom stepped closer and hugged me tightly, the warmth of her embrace grounding me in a way words never could.

Hinalikan ko ang ulo niya at ginantihan siya ng mahigpit na yakap. Simula nang mamatay si Papa at kuya Rein limang taon na ang nakakaraan, kami ni mama ang naging magkatuwang sa lahat. Ito ang unang beses na magkakahiwalay kami, kaya hindi ko mapigilang malungkot habang papalapit nang papalapit ang araw ng pag-alis niya.

 

Night fell faster than I expected. I was nervous, my thoughts scattered and restless. A mix of anxiety and fear weighed heavily on my chest. Even though I kept telling myself over and over that she wasn’t a vampire and that she wouldn’t hurt me, my mind still argued with itself, refusing to be convinced.

Should I go?

Paano kung bigla na lang siyang pumuslit ulit sa kwarto ko at gawin ang plano niyang pag-ubos sa dugo ko?

Nagsisisi na tuloy akong tinulungan ko pa siya.

Kinuha ko sa bulsa ang phone ko at dinial ang number ng kaibigan kong si Ryder.

“Aaahhhhh!” Napangiwi ako nang marinig ang mahabang ungol ng isang babae sa kabilang linya

"B-Bro."

"T*ngina! May ikinakama ka na naman."

"Hahaha. So, bakit ka napatawag?"

"Nevermind. Mukhang busy ka."

Hindi ko na hinintay ang sasabihin ni Ryder at pinatayan na siya ng tawag. Gusto ko sana siyang yayain sa bar ni Fana para may witness ako, kung sakali mang mamatay ako ngayong gabing ‘to. Sh*t… wag naman sana.

In the end, I decided to go to the bar. My gut was telling me I had to do it, so I just followed through.

As soon as I stepped out of the taxi, the loud music blasting from inside the bar hit me immediately. Now… I was having second thoughts. Parang gustong mag-backout ang mga paa ko, pero sayang naman ang effort ko kung aatras pa ako ngayon.

Pagpasok ko sa bar, langhap na langhap ko agad ang magkahalong amoy ng yosi at alak. Makikita sa mukha ng ilan ang kalasingan at kasiyahan habang sumasayaw at nakikipagkwentuhan sa mga kaibigan o estranghero na ngayon lang nila nakilala. Some are flirting, pero may ilan din na halata talaga na mag-jowa sila.

“S-S-Sorry,” saad ng babae nang mabunggo niya ako.

Kaagad ko siyang hinawakan sa magkabila niyang braso nang muntik na siyang matumba. Lasing na lasing siya.

Wala ba siyang kasama rito?

Ayoko namang iwanan siya kung saan at baka may mangyari pang masama sa kanya.

“Miss, nasaan ang mga kaibigan mo?” tanong ko sa kanya. Itinuro niya ang isang direksyon, kaya inalalayan ko siya papunta sa kung nasaan man ang mga kaibigan niya. Pero nakakailang hakbang palang kaming dalawa nang may humablot sa balikat ko. Nang lingunin ko siya, isang malakas na suntok ang ibinigay niya sa kaliwa kong mukha.

"P*tangina ka! Saan mo dadalhin ang girlfriend ko!" asik nang lalaking nanuntok sa akin. Hinablot n'ya ang kwelyo ko at muli akong binigyan ng suntok sa mukha. Bumagsak ako sa sahig dahil sa ginawa n'yang 'yon.

"Woahhh yes! Break his limbs bro!" sulsol ng isang lalaki.

"N-Nagkakamali ka. Tinutulu–" Bago ko pa man matapos ang sanang sasabihin ko ay isang malakas na sipa na ang tumaama sa sikmura ko dahilan para mas lalo akong mamilipit sa sakit.

There were so many people inside this bar, yet not a single one dared to stop him. This place… it’s hell.

"Ang lakas ng loob mong landiin ang girlfriend ko. Sisiguraduhin kong basag ang mukha mo paglabas mo sa bar na 'to," asik ng lalaki.

“Try it, and I’ll make sure you walk out of my bar with a broken spine,” sagot sa kanya ng isang babae. Dahan-dahan akong napaangat ng tingin dahil sa pamilyar na boses na iyon.

Si Fana.

Nakita ko kung paano n'ya dahan-dahang iniangat ang katawan ng lalaking sa ere gamit lang ang isa n'yang kamay. May ilan nang kumukuha ng litrato kaya naman pinigilan ko kaagad si Fana bago pa s'ya tuluyang mag-viral sa social media.

“DON’T get me wrong. Hindi ibig sabihin na pumunta ako rito ay pumapayag na akong maging laruan mo,” depensa ko habang abala pa rin si Fana sa paggamot sa mga sugat ko. “Ano ba,” sita ko kay Fana nang iangat niya ang suot kong hoodie jacket.

“Lalagyan ko ng ointment ang tiyan mo. Take off your jacket,” utos niya sa akin. “Please,” dugtong niya na ikinakunot ng ang noo ko.

Akalain mo ‘yon, marunong din palang makiusap ang bampirang ‘to.

“Ako na ang maglalagay ng ointment. I can do it myself,” pagmamatigas ko, pero mukhang hindi magpapatalo ang babaing ‘to. I’m sure na may masama siyang balak sa akin.

No matter what expression she wore, the desire in her eyes never wavered. She was pure temptation incarnate—every inch of her screamed sin.

“Yup. Lust is my sin,” she said casually, like admitting it was the simplest truth in the world.

Did she just read my thoughts?

“I didn’t read them. I heard them. I can hear what’s going on in your mind,” she added, making my eyes go wide in shock.

P-Paaanong...

"I told you, I'm a vampire."

"Kung ganun ay nasaan ang mga pangil mo?"

“I don’t want to show them. You might get scared and pull even further away from me.”

“I’ll only believe it if I see your fangs.”

“Isn’t it enough that I jumped through your window and heard everything in your mind? Oh, and let’s not forget the eyes you saw yesterday.”

"I want to see your fangs," pagmamatigas ko pero imbis na pansinin ang sinabi ko ay muli n'ya na namang iniangat ang suot ko.

"Pervert."

“I know. Now, take off your hoodie dahil kung hindi, pangalawa na ‘yan sa pupunitin kong damit mo,” pagbabanta niya. Isa ito sa paborito kong suotin, kaya hindi ako makakapayag na sirain niya ‘to.

I glared at her bago inalis ang jacket ko. Nakakainis! Subukan niya lang na manyakan ako, at sisiguraduhin kong ipagkakalat ko ang sekreto niya… well, kung hindi pa ako patay.

She took some ointment from her first aid kit and rubbed it between her palms before pressing them against my stomach. Her hands were freezing cold, yet somehow she managed to make my whole body feel warm.

Sh*t! She's making me horny.

Binatukan ko ang sarili ko para pigilan ang utak ko na mag-isip ng mga kung ano-ano. Baka mabasa n'ya na naman ang iniisip ko.

“Too late, I heard you,” nakangising sabi ni Fana, sabay kagat sa kanyang ibabang labi. Umusog siya papalapit sa akin, kaya umatras ang pwet ko palayo sa kanya. Naramdaman ko na lang na nasa dulo na ako ng sofa at wala nang maaatrasan pa.

Napalunok ako nang hawakan ni Fana ang pisngi ko. Isang maling galaw ko lang, siguradong lalapat ang mga labi namin.

“I love the smell of your blood,” inamoy niya ang mukha ko—or should I say, ang dugo sa mga sugat ko. “I’m not a big fan of human blood, pero dahil sa’yo, unti-unti nagbago ang panlasa at pang-amoy ko sa dugo ng tao.”

Tumindig ang mga balahibo ko nang lumapat ang dila niya sa panga ko at dila-dilaan ako. Mula sa panga ko, ang labi na niya naman ang naglakbay papunta sa leeg ko.

“There’s a bit of blood, I just cleaned it up,” she said.

“M-maniac.”

“But you wanted it too.”

“No, I don’t,” I insisted.

"Yes, you do. Hindi man galing sa labi at utak mo ay sigurado akong nagustuhan ng katawan mo ang ginawa ko," giit n'ya habang inaaayos ang mga nagkalat na bulak at basura sa center table n'ya. "S’ya nga pala, you'll be my toy starting today."

This girl is giving me a headache.