เข้าสู่ระบบเมื่อถึงกำหนดกลับอิตาลี ร่างกำยำในชุดสูทหรูสมาร์ทสั่งตัดเป็นพิเศษเดินลงจากเครื่องบินส่วนตัวมาขึ้นรถคันหรูที่จอดรออยู่ตามด้วยไอรีน ท่ามกลางการรักษาความปลอดภัยจากบอดี้การ์ดหลายสิบชีวิต ก่อนที่ขบวนรถจะเคลื่อนตัวออกจากสนามบินส่วนตัวมุ่งหน้ากลับทันที
ไม่นานนักรถคันหรูแล่นเข้ามาจอดที่หน้าเพ้นท์เฮ้าส์ "ผมมีธุระต่อ" คริสโตเฟอร์เอ่ยบอกหญิงสาวที่ก้าวลงจากรถ "ค่ะ แล้วจะกลับกี่โมงเหรอคะ" คำถามนั้นทำเอาดวงตามกริบปรายมองหญิงสาวอย่างตำหนิจนหล่อนหน้าเสียก่อนจะรู้ตัวว่าเริ่มล้ำเส้นเขาเกินไปเพราะชายหนุ่มชนชั้นสูงคนนี้เป็นคนที่ขีดเส้นความเป็นส่วนตัวไว้ชัดเจนตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว "ขอโทษค่ะ เดินทางดีดีนะคะ" ไอรีนเอ่ยก่อนที่ประตูรถกำลังเลื่อนปิด ร่างแบบบางยืนมองท้ายรถแล่นออกไปจนลับสายตา ครืด~~ช่อพิกุลที่นั่งในห้องทำงานมองโทรศัพท์สั่นครืดคราดบนโต๊ะมาพักใหญ่จนกระทั่งดับไปเอง ดวงตากลมโตสั่นระริกน้ำใสคลอหน่วยเขาเงียบหายไปสามวันเต็มไม่แม้จะโทรกลับมาด้วยซ้ำ มีแต่เธอที่เฝ้ารอคอยโทรศัพท์จากเขาจนไม่เป็นตัวเองจนข้ามคืนข้ามวันเพิ่งจะโทรกลับมาป่านนี้แกร๊ก..มือใหญ่ปิดประตูลงพร้อมกับรวบกอดคนตัวเล็กที่เข้ามายืนงงๆ หันหลังให้เขาอยู่"อุ้ย! ช่อยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ" "เดี๋ยวค่อยอาบ ผมชอบกลิ่นหอมแบบนี้ของช่อ" ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเริ่มติดกลิ่นสาบสาวของหล่อน เนื้อนุ่มทุกจุดที่ได้สัมผัสทุกตารางนิ้วนั้นกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่มให้ตื่นขึ้นรวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวหล่อนด้วย"ผมชนะช่อเห็นหรือเปล่า" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอก"เห็นค่ะ" "งั้นคืนนี้ผมต้องได้รางวัล" เสียงแหบพร่าเอ่ยพร้อมกับมือไม้สั่นเทาที่ถอดเสื้อผ้าหล่อนออกเหลือเพียงชุดชั้นในและเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะตวัดอุ้มร่างบางไปยังเตียงนอนแล้วตามขึ้นไปคร่อมทับ"ดึกแล้วนะคะ" เสียงหวานเอ่ยบอกในขณะที่มือใหญ่กำลังถอดกางเกงชั้นในตัวบางหลุดออกจากปลายเท้าเล็กพร้อมกับดันเรียวขาอ้ากว้าง"ที่รักสวยมาก ผมอดตั้งหลายวัน" ดวงตาคมกริบโลมเลียร่างกายสะโอดสะองอย่างหื่นกระหายพร้อมกับปลดตะขอบราเซียด้วยความชำนาญก่อนจะดึงออกแล้วโยนลงข้างเตียง ดวงตาคมลุกวาวเมื่อหน้าอกอวบดีดเด้งขึ้นมาล่อหน้าล่อตาเชิญชวนให้ดูดเลีย"คุณคริส" เสียงหวานเอ่ยกระเส่าลืมเลือนความขุ่นเคืองที่เก็บมาห
"สวัสดีค่ะ" เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกความสนใจ ช่อพิกุลหันไปมองก็พบว่าเป็นหญิงสาวผมบลอนด์ร่างเพรียวบางเดินมาหย่อนกายนั่งข้างเธอ"คะ?" "ชื่ออะไรเหรอคะ เห็นมากับคุณคริส" เสียงหวานของหญิงสาวแปลกหน้าเอ่ยทักขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ"ช่อพิกุลค่ะ" เธอเอ่ยตอบด้วยน้ำดสียงราบเรียบ"ชื่อแปลกจังเลยนะคะ คงไม่ใช่ภาษาอิตาเลียนมีเชื้อสายเอเชียรึเปล่าคะ" "ใช่ค่ะ ครึ่งไทย-อิตาเลียน" ช่อพิกุลเอ่ยตอบ"คบกับคุณคริสมานานรึยังคะ" "เอ่อ..ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร" ช่อพิกุลถามกลับทำให้อีกฝ่ายกระตุกยิ้มก่อนจะเอ่ย"ไอรีนค่ะ แล้วสรุปว่าคบกับคริสมานานรึยังคะ""ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันไม่สะดวกจะเล่าค่ะ ไว้รอถามคุณคริสเองนะคะ" ช่อพิกุลเอ่ยปฏิเสธไป"ค่ะ ฉันเข้าใจค่ะบางทีถ้าสถานะมันไม่ชัดเจน ก็ยังพูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำหรอกใช่ไหมคะ" ไอรีนเอ่ยพลางเลิ่กคิ้วหันไปมองท่าทีของอีกฝ่ายช่อพิกุลคิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อหล่อนยังคงพูดไปเรื่อยเปื่อยดูเหมือนพยายามจะถามเรื่องส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่ ดวงตากลมโตลอบมองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้าดูเธอท่าทางจะเป็นไฮโซหรือไม่ก็เป็นเพื่อนในกลุ่ม
มือใหญ่เปิดสมุดภาพดูอย่างเชื่องช้า ภาพเก่าๆ ใบหน้าหญิงสาวสะพรั่งที่ถ่ายตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในประเทศอังกฤษ เขายังจำสถานที่แห่งนั้นได้ดีเพราะเขาเป็นตากล้องให้เธอเองเด็กสาวนักเรียนทุนที่ไปเรียนมหาวิทยาลัยในประเทศอังกฤษและเจอกันที่นั่นหยาดน้ำใสใหลย้อยลงตามแก้มสากมือใหญ่ปาดออกลวกๆ "พ่อหนุ่มทานข่าวมาแล้วรึยังล่ะ" "ทานแล้วครับ คุณป้าอยู่คนเดียวเหรอครับ" "สามีตายจากไปตั้งแต่สิบกว่าปีก่อน แล้วลูกสาวก็มาตายหนีจากไปอีกคน" หญิงชราเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า"แล้วเป็นเพื่อนกับชาล็อตต์เหรอ""ครับ เย็นมากแล้วผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ" มือใหญ่ทำเนียนหยิบรูปสองสามใบออกจากอัลบั้มแล้วสอดลงกระเป๋าเสื้อสูทก่อนจะลุกยืนเต็มความสูงก้มโค้งให้หญิงชรา"เออ. ไปดีมาดีนะลูก มีเวลาก็มาอีกได้" หญิงชราเอ่ยบอก"ครับ" ร่างสูงใหญ่ก้าวออกจากบ้านหลังเล็กโดยมีสายตาเหี่ยวย่นมองตามหลังพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้ อีกทางด้านหนึ่ง หลังจากทานอาหารอิ่มช่อพิกุลจึงไปเยี่ยมโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ไม้ของตระกูลที่แทบจะไม่ค่อยได้มาเลย เธอมันไม่เอาไหนจริงๆ ร่างแบบบางก้าวลงจากรถหยุดยืนมองโกดังขนาดใหญ่ย่านชานเมืองบรรยากาศโดยรอบร
เมื่อถึงกำหนดกลับอิตาลี ร่างกำยำในชุดสูทหรูสมาร์ทสั่งตัดเป็นพิเศษเดินลงจากเครื่องบินส่วนตัวมาขึ้นรถคันหรูที่จอดรออยู่ตามด้วยไอรีน ท่ามกลางการรักษาความปลอดภัยจากบอดี้การ์ดหลายสิบชีวิต ก่อนที่ขบวนรถจะเคลื่อนตัวออกจากสนามบินส่วนตัวมุ่งหน้ากลับทันที ไม่นานนักรถคันหรูแล่นเข้ามาจอดที่หน้าเพ้นท์เฮ้าส์ "ผมมีธุระต่อ" คริสโตเฟอร์เอ่ยบอกหญิงสาวที่ก้าวลงจากรถ "ค่ะ แล้วจะกลับกี่โมงเหรอคะ" คำถามนั้นทำเอาดวงตามกริบปรายมองหญิงสาวอย่างตำหนิจนหล่อนหน้าเสียก่อนจะรู้ตัวว่าเริ่มล้ำเส้นเขาเกินไปเพราะชายหนุ่มชนชั้นสูงคนนี้เป็นคนที่ขีดเส้นความเป็นส่วนตัวไว้ชัดเจนตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว "ขอโทษค่ะ เดินทางดีดีนะคะ" ไอรีนเอ่ยก่อนที่ประตูรถกำลังเลื่อนปิด ร่างแบบบางยืนมองท้ายรถแล่นออกไปจนลับสายตา ครืด~~ช่อพิกุลที่นั่งในห้องทำงานมองโทรศัพท์สั่นครืดคราดบนโต๊ะมาพักใหญ่จนกระทั่งดับไปเอง ดวงตากลมโตสั่นระริกน้ำใสคลอหน่วยเขาเงียบหายไปสามวันเต็มไม่แม้จะโทรกลับมาด้วยซ้ำ มีแต่เธอที่เฝ้ารอคอยโทรศัพท์จากเขาจนไม่เป็นตัวเองจนข้ามคืนข้ามวันเพิ่งจะโทรกลับมาป่านนี้
ช่อพิกุลนั่งเงียบอยู่พักใหญ่เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามาก่อนที่คริสโตเฟอร์จะตัดสายไปกระทันหันทำให้ทั้งคืนเธอนอนไม่หลับจนกระทั่งเช้าวันต่อมาช่อพิกุลมาทำงานตามปกติด้วยสภาพอิดโรยแต่ก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นเมื่อหมายทวงหนี้จากธนาคารมาแปะที่หน้าตึกบริษัทราวกับจงใจประจาน ร่างแบบบางยืนจ้องมองอยู่นานในขณะที่พนักงานต่างก็พากันมามุงดู มือบางรีบดึงออกก่อนจะก้าวเข้าตึกก็เห็นพนักงานพากันจับกลุ่มคุยกันแต่เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาก็พากันกรูมาหาเธอทันที"คุณช่อคะ มันเกิดอะไรขึ้นคะ?" หนึ่งในนั้นถามเธอ"แล้วท่านประธานหายไปไหนคะ ไม่เข้าบริษัทมาสองวันแล้ว" "บริษัทล้มละลายแล้วรึเปล่าคะ อย่าบอกนะว่าพวกเรากำลังจะตกงานน่ะ" คำถามจากพนักงานที่ต้องการคำตอบจากเธอ"ใจเย็นก่อนนะคะทุกคน รอประกาศนะคะช่อจะรีบจัดการให้เร็วที่สุดอย่าเพิ่งตกใจไป" เสียงหวานเอ่ยบอกเท่านั้นก่อนจะแหวกเดินหนีขึ้นมาบนชั้นสิบเจ็ดซึ่งเป็นห้องทำงานของเธอและพี่ชาย"คุณช่อ" เมษาที่เดินวนไปมากำลังรอเจ้านายสาวด้วยความร้อนใจ"เม! พี่แซมล่ะ" เสียงหวานเอ่ยถามขณะก้าวออกจากลิฟท์"ท่านประธานยังไม่เข้าบริษัทเลยค่ะ" เมษ
ช่อพิกุลขับรถกลับมาถึงคอนโดอย่างใจลอยรถคันหรูแล่นเข้ามาจอดประจำที่ด้วยความเคยชินมากกว่าจะรู้ตัวในหัวเธอตอนนี้สับสนและเต็มไปด้วยความสงสัยคาใจ 'ใครรับโทรศัพท์เขา?' หลังจากขึ้นมาถึงห้องร่างบางก็ทิ้งตัวลงที่โซฟาตัวโปรดอย่างอ่อนแรงอีกทั้งมือไม้ยังอ่อนเปลี้ยครืด~~สมาร์ทโฟนเครื่องหรูสั่นขึ้นอีกครั้งเป็นไทเลอร์ที่โทรมาดวงตากลมโตเป็นประกายวาบอย่างมีความหวังเขาต้องได้ข้อมูลอะไรมาบอกเธอแน่"ฮัลโหลไทเลอร์" เสียงหวานเอ่ยกรอกลงไปตามสาย'ช่อ! ว่างหรือเปล่าออกมาเจอกันหน่อยตอนนี้' "ได้ ที่เดิมนะ" เอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะกดวางแล้วสูดหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกสติกลับมาเพราะตอนนี้ปัญหาเรื่องงานก็สำคัญร่างบางก้าวเข้ามาในร้านอาหารหรูของโรงแรมดังแห่งหนึ่ง"สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง" พนักงานเอ่ยต้อนรับอย่างสุภาพ"คุณไทเลอร์ค่ะ" ช่อพิกุลเอ่ยบอก"เชิญทางนี้เลยค่ะ" ร่างแบบบางเดินตามพนักงานหญิงไปข้างในจนถึงมุมส่วนตัวติดกระจกกั้นเป็นห้อง"ช่อ!" ไทเลอร์เอ่ยเรียกเพื่อนที่มาถึงอย่างรวดเร็ว"ได้เรื่องอะไรมาเหรอวันนี้" ช่อพิกุลเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้นในขณะที่อาหารทยอยม







