Novels by แมวดำขนฟู

ช่อพิกุลตื่นขึ้นมาในช่วงสาย ร่างกายเหนื่อยล้าระบมไปทั้งร่างโดยเฉพาะจุดกลางกายรู้สึกเจ็บแปล๊บเมื่อขยับตัวเพียงเล็กน้อยเมื่อคืนเธอสลบไสลไปโดยไม่รู้ตัว ดวงตากลมลอยปรือกระพริบถี่เมื่อแสงแดดสาดส่องเข้ามามองเห็นแผ่นหลังกว้างเปลือยเปล่าเขายืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่ริมระเบียงด้านนอกเป็นจังหวะเดียวกับที่เขาหันกลับมามองเธอพอดี ดวงตากลมโตสบเข้ากับดวงตาคมกริบที่มองมาด้วยความเย็นชาเรียบเฉย เขามองสำรวจเรือนร่างอรชรที่เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือและร่องรอยขบกัดแทบทั่วร่างก่อนจะสูบบุหรี่เอาควันเข้าปอดเพื่อให้โล่งหัวพ่นออกมายาวโขมงแล้วโยนก้นบุหรี่ลงจานแก้ว ร่างสูงก้าวเข้ามาข้างในห้องเลื่อนปิดประตูเดินมานั่งไขว่ห้างที่โซฟาตัวใหญ่พร้อมกับจ้องมองคนตัวเล็กที่พยายามขยับลุกขึ้นเขาแสยะยิ้มเมื่อถูกหล่อนจ้องหน้าเขาเขม็ง "โดนแค่นี้ทำท่าเหมือนจะตายเลยนะ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยออกมาอย่างดุดัน "...." ช่อพิกุลจึงเสมองไปทางอื่นไม่พูดอะไรเรียวขาขาวหย่อนลงจากเตียงก่อนลุกขึ้นยืนแม้จะรู้สึกเจ็บแปล๊บช่วงล่างไม่น้อย "คนชั่ว!" "หึ! ถ้าคนอย่างฉันชั่ว พี่ชายเธอก็

ช่อพิกุลมองภาพตรงหน้าอย่างตื่นตะลึงแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาเมื่อเปิดประตูเข้ามาเธอเห็นผู้ชายที่ตัวเองคบหาอยู่กำลังจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนอื่นก่อนคว้าแจกันที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้มือขว้างไปสุดแรง"คนเลว!" เสียงหวานตะหวาดพร้อมกับน้ำตาไหลพรากย้อยลงตามพวงแก้มในทันที ดวงตากลมโตเบิกกว้างสั่นไหวเหลือบมองคนทั้งคู่ที่กำลังอยู่ในท่าล่อแหลม ดาราสาวชื่อดังที่อยู่ในสภาพเปลือยกายเอาผ้าห่มปิดบังใบหน้าและคลุมกายเอาไว้บางส่วน ดวงตากลมโตตวัดมองชายหนุ่มที่หันมาเผชิญหน้ากับเธอด้วยท่าทางใจเย็นราวกับไม่มีอะไรผิดปกติ"ฮึก!..คนเลว!..ฮึก!" เสียงหวานสะอึกสะอื้นพูดไม่ออกเพราะรู้สึกจุกแน่นในอกจนแทบหายใจไม่ออกสมองสับสนไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเอง เหมือนหัวใจหล่นวูบแล้วถูกเหยียบซ้ำจนแหลกสลาย"เลวยังไงครับที่รัก?" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับเลิ่กคิ้วขึ้นแววตาคมกริบมองเธอแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงจนรับรู้ได้ชัดเจน ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยราวกับไม่รู้สึกผิดกับที่เรื่องเขาก่อขึ้น ช่อพิกุลมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าในสภาพไม่ต่างจากหญิงสาวคนนั้นที่นอนหมอบอยู่บนโซฟาอีกทั้งถุงยางยังสวมครอบคาท่อนเอ

รถคันหรูแล่นมาจอดท่าเรือขนาดใหญ่สถานที่จัดปาร์ตี้ ร่างสูงใหญ่ก้าวลงจากรถตู้เดินตามทางที่ทอดยื่นไปในทะเลซึ่งเรือยอร์ชลำใหญ่ขนาดสามชั้นของตระกูลเฮมเวิร์ทจอดอยู่ริมทะเลสาบท่ามกลางบอดี้การ์ดหลายสิบคนรายล้อม แสงไฟระยิบระยับประดับประดาสวยงามเมื่อเขาใช้เป็นที่จัดงานปาร์ตี้วันเกิดของตัวเองซึ่งถูกจัดขึ้นทุกปีเพียงแค่ย้ายสถานที่ไปแล้วแต่เขาจะคิดได้ ภายในงานส่วนใหญ่เป็นเพื่อนสนิทและบรรดานักธุรกิจที่ลงทุนด้วยกันและพิเศษสุดมีดารานางแบบสาวสวยที่ได้รับเชิญมาร่วมงานอย่างเช่นทุกปี ทั้งอาหารและเครื่องดื่มสุดหรูไม่อั้นถูกนำมาเสิร์ฟไม่ขาดสาย ชั้นดาดฟ้าของเรือลำใหญ่เสียงเพลงดังกระหึ่มเคล้ากับเสียงกรี๊ดกร๊าดเมื่อเจ้าของวันเกิดเดินเข้ามาภายในงาน บรรดาเพื่อนฝูงต่างเข้ามาทักทายไม่ขาดสาย"ไอ้คริส! เสน่ห์แรงชิบหาย" อัลเฟรดเอ่ยพลางมองเพื่อนสนิทที่กำลังแหวกฝูงผู้คนเดินมายังโซนส่วนตัวด้านในสุด "พวกมึงเมากันแต่หัววันเลยนะ" คริสโตเฟอร์ทักทายเพื่อนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงโซฟาตัวใหญ่พลางยกแก้วเหล้าดื่มก่อนจะเบนสายตาคมกริบจับจ้องไปยังกลุ่มหญิงสาวสี่ห้าคนที่จับกลุ่มเต้นโยกย้ายอยู่มุมหนึ่งของงาน

รถคันหรูแล่นมาจอดที่หน้าตึกบริษัทอิตาเลียนวู้ดส์ คริสโตเฟอร์มองเข้าไปด้านในตึกก่อนจะโน้มกายไปกดประทับจูบหนักหน่วง"ตอนเย็นผมมารับนะ" "ค่ะ" ร่างแบบบางก้าวลงจากรถเดินเข้าไปในตึกหันหลังมามองเขาอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้มให้ ดวงตาคมกริบภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทกวาดมองบรรยากาศในตึกที่เงียบเหงามีพนักงานเดินไปมาเพียงไม่กี่คน ตัวอาคารเริ่มสีซีดคล้ำราวกับไม่ได้รับการดูแลมานานริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มออกมาพร้อมกับค่อยๆเลื่อนกระจกปิดขึ้นเคลื่อนรถออกไป"ช่อ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยเรียกเมื่อเห็นร่างแบบบางเดินเข้ามา ไทเลอร์ที่มารอช่อพิกุลที่หน้าล็อบบี้สักพักจึงได้เห็นว่าเพื่อนสาวลงจากรถคันหรูที่มาจอดส่งด้านหน้าบริษัทก่อนจะขับออกไป"ไทเลอร์ มาทำไมไม่บอกล่ะ แล้วมารอนานรึยัง" ช่อพิกุลถามด้วยความแปลกใจ"ไม่นานหรอก ฉันพอจะหาพาร์ทเนอร์ให้เธอได้แล้วนะเป็นบริษัทของเพื่อนฉันเอง เราควรจะไปเจอสักหน่อยนะ" เมื่อได้ยินก็ดังนั้นใบหน้าหวานก็คลี่ยิ้มออกมาทันทีด้วยความดีใจ ทุกวันนี้บริษัทเหลือแค่ลูกค้าเจ้าเล็กเจ้าน้อยกำไรแทบจะไม่ได้ซ้ำยังขาดทุนเพราะค่าใช้จ่ายที่เกินรายได้มาเป็นเดือน"อืม ได้สิ"

แกร๊ก..มือใหญ่ปิดประตูลงพร้อมกับรวบกอดคนตัวเล็กที่เข้ามายืนงงๆ หันหลังให้เขาอยู่"อุ้ย! ช่อยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ" "เดี๋ยวค่อยอาบ ผมชอบกลิ่นหอมแบบนี้ของช่อ" ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเริ่มติดกลิ่นสาบสาวของหล่อน เนื้อนุ่มทุกจุดที่ได้สัมผัสทุกตารางนิ้วนั้นกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่มให้ตื่นขึ้นรวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวหล่อนด้วย"ผมชนะช่อเห็นหรือเปล่า" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอก"เห็นค่ะ" "งั้นคืนนี้ผมต้องได้รางวัล" เสียงแหบพร่าเอ่ยพร้อมกับมือไม้สั่นเทาที่ถอดเสื้อผ้าหล่อนออกเหลือเพียงชุดชั้นในและเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะตวัดอุ้มร่างบางไปยังเตียงนอนแล้วตามขึ้นไปคร่อมทับ"ดึกแล้วนะคะ" เสียงหวานเอ่ยบอกในขณะที่มือใหญ่กำลังถอดกางเกงชั้นในตัวบางหลุดออกจากปลายเท้าเล็กพร้อมกับดันเรียวขาอ้ากว้าง"ที่รักสวยมาก ผมอดตั้งหลายวัน" ดวงตาคมกริบโลมเลียร่างกายสะโอดสะองอย่างหื่นกระหายพร้อมกับปลดตะขอบราเซียด้วยความชำนาญก่อนจะดึงออกแล้วโยนลงข้างเตียง ดวงตาคมลุกวาวเมื่อหน้าอกอวบดีดเด้งขึ้นมาล่อหน้าล่อตาเชิญชวนให้ดูดเลีย"คุณคริส" เสียงหวานเอ่ยกระเส่าลืมเลือนความขุ่นเคืองที่เก็บมาห

"สวัสดีค่ะ" เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกความสนใจ ช่อพิกุลหันไปมองก็พบว่าเป็นหญิงสาวผมบลอนด์ร่างเพรียวบางเดินมาหย่อนกายนั่งข้างเธอ"คะ?" "ชื่ออะไรเหรอคะ เห็นมากับคุณคริส" เสียงหวานของหญิงสาวแปลกหน้าเอ่ยทักขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ"ช่อพิกุลค่ะ" เธอเอ่ยตอบด้วยน้ำดสียงราบเรียบ"ชื่อแปลกจังเลยนะคะ คงไม่ใช่ภาษาอิตาเลียนมีเชื้อสายเอเชียรึเปล่าคะ" "ใช่ค่ะ ครึ่งไทย-อิตาเลียน" ช่อพิกุลเอ่ยตอบ"คบกับคุณคริสมานานรึยังคะ" "เอ่อ..ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร" ช่อพิกุลถามกลับทำให้อีกฝ่ายกระตุกยิ้มก่อนจะเอ่ย"ไอรีนค่ะ แล้วสรุปว่าคบกับคริสมานานรึยังคะ""ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันไม่สะดวกจะเล่าค่ะ ไว้รอถามคุณคริสเองนะคะ" ช่อพิกุลเอ่ยปฏิเสธไป"ค่ะ ฉันเข้าใจค่ะบางทีถ้าสถานะมันไม่ชัดเจน ก็ยังพูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำหรอกใช่ไหมคะ" ไอรีนเอ่ยพลางเลิ่กคิ้วหันไปมองท่าทีของอีกฝ่ายช่อพิกุลคิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อหล่อนยังคงพูดไปเรื่อยเปื่อยดูเหมือนพยายามจะถามเรื่องส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่ ดวงตากลมโตลอบมองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้าดูเธอท่าทางจะเป็นไฮโซหรือไม่ก็เป็นเพื่อนในกลุ่ม

“คุณแจ๊คเกลไม่ไหวค่ะ..แฮ่ก..แฮ่ก” เสียงหวานเอ่ยบอกเมื่อชายหนุ่มเร่งตอกอัดตัวตนเข้าใส่รัวเร็วจนร่างบางกระเพื่อมไหวไปตามแรงกระแทก “เกล อดทนอีกหน่อยนะที่รัก จะแตกแล้ว..ซี้ด” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับเร่งกระแทกถี่รัว “อร๊าย..อ๊าส์...คุณแจ๊คคะ ถ้าลินรู้เข้าจะทำไง” แอบิเกลเอ่ยถามด้วยความกังวล “ลินรู้แล้วทำไมเหรอเกล บอกไปสิว่าเราเป็นอะไรกัน เมื่อกี้สองคนนั้นก็มาดูแสงเหนือเหมือนกัน” ตั่บ ตั่บ ตั่บ “ห้ะ! ว่าไงนะ ลินกับคุณแซฟน่ะเหรอ” แอบิเกลเอ่ยด้วยความตกใจ ลินจะโกรธรึเปล่านะถ้ารู้ว่าเธอแอบกินกับแจ๊คสันเพื่อนสนิทของโรซาลิน “เธอเป็นเมียฉันนะเกล มันไม่สำคัญว่าเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แค่เราเข้ากันได้ดีแค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่รึไง” แจ๊คสันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะก้มลงมากดจูบดุเดือดในขณะที่ช่วงล่างยังคงตอกอัดกันอย่างดุเด็ด ตั่บ ตั่บ ตั่บ กลีบอวบอูมปลิ้นยุบตามท่อนลำอันใหญ่ที่ผลุบเข้าออกรัวเร็ว “เกล..ซี้ด..รัดค..จนปวดไปหมด” “อร๊ายส์..คุณแจ๊ค..เกลไม่ไหวแล้ว” ร่างบางเกร็งสะท้านไปทั้งร่างก่อนจะกระตุกสองสามครั้งเสร็จสมรุนแรง กลีบอวบอูมสั่นระริกตอดรัดลำกายจนใบหน้าหล่อเหลา

สัปดาห์ต่อมาแซฟเฟอร์พาเธอนั่งเครื่องส่วนตัวบินไปนอร์เวย์เพื่อฮันนีมูนหลังแต่งงาน อากาศเย็นลงจนมีหิมะตกประปราย ระหว่างทางพื้นที่สีเขียวเริ่มปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน บรรยากาศสวยงามราวกับอยู่ในเทพนิยาย มันสวยงามแบบนี้เองสินะเมียเขาถึงอยากจะมาที่นี่นักหนา มือใหญ่กระชับผ้าพันคอให้คนตัวเล็กก่อนจะก้าวลงจากรถ“พี่ลิน พี่เขย มาถึงเร็วจัง” เลโอวิ่งออกมารับหน้าบ้านเมื่อเห็นรถแวนคันหรูขับลุยหิมะเข้ามาจอดเทียบท่าสามคัน“ไอ้น้องชาย สบายดีรึเปล่า” แซฟเฟอร์ทักทายเด็กหนุ่มที่โตขึ้นเล็กน้อยอย่างเป็นกันเอง“สบายดีมากครับพี่เขย ว่าแต่ดูแลพี่สาวผมดีรึเปล่า ไม่งั้นผมทวงคืนนะ” เลโอที่เริ่มโตเป็นหนุ่มและเริ่มกวนประสาทเก่งขึ้น“เด็กเปรต ฉันดูแลโรซาลินดีอยู่แล้วล่ะ” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยขึ้นทำเอาป้ามาเรียกับโรซาลินขำกันใหญ่“มากันแล้วเหรอลูก พากันเข้าบ้านก่อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา คุณแซฟสบายดีใช่ไหมคะ” พิมประภาเอ่ยถามหลานเขย ป้ามาเรียยกชุดน้ำชาร้อนๆมาฝาก โรซาลินมองร่างท้วมที่เริ่มชราลงทั้งยายและป้ามาเรียก็อดใจหายไม่ได้“คุณแซฟคะ ลินอยากหาแม่บ้านที่ไว้ใจได้สักคนมาช่วยป้ามาเรียดีไหมคะ” โรซาลินหันไปคุยเบาๆ กับสามี

งานแต่งเรียบง่ายถูกจัดขึ้นที่โบสถ์เก่าแก่ประจำตระกูลเฮมเวิร์ทซึ่งเคยเป็นที่จัดงานของสตีเฟ่นกับภรรยาผู้ล่วงลับมาก่อนแซฟเฟอร์ในชุดทักซิโด้สีดำเรียบหรูที่ถูกสั่งตัดขึ้นมาเป็นพิเศษยืนมองเจ้าสาวที่ควงแขนเลโอเข้ามาในโบสถ์ด้วยหัวใจที่กำลังเต้นโครมคราม บรรดาแขกเหรื่อต่างชื่นชมความสวยของเจ้าสาวไม่ขาดปาด แม้งานจะถูกจัดอย่างเป็นส่วนตัวแต่สื่อบางสำนักก็พาดหัวข่าวออกไปจนเป็นที่สนใจของคนทั่วโลกแดเนียลยืนมองโรซาลินที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ขณะเดินผ่านเธอหันมาส่งยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข พิมประภา ป้ามาเรียและเลโอนั่งมองโรซาลินเข้าพิธีแต่งงานอย่างมีความสุข เธออวยพรแก่ทั้งคู่ยาวเหยียดจนโรซาลินถึงกับน้ำตาซึม แจ๊ค แอบิเกล บิลลี่และซินดี้นังถัดไปจากเลโอและเป็นเพื่อนฝ่ายเจ้าสาวที่ได้รับการเชิญมาเป็นแขกในงานเมื่อถึงแท่นพิธี บาทหลวงให้ทั้งคู่กล่าวคำสาบานจากนั้นก็สวมแหวนให้กันแล้วจดทะเบียนสมรสภายในวันนั้นเป็นอันเสร็จพิธี ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในสัปดาห์เดียวด้วยเม็ดเงินมหาศาลของแซฟเฟอร์ อีกทั้งแหวนแต่งงานของทั้งคู่นั้นสตีเฟ่นสั่งให้คนนำเพชรเก่าแก่ของตระกูลไปเจียระไนใหม่เพื่อทำแหวนพิเศษขึ้นมาให้แก่ลู

สัปดาห์ต่อมาโรซาลินและแซฟเฟอร์เดินทางกลับอิตาลีพร้อมกันท่ามกลางกระแสข่าวที่ตอกย้ำเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขา อีกทั้งข่าวเรื่องการยกเลิกงานหมั้นอย่างกระทันหันนั้นทำเอาโรซาลินกลายเป็นที่จับตามองส่งผลให้หนังที่กำลังเปิดตัวกลายเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีกเท่าตัว “ลิน! ดูนี่สิพาดหัวแต่เช้าเชียวอีพวกบ้าเนี่ย คนมีแฟนมันผิดยังไงยะ! เดี๋ยวแม่ตบหน้าหันเลย” บิลลี่บ่นพล่ามเมื่อเห็นข่าวที่กำลังพาดพิงถึงเพื่อนหล่อนแต่เช้ารถตู้คันหรูแล่นมาจอดในงานเปิดตัวภาพยนต์เรื่องดังที่เธอแสดงนำ ร่างบางในชุดเดรสสีกรมระยิบระยับสวยงาม เมื่อก้าวลงจากรถแสงแฟลชก็รัวสาดเข้าใส่ทันที ดวงตากลมโตหรี่ลงแม้จะแสบตาแต่ใบหน้าหวานก็เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลาสมกับเป็นมืออาชีพ ร่างบางขึ้นเวทีพร้อมกับนักแสดงคนอื่น งานเปิดตัวภาพยนต์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สื่อให้ความสนใจกันอย่างล้นหลามโดยเฉพาะนักแสดงนำอย่างโรซาลินที่เพิ่งมีข่าวฉาวก่อนหน้านี้ หลังจบงานบนเวที นักข่าวตั้งป้อมดักรอสัมภาษณ์อยู่หน้างานกันอย่างคับคั่ง“คุณโรซาลินคะ หยุดวงการไปพักผ่อนตั้งเดือนนึงช่วยอัปเดตให้ฟังหน่อยค่ะ” “จากภาพเห็นว่าคุณลินเดินทางกลับพร้อมกับคนที่เป็นข่

“เดี๋ยวนะคะ เราคงคุยกันไม่เข้าใจแล้วล่ะ มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงคะ ลินเป็นแค่คู่นอนเท่านั้นไม่ได้คิดจะเป็นเมียคุณ อย่ามาเสียเวลาเลยค่ะ”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ที่เอากันอยู่ทุกวันนี้ยังคิดว่าฉันเห็นเธอเป็นคู่นอนอยู่อีกรึไง”“คุณก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงอีกหลายคน อย่ามาปั่นหัวลินเลยค่ะ ปล่อยนะคะเดี๋ยวคนเข้ามาเห็น!”“ลิน..ฉันไม่ได้ปั่นหัว เธอยังโกรธเรื่องที่ปารีสอยู่ใช่ไหม” เขาเอ่ยถามพร้อมกับรวบเอวคอดในขณะที่มือเล็กก็พยายามผลักและต่อต้านเขาสุดกำลัง“ใช่ค่ะ เรื่องวันนั้นมันทำให้ลินคิดได้ว่าลินไม่เหมาะกับคุณ ลินเป็นแค่ผู้หญิงที่ขายตัวให้คุณ เมื่อไหร่ที่คุณเบื่อคุณก็สามารถไล่ลินได้ตลอดเวลา” น้ำเสียงหวานเอ่ยสั่นพยายามบังคับไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในแววตาคู่สวยด้วยความรู้สึกวูบไหวก่อนจะเอ่ยออกมา“ฉันขอโทษ..มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจัดการไปหมดแล้วจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว..ลิน อย่าดิ้น” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกระเส่า เมื่อร่างบางนุ่มนิ่มกำลังดิ้นขลุกขลั่กในอ้อมแขนแข็งแรง กลิ่นหอมคุ้นเคยคลุ้งอบอวลอีกทั้งเต้าอวบอิ่มที่กำลังบดเบียดแผงอกแกร่งอยู่นั้นมันกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่ม

“ไหนมึงบอกอีกนาน” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามแวฟเฟอร์ก่อนจะส่งแก้วบรั่นดีให้ คาร์ลิมัสที่เพิ่งเดินเข้ามายักคิ้วทักทายพี่ชายทั้งสองคนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงสามหนุ่มนั่งพูดคุยกันที่ระเบียงกว้างขวางภายในคฤหาสน์ของตระกูลที่นานครั้งถึงจะมาใช้งาน ส่วนใหญ่พวกเขาจะอยู่ที่เพ้นเฮ้าส์ส่วนตัวและยังมีตึกส่วนตัวแยกออกไปอีกคนละหลังซึ่งอยู่ภายในอาณาบริเวณคฤหาสน์หลังนี้“กูมาให้ปากคำตำรวจ” “ป่านนี้ไอ้แฮชานคงหลบออกนอกประเทศไปแล้ว แล้วเคลียร์กันลงตัวรึยังกับเมียน่ะ” “......” แซฟเฟอร์ไม่เอ่ยตอบอะไร แต่ในหัวคิดไปถึงใบหน้าหวานที่มักจะมองเขาด้วยสายตาเย็นชาตลอดเวลาตั้งแต่ลงเครื่องมานี่หล่อนยังไม่คิดจะรับสายเขาสักครั้ง“อ่า..จะง่ายขนาดนั้นเชียวหรือวะ ดูหน้ามันสิเหมือนคนแบกอะไรไว้ที่คอเลย” คาร์ลิมัสเอ่ยขึ้นพร้อมกับจิบบรั่นดี“นั่นสินะ เธอโดนเบลล่ากลั่นแกล้งซะขนาดนั้นคงเข็ดไม่กล้าเข้าใกล้มึงแล้วล่ะ แล้วมึงก็ยังจะทำตัวงี่เง่าใส่เธออีก แล้วจะทำยังไงต่อ” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามปมปัญหาที่ผู้เป็นพี่ชายกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้“นั่นแหล่ะที่กูกำลังคิดอยู่” แซฟเฟอร์เอ่ยบอกเสียงเรียบ ทั้งสามหนุ่มดื่มกันจนดึกก่อนจะแยกย้ายกันกลับพื