Nobela ni แมวดำขนฟู

คริสโตเฟอร์พาช่อพิกุลเดินมายังโต๊ะที่จัดเอาไว้ด้านหน้าเพื่อทักทาย"พ่อครับ""ไอ้คริสลูกพ่อ โผล่มาสักที""ช่อ นี่พ่อฉันแล้วนั่นคุณป้า" คริสโตเฟอร์แนะนำหญิงสาวในขณะที่ท่อนแขนกำยำยังกอดเอวคอดเอาไว้ไม่ปล่อย"สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณป้า" ช่อพิกุลเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ก่อนด้วยท่าทางนอบน้อม ใบหน้าหวานที่แต้มรอยยิ้มอ่อนโยนนั้นทำเอารุจิรางค์นึกถูกจริตส่งยิ้มกว้างให้ก่อนจะลุกขึ้นไปสวมกอดเบาๆ"สวัสดีหนูช่อ ตามสบายนะ" สตีเฟ่นเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น เขาวางมือจากการบงการเรื่องผู้หญิงของลูกชายนานแล้ว ไม่ว่าลูกชายเขาเลือกใครมาเขาก็ยินดีทั้งนั้น "สวัสดีหนูชื่อช่อพิกุลหรอจ้ะ เป็นลูกครึ่งไทยรึเปล่า" รุจิรางค์เอ่ยถามก่อนจะดึงร่างบางมานั่งข้างกัน"ใช่ค่ะ" "ป้าดีใจนะที่ครอบครัวเรามีสมาชิกเพิ่มขึ้น อยู่กันหลายคนอบอุ่นดี" รุจิางค์ชวนคุยพร้อมกับสั่งให้คนนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟเพิ่ม"คุณป้าครับ ช่อไม่ดื่มแอลกอฮอลล์" คริสโตเฟอร์รีบเอ่ยบอกเมื่อเห็นผู้เป็นป้าสั่งให้คนรินไวน์ให้ในขณะที่ช่อพิกุลเหลือบมองชายหนุ่มด้วยความแปลกใจและไม่เข้าใจความหมายเขา"อ้าวเหรอ งั้นเป็นน้ำผล

เช้ามืดวันต่อมา ร่างกำยำก้าวลงจากรถคันหรูตามด้วยร่างบางที่ก้าวตามลงมา มีความวุ่นวายในพื้นที่จอดรถวีไอพีเกิดขึ้นเล็กน้อยเมื่อผู้บริหารมาด้วยตัวเองพร้อมกับสาวสวยลูกครึ่งชายหนุ่มจูงมือเธอเดินเข้ามาในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ของตระกูล ทั้งคู่ถูกรายล้อมด้วยบอดี้การ์ดเดินผ่านหน้าผู้คนที่พากันมองมาด้วยความสนใจ เขาเห็นพวกนักข่าวที่แอบซุ่มตามจุดต่างๆ แต่ก็ปล่อยผ่านไปเพราะความเคยชิน"คุณคริส" เสียงหวานเรียกชายหนุ่มพร้อมกับบีบมือเขาอย่างไม่สบายใจขณะที่อยู่ในลิฟท์ส่วนตัวของผู้บริหาร"ว่าไงที่รัก" คนตัวโตโน้มใบหน้าเข้าใกล้เพื่อฟังว่าเธอจะพูดอะไร"มีนักข่าวตามทำข่าวคุณด้วยนี่คะ""อย่าใส่ใจเลยที่รัก""แต่ที่บ้านไม่รู้ว่าช่ออยู่กับคุณที่นี่ พวกเขาต้องไม่สบายใจแน่ถ้าเห็นรูปหลุดออกไป" ช่อพิกุลเอ่ยบอกด้วยความกังวล"ที่บ้านคุณคงรู้แล้วล่ะ เมื่อวานไอ้แซมมันโทรมาสอบสวนฉันชุดใหญ่แล้ว เลยฝากให้มันบอกคนอื่นๆ ด้วยซะเลย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหน้าตาเฉยราวกับเป็นเรื่องธรรมดา"ห้ะ! พี่แซมโทรมาเหรอคะ" ช่อพิกุลหน้าตาตื่น เธอเป็นห่วงความรู้สึกพี่ชายเธอมากที่สุดเพราะตอนนี้อยู่ระหว่างการรัก

"ที่รัก..ซี้ดส์.." ดวงตาคมกริบหลุบมองจุดเชื่อม แก่นกายอันเขื่องถูกหลับอวบอูมสูบกลืนขึ้นลงสุด ผนังเนื้อนุ่มรีดรัดลำกายแน่นหนึบจนแตกระส่ำพ่นน้ำกามขาวขุ่นออกมาไหลย้อนลงอาบเคลือบลำกายจนเปรอะถึงกล้ามท้องแกร่งตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ร่างบางยกสะโพกรูดท่อนเนื้อขึ้นจนสุดลำก่อนจะกดทิ้งตัวลงมาจนสุดโคนถี่รัวทำเอาชายหนุ่มเกร็งสะท้านทั่วร่าง"ซี้ด อ่า..เสียวมาก..โอววว..ช่อ..ช่อ" กรามแกร่งขบกันเป็นสันกระตุกพุ่งแตกอีกครั้ง ร่างบางที่กำลังขยับโยกเป็นผู้คุมเกมก้มลงประกบจูบริมฝีปากหยักอย่างดูดดื่มถึงใจ ท่อนแขนกำยำรัดเอวบางเอาไว้แน่นก่อนจะปรือตามองใบหน้าหวานที่ก้มลงซบไหล่แกร่งเพราะความเหนื่อยบ๊วบ! เขาจำใจถอนแก่นกายออกก่อนจะรูดซิบขึ้นทั้งที่ส่วนนั้นยังแข็งพาดเป็นลำอยู่ มือใหญ่คว้าเสื้อโค้ทตัวใหญ่ที่พาดอยู่ใกล้มือมาพันรอบเอวเธอเอาไว้ก่อนจะตวัดอุ้มลงจากรถในท่าอุ้มเตงเดินผ่านหน้าลูกน้องหลายสิบชีวิตที่พากันหลับตาตามหน้าที่อย่างเคร่งครัด"ช่อ.." เขาวางร่างบางบนเตียงกว้างขนาดคิงไซส์ก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรวดเร็วตามด้วยเสื้อผ้าของเธอก่อนจะขึ้นคร่อมร่างบางที่กำลังนอนมองเขาสลึมสลือราวกับจ

เครื่องบินส่วนตัวลำหรูของคริสโตเฟอร์แล่นลงสนามบินในเวลาเที่ยงคืน มือใหญ่จูงคนตัวเล็กลงจากเครื่องมาขึ้นรถลีมูซีนที่จอดเทียบรออยู่ ใบหน้าหวานเรียบเฉยไม่บ่งบอกอามณ์ใด คริสโตเฟอร์คอยชำเลืองมองใบหน้าหวานที่ปิดปากเงียบมาตลอดทาง"ช่วยหายาคุมมาด้วยค่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอกเขาในขณะนั่งบนรถ"พรุ่งนี้" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอก"ไม่ทันค่ะ" ช่อพิกุลคิ้วขมวดมองเขาอย่างไม่พอใจครืด~~~ โทรศัพท์สั่นครืดคราดคั่นบทสนทนาระหว่างเขากับเธอ เมื่อล้วงออกมาดูพบว่าเป็นเบอร์นางแบบคนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในคู่ขาหล่อนมักจะโทรหาเขาเมื่อรู้ว่าเขามาเยือนปารีส ดวงตาคมกริบตวัดมองใบหน้าหวานที่ยังจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาและตอนนี้เธอกำลังเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์เขาอยู่พร้อมกับแสยะยิ้มออกมาก่อนจะหันหน้าหนีมองออกนอกกระจกรถคริสโตเฟอร์กดตัดสายแล้วนวดขมับเบาๆเมื่อคิดได้ว่าเขาไม่ควรหยิบโทรศัพท์ออกมาตอนนี้"ฉันเลิกติดต่อกับผู้หญิงพวกนั้นแล้ว" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะพาดขาไขว่ห้างเอียงหาคนตัวเล็กพร้อมกับมือใหญ่ที่เอื้อมไปสางผมสลวยเล่น"ติดต่อไปเถอะค่ะ ยังไงพวกเธอก็ทำให้คุณมีความสุข" ช่อพิกุลเอ่ยเสียงเรียบ

"ฉันจะชดเชยให้ เธออยากได้อะไรบอกมาเลย" คริสโตเฟอร์เอ่ยพร้อมกับรวบร่างบางกอดแน่น ในหัวเขาคิดอะไรไม่ออกนี่เป็นสิ่งที่เขาทำให้เธอได้"ตอนนี้ฉันไม่อยากได้อะไรจากคุณเลยสักอย่างเดียว แล้วก็หยุดตามฉันสักที ไม่มีวันที่ฉันจะยอมเป็นของเล่นให้คุณอีก!" ร่างบางดิ้นขลุกขลั่กในขณะที่ท่อนแขนกำยำก็กอดรัดเอาไว้แน่น"มันต้องมีสิ แค่เธอบอกมาหรือว่าอยากได้บริษัทคืนฉันก็ทำให้ได้" "เราแค่แยกย้ายจากกันไปแค่นั้นพอแล้วค่ะ ฉันอยากจะเริ่มต้นใหม่" เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับกลั้นก้อนสะอื้นลงคอ "ช่อ..หยุดพูดแบบนี้" เสียงห้าวทุ้มกดต่ำ"ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยค่ะ เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก" เอ่ยพร้อมกับผลักไสคนตัวโตออกจากห้อง มือใหญ่จับรวบข้อมือบางเอาไว้เมื่อเธอเริ่มพูดไม่รู้เรื่องเอาแต่ไล่เขาอยู่นั่น ดวงตาคมกริบเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ"ไม่มีเวลาแล้วที่รัก" เขาคว้ากระเป๋าสะพายข้างของเธอก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าเดินออกมาจากห้อง"จัดการต่อให้เรียบร้อย" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยสั่งเดวิดที่ยืนรออยู่หน้าประตู"ครับนาย" เดวิดโค้งศรีษะรับคำสั่งเจ้านายก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องอีกสองคน ทั้งหมดก

ช่อพิกุลต้องทนนั่งข้างเขาที่คอยแต่จับนั่นจับนี่มาตลอดทางอีกทั้งยังต้องทนครึ่งหลับครึ่งตื่นเพราะคอยระแวงอีด เป็นเวลากว่าห้าชั่วโมงกว่าเครื่องจะแลนดิ้งถึงเอดินบะระ ประเทศสก็อตแลนด์จุดหมายปลายทางในช่วงเช้าพอดี"ช่อ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยเรียกพลางเดินตามเธอไปติดๆ ด้วยรูปร่างสูงใหญ่และความหล่อโดดเด่นทำให้ผู้คนที่เดินสวนกันไปมาต่างหันมองด้วยความสนใจ"อย่าวิ่งเดี๋ยวล้ม" คริสโตเฟอร์เอ่ยบอกเมื่อเธอกึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีเขาที่ก้าวขายาวๆตามมา"อย่าตามมาค่ะ ไม่งั้นฉันจะเรียกตำรวจ" ช่อพิกุลหันไปบอกเขาด้วยใบหน้าขึงขังก่อนจะรีบสับขาเดินหนีมาขึ้นแท๊กซี่หน้าสนามบินเพื่อไปยังโรงแรมที่พักโดยที่คริสโตเฟอร์ทำได้เพียงยืนมองตาม"นายครับ" ชายชุดดำสามคนที่มารออยู่ก่อนแล้วรีบเข้ามาหาเจ้านายที่ยืนมองตามท้ายรถแท๊กซี่ที่เพิ่งแล่นออกไป"ส่งคนตามดูเธอไว้" เขาหันไปสั่งบอดี้การ์ดพลางส่งกระเป๋าและเสื้อสูทให้ก่อนจะก้าวขึ้นรถคันหรูที่จอดรออยู่ตรงหน้าพอดี เขาจะปล่อยให้หล่อนได้พักผ่อนเที่ยวเล่นสักสองสามวันไปก่อน หลังจากนั้นเขามีงานสำคัญที่ต้องไปปารีสราวเกือบสัปดาห์และตั้งใจจะพาเธอไปด้วยไม่ว่าจะเต็มใจหร

“คุณแจ๊คเกลไม่ไหวค่ะ..แฮ่ก..แฮ่ก” เสียงหวานเอ่ยบอกเมื่อชายหนุ่มเร่งตอกอัดตัวตนเข้าใส่รัวเร็วจนร่างบางกระเพื่อมไหวไปตามแรงกระแทก “เกล อดทนอีกหน่อยนะที่รัก จะแตกแล้ว..ซี้ด” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับเร่งกระแทกถี่รัว “อร๊าย..อ๊าส์...คุณแจ๊คคะ ถ้าลินรู้เข้าจะทำไง” แอบิเกลเอ่ยถามด้วยความกังวล “ลินรู้แล้วทำไมเหรอเกล บอกไปสิว่าเราเป็นอะไรกัน เมื่อกี้สองคนนั้นก็มาดูแสงเหนือเหมือนกัน” ตั่บ ตั่บ ตั่บ “ห้ะ! ว่าไงนะ ลินกับคุณแซฟน่ะเหรอ” แอบิเกลเอ่ยด้วยความตกใจ ลินจะโกรธรึเปล่านะถ้ารู้ว่าเธอแอบกินกับแจ๊คสันเพื่อนสนิทของโรซาลิน “เธอเป็นเมียฉันนะเกล มันไม่สำคัญว่าเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แค่เราเข้ากันได้ดีแค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่รึไง” แจ๊คสันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะก้มลงมากดจูบดุเดือดในขณะที่ช่วงล่างยังคงตอกอัดกันอย่างดุเด็ด ตั่บ ตั่บ ตั่บ กลีบอวบอูมปลิ้นยุบตามท่อนลำอันใหญ่ที่ผลุบเข้าออกรัวเร็ว “เกล..ซี้ด..รัดค..จนปวดไปหมด” “อร๊ายส์..คุณแจ๊ค..เกลไม่ไหวแล้ว” ร่างบางเกร็งสะท้านไปทั้งร่างก่อนจะกระตุกสองสามครั้งเสร็จสมรุนแรง กลีบอวบอูมสั่นระริกตอดรัดลำกายจนใบหน้าหล่อเหลา

สัปดาห์ต่อมาแซฟเฟอร์พาเธอนั่งเครื่องส่วนตัวบินไปนอร์เวย์เพื่อฮันนีมูนหลังแต่งงาน อากาศเย็นลงจนมีหิมะตกประปราย ระหว่างทางพื้นที่สีเขียวเริ่มปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน บรรยากาศสวยงามราวกับอยู่ในเทพนิยาย มันสวยงามแบบนี้เองสินะเมียเขาถึงอยากจะมาที่นี่นักหนา มือใหญ่กระชับผ้าพันคอให้คนตัวเล็กก่อนจะก้าวลงจากรถ“พี่ลิน พี่เขย มาถึงเร็วจัง” เลโอวิ่งออกมารับหน้าบ้านเมื่อเห็นรถแวนคันหรูขับลุยหิมะเข้ามาจอดเทียบท่าสามคัน“ไอ้น้องชาย สบายดีรึเปล่า” แซฟเฟอร์ทักทายเด็กหนุ่มที่โตขึ้นเล็กน้อยอย่างเป็นกันเอง“สบายดีมากครับพี่เขย ว่าแต่ดูแลพี่สาวผมดีรึเปล่า ไม่งั้นผมทวงคืนนะ” เลโอที่เริ่มโตเป็นหนุ่มและเริ่มกวนประสาทเก่งขึ้น“เด็กเปรต ฉันดูแลโรซาลินดีอยู่แล้วล่ะ” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยขึ้นทำเอาป้ามาเรียกับโรซาลินขำกันใหญ่“มากันแล้วเหรอลูก พากันเข้าบ้านก่อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา คุณแซฟสบายดีใช่ไหมคะ” พิมประภาเอ่ยถามหลานเขย ป้ามาเรียยกชุดน้ำชาร้อนๆมาฝาก โรซาลินมองร่างท้วมที่เริ่มชราลงทั้งยายและป้ามาเรียก็อดใจหายไม่ได้“คุณแซฟคะ ลินอยากหาแม่บ้านที่ไว้ใจได้สักคนมาช่วยป้ามาเรียดีไหมคะ” โรซาลินหันไปคุยเบาๆ กับสามี

งานแต่งเรียบง่ายถูกจัดขึ้นที่โบสถ์เก่าแก่ประจำตระกูลเฮมเวิร์ทซึ่งเคยเป็นที่จัดงานของสตีเฟ่นกับภรรยาผู้ล่วงลับมาก่อนแซฟเฟอร์ในชุดทักซิโด้สีดำเรียบหรูที่ถูกสั่งตัดขึ้นมาเป็นพิเศษยืนมองเจ้าสาวที่ควงแขนเลโอเข้ามาในโบสถ์ด้วยหัวใจที่กำลังเต้นโครมคราม บรรดาแขกเหรื่อต่างชื่นชมความสวยของเจ้าสาวไม่ขาดปาด แม้งานจะถูกจัดอย่างเป็นส่วนตัวแต่สื่อบางสำนักก็พาดหัวข่าวออกไปจนเป็นที่สนใจของคนทั่วโลกแดเนียลยืนมองโรซาลินที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ขณะเดินผ่านเธอหันมาส่งยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข พิมประภา ป้ามาเรียและเลโอนั่งมองโรซาลินเข้าพิธีแต่งงานอย่างมีความสุข เธออวยพรแก่ทั้งคู่ยาวเหยียดจนโรซาลินถึงกับน้ำตาซึม แจ๊ค แอบิเกล บิลลี่และซินดี้นังถัดไปจากเลโอและเป็นเพื่อนฝ่ายเจ้าสาวที่ได้รับการเชิญมาเป็นแขกในงานเมื่อถึงแท่นพิธี บาทหลวงให้ทั้งคู่กล่าวคำสาบานจากนั้นก็สวมแหวนให้กันแล้วจดทะเบียนสมรสภายในวันนั้นเป็นอันเสร็จพิธี ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในสัปดาห์เดียวด้วยเม็ดเงินมหาศาลของแซฟเฟอร์ อีกทั้งแหวนแต่งงานของทั้งคู่นั้นสตีเฟ่นสั่งให้คนนำเพชรเก่าแก่ของตระกูลไปเจียระไนใหม่เพื่อทำแหวนพิเศษขึ้นมาให้แก่ลู

สัปดาห์ต่อมาโรซาลินและแซฟเฟอร์เดินทางกลับอิตาลีพร้อมกันท่ามกลางกระแสข่าวที่ตอกย้ำเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขา อีกทั้งข่าวเรื่องการยกเลิกงานหมั้นอย่างกระทันหันนั้นทำเอาโรซาลินกลายเป็นที่จับตามองส่งผลให้หนังที่กำลังเปิดตัวกลายเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีกเท่าตัว “ลิน! ดูนี่สิพาดหัวแต่เช้าเชียวอีพวกบ้าเนี่ย คนมีแฟนมันผิดยังไงยะ! เดี๋ยวแม่ตบหน้าหันเลย” บิลลี่บ่นพล่ามเมื่อเห็นข่าวที่กำลังพาดพิงถึงเพื่อนหล่อนแต่เช้ารถตู้คันหรูแล่นมาจอดในงานเปิดตัวภาพยนต์เรื่องดังที่เธอแสดงนำ ร่างบางในชุดเดรสสีกรมระยิบระยับสวยงาม เมื่อก้าวลงจากรถแสงแฟลชก็รัวสาดเข้าใส่ทันที ดวงตากลมโตหรี่ลงแม้จะแสบตาแต่ใบหน้าหวานก็เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลาสมกับเป็นมืออาชีพ ร่างบางขึ้นเวทีพร้อมกับนักแสดงคนอื่น งานเปิดตัวภาพยนต์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สื่อให้ความสนใจกันอย่างล้นหลามโดยเฉพาะนักแสดงนำอย่างโรซาลินที่เพิ่งมีข่าวฉาวก่อนหน้านี้ หลังจบงานบนเวที นักข่าวตั้งป้อมดักรอสัมภาษณ์อยู่หน้างานกันอย่างคับคั่ง“คุณโรซาลินคะ หยุดวงการไปพักผ่อนตั้งเดือนนึงช่วยอัปเดตให้ฟังหน่อยค่ะ” “จากภาพเห็นว่าคุณลินเดินทางกลับพร้อมกับคนที่เป็นข่

“เดี๋ยวนะคะ เราคงคุยกันไม่เข้าใจแล้วล่ะ มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงคะ ลินเป็นแค่คู่นอนเท่านั้นไม่ได้คิดจะเป็นเมียคุณ อย่ามาเสียเวลาเลยค่ะ”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ที่เอากันอยู่ทุกวันนี้ยังคิดว่าฉันเห็นเธอเป็นคู่นอนอยู่อีกรึไง”“คุณก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงอีกหลายคน อย่ามาปั่นหัวลินเลยค่ะ ปล่อยนะคะเดี๋ยวคนเข้ามาเห็น!”“ลิน..ฉันไม่ได้ปั่นหัว เธอยังโกรธเรื่องที่ปารีสอยู่ใช่ไหม” เขาเอ่ยถามพร้อมกับรวบเอวคอดในขณะที่มือเล็กก็พยายามผลักและต่อต้านเขาสุดกำลัง“ใช่ค่ะ เรื่องวันนั้นมันทำให้ลินคิดได้ว่าลินไม่เหมาะกับคุณ ลินเป็นแค่ผู้หญิงที่ขายตัวให้คุณ เมื่อไหร่ที่คุณเบื่อคุณก็สามารถไล่ลินได้ตลอดเวลา” น้ำเสียงหวานเอ่ยสั่นพยายามบังคับไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในแววตาคู่สวยด้วยความรู้สึกวูบไหวก่อนจะเอ่ยออกมา“ฉันขอโทษ..มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจัดการไปหมดแล้วจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว..ลิน อย่าดิ้น” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกระเส่า เมื่อร่างบางนุ่มนิ่มกำลังดิ้นขลุกขลั่กในอ้อมแขนแข็งแรง กลิ่นหอมคุ้นเคยคลุ้งอบอวลอีกทั้งเต้าอวบอิ่มที่กำลังบดเบียดแผงอกแกร่งอยู่นั้นมันกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่ม

“ไหนมึงบอกอีกนาน” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามแวฟเฟอร์ก่อนจะส่งแก้วบรั่นดีให้ คาร์ลิมัสที่เพิ่งเดินเข้ามายักคิ้วทักทายพี่ชายทั้งสองคนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงสามหนุ่มนั่งพูดคุยกันที่ระเบียงกว้างขวางภายในคฤหาสน์ของตระกูลที่นานครั้งถึงจะมาใช้งาน ส่วนใหญ่พวกเขาจะอยู่ที่เพ้นเฮ้าส์ส่วนตัวและยังมีตึกส่วนตัวแยกออกไปอีกคนละหลังซึ่งอยู่ภายในอาณาบริเวณคฤหาสน์หลังนี้“กูมาให้ปากคำตำรวจ” “ป่านนี้ไอ้แฮชานคงหลบออกนอกประเทศไปแล้ว แล้วเคลียร์กันลงตัวรึยังกับเมียน่ะ” “......” แซฟเฟอร์ไม่เอ่ยตอบอะไร แต่ในหัวคิดไปถึงใบหน้าหวานที่มักจะมองเขาด้วยสายตาเย็นชาตลอดเวลาตั้งแต่ลงเครื่องมานี่หล่อนยังไม่คิดจะรับสายเขาสักครั้ง“อ่า..จะง่ายขนาดนั้นเชียวหรือวะ ดูหน้ามันสิเหมือนคนแบกอะไรไว้ที่คอเลย” คาร์ลิมัสเอ่ยขึ้นพร้อมกับจิบบรั่นดี“นั่นสินะ เธอโดนเบลล่ากลั่นแกล้งซะขนาดนั้นคงเข็ดไม่กล้าเข้าใกล้มึงแล้วล่ะ แล้วมึงก็ยังจะทำตัวงี่เง่าใส่เธออีก แล้วจะทำยังไงต่อ” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามปมปัญหาที่ผู้เป็นพี่ชายกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้“นั่นแหล่ะที่กูกำลังคิดอยู่” แซฟเฟอร์เอ่ยบอกเสียงเรียบ ทั้งสามหนุ่มดื่มกันจนดึกก่อนจะแยกย้ายกันกลับพื