Bumaba pa lalo ang kamay ni Natasha hanggang sa mahawakan na lamang nito ang daliri ni Greig.Dahil sa ginawa nito ay wala sa sariling napa-atras ang lalaki. May kung anong mali sa kaniyang pakiramdam dahil sa haplos nito.Dahil sa paglayo ni Greig ay naiwan sa ere ang kamay ni Natasha.Nang pagmasdan niya ang lalaki ay malamig ang tingin nito dahilan para balutin siya ng hiya.Dahan-dahan niyang ibinalik ang kaniyang mga kamay sa gilid ng kama at parang piniga ang kaniyang puso.“Do you hate me, Greig?” Nasasaktan nitong tanong.Kumunot ang noo ni Greig.It was just my subconscious that tells me to step away. But now, seeing her hurting... It feels wrong.Namumula ang mga mata ni Natasha nang pagmasdan niya iyon. Kaonti na lamang ay maiiyak na ng tuluyan."No, don't think too much.” Kaswal niyang sagot.“But I feel like I'm already a burden to you.”At ang nagbabadya nitong luha ay tuluyang pumatak. Inabot ni Greig ang tissue na nakapatong side table ngunit ayaw iyong tanggapin ni Na
Kinabuksan ay magtatanghali na nang magising si Ysabela.Mabuti na lamang ay weekend ngayon, walang ibinilin na trabaho sa kaniya kaya hindi niya kailangan pumunta sa kompanya.Maliban rin naman sa kaniya at kay Christoff ay may apat pang assistant sa opisina ng sekretarya na maaaring utusan ni Greig kung sakaling wala sila. Kung tutuusin, maliit na bagay lamang ang presensya niya.Nang bumangon siya galing sa kama ay napansin niya agad ang basong nakapatong sa bedside table. Natigilan siya nang mapansin iyon.Hindi niya maalala na kumuha siya ng tubig bago matulog.Ngunit hindi na lamang niya iyon pinagtuunan ng pansin, tumuloy siya sa maliit na drawer at sa hunos nito ay kumuha ng thermometer para tingnan kung bumaba na ba ang kaniyang lagnat.Nang makita niyang bumaba na nga ang kaniyang lagnat ay napahinga ng maluwag. Hindi siya sanay na magkasakit.Kaya naman para masiguradong hindi na babalik ang kaniyang lagnat ay tumuloy siya sa banyo para maligo nang mabilis. Pagkatapos ay pi
Ilang minuto rin ang itinagal niya sa comfort room dahil sa pagduduwal. Nang matapos siya ay agad niyang nilinis ang sarili.Putlang-putla ang kaniyang mukha. Kaya inilabas niya ang compact powder at lipstick upang masigurado na hindi mapapansin ni Von ang pamumulta niya.Napaka metikulusa pa naman ng kaniyang kaibigan, kahit maliliit na bagay ay napupuna nito.Nang makalabas siya ng comfort room ay natigilan siya nang makita ang isang pamilyar na lalaki malapit sa lababo.May kausap ito sa telepono habang naghuhugas ng kamay.“Like I told you, dude. I'd definitely be able to get it tonight. Kung hindi, talagang lalasingin ko na. D**n! Ang tagal ko nang nagpipigil dahil sa pagpapakipot ni Yvonne. Kung hindi ko makukuha ngayon sa maayos na usapan, idadaan ko sa sapilitan.” Natawa ang lalaki pagkatapos iyon sabihin.Natigilan ng tuluyan si Ysabela. Sigurado siyang si Arthur iyon, lalo pa't nabanggit ang pangalan ng kaniyang kaibigan.“Oh shoot! I even met her best friend. Si Ysabela, th
Nang makita ni Ysabela ang plano nitong pagsampal sa kaniya ay umatras siya. Dahil sa pag-iwas niya ay nawalan ng balanse ang lalaki.Natisod pa nito ang isang paa dahilan para sumalampak sa sahig si Arthur.Kung hindi pa nito naitukod ang mga kamay ay makikipagface-to-face na ito sa lupa.Mas lalo lang nagalit si Arthur sa nangyari. Nang makabawi ito ay mabilis na bumangon at nagngingitngit na humarap sa kaniya.“The f*ck with you? Gusto mo talagang masaktan, ano?”Susugod na naman sana ito."What are you doing?"Napabaling silang pareho sa nagsalita. Nakakunot ang noo ni Yvonne habang nakatingin sa kanila.Kadarating lang nito, at dahil naiinip na sa paghihintay ay nagplano itong hanapin sila.Ngunit hindi nito inaasahan ang nakitang eksena.Magsasalita na dapat si Ysabela nang maunahan siya ni Arthur. Nagkukumahog itong lumapit sa kaniyang kaibigan at hinawakan ang mga kamay nito.“Babe, look what she had done to me!” Sumbong nito.“She's asking for my telegram and I refused to giv
Halos mapapalakpak si Yvonne sa kaniyang kaibigan. Alam niya kung ano ang mga sakripisyo ni Ysabela para kay Greig, at isa nga sa kinakatakot niya ay ang mapag-iwanan ito. Pero matalino si Ysabela, nakikita niyang maganda ang desisyon nito.“I'm glad to hear that, Sabby!” Nangingiti siya sa babae.“Dapat nga ay noong una mo pa iyan ginawa. What would you get from serving coffee and water everyday? You're very beautiful and capable. You even won awards for your designs when we were in college. You should get back on making designs!”Ngumiti siya sa babae. Kahit anong maging desisyon nito ay susuportahan niya.“I bet, you'd be more successful without him.” Dagdag niya.Matagal na niyang kinikimkim ang saloobin, ngunit dahil ayaw niyang masaktan si Ysabela ay pinipili na lamang niyang manahimik. Alam niya ang nararamdaman nito para kay Greig, at wala siyang lakas ng loob para pigilan ito.Dahil kahit naman noong pinagsasabihan niya si Ysabela, hindi pa rin ito nakinig. Pumayag pa rin ito
Dahil sa pagiging kuryuso niya noon ay nabasa niya sa isang website ang tungkol sa kalagayan ng babae. Na-diagnose ito ng cuagulopathy at kasalukuyang ginagamot.Tumigil si Danica at pilit na pinakalma ang sarili. Binalingan niya ng tingin si Natasha at pekeng ngumiti.“Nat, I guess I have to introduce to you Kuya Greig's assistant.” Makahulugan ang boses nito.“This is Ysabela Ledesma. Nang umalis ka, siya ang pumalit sa iyo at ginalingan ang pag-aalaga kay Kuya Greig.” Mas malakas na ang boses ni Danica dahilan para mangunot ang noo ni Ysabela.Gusto talaga siyang eskandaluhin ng babae.May ilan pa nga ang napatingin sa gawi nila.Samantalang si Natasha ay gulat na napatingin sa kaniya. Namutla rin ang mukha nito.Ngunit mabilis rin itong nakabawi. Unti-unti itong bumaling sa kaniya at ngumiti.“So, you were the assistant? Greig's assistant.” Saad nito.Sinulyapan nito ng tingin si Danica.“Danica? My bag seems to have been left in the restaurant, pwede mo bang balikan?” Masuyo nito
“I'm sorry, Sir. I couldn't find Ysabela, there's no surveillance system on the vicinity that's why I couldn't track her too.” Si Christoff sa kabilang linya.Napahilot sa sentido si Greig nang marinig iyon.“I'll call again.” Saad niya bago ibaba ang tawag.Nasa loob na ng emergency room si Natasha at tinitingnan ng doktor, pero hindi mapakali si Greig.Patuloy na bumabagabag sa kaniya ang mukha ni Ysabela. Hindi niya alam kung napalakas ba ang pagkakatulak niya sa babae sa pagmamadaling tingnan ang kalagayan ni Natasha.Masyado siyang napangunahan ng emosyon kanina.Pabalik-balik siya sa corridor habang naghihintay na matapos ang doktor. Hindi na siya nakabalik para tingnan ang kalagayan ni Ysabela kaya si Christoff ang inutusan niya pero wala na roon ang kaniyang asawa. Kung umalis na ito, ibigsabihin ay maayos ang kalagayan ni Ysabela.Ngunit hindi siya mapakali, nakita niyang bumakas sa mukha ni Ysabela ang sakit. Baka may sugat ito.O baka nabalian. May iniindang sakit marahil
Nanatili sa loob ng silid si Greig katulad ng pangako nito. Ipinikit naman ni Natasha ang mga mata pero nanatiling gising ang kaniyang diwa.Masaya siya't nanatili ito kahit na pakiramdam niya na pinagdudahan siya nito tungkol sa pagkakatulak sa kaniya ni Ysabela.Naalala niya ang mukha ng babae, kahit paano ay nakaramdam siya ng kasiyahan nang makita ang pagkabigo at hinagpis sa mga mata nito nang piliin siya ni Greig.Dapat alam ng babaeng ‘yon kung saan ang lugar niya. Bulong ng kaniyang isip.Isa pa, tama lamang na sinabi niya kay Greig na aksidente lamang ang pagkakatulak sa kaniya ni Ysabela, at nagmamagandang-loob lang ito ngunit nauwi sa disgrasya.Sa pamamagitan nito, kung sakaling magsusumbong si Ysabela kay Greig at siraan siya, mas lalo lamang na magagalit ang lalaki rito.She couldn't frame me up. Aniya sa sarili.Maliban pa roon, sisiguraduhin niyang aalisin niya ito sa buhay ni Greig nang hindi dinudumihan ang kaniyang kamay.Ikinuyom niya ang kaniyang palad at halos b
Marahan siyang umiling. Alam niyang mabigat na naman ang loob nito. Ayaw niyang maramdaman muli ng babae ang parehong sakit na naramdaman nito noon, kaya hinaplos niya ng magaan ang likod ng palad nito bago maliit na ngumiti."I know how you feel now. Alam kong nag-aalala ka ng husto kay Coleen, but everything's fine now. Maayos na si Coleen, wala ka nang dapat na ipag-alala."Tumitig siya ng mabuti sa mga mata ni Anais. Gusto niyang makita nito ang sensiridad niya.Kung maaari lamang na pawiin ang lungkot at pagsisisi sa puso nito ay gagawin niya. Ngunit alam niya na kahit anong subok niya, hindi niya iyon magagawa, dahil tanging ito lamang ang mag kakayahan na gawin iyon. Si Anais lamang ang may kakayahan na itaboy ang lungkot sa puso nito at gamutin ang mahapding sugat na dala ng pagsisisi."And a failure doesn't define you as a person. It doesn't define you as a mother. Because motherhood is not a perfect thing. Kahit ako, I'm still learning how to take care of Akhil. May mga pagk
Samantalang kabado si Agatha nang makarating sa pasilyo ng private pediatric ward. Sa elevator pa lang ay hindi na siya mapakali kaya nagmamadali niyang tinahak ang pridadong silid ni Coleen .Naabutan niyang nasa labas si Rizzo at may kausap sa telepono.Nakita niyang tensyunado ang lalaki at mukhang hindi komportable sa taong kausap nito. Hinilot ng lalaki ang sintido bago bumuga ng hangin.Hindi man lang nito napansin ang kaniyang presensya."Dad, I know it's an important meeting. Pero hindi ko naman pwedeng pabayaan na lang ang anak ko. Coleen has a severe allergy reaction. She needs me now. I don't care about anything else, I just want to make sure that my daughter is safe."Saglit na natahimik si Rizzo, tila pinapakinggan ang sinasabi ng taong nasa kabilang linya."It's not her fault, Dad." Matigas na tugon nito pagkaraan."It's not her carelessness or my daughter's recklessness that caused this. Coleen is fond with furred animals, while Anais is unaware about Coleen's allergy w
Nang mawala sa kaniyang paningin si Agatha ay saka lamang siya bumalik sa kasalungat na pasilyo kung saan naghihintay si Archie sa impormasyon na ibibigay niya. Mabagal ang bawat niyang hakbang habang inaalala ang tensyunadong ekspresyon ng mukha ni Agatha.Bakit nga ba magiging tensyunado si Agatha?Wala naman siguro siyang nagawang kasalanan? Bulong niya sa hangin. Muli niyang naabutan si Archie na tulalang nakaupo sa bench. Malayo ang tingin nito at walang partikular na bagay na tinitingnan. Halatang malalim ang iniisip nito. Pagkalapit sa kaibigan ay naupo na siya sa katabing upuan nito. "The patient's name is Malia Coleen." Panimula niya para makuha ang atensyon ni Archie. At kagaya ng kaniyang inaasahan, mula sa pagkatulala, ay napaangat ito ng tingin sa kaniya. Napansin din sa wakas ang kaniyang presensya, at tila ngayon pa lamang naputol ang sumpa nito na matulala sa kawalan. "Malia Coleen Javier Galvez is her fulle name. She's still young. Her biological father is Riz
Pagkatapos na makuha ang impormasyon ng pasyente ay lumabas si Patrick para kausapin muli si Archie. Sigurado siya na hindi aalis ang kaniyang kaibigan hangga't hindi nito nakukuha ang gusto.At alam niya kung gaano kadesperado sa impormasyon ngayon si Archie.Alam niya ang pakiramdam nito ngayon. Dahil kagaya ni Archie, hindi rin siya mapakali noon nang malaman niyang may anak si Suzzane.Alam niyang kung may anak ito ay malaki ang tyansa na kaniya ang batang iyon.Ngunit kahit gaano kadesperado ang kaniyang kaibigan na makilala ang batang pasyente ay hindi niya maaaring hayaan na lamang itong gawin kung ano ang maisipan nitong gawin. Istrikto ang ospital. Malaking bagay ang privacy ng mga pasyente sa ospital na ito.Kaya kung papasok ito sa isang pribadong silid para lamang makita ang pasyente nang walang pahintulot mula sa pasyente o sa pamilya ng pasyenteng ay magdudulot lamang ng malaking gulo.Pabalik na siya sa upuan kung saan naghihintay si Archie, nang bigla siyang matigilan
Napahinga na lamang ng malalim si Patrick, alam niya sa kaniyang sarili kung ano ang tumatakbo sa isip ngayon ni Archie. Hindi nito maituloy ang gustong sabihin dahil magiging sinsitibo lamang ito pagpinag-usapan na ang tungkol sa pagkakaroon ng anak. Kahit hindi sabihin sa kaniya ng kaibigan, alam niyang nagsisisi ito ng husto sa nangyari noon kay Yvonne. Sinisisi pa rin nito ang sarili hanggang ngayon. Lalo pa at hindi lamang isang tao ang nawala sa buhay nito nang mangyari ang insidente noon. Nagdadalang-tao si Yvonne. Sabay na nawala sa kaniya ang kaniyang mag-ina. Dahil sa kagagawan niya. Kaya siguro ganito na lamang si Archie kung umakto. Maybe he’s thinking that he could also experience Greig’s luck. Maybe he's considering the idea that Yvonne is alive and the child also was able to survive. Sa kanilang tatlo, si Greig ang pinakamaswerte sa lahat. Kung kailan akala nila ay wala na talagang pag-asa na maging maayos pa ang buhay nito ay saka naman aksidenteng natagpuan ni
“What’s wrong with you?” Ibinaba ni Patrick ang dala-dalang chart at tinitigan ng matiim si Archie. Hindi nito napansin na nakalapit na siya dahil sa sobrang lalim ng iniisip. Sa malayo pa lang ay natanaw na niya si Archie. Sa laki ng katawan nito ay agad na mapapansin ang lalaki, lalo pa't mag-isa lamang ito sa mahabang upuan at nakatulala sa kawalan. Kung hindi niya kilala ang lalaki ay baka naisip na niyang wala na ito sa katinuan. Nang marinig nito ang kaniyang boses ay agad na tumayo si Archie at hinarap siya. Umawang ang bibig nito, ngunit halatang hindi alam ang sasabihin sa kaniya, kaya nagsalubong naman ang kaniyang kilay. He looks confused and f*ck*d. What happened? Bulong ng kaniyang isip habang pinagmamasdan ang reaksyon ng kaniyang kaibigan. “Hindi ka pa ba aalis? Kanina ka pa ah?” Sita niya sa kaibigan. Itinikom ni Archie ang bibig dahil sa kaniyang sinabi. Mahigit tatlong oras na ito sa may bench, naghihintay na mapadaan siya sa koridor para makapag-usap sila.
"I don't want to cause trouble—" "Then, don't do this." Putol agad sa kaniya ng babae. Nakita niyang nagtagis ang bagang nito bago matalim siyang tiningnan. "Don't trouble us. And if it's not too much, please, don't make a scene. I don't know you, and I don't even know why you want to take me when obviously I don't know you! May batang naghihintay sa amin. Kaya kung ayaw mo naman pala ng mangugulo, then let us go." Lumingon ito kay Rizzo at humawak sa braso. Hinila nito ang lalaki at tuluyan na naglakad. Walang siyang nagawa nang lagpasan na lamang siya ng babae at ni Rizzo pagkatapos niyang matulala dahil sa mga sinabi nito. Nanigas ang kaniyang katawan sa gulat at pagtataka. Hindi niya inaasahan na ganoon siya kakausapin ng babae. Oo at kamukhang-kamukha ng babae iyon si Yvonne, ngunit sa pananalita at kilos ay ibang-iba ito. This woman is fearless. She's cold and straight forward. She isn't afraid of anything. She's not afraid of me. Isip niya. Kung si Yvonne, alam niya
There was confusion. Then fear.Ngunit mabilis na kumurap ang babae kaya nawala iyon. Ang pagkalito at takot na saglit niyang nasulyapan ay napalitan ng lungkot at pagsisisi.Humakbang ito palapit kaya naman nahigit ni Archie ang kaniyang hininga.She's definitely the woman I've been dreaming of. Bulong niya sa sarili.Sigurado siya na ang babaeng ito ay si Yvonne. Dahil kung hindi si Yvonne ang nasa harap niya, bakit bumibilis ang tibok ng kaniyang puso?Bakit nabubuhol ang kaniyang dila?Bakit nagiging mababaw ang kaniyang paghinga?"Hon." Mahina nitong sambit.Umawang ang kaniyang labi at tuluyang nawalan ng hangin ang kaniyang baga.Isang hakbang pa'y inaasahan na niyang titigil ito sa harap niya ngunit nabasag lamang ang kaniyang pagpapantasya nang humakbang pa ito at nilagpasan siya nang tuluyan na para lamang siyang isang hangin."Hon." Tawag muli ng babae.Nang lingunin niya ito para sundan ng tingin, nakita niyang sinalubong ng babae si Rizzo Galvez na nagmamadaling lumapit.
Maraming tao sa loob ng ospital. Maliban sa mayroong pila ng check-up para sa mga buntis sa may entrance ay kapansin-pansin din na paroo't parito ang mga pasyente, nurse at mga doktor sa koridor.Hindi makapagtanong si Mexan sa hospital staff dahil abalang-abala ang lahat. Kaya naman dumiretso ang kaniyang assistant sa nurse station para ipagtanong kung saan ang pediatric ward."Sa kaliwa, Sir." Sagot ng attending nurse sabay turo sa pasilyo."Mayroong elevator sa dulo, sa second floor sa kanan na koridor ang pediatric ward. Pinakadulo naman ng koridor ang private pediatric ward." Imporma nito.Nang marinig niya ang sinabi ng nurse, hindi na niya hinintay na ulitin pa ni Mexan ang impormasyon. Naglakad na siya patungo sa direksyon na itinuro nito.Nakahabol naman agad sa kaniya ang assitant nang nasa elevator na siya.Nang sumarado na ang elevator ay saka naman niya tiningnan ang oras sa suot na relo.It's already 9:45 in the morning. Bulong ng kaniyang isip.Alas dyes ay may meeting