KENNETH’S POV
Kanina pa ako hiyang-hiya kay Jairah dahil sa naikwento ni Lola. Ang hirap talaga minsan kapag ang lola mo ay malabo ang mata. Hindi pa niya nakilala si Jairah. Pero nakakamangha lang ang tadhana, sa dinami-rami ng taong makikita namin at niya ay kami pa talaga ni Lola. Naniniwala na talaga ako sa destiny.
Iniisip ko lang, naaalala kaya niya ako. Na ako yung lalaking tumulong sa kaniya dati sa may terminal ng tricycle noong naholdap siya? Isang taon pa lang naman ang nakakalipas, imposible namang hindi niya yun tanda.
From that day, lagi ko na siyang naiisip at hindi talaga siya mawala sa isip ko. Siya naging inspirasyon ko sa pag-aaral kaya nga nakapagtapos ako eh. Nagtatrabaho na ako ngayon sa restaurant na si Aga ang may-ari. Naka-leave ako ngayon dahil birthday ngayon ng aking pinakamamahal na lola. Hiling niya sa akin na gusto niya makapunta sa lugar na ito kaya pinagbigyan ko.
AGASSI’S POVIt’s still a quiet morning. The sun is not totally rising but the sky is now so bright. You can feel the cold breeze in your skin. I saw a few people jogging around our subdivision with their family, friends and some of them are with their dogs. You can see in their smile that their day has a good start.“Sir, good morning. Do I need to drive outside the house your car?” Kuya Bert asked, my personal driver.I’m now outside our house. Kakatapos ko lang mag-jogging. This is my daily routine but sometimes I don’t have time for this because of my work.“Yes. I will just get ready for my work.”Pumasok na ako sa loob ng bahay at nadatnan ko ang aking mga magulang na magsisimula na mag-almusal.“Good morning, Mom and Dad,” I greeted them.“Good morning. How’
CASSANDRA’S POVI’m busy in packing my clothes in my luggage when I heard a knock in my room’s door.“Ate, pwede pumasok?” tanong ng kapatid kong si Chandra. Nakauwi na pala siya galing work.“Yes naman.”Napatigil ako sa pag-aayos ng mga damit ko nang napansin kong nakatayo lang siya malapit sa pinto.“Bakit nakatayo ka lang diyan? Won’t you help me?” I asked while I smiling. I know that it is not easy for her na muli na naman kami magkalayo pero kailangan.“Isang taon pa lang tayo nagkakasama pero aalis ka na naman,” she said. Ramdam ko sa boses niya ang labis na pagkalungkot pero hindi ko pwedeng ipakita sa kaniya na pati ako ay nahihirapan sa pag-alis.“Tsaka 6 months lang ako doon, mabilis lang ‘yon,” dagdag ko pa.Lumapi
ASAMI’S POVToday is Wednesday. Nandito ako ngayon sa Laguna dahil nandito ang isa sa mga business ko. ‘Yong isa naman kasi ay binigay ko na kay Jai. Sa totoo lang, I’m so proud of my sister. Hindi ko akalain na talagang magbabago siya kaya thankful ako na nangyari ‘yon sa kaniya.One week na rin kami hindi nagkikita dahil sobrang busy ko dito. Gusto ko man siya dalawin ay hindi ko maiwan itong shop. Wala pa naman akong nahahanap na pwedeng i-hire para maging manager o assistant ko man lang.At sa one week na ‘yon, may hindi ako inaasahan na malalaman at makikita.--Flashback—Gabi na at pauwi na sana ako sa bahay galing shop nang may nakita akong isang matandang lalaking nakatayo malapit sa kotse ko na naka-park. Akala ko ay magtatanong lamang ito ng direksyon o lugar pero mas higit pa pala doon ang itatanong niya.
JAIRAH’S POV “Talaga po? Baka po doon sa isang branch po nitong bakery restaurant ng ate ko,” giit ko. “Sino ba may-ari nito?” “Ate ko po pero binigay na po niya sa akin ito. Actually, ito po yung second branch. Yung isa po sa Laguna po siya.” “Anong name nitong sinasabi mong ate mo?” “Asami po. Asami Asuncion,” buong galak kong sagot. Ang saya lang na ipagmalaki ko ang kapatid ko. “Ganoon ba? Dati pa kasi ako nakatikim ng ganito, iha. Isang taong napakasipag at mapagmahal. Ang galing nga niya mag-experiment ng mga pagkain. The way she bake, sinasamahan niya ng pagmamahal.” “Mukhang napak-special po ng taong ito sa inyo ah?” “Yes. She’s my wife but hiwalay na kami.” “S-Sorry po. Nabanggit ko pa.” “It’s okay, iha. Matagal na naman yun.”
AGA’S POV“Saan ka ba galing, Aga? Kanina pa kita hinahanap.”Jairah, Jai. Parang nakita na kita dati o baka naman dejavu lang.“Aga? Huy!”Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako kinakausap ng kaibigan kong si Lance. Kasama ko siya ngayon dahil nagjogging lang kami sa park kanina tapos nagpasama siya sa palengke dahil may bibilhin daw siya.“Ano nga ulit ‘yon?” tanong ko.“Sabe ko, saan ka galing bigla ka na lang nawala?”“May tinulungan lang akong babae kanina, naholdap eh. Kawawa naman kung hindi ko tulungan, mukhang importante sa kaniya ‘yong bag.”“Ah. Ayon ba ‘yong kausap mo kanina?”“Oo. Ang weird nga lang kasi para bang nakita ko na siya dati, para bang nagkakilala na kami.”
AGA’S POV “Hello, love. Good evening. How’s your day?” “Okay naman, Love. Medyo pagod lang.” “Do you want to take a rest na ba?” “No. It’s okay. Matagal-tagal na rin tayong hindi nakakapag-usap ng ganito.” Dalawang araw na ang nakakalipas noong huli kong nakausap si Cassandra. Nakakapagchat pa rin naman kami sa isa’t isa pero iba pa rin talaga kapag nakakausap at nakikita mo ‘yong mahal mo kahit sa video call lang kaya naman sinusulit ko na ang pagkakataon na ito para makausap siya. “Sure ka ha? By the way, kumusta naman business niyo?” “Okay naman. Thanks God dahil parami nang parami ang mga customers. Sana magtuloy-tuloy na.” Ito ‘yong business nina Mom and Dad na pinaayos ko lang para mas gumanda pa at ma-attract ang mga tao na pumunta sa amin. “Ikaw? Kumusta ka naman diyan?
JAIRAH’S POV Maaga akong nagising ngayon dahil maaga pa ang work ko. Ganoon din naman si ate pero mas nauna na siyang umalis sa bahay dahil may bibilhin pa raw siya. Ako naman ngayon ay nag-aayos na dahil kakatapos ko lang maligo. About sa nangyari kagabi, I’m so happy dahil sobrang nagustuhan ni ate ‘yong surprise ko sa kanya. Talagang tiniyak ko na magiging successful itong birthday surprise na ito kasi first time kong isurprise si ate. Sa mga nagdaang birthday niya, hindi ko man lang siya magawan o maipagluto ng handa niya. Siya lang lahat ang nakilos. Kaya ngayon, it’s time para bumawi sa kanya. Kung noon kaming dalawa lang nagcecelebrate, ngayon marami na dahil sa mga kaibigan niya. Kailangan ko nang bilisan ang kilos dahil commute lang ako ngayon at baka abutin na naman ako ng traffic. Ngayon ko lang na-realize na sana pala pumayag na ako sa gusto ni ate na ibili ako ng kotse pero siguro mas maganda kung sa
JAIRAH’S POVIlang buwan na rin ang nakakalipas simula noong nagsimula akong magtrabaho rito sa bakery restaurant na ibinigay sa akin ni ate. Masaya ako dahil ngayon ay nakakatulong na ako sa kaniya. ‘Yong dating Jairah na laging kaaway niya, ngayon ay kasundo na niya. Dati, masaya ako kapag wala akong ginagawa sa bahay kasi hindi ako napapagod pero narealized ko na kung hindi ako kikilos, paano na ang future namin? Kung hindi nagsumikap si ate, siguro wala kami kung nasaan kami ngayon. Wala kaming business na pinagkakakitaan.Masaya kong pinagmamasdan ang paligid ng Delightful Pastry. Halos araw-araw ay hindi kami nauubusan ng customers. Umaabot pa kami sa point na natataranta kami kapag malapit na maubos ang mga menus namin. Kaya nagpapasalamat ako dahil nandito ang mga staffs ko para tulungan ako. Siguro kung ako ‘yong dating Jai, init ng ulo at sigaw ang aabutin nila sa akin. May mga nagtatawanan na magbabarkada, mas