Isang katok sa aking pinto ang nagpagising sa akin. I looked at the clock on my bedside table only to see 6 AM.
I groaned and put the pillow on my face. Ang aga aga mang iistorbo. I don't know what that is, maybe ate Perry since siya nalang naman 'yung nandito because as far as I know, mom and dad were already in the airport kasi maaga ang flight nila.
Bumukas ang pinto, sa asar ko ay naitapon ko ang unan only to see a fresh and good looking olympian god in front of me.
He's wearing his simple black shirt, his jeans and a a black cap with his phone on his right hand while two cups of coffee in his left.
"The fuck, Kupido? Ang aga-aga," naiinis na sabi ko bago tumalikod at inilubog ang mukha sa unan.
I have three reasons in mind why I did that. First, wala pa kong hilamos and I looked like shit lying on my bed. Second, nakakainis kasi naputol ang tulog ko dahil sa pagkatok n
"Look at the sky, it's so peaceful and bright." I smiled upon looking at the night sky above us."Yeah, it's beautiful," I heard him whispered making me look at him. He was just staring at me like I was the most beautiful girl in the world."No, look at the moon, it's beautiful," I convinced as I giggled and look back at the sky.I heard him chuckled. "Nah, this view is better."Umiling ako nalang ako sa sinabi niya. This guy, he never really failed to make me blush. Naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko at ang pagsiklop niya sa aming mga daliri. We were sitting on the hood of his car and stargazing. Hindi ko alam kung pa'no kaming napunta dito, ang alam ko lang ay sinabi niyang lalabas kami ng city but I didn't expect him to bring me here.I felt him kissed the back of my palm before staring me deeply in the eye and muttered, "The moon is beautiful, isn't it?
Malaking ang ngiti kong naglalakad papunta sa condo ni Kupido. I was happy because at last, I'm going to see him. Ang bilis lang ng oras at isang linggo na agad ang lumipas at excited akong makita siya ulit.Sinulit lang namin ang pag-uusap sa isa't isa through texts and video calls. Minsan ay natatawagan ko siya ng bagong gising and sometimes while he's taking his dinner.I can see longing and sadness on his exhausted eyes whenever he's talking to me. He'll always tell me that he misses me and how he wanted to go home everytime he thinks about me. Wala naman akong magawa dahil kahit gustuhin ko mang bumisita sa kanya ay hindi ko magawa dahil busy rin ako sa kompanya. I'm the heiress so I can't miss every meetings.When I finally reached his condo, I used my key card to open the door. Sumalubong sa akin ang pamilyar na amoy niya kaya napatigil ako saglit. Ahh, I miss him.I was ta
Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. I passed out last night--I mean, kanina. It's almost dawn after he's done with me. Kinapa ko ang katabi ko upang damhin siya ngunit napamulat ako nang wala akong maramdaman."Where's that guy?" I whispered. Kinuha ko ang robe na nasa gilid ng upuan bago iyon sinuot upang ipangtakip sa hubad kong katawan. Medyo masakit pa ang gitna ng hita ko, but I feel contented and happy.I combed my hair using my fingers on the way outside his room. Hinahanap pa rin siya ng mga mata ko. Nakarinig ako ng ingay mula sa kitchen kaya doon ako dinala ng mga paa ko. The smile plastered on my lips faded when I saw Anicka and Cupid laughing with each other while cooking something.Tumikhim ako para makuha ang atensyon nila pareho. Sakto pang nakahawak sa braso ni Cupid ang kamay ni Anicka na ikina-nuot ng noo ko.Remove your hands on his arms, girl. 
Tears started falling down from my eyes. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong umiyak sa araw na ito. Ang alam ko lang ay pagod na ko sa lahat ng kasinungalingan at gusto ko ng malaman ang katotohanan.I parked near his café. I asked him to meet me here, kung saan kami unang nagkita. I want him to remember how we met each other as well as the truth coming out from his mouth.Lumapit ako sa bench na halos ilang metro lang ang layo sa café niya. Ang sagot niya sa'kin kanina ay susunod siya sa akin kaya hihintayin ko siya. May ilaw na nagmumula sa café niya na nasisigurado kong pasara na, at may ilaw din na nagmumula sa poste na malapit sa bench na inuuupuan ko. Nanlalabo ang paningin ko ngunit isinawalang bahala ko lang.I keep on looking at my phone habang pinagmamasdan ko ang mga taong unti-unti nang nawawala at umaalis. Umaasa pa rin ako sa mga pangako niya, sa mga sinabi niya a
PRESENTI ran. I escaped.I ran as fast as I could as if I was chased by a monster. I escaped as if this house is slowly suffocating me. My hands were trembling as another wave of tears flowed from my eyes.Betrayal. I was betrayed by the same person I trusted.Ang sakit sa pakiramdam na hindi ko man lang nalaman na siya 'yon. Na 'yung lalaking pinakasal sa'kin at ang lalaking minahal ko ay iisa. How stupid can I be? Hindi man lang nagtaka kung bakit hinahanap ko ang presensiya niya sa tuwing wala siya sa bahay.Ang daming tanong sa aking isipan tulad ng pa'nong siya 'yung pinakasalan ko? Pa'nong sa loob ng halos dalawang taon kasama ko pa rin pala ang lalaking minahal ko ng sobra? Bakit ako 'yung pinakasalan niya to think na, ginamit niya lang ako 'di ba?Mabilis ang hakbang kong pumasok sa sasakyan at nagmamadaling pumasok sa loob. My main agenda
My head hurts like hell.Dahan-dahan akong bumangon mula sa pagkakahiga ko sa kama. Ang una ko agad napansin ay ang texture ng hinihigaan ko. I know how my pillow and bedsheet feels like.Iginala ko ang mata ko. Unfamiliar. Dumapo agad ang tingin ko sa cr at nakahinga ng maluwag. I thought I'm on someone else house ngunit napansin ko kaagad ang cr at ang buong kuwarto na halos walang personal na gamit. I know that I'm in a hotel room somewhere.My head is throbbing, so are my eyes. Ang sakit ng mata ko sa kakaiyak kagabi. Even though my head hurts, I manage to stand and fix my things. Dumiretso ako sa cr na nasa loob ng hotel room at inayos ang sarili ko. As I put concealer below my eyes, I remembered what caused me to be like this.I closed my eyes as I felt a lone tear escape my eye. Sariwang-sariwa pa ang sakit na nararamdaman ko and it can't stop me from crying over again. Hindi naman
"Guys! Nakakita na ako ng pupuntahan for team building. Hindi ba naghahanap si sir Devan na pwedeng puntahan?""May nahanap din ako!""Mas maganda 'yung sa akin!"Nadatnan akong nag-uusap ang mga nasa finance department kasama ang mga interns. Nang makita ako ng isa sa kanila ay agad silang nagsibalik sa kanilang ginagawa na para bang hindi ako kasali sa pinag-uusapan nila kanina.Ano ba kasing pinag-uusapan nila?I rolled my eyes. Hindi naman talaga ganito ang ugali ko pagdating sa mga employees pero bad trip ako ngayong umaga. Pinipressure ako ng board dahil sa mga investor na munting nang mawala at ako ang sinisisi nila.Ni hindi ko nga alam bakit ako ang idinidiin nila and after that, I decided to asked my secretary if it's my fault. Now I realized that my personal problems were starting to interfere with my work. Hindi ako makapag focus
"I am willing to invest 3.5 million in your company," I was sipping on my juice when Madam Christina said that. Muntik pa akong mahulunan dahil sa gulat."That's a very huge amount," I said formally, tinago ko ang pagkagulat at ipinakita ang formality sa boses ko.Bago kami makapag-usap ng ganito ay ang tagal kong hinanap ang table na pina reserve niya. Kinailangan ko pang i-contact ang secretary ko dahil 'yung boss ay hindi alam kung ano ang name na under reservation.When I reached her table, nagulat ako dahil mukha siyang bata. I mean, since she called herself Madam Christina, I thought she was in her 60's already pero hindi. She's wearing a sun dress and a brown cat eye shades. May hawak siyang pouch and she looked intimidating.We shaked our hands and introduced ourselves to each other before we reached this far."I asked my inaanak kasi kung saan ako pwedeng mag