Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
Amara's Point of View* Nagtataka ako habang naglalakad dahil hindi naman kami papunta sa ward kung saan ko ni-rent. Napatingin ako kay Leo na mukhang may pakana ng lahat at pumunta kami sa isang pintuan at doon pinasok si Luna. Napanganga ako dahil ang ganda ng room na nilagyan ni Luna. "Leo, ano ito? Okay naman ang kwartong nilalagyan ni Luna?" "Oh, she's Luna. What a nice name, honey." "Hindi yan ang pinupunto ko. Bakit tayo nandidito sa suite room na ito? Ang mahal kaya nito." "Don't worry, ako na ang bahala." Nanlalaki ang mga mata ko. "No!" Nagulat naman siya sa pagsigaw ko. "Yes, sayo ako ngayon pero sa mga anak ko ako ang bahala sa kanya or sa kanila. Wala ka ng karapatan sa bagay na yun. Wag mong bayaran ang hospital bills ng anak ko dahil hindi mo yun responsibilidad. Sana maintindihan mo ang bagay na yun, Leo." Nagulat naman si Leo sa sinabi ko. Ayokong magkaresponsibilidad siya sa mga anak ko. Ayokong sa huli ay kukunin niya ang mga anak ko. "I'm just helping yo
3rd Person's Point of View* Nagsha-shopping ngayon si Trisha sa mall nang maalala niya na malapit na ang anniversary nila ni Leo. Kinuha niya ang phone niya at agad niyang tinawagan si Watt para ihanda ang anniversary nila na mangyayari na next month. At yun din ang oras para hindi na umayaw si Leo na pakasalan siya. Dahil yun ang sinabi ni Leo noon na limang taon ang hihintayin niya bago ito magpapakasal sa kanya. "Hmm.. malapit na ang date na yun at magiging akin na si Leo. Akin naman talaga siya sa simula pa lang at ako na sana ang Asawa niya noon pa man." Naalala niya ulit si Amara na sumira ng lahat pero mabuti na lang at madali lang mauto ang babaeng yun. "What a foolish woman. Nasa kanya na tinapon na lang niya." Napailing-iling na lang siya at tiningnan ang mga bags. "I want all." Yumuko naman ang sales lady. Umupo siya sa sofa at tinawagan niya si Watt. "Hello, miss?" bungad agad sa kanya ni Watt. Naiirita na naman siya dahil hindi Madam ang tawag sa kanya at hindi
Amara's Point of View* Napalunok ako habang nakatingin sa kanilang dalawa. "You mean ba na Dimitri ay yung kasama mo sa labas ng hotel?" Napatingin ako kay Leo at nakakunot ang noo niya. "Yes, he is." "He's our daddy and I love him so much." Napatingin naman ako kay Luna na sinasabi niya talaga na daddy niya si Dimitri. Nakikita ko sa mga mata ni Leo na parang nasasaktan siya ngayon. Napakagat ako sa labi ko. Hindi niya kilala na totoong anak niya ito pero nasasaktan siya sa naririnig niya ngayon. "Baby, he's your donor, say thank you to him." Tiningnan naman ni Luna si Dimitri na sa mga mata talaga nito. "You know my mommy? Kaano ano mo si mommy? What's your name, mister?" Nagulat ako nung naging seryoso ang mukha niya habang nakatingin kay Leo. Bakit biglang nag-matured ang Luna namin? "Luna---" Hinawakan ni Leo ang balikat ko na pinapahinto ako sa pagsasalita. "It's okay." Napatingin ako sa kanya na nakangiting nakatingin sa akin. "Okay, I'm sorry for the late int
Amara's Point of View* Binaba ko ang phone ko at napatingin sa kanila na busy sa mga ginagawa nila. "Uhmm... Babies, may gagawin si mommy ngayon pwede naman na diyan muna kayo sa Tito Antonio at Tita Nina ninyo, okay?" "Mommy, may work ka this night?" "Yes, baby." "Go, mommy, mag-iingat ka po sa daan." Napatingin naman kami kay Luna na nakangiti. She knows it. "Eh?" nagtataka naman si Sol na nakatingin kay Luna. "Sige, Tita, kami na ang bahala sa mga babies." Napangiti naman ako sa kanila at napatango-tango. "May mga pagkain diyan kaya kumain lang kayo." "Okay!" Hinalikan ko ang mga pisngi ng mga anak ko bago ako umayos ng tayo. "I will be right back." Tumango naman sila at lumakad na ako palabas ng kwarto. Mabuti naman at alam ni Luna ang bagay na kailangan kong umalis. Dahil siya kasi ang unang iiyak pag-aalis ako. Napabuntong hininga na lang ako at napahawak sa ulo ko dahil inaantok na ako. Pumasok na ako sa elevator at napatingin ulit sa cellphone ko. Sana sinabi n
Amara's Point of View* Napamulat ako at nakita ko agad ang mukha ni Leo. Buhat-buhat pa niya pa ako at nasa elevator kami ngayon. Napatingin naman siya sa akin at napangiti siya at natigilan ako nung hinalikan niya ang noo ko na kinatingin ko sa kanya. "You're now awake." "Hmm... Baba mo na ako." "I like carrying you, sweetheart." Natigilan naman ako sa sinabi niya. "Leo, kaya ko namang tumayo at isa pa nakakahiya na bubuhatin mo pa ako kahit gising na ako." Napabuntong hininga na lang siya at binaba niya ako at kinuha ko sa kamay niya ang bag ko baka kasi nabibigatan siya. "Thank you. Sana ginising mo na lang ako." "Are you angry?" Napabuntong hininga na lang ako at dahan-dahan na napailing iling. "Sweetheart, just tell me." Napatingin naman ako sa kanya. "Ano?" "Sabihin mo sa akin kung galit ka, may kulang, ayaw mo, gusto mo, masaya ka o naiirita ka para malaman ko kung ano ang iniisip mo. Please don't be silent." Hinawakan niya ang kamay ko na kinatingin ko doon.
3rd Person's Point of View* Nakarating ngayon si Trisha sa entrance kung nasaan ngayon ang condo ni Leo. Matagal na niyang hindi nakikita si Leo at gusto din niya itong makausap tungkol sa nangyari sa card niya na biglang lumiit ang balance doon. Sa limang taon na hawak niya ang card na yun ay ang kapalit nun ay hindi niya kukulitin si Leo. Pero ngayon bigla na lang nagkakaganun. Inilapit niya muna ito sa bangko pero ang sabi ay si Mr. Rossi mismo ang nagpautos sa bagay na yun kaya ngayon ay pupuntahan niya ito ngayon sa condo niya. Pero hindi niya alam pakiramdam niya na parang may something na mangyayari. Alam naman niya na ayaw ni Leo ng mga babae so safe siya sa bagay na yun at di siya nagseselos dahil alam niya na wala si Amara at siya lang ang nakakalapit kay Leo. Lumakad siya papunta sa elevator nang biglang may humarang sa kanya na mga lalaki. "Sinabi po ni Master na wag na wag niyo po siyang e-estorbohin." Napakunot naman ang noo niya dahil sa sinabi nito. "Teka, hin
3rd Person's Point of View* Seryosong nakahiga si Luna habang katabi niya ang kapatid niya na kanina pa siya kinukulit kung sino ang lalaking nag-donate ng dugo nito para sa kanya. Napatingin naman si Luna sa nagbabantay sa kanila na mahimbing na natutulog sa unahan sa mga sofa. "Tulog na ba sila?" Napatingin naman si Sol sa kanila at napatango naman ito. "Yes, tulog na sila. Sabihin mo na sa akin para malaman ko ang information niya." "Bakit gusto mong nalaman kung sino siya?" "Dahil para malaman ko kung okay ba o malinis ba ang dugo niya na binigay sayo. Mahirap na baka may aids ang lalaking iyon." Natawa naman si Luna sa sinabi nito. "Walang ganun noh. Alam mo naman na idadaan ang lahat ng iyan sa proseso. Anong akala mo na ganun na lang yun? Pagkuha sa dugo ay pasa na agad sa akin? Lulutuin pa nila yun noh?" "I'm just trying to be sure na he's healthy. Imposible naman kasi na may same tayong dugo dito." "Possible noh kaya nga buhay pa ako dito." "Sino nga si
Amara's Point of View* "We're still married. Nilaban ko sa court ang bagay na yan, wife." Natigilan naman ako at di pa din ako makapaniwala habang nakatingin ako sa kanya. Ang akala ko na tuluyan na akong nakatakas sa kanya. Hindi pa pala. Tinulak ko siya at napalayo ako sa kanya. "I don't believe you, Leo." "Walang imposible sa akin. Lahat ay kaya kong gawin dahil in the first place ay binigay mo na ang sarili mo sa akin na maging Asawa mo. Hindi si Trisha ang babae para sa akin kundi ikaw mismo, my wife." Ang bilis ng puso ko ngayon na parang lalabas na habang nakatingin sa kanya. "Do I really look like a monster to you? You always look like that when you're with me." Damn! Ibig sabihin nito ay di na kami makakabalik sa America nito! Napabuntong hininga naman siya at napatingin sa akin. "Wife." "Oh..." "Please, don't make that face." Nakikita ko ulit na nasasaktan ang siya ngayon habang nakatingin sa akin. Nababaliw na ba siya? Kanina para siyang psycho at ngayon para
Amara's Point of View*"Woah! Talaga, okay, let's exchange numbers."Pero hindi ko kinuha ang phone ko at binigay ko lang ang calling card ko sa kanya."Sorry, this phone is for personal. Only family."Nagtataka naman siyang napatingin sa akin.Magsasalita sana siya nang biglang tumunog ang phone niya."E-Excuse me."Sinagot naman niya ang tawag sa harapan ko."Hello, baby? Nandito ako sa may jewelry. Ah oo nakikita na kita ngayon.""You can go now. May date pa kayo. Nice to see you again, Bianca."Napatingin naman siya at dahan-dahan na napatingin sa akin."O-oh... I will call you pagpupunta tayo sa reunion."Ngumiti ako at tumango. Lumakad na siya palabas ng shop at nakita ko na niyakap pa niya si Henry na parang nanglalandi pa sa harapan ko. Hindi naman napansin ni Henry ang presensya ko dito.Wala na akong pake sa kanya. Lumabas naman si Leo at napatingin siya sa akin. "Wife, may problema ba?""I want to hug you."Tinaas ko ang kamay para yakapin siya at mahina naman siyang nata
Amara's Point of View*"Guess who's here?"Walang kabuhay-buhay ko siyang tiningnan at kinuha ko ang wine at sumandal habang nakatingin sa kanya. Agad pumasok sa isipan ko na baka ibu-bully na naman niya ako. Kaya kailangan kong baguhin ang ugali ko dahil ibang iba na ako ngayon. "And you are?" Nakita ko na nagulat siya dahil sa sinabi ko. Mukhang exciting ang mangyayari ngayon huh?"Ohh, kinalimutan mo na agad ako?"Akmang lalapit siya sa akin at pinigilan naman siya ng mga gwardya na nasa paligid ko. Actually mukhang VIP ang shop ngayon kaya walang kahit sino ang makakapasok ngayon dito."Ohh, my gwardya ka na pala. Hindi ko alam na bigatin ka na pala?""Uhmm... Hindi naman masyado. Just let her go, baka acquaintance ko siya noon pa man."Binitawan naman siya ng gwardya at nagtataka pa rin siyang napatingin sa akin na parang di siya makapaniwala sa nangyayari.Ininom ko ang wine na nasa wine glass. Damn! Ang pait pero may after taste siya na sweet pero hindi ko pinahalata na di
Amara's Point of View*Nakarating kami ngayon sa isang jewelry shop at nakakunot ang noo ko kung bakit kami nandidito ngayon."Anong ginagawa natin dito?" mahinang bulong ko sa kanya lalo na nung nakikita ko ang mga nagmamahalang mga alahas."Hmm.. matutulog?"Sinamaan ko siya ng tingin at pinalo ang braso niya."Wife, ano pa ba ang gagawin natin dito 'di ba? Edi bibili.""Ang mahal dito."Natawa na lang ng mahina si Leo dahil sa sinabi ko. "You forgot already. Sino ba ang asawa mo?"Natigilan ako sa sinabi niya. Hala oo nga pala, bakit nakalimutan ko na siya ang pinakamayaman sa buong mundo?Sinampal atah ako ng dollar bills eh!"Edi wow."Nag-roll eyes ako na kinatawa niya at mahina niyang pinisil ang pisngi ko.Nakita ko na gulat na nakatingin sa akin ang mga employees dito. Ngayon lang kasi nila ako nakita na kasama ko ang lalaking ito."Good noon, Mr. Rossi and---"Napatingin sa akin ang parang manager doon."My wife."Nagulat naman ang lahat na nandidito dahil sa nalaman nila.
Amara's Point of View*Naglalakad kami ngayon at may kasama ang dalawang mga anak namin na tig-isang bodyguard para hindi siya mapahamak at hindi ito naka-uniform para hindi mahalata na bodyguard ang mga ito.Nakangiti lang ako habang nakatingin sa dalawang anak namin na masayang namimili ng gusto nilang school supplies. Nakaalalay naman sa akin sa bewang ko si Leo.Grabe nahiya atah ang hangin sa amin sa sobrang lapit namin. "Choose whatever you want, kids.""Hindi kami kids."Napatingin ako kay Sol na nakakunot ang noo."Babies."Napa-pout naman si Sol sa sinabi ko. "Okay, acceptable kay mom."Mahina na lang akong natawa sa pagsuko ni Sol at natawa rin si Luna at maski si Leo."Wife."Napatingin ako kay Leo na mahinang bumulong sa tenga ko at nanindigan naman ang mga balahibo ko at napatingin sa kanya."Bakit ba ang lapit mo sa tenga ko?"Naka-pout ako ngayon at ang init ng mukha ko. Ang daming tao kaya dito!"You look like our son when you are pouting."Napakunot naman ang noo ko
3rd Person's Point of View*Galit na galit si Nicole na umuwi sa bahay nilang mag-asawa at tinapon niya ang bag niya at tumingin sa partner niya."Ano 'yun? Tunganga ka lang? Wala kang ibang ginawa para protektahan kami sa kahihiyan?" sigaw ni Nicole sa kanya. Hindi naman nakapagsalita ang lalaki tungkol sa lalaking nakita niya kanina dahil delikado 'yun kung ito ang makakalaban.Hindi naman talaga niya alam ang katayuan nun pero binalaan na sila sa boss nila na wag na wag gagalitin si Mr. Rossi. Kakilala kasi ito ng boss nila sa kompanyang pinagtatrabahuan niya."Tinakasan ka ng dila mo?!""Please, wag na wag mong gagalitin ang lalaking 'yun.""At bakit? Wala akong pake kung sino man siyang nilalang na yan! Pinahiya niya ako sa school pa ng anak natin! Sa isang sikat na school pa! Tapos ano? Wala ka man lang ginawa?!""Papa, mama, nag-aaway ba kayo?"Napatingin naman si Nicole sa anak na naiiyak na. "Isa ka pa!"Agad namang binuhat ni Kyler ang anak nito para hindi pagbuhatan ng ka
Amara's Point of View* Nanlalaki ang mga mata ni Nicole dahil sa ginawa ko sa kanya dahil kahit kailan hindi ko siya sinampal. "Hey, what do you think you're doing to my wife!" "Wife mo mukha mo. Live in lang kayo lalo na't may iba kang pamilya. Alam ko background mo." Nanlalaki naman ang mga mata ni Nicole dahil sa sinabi ko. "Damn you! Wala siyang ganun!" Akmang lalapit na naman siya sa akin pero sinampal ko ulit siya sa kabilang pisngi niya at marami ng nakatingin sa aming mga tao dito. "Mommy!" umiiyak ngayon ang anak ni Nicole habang nakatingin sa mama niya. "Ano ba nag mapaglalaki mo? Yang pera mo!" "Pamilya ko. Ibang iba ang pamilya ko ngayon kaysa sa ginawa ninyo sa akin noon. Your family, my foot. Wala kayong kwenta. Let's go, Luna." "Hindi pa tayo tapos, babae." Napatingin ako sa ka-live in ni Nicole na papalapit sa amin nang isang iglap ay bigla na lang itong natumba sa sahig na kinatili ng lahat ng nandidito. "Are you okay, wife?" Hinawakan ni Leo ang kamay ko
Amara's Point of View* "Don't tell me wala 'yang ama?" Napakunot ang noo ko habang nakatingin kay Nicole dahil sa sinabi niya kay Luna. Hindi ko nagugustuhan ang tabas ng dila ng babaeng ito. Hindi ko kailanman makakalimutan ang mga ginagawa niya noon pa man sa akin. Simula ng mga bata kami hanggang sa lumaki kami. "Wala ka talagang kwenta, noh? Ano 'yun? Matapos ang lahat ng ginawa nila papa at mama sa'yo ay yun lang ang higanti mo sa kanila? Lalayasan mo kami?" Kalma akong nakatingin sa kanya at nag-sign ako kay Luna na wag ng maingay dahil alam ko ang bibig ng batang ito. "Tapos ito nakikita namin na nagkakaroon ka ng anak tapos ano? Wala namang ama." Natatawang ani niya sa akin at napa-smirk lang ako habang nakatingin sa kanya. "Hindi pa naman huli ang lahat para bumali ka sa bahay. Like you know our parents are kind at pasalamat ka na sa bagay na 'yun." Bakit ko naman pasasalamatan ang mga taong nagpahirap sa akin ng ilang taon na parang basura lang ang trato sa akin?
Amara's Point of View* Napalunok ako habang nakatingin kay Leo. "Anak, hindi mo na dapat 'yun tinanong." "Why naman, mom?" "Because past is past. Hindi mo na kailangan pang balikan." "Wala namang mawawala kung sasabihin ang bagay na 'yun, mom. Gusto rin naming malaman lalo na't lumaki kami na walang daddy at mahirap rin sa part namin noon na ipagtanggol ang sarili namin sa mga taong nagtatanong kung bakit wala ang Dad namin at bakit magkahiwalay sila kayo." "W-What? Are they bullying you two? Bakit hindi niyo sinasabi sa akin at ang parating naririnig ko ay kayo ang nangangaway." "We only protect ourselves, mom. Gusto rin naming protektahan ka, mom, lalo na't sinasabi nila na kabit ka raw o ano. At hindi namin sinabi dahil ayaw naming dumagdag pa yun sa mga problema mo." Nanlalaki ang mga mata ko sa sinabi nila. "I'm sorry, baby, nadamay pa kayo." Niyakap ko sila. Hindi ko aakalain na ganun na pala kahirap ang nangyayari sa kanila noon pa man. "I'm really sorry, babies." "
Amara's Point of View* Nakatingin ako ngayon kay Leo habang papunta kami ngayon sa primary school. Kasi dito na rin naman kami titira at napagdesisyonan namin na dito na rin sila mag-aaral. Wala namang problema sa apelyedo at father's name nila sa birth certificate dahil nakalagay na ang apelyedo ni Leo doon at pati pangalan niya. Nasa backseat kami ngayong apat at nasa binti ni Leo si Luna na panay kwento sa mga napagdaanan nito sa America habang si Sol naman ay nakikinig lang. Sanay na sanay na siya sa boses ng kapatid niya na sobrang ingay lalo na pagnangangaway. Nasa binti rin nito ang hawak na libro dahil sinabihan ko naman siya na wag magbasa lalo na pag nasa sasakyan siya dahil baka sasakit ang ulo niya. "At yun nga puro trabaho na lang si mom at kahit kami na ang nagsasabi sa kanya na mag-asawa na siya ay ayaw pa rin niya." Napatingin naman si Leo sa akin at mukhang proud pa siya habang nakatingin sa akin na parang sinasabi na mahal na mahal ko pa rin siya kaya wala akon