Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
Amara's Point of View* Napatingin ako sa number na tumatawag sa akin at nakikita ko na parang business number ang nakikita ko ngayon. "Hello? Sino po ito?" 'Miss Bennette?' tanong ng isang boses sa kabilang linya. Napakunot ang noo ko. "Yes, Bennette, po ang apelyedo ko po." 'Ako po ang secretary ng may-ari na nabangga niyo po kanina sa daan po.' "Ah opo, kami po ang nakabangga sa inyo. Nasabi po ng driver kanina na nagmamadali po kayo kaya binigay ko na lang po ang calling card ko po. Uhmm, pwede po mamayang mga 3 po tayo magkita para mapaayos ko po ang sasakyan. Mga magkano po ang pagpapagawa niyan po?" 'Okay, we will discuss it later. Maliit lang naman ang gasgas.' "Okay." Binaba ko na ang tawag at napabuntong hininga na lang ako at napatingin ako kay Nina na parang tiningnan niya ang bank account niya kung may ipapa-repaire pa siya sa sasakyan nung mamahaling sasakyang iyon. At nakita ko na nalumo ang mukha niya at mahina na lang akong napatawa at nung napatingin siya sa
3rd Person's Point of View* Sa opisina ni Leo ay napahawak siya sa ulo niya habang naglalakad. Mas lalong sumasakit ang ulo niya ngayon kaya minamasahe niya ang ulo niya. "Boss, ayos ka lang po?" Napatingin naman si Leo kay Watt na nag-aalalang nakatingin sa kanya. "I'm fine." "Kung nandidito sana si madame ay siya na sana ang nagmamasahe sa ulo mo." Natigilan naman si Leo sa sinabi nito dahil kahit kailan ay di nagmamasahe si Amara sa ulo niya. "Kailan?" Natigilan naman si Watt sa sinabi nito. "N-Nothing, boss." "Watt." "Nung mahimbing po kayong natutulog sa swivel chair niyo po at parating nata-timingan ni madame na tulog kayo every punta niya dito para magdala ng pagkain." Flashback... Dumadating si Amara na dala-dala ang mainit pa na pagkain na gawa nito. "Madame, natutulog po si boss." "It's okay. Wag kang maingay." Lumapit naman si Watt kay Amara. "Ako na po ang magdadala ng pagkain na yan po." Napangiti naman si Amara at inilahad naman nito kay Watt ang pagkain
Amara's Point of View* Nandidito pa din kami sa mall kung nasaan ay kaharap ko ang pinsan ko na si Claire. Tumalikod na kami ni Nina pero sumigaw na naman ang nilalang na ito. "We're not done, b*tch!" Napapikit ako dahil nakakakuha agad iyon ng atensyon ng lahat ng tao dito sa mall at napatingin kami sa kanya at akmang susugodin ako ni Claire dahil napahiya siguro siya sa nangyayari. Hindi ko naman sinabi na babastusin niya kami at siya lang naman ang pumansin sa amin. Ganito din ang trato niya sa akin noon pa man kung maka-asta na katulong ako sa bahay na yun. Kung makautos nun ay parang may pera akong natatanggap galing sa kanya. Sasabunutan sana niya ako nang isang iglap ay hinawakan ko ang ulo niya na kinayuko niya agad at napaluhod siya sa sahig na kinagulat niya. "Hindi ka namin inaano kaya wag kang magskandalo dahil mahahalataan na wala kang pinag-aralan at parang pinapakita mo na nag-aasal aso ka na naman." Mahina ang pagkasabi ko sa huli yung siya lang ang nakakarinig
Amara's Point of View* Ngayon na ang oras na makikipagkita na ako ng katagpo ko ngayon at yun ay ang secretary ng nagmamay-ari ng kotseng nabangga ni Nina. Nasa isang restaurant na ako kung saan kami nagkikita at pinauna ko na ng uwi si Nina para mahatid na din niya ang mga grocery na binili namin. Napatingin ako sa phone ko at sinabi niya na nandidito na daw siya ngayon sa restaurant. May lumapit naman sa akin na waiter. "Any reservation, ma'am?" "Ah may dumating na ba dito na W ang pangalan? Yun naman kasi ang sinabi niya na sasabihin ko daw dito." "Ah yes, ma'am. Follow me." Tumango na lang ako at lumakad na kami at mukhang hindi kami dito sa may mga tao at doon kami papunta sa vip room. Mayaman nga ang nakabangga ni Nina. Napabuntong hininga na lang ako. Dinala ko naman ang check ko para isulat ko na lang ang amount mamaya. Nakarating kami sa isang malaking pintuan at kumatok ito bago binuksan. "Mr. W, nandidito na po ang hinihintay ninyo." Tumango naman ito at pumasok
Amara's Point of View* Nagmamaneho ako ngayon pabalik sa bahay nila nanay at nakatulala lang ako habang nagmamaneho. Hindi ko aakalain na ganun ang nangyayari. Akala ko maayos na ang pag-alis ko sa mansion na yun. Iba ang pakiramdam ko sa bagay na ito. Naalala ko ulit ang sinabi ko kay Watt nung nasa restaurant kami. "What?!" di makapaniwalang ani ko kay Watt nun. "Totoo po ang sinasabi ko po. Limang taon na po silang engage at plano nila na limang taon na po sila magpapakasal which is ngayon po." "Bakit naman nila tinagal ang bagay na yun? Akala ko magiging maayos na ang lahat at nabalik ko na ang lahat sa dati na si Trisha ang papakasalan niya." "Miss, bakit naman po ninyo ibabalik sa dati ang lahat? Choice po ni boss na ikaw po ang pakasalan niya at hindi po si Miss Trisha." Bigla siyang natigilan nang may narealize siya na isang bagay. "Ibig sabihin ba nun ay may kinalaman si Miss Trisha sa pag-divorce ninyo kay boss, Miss." "Past is past na, Watt. Hindi na kailangan ba
Amara's Point of View* Nandidito kami ngayon sa restaurant at gagawa na kami ng mga desserts na ihahanda namin sa anniversary nila bukas. "Miss, hindi kami makapaniwala na makasama ka namin ulit sa paggawa ng mga desserts," mahina naman akong napatawa sa sinabi nila. "Special kasi ang mga desserts na gagawin natin kaya nandito ako ngayon kaya galingan natin. Invited din kayo for tomorrow's event." "Yehey!" Napangiti na lang ako. Actually nakahanda na ang lahat kahit sa event at may mga bisita na din na binigyan ng invitation letters for event. Ang event na gagawin ay for invited visitors only at wala ng ibang bisita na dadalo doon. Napag-usapan na namin ang bagay na yun at sang-ayon naman sila. Napabuntong hininga na lang ako nung natapos ko na naming gawin ang mga desserts. "Okay, guys, back to work na tayo." Tumango naman sila nang biglang bumukas ang pintuan na kinatingin namin sa isang trabahador namin dito. "Nandidito ang VVIP natin na customer." Nanlaki naman ang mga
Amara's Point of View* Natapos akong mag-ayos ay lumabas na ako sa opisina ko at namamangha namang napatingin sila sa akin. "Wow, ang ganda niyo po, miss." "Oh my goddess!" "Ano ba kayo wag nga kayong mangbola. Nakaayos na ang mga gamit at nakalinis na kayo diba?" "Tapos na po, miss." "Okay, magsi-uwian na kayo at ikaw manatili ka dito." Turo ko sa isa na maglilinis sa pinagkainan nung bisita sa taas at siya naman kasi ang naka-assign sa magla-lock ng pastry shop. "Yes, miss." "Sige, pupuntahan ko muna ang investor sa taas." Tumango naman sila at isa-isa na ding nag-ayos para umuwi at lumakad na ako papunta sa taas para kitain ang taong iyon. Habang naglalakad ay pakiramdam ko parang mabigat ang mga paa ko na di ko alam kung bakit at nagpatuloy na lang ako sa paglalakad hanggang makarating na ako sa taas. Agad bumungad sa akin ang malamig na hangin na nanggagaling sa bintana. Napatingin ako sa kanya at pamilyar ang buhok niya na parang nakita ko na iyon. "Good evening,
3rd Person's Point of View* "I'm sorry... I need to go. Gusto lang kita makilala kaya ako nandidito ngayon." Tumayo na ito at umalis na. Pinipigilan pa din ni Leo ang gumawa ng galaw para pigilan niya si Amara. Walang nagawa si Leo nung tuluyan ng umalis si Amara at napakamao siya ngayon habang nakaupo sa sofa. Kanina pa niya gustong mayakap ang asawa niya pero may mga mata na nakatingin sa kanya ngayon. "Damn, bakit ngayon ka pa lumabas sa mga sitwasyong ito," mahinang ani niya. Kinuha niya ang baril niya na may sniper at mabilis na binaril ang sniper na nasa kabilang building. Kanina pa niya napapansin na nakatingin ito sa kanya. Isang kalaban na inaalam ang kahinaan niya ngayon. Hindi niya alam na nasundan siya ng mga ito. Once malaman nito na si Amara ang kahinaan niya ay mapapahamak ang mahal niya. Hindi pa kasi niya sinasabi na leader siya sa isang sindikato o tawagin silang mafia. Maraming gustong pumatay sa kanila kaya hindi niya basta basta ipapakita ang totoong kula
Amara's Point of View* "Woah! Talaga, okay, let's exchange numbers." Pero hindi ko kinuha ang phone ko at binigay ko lang ang calling card ko sa kanya. "Sorry, this phone is for personal. Only family." Nagtataka naman siyang napatingin sa akin. Magsasalita sana siya nang biglang tumunog ang phone niya. "E-Excuse me." Sinagot naman niya ang tawag sa harapan ko. "Hello, baby? Nandito ako sa may jewelry. Ah oo nakikita na kita ngayon." "You can go now. May date pa kayo. Nice to see you again, Bianca." Napatingin naman siya at dahan-dahan na napatingin sa akin. "O-oh... I will call you pagpupunta tayo sa reunion." Ngumiti ako at tumango. Lumakad na siya palabas ng shop at nakita ko na niyakap pa niya si Henry na parang nanglalandi pa sa harapan ko. Hindi naman napansin ni Henry ang presensya ko dito. Wala na akong pake sa kanya. Lumabas naman si Leo at napatingin siya sa akin. "Wife, may problema ba?" "I want to hug you." Tinaas ko ang kamay para yakapin siya at mahina n
Amara's Point of View* "Guess who's here?" Walang kabuhay-buhay ko siyang tiningnan at kinuha ko ang wine at sumandal habang nakatingin sa kanya. Agad pumasok sa isipan ko na baka ibu-bully na naman niya ako. Kaya kailangan kong baguhin ang ugali ko dahil ibang iba na ako ngayon. "And you are?" Nakita ko na nagulat siya dahil sa sinabi ko. Mukhang exciting ang mangyayari ngayon huh? "Ohh, kinalimutan mo na agad ako?" Akmang lalapit siya sa akin at pinigilan naman siya ng mga gwardya na nasa paligid ko. Actually mukhang VIP ang shop ngayon kaya walang kahit sino ang makakapasok ngayon dito. "Ohh, my gwardya ka na pala. Hindi ko alam na bigatin ka na pala?" "Uhmm... Hindi naman masyado. Just let her go, baka acquaintance ko siya noon pa man." Binitawan naman siya ng gwardya at nagtataka pa rin siyang napatingin sa akin na parang di siya makapaniwala sa nangyayari. Ininom ko ang wine na nasa wine glass. Damn! Ang pait pero may after taste siya na sweet pero hin
Amara's Point of View* Nakarating kami ngayon sa isang jewelry shop at nakakunot ang noo ko kung bakit kami nandidito ngayon. "Anong ginagawa natin dito?" mahinang bulong ko sa kanya lalo na nung nakikita ko ang mga nagmamahalang mga alahas. "Hmm.. matutulog?" Sinamaan ko siya ng tingin at pinalo ang braso niya. "Wife, ano pa ba ang gagawin natin dito 'di ba? Edi bibili." "Ang mahal dito." Natawa na lang ng mahina si Leo dahil sa sinabi ko. "You forgot already. Sino ba ang asawa mo?" Natigilan ako sa sinabi niya. Hala oo nga pala, bakit nakalimutan ko na siya ang pinakamayaman sa buong mundo? Sinampal atah ako ng dollar bills eh! "Edi wow." Nag-roll eyes ako na kinatawa niya at mahina niyang pinisil ang pisngi ko. Nakita ko na gulat na nakatingin sa akin ang mga employees dito. Ngayon lang kasi nila ako nakita na kasama ko ang lalaking ito. "Good noon, Mr. Rossi and---" Napatingin sa akin ang parang manager doon. "My wife." Nagulat naman ang lahat na nandidito dahil s
Amara's Point of View* Naglalakad kami ngayon at may kasama ang dalawang mga anak namin na tig-isang bodyguard para hindi siya mapahamak at hindi ito naka-uniform para hindi mahalata na bodyguard ang mga ito. Nakangiti lang ako habang nakatingin sa dalawang anak namin na masayang namimili ng gusto nilang school supplies. Nakaalalay naman sa akin sa bewang ko si Leo. Grabe nahiya atah ang hangin sa amin sa sobrang lapit namin. "Choose whatever you want, kids." "Hindi kami kids." Napatingin ako kay Sol na nakakunot ang noo. "Babies." Napa-pout naman si Sol sa sinabi ko. "Okay, acceptable kay mom." Mahina na lang akong natawa sa pagsuko ni Sol at natawa rin si Luna at maski si Leo. "Wife." Napatingin ako kay Leo na mahinang bumulong sa tenga ko at nanindigan naman ang mga balahibo ko at napatingin sa kanya. "Bakit ba ang lapit mo sa tenga ko?" Naka-pout ako ngayon at ang init ng mukha ko. Ang daming tao kaya dito! "You look like our son when you are pouting." Napakunot n
3rd Person's Point of View* Galit na galit si Nicole na umuwi sa bahay nilang mag-asawa at tinapon niya ang bag niya at tumingin sa partner niya. "Ano 'yun? Tunganga ka lang? Wala kang ibang ginawa para protektahan kami sa kahihiyan?" sigaw ni Nicole sa kanya. Hindi naman nakapagsalita ang lalaki tungkol sa lalaking nakita niya kanina dahil delikado 'yun kung ito ang makakalaban. Hindi naman talaga niya alam ang katayuan nun pero binalaan na sila sa boss nila na wag na wag gagalitin si Mr. Rossi. Kakilala kasi ito ng boss nila sa kompanyang pinagtatrabahuan niya. "Tinakasan ka ng dila mo?!" "Please, wag na wag mong gagalitin ang lalaking 'yun." "At bakit? Wala akong pake kung sino man siyang nilalang na yan! Pinahiya niya ako sa school pa ng anak natin! Sa isang sikat na school pa! Tapos ano? Wala ka man lang ginawa?!" "Papa, mama, nag-aaway ba kayo?" Napatingin naman si Nicole sa anak na naiiyak na. "Isa ka pa!" Agad namang binuhat ni Kyler ang anak nito para hindi pagbuh
Amara's Point of View* Nanlalaki ang mga mata ni Nicole dahil sa ginawa ko sa kanya dahil kahit kailan hindi ko siya sinampal. "Hey, what do you think you're doing to my wife!" "Wife mo mukha mo. Live in lang kayo lalo na't may iba kang pamilya. Alam ko background mo." Nanlalaki naman ang mga mata ni Nicole dahil sa sinabi ko. "Damn you! Wala siyang ganun!" Akmang lalapit na naman siya sa akin pero sinampal ko ulit siya sa kabilang pisngi niya at marami ng nakatingin sa aming mga tao dito. "Mommy!" umiiyak ngayon ang anak ni Nicole habang nakatingin sa mama niya. "Ano ba nag mapaglalaki mo? Yang pera mo!" "Pamilya ko. Ibang iba ang pamilya ko ngayon kaysa sa ginawa ninyo sa akin noon. Your family, my foot. Wala kayong kwenta. Let's go, Luna." "Hindi pa tayo tapos, babae." Napatingin ako sa ka-live in ni Nicole na papalapit sa amin nang isang iglap ay bigla na lang itong natumba sa sahig na kinatili ng lahat ng nandidito. "Are you okay, wife?" Hinawakan ni Leo ang kamay ko
Amara's Point of View* "Don't tell me wala 'yang ama?" Napakunot ang noo ko habang nakatingin kay Nicole dahil sa sinabi niya kay Luna. Hindi ko nagugustuhan ang tabas ng dila ng babaeng ito. Hindi ko kailanman makakalimutan ang mga ginagawa niya noon pa man sa akin. Simula ng mga bata kami hanggang sa lumaki kami. "Wala ka talagang kwenta, noh? Ano 'yun? Matapos ang lahat ng ginawa nila papa at mama sa'yo ay yun lang ang higanti mo sa kanila? Lalayasan mo kami?" Kalma akong nakatingin sa kanya at nag-sign ako kay Luna na wag ng maingay dahil alam ko ang bibig ng batang ito. "Tapos ito nakikita namin na nagkakaroon ka ng anak tapos ano? Wala namang ama." Natatawang ani niya sa akin at napa-smirk lang ako habang nakatingin sa kanya. "Hindi pa naman huli ang lahat para bumali ka sa bahay. Like you know our parents are kind at pasalamat ka na sa bagay na 'yun." Bakit ko naman pasasalamatan ang mga taong nagpahirap sa akin ng ilang taon na parang basura lang ang trato sa akin?
Amara's Point of View* Napalunok ako habang nakatingin kay Leo. "Anak, hindi mo na dapat 'yun tinanong." "Why naman, mom?" "Because past is past. Hindi mo na kailangan pang balikan." "Wala namang mawawala kung sasabihin ang bagay na 'yun, mom. Gusto rin naming malaman lalo na't lumaki kami na walang daddy at mahirap rin sa part namin noon na ipagtanggol ang sarili namin sa mga taong nagtatanong kung bakit wala ang Dad namin at bakit magkahiwalay sila kayo." "W-What? Are they bullying you two? Bakit hindi niyo sinasabi sa akin at ang parating naririnig ko ay kayo ang nangangaway." "We only protect ourselves, mom. Gusto rin naming protektahan ka, mom, lalo na't sinasabi nila na kabit ka raw o ano. At hindi namin sinabi dahil ayaw naming dumagdag pa yun sa mga problema mo." Nanlalaki ang mga mata ko sa sinabi nila. "I'm sorry, baby, nadamay pa kayo." Niyakap ko sila. Hindi ko aakalain na ganun na pala kahirap ang nangyayari sa kanila noon pa man. "I'm really sorry, babies." "
Amara's Point of View* Nakatingin ako ngayon kay Leo habang papunta kami ngayon sa primary school. Kasi dito na rin naman kami titira at napagdesisyonan namin na dito na rin sila mag-aaral. Wala namang problema sa apelyedo at father's name nila sa birth certificate dahil nakalagay na ang apelyedo ni Leo doon at pati pangalan niya. Nasa backseat kami ngayong apat at nasa binti ni Leo si Luna na panay kwento sa mga napagdaanan nito sa America habang si Sol naman ay nakikinig lang. Sanay na sanay na siya sa boses ng kapatid niya na sobrang ingay lalo na pagnangangaway. Nasa binti rin nito ang hawak na libro dahil sinabihan ko naman siya na wag magbasa lalo na pag nasa sasakyan siya dahil baka sasakit ang ulo niya. "At yun nga puro trabaho na lang si mom at kahit kami na ang nagsasabi sa kanya na mag-asawa na siya ay ayaw pa rin niya." Napatingin naman si Leo sa akin at mukhang proud pa siya habang nakatingin sa akin na parang sinasabi na mahal na mahal ko pa rin siya kaya wala akon