3

A frown drawn onto my face when i saw a unfamiliar car on our driveway. Kinuha ko ang bag ko sa likod bago bumaba. I examined the gray car in front of me. Do we have a visitor? Naguguluhan ang isip kong pumasok sa bahay.

"Mom, I'm home!" I shouted to tell them that I arrive.

Instead of seeing my mom's face, I was greeted by a puppy. The dog keeps on wagging it's tail while barking on me. What the h*ll! Kailan pa kami nagkaroon ng aso dito sa bahay. As far as I remember, hindi mahilig ang dalawa kong kuya sa aso. Who the h*ll is the owner of this puppy?

Dali-dali akong pumasok sa sala. Nilibot ko ang mata ko doon pero wala akong nakitang tao. Meron naman ang kotse nila mama. Saka bakit nasa garahe na ang kotse nila kuya, e, lagi naman silang late umuwi. Wala bang tao dito?

"Hi..."

I almost shrieked in horror when a boy suddenly speak in front of me! Agad akong napahawak sa dibdib ko sa gulat. Huminga ako nang malalim bago tinignan ang batang nasa harapan ko. Sa tingin ko ay nasa anim na taong gulang na ito. Nakatingin lang sa akin ang bata habang nakaluhod siya sa mahabang sofa. Mukhang kanina pa siya doon pero hindi ko lang nakita dahil nakatago ang maliit niyang katawan.

'Kaninong anak 'to?'

Wait! Don't tell me nakabuntis si kuya Nite at dinala niya dito sa bahay niya? Who's the unlucky girl?

Nilapitan ko siya, "Who are you?" tanong ko dahil wala naman akong mapapala kung puro hula lang ako.

He blinked, "I'm Kyren" he answered.

Napatingin ako sa kulot niyang buhok. Wala sa pamilya namin ang may kulot na buhok. Siguro namana niya ito sa kanyang ina.

"You're home, Viviene."

Nagtaas ako ng tingin nang makita ko si kuya Nite na pababa sa hagdan. Naka-igting na panga niya at seryoso ang mukhang nito habang nakatingin sa akin na para bang may ginawa akong kasalanan sa kanya. Binigyan ko siya ng nang-aasar na ngiti.

"Ikaw, kuya Nite ha. May anak ka na pala. Tinaguan ka?" tanong ko sa kanya.

Bumaba ang tingin nito sa batang si Kyren, "So you met him" he said before sitting on the sofa, next to Kyren.

Umupo naman ako sa pang-isahang sofa at tinignan silang dalawa. Kahit saang anggulo talaga ay walang nakuha ang bata na features sa kuya Nite ko. Sana naman ay hindi ang ugali niya ang nakuha ni Kyren.

"Who's the unlucky girl?"

He frowned, "What the f*ck are you saying?" he cursed.

I rolled my eyes, "Duh! I'm talking about him. Kyren. Hindi naman ba nagalit si mom at nagkaroon siya ng apo sa'yo bigla?"

"What the f*ck!" he cursed again.

"Pwede ba kuya Nite! Don't cursed in front of your child. Isusumbong kita kay mom!" singhal ko sa kanya.

Mariing pumikit si kuya Nite. Mukha nang mapuputol ang pasensya sa mga sinasabi ko. Wala naman akong maling sinabi a.

"Are you saying that Kyren is my child?" he asked angrily.

I nod, "Yes. Hindi ba?"

"Hindi"

Kumunot ang noo ko, "Kung hindi ikaw, edi si kuya Ciro?" hula ko ulit, but that's impossible. Masyadong adik si kuya Ciro sa trabaho. Ni minsan ay hindi ko nababalitaang may kasama siyang babae.

"Kuya Ciro is not my dad" Kyren stated.

"What! Edi sino ang tatay mo?"

Tumingin ako kay kuya Nite para masagot ang tanong ko, pero nag-iwas lang siya ng tingin ay kinuyom ang kanyang palad. What the h*ll is happening? Bakit ayaw niyang sagutin ang tanong ko? Imposible namang kay mom 'yan, e, hindi naman siya nabuntis.

"Viviene, anak."

Napatingin ako sa itaas na bahagi ng hagdanan nang marinig ko ang boses ni mom. She looks problematic. Tumayo ako at sinalubong siya. Baka sakaling masagot na ang mga katanungan ko.

"Mom, who's child is he?" I pointed Kyren who's looking above the stairs.

Mom sighed heavily, "K-Kyren is your younger b-brother" she stummered.

Hilaw akong ngumiti. What does she mean? Y-Younger brother? Bumalik ba siya? Ang kapal naman ng mukha niyang bumalik sa pamamahay na ito pagkatapos niyang lokohin si mom. Sana naman ay mali ang iniisip ko.

Napatingin ako sa gilid ko nang pumasok si kuya Ciro mula sa kusina. May hawak siyang isang basong tubig. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa bigay niya iyon kay mom. Tinignan ko silang lahat, parehas silang nag-iwas ng tingin. Nauubusan na ako ng pasensya.

"Can someone tell me, what's going on kasi hindi ko gusto itong naiisip!" galit kong sigaw.

"Anak.."

Napatingin ako sa itaas ng hagdan. Mariin akong napapikit nang makita ko siya. So I was right? Nandito si dad? Hindi lang siya mag-isa, dala pa niya ang bunga niya mula sa isang pagnloloko sa ina ko! Ang kapal naman ng mukha niyang bumalik dito pagkatapos niya kaming iwan para sa babae niya?!

Galit kong binawi pabalik ang braso ko nang hawakan ito ng taong kinasusuklaman ko. Matalim ko siyang tinignan na siya niyang ikinayuko. I looked at my mom.

"Mom, what is he doing here?"

Malambot ang mukhang lumapit sa akin si mom at hinawakan ang braso ko kung saan ako hinawakan ng kinasusuklaman kong lalaki kanina.

"Your dad came back, anak. Humingi siya ng tawad sa akin. He's sorry for all the things he did for our famliy. Gusto niyang bumawi, Viviene" mom explained on her soft voice.

Pagak akong natawa. What? He's sorry? Gusto niyang bumawi? Oh my gosh! Ang dali niyang sabihin iyon sa amin na para bang hindi kami nasaktan sa ginawa niya. He ruined this family! Ngayong maayos na kami ay babalik na naman siya para sirain ito?

"Did you forgive him?" umaasa akong hindi siya agad pinatawad ni mom.

Mom pressed her lips together, "Viviene, I want our family to be completed again" mom said.

"Princess, I'll do everything for your forgiveness" rinig kong saad ng lalaking kinasusuklaman ko sa likuran ni mom.

"Don't call me that!"

Tinalikuran ko sila saka pinunasan ang luha sa mata ko. Kinuha ko ang bag ko at handa na sanang umakyat sa kwarto ko pero nahagip ng mata ko si Kyren na umiiyak habang yakap ang aso na sumalubong sa akin kanina. Si Kuya Nite naman ay hinahaplos ang likod nito. Iniwas ko ang tingin sa kanya at umakyat sa kwarto ko. I slammed the door jumped on my bed.